ลำดับตอนที่ #27
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #27 : ตอนที่ 11 Meteors (2)
ตอนที่ 11 Meteors (2)
เศษของเกราะเหล็กกระจัดกระจายตามพื้นเปรอะเปื้อนไปด้วยของเหลวสีแดงและสีดำที่นองตามพื้นและถูกอาบไปบนชุดเกราะที่ว่างเปล่า
เป้าหมายของพวกเขาไม่ใช่แค่การส่งกลับไปยังที่ที่จากมา ทว่าบนโลกแห่งนี้มันคือการทำลายวิญญาณให้สูญสิ้นไป
บนท้องฟ้าเหนือโรงเรียน รูฟัสฟาดโล่ไปที่ใบหน้าของปีศาจค้างจนฟันและเขี้ยวของมันแตกหัก มันจึงพ่นลูกไฟใส่เขากลับในระยะประชิด ลูกไฟพุ่งโดนโล่ของรูฟัสเกิดเป็นระเบิดอย่างรุนแรง ทั้งมันและเขาต่างก็รับแรงระเบิดไปพอๆกัน
นักรบสรรค์ใช้โอกาสนี้บินโฉบเข้าไปใกล้กับปีศาจค้างคาวแล้วใช้หอกจ้วงแทงอย่างหนัก ค้างคาวปีศาจที่ตั้งตัวได้ใช้แขนที่ติดกับปีกปัดโดนนักรบสววรรค์ ร่างของเขาปลิวลอยไปไกลก่อนที่จะค่อยๆตกลงไปยังพื้นเบื้องล่าง
รูฟัสเห็นช่องโหว่ เขาจึงทะยานตัวเองด้วยความเร็วสูงพุ่งตรงเข้าไปที่ด้านหลังของปีศาจค้างคาวแล้วฟันที่โครงปีกของมันจนเกือบขาดออกจากร่างอันใหญ่โต
ค้างคาวปีศาจเสียหลักในทันที จนมันไม่สามารถพยุงตัวให้อยู่บนอากาศได้อีกต่อไปร่างของมันถูกดึงลงสู้พื้น
รูฟัสพอใจในผลงานของเขา จนไม่ทันระวังตัว ปีศาจค้างคาวตัวนั้นคว้าตัวเขาได้ทัน ทำให้รูฟัสถูกดึงลงไปด้วย โล่ของเขาหลุดมือในทันที กว่าที่รูฟัสจะรู้ตัวเขาก็อยู่ในกำมือของมันเสียแล้ว
ดาบของรูฟัสแทงเข้าไปที่แขนและมือของปีศาจค้างคาวไม่ยั้ง แต่เขาออกแรงได้ไม่เต็มที่นักเนื่องจากร่างของมันไม่สามารถพยุงให้สมดุลได้ รูฟัสจึงถูกเหวี่ยงไปมาในอากาศด้วย
ปีกของค้างคาวปีศาจที่ถูกรูฟัสฟัน มันขาดออกจากหลังและพุ่งขึ้นไปข้างบนกระแทกเข้ากับศีรษะของรูฟัสอย่างแรง แท้จริงแล้วเป็นตัวของเขาที่ตกลงไปกระแทกกับปีกซึ่งล่วงหล่นสู่พื้นด้วยความเร็วที่น้อยกว่า หมวกเหล็กของรูฟัสหักบิ่นไปซีกหนึ่ง
ทั้งปีศาจค้างคาวและรูฟัสตระหนักได้ทันทีหากตกลงไปทั้งอย่างนี้คงไม่รอดแน่ เขาจึงรีบสบัดปีกของเขาให้หลุดจากกำมือของมัน และใช้ปีกนั้นฟันที่ข้อมือของมันในฉับเดียว มือของมันขาดในทันทีทำให้รูฟัสหลุดจากพันธนาการ
ทว่าปีศาจค้างคาวยังไม่ยอมหยุดแค่นั้น มันใช้มืออีกข้างพยายามคว้าตัวรูฟัสไว้ แต่เขาสบัดปีกให้ปลายปีกเชือดเฉือนไปยังมือนั้น จนมันดึงมือกลับไป
โฮก มันส่งเสียงอย่างเจ็บปวด
ก่อนจะตกถึงพื้นอีกไม่กี่วินาที ปีศาจค้างคาวใช้ความพยายามที่จะสังหารนักรบสวรรค์ครั้งสุดท้าย มันอ้าปากขึ้น แสงสีส้มสว่างออกมาจากภายในปาก รูฟัสรู้ได้ในทันทีว่ามันจะพ่นลูกไฟ แต่กลับไม่เป็นอย่างนั้น มันปล่อยหินหลอมเหลวออกจากปากให้ลอยขึ้นไปโดนตัวของเขา
รูฟัสบินหลบหินหลอมเหลวที่ลอยขึ้นมาอย่างคล่องแคล่ว แต่หินหลอมเหลวนั้นมีปริมาณเยอะมากจนเขาต้องบินฉีกหลบออกมาจากทิศทางเดิม และสยายปีกออกเพื่อชะลอความเร็วการตกสู่พื้น แม้ว่านักรบสวรรค์จะมีพละกำลังมหาศาลแต่การต้านแรงดึงดูดในระยะกระชั้นชิดก่อนถึงพื้นก็ใช้กำลังมหาศาลเช่นเดียวกันนั่นทำให้เขาต้องพยายามประคองปีกอย่างสุดกำลัง
เพียงไม่กีอึดใจหลังจากที่รูฟัสประคองตัวเองได้
ตึง! ร่างของปีศาจค้างคาวกระแทกกับพื้นเบื้องล่าง ฝุ่นควันฟุ้งกระจายทั่วบริเวณ
รูฟัสมองไปยังซากเบื้องล่างอย่างโล่งใจก่อนมองกลับขึ้นไปยังพื้นที่การต่อสู้เบื้องบน
มันเงียบสงัด มีเพียงแสงจันทร์ที่สาดส่องลงมาท่ามกลางเวิ้งอากาศอันเปล่าเปลี่ยว
"การต่อสู้ภาคอากาศ เหลือนักรบเพียงคนเดียว" รูฟัสสรุปสถานการณ์ด้วยเสียงอันแผ่วเบาและเหนื่อยอ่อน
การต่อสู้ที่ภาคพื้นดินนั้นสิ้นสุดลงเมื่อร่างของปีศาจค้างคาวล่วงหล่นลงมานอนแน่นิ่ง ฝูงค้างคาวปีศาจตัวเล็กๆที่ตอนนี้เหลือเพียงไม่กีสิบตัว บินแตกกระเจิงไปคนละทิศละทาง
นักรบที่เหลืออยู่เพียงสองคนนอกจากฟาเรนไฮต์และโรไมน์ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย พวกเขาไม่แสดงท่าทีเหนื่อยล้าหรือแม้แต่จะปริปากบ่นสักคำ นั่นอาจเป็นเพราะพวกเขายังไม่วางใจว่าศัตรูจะหมดลงเพียงแค่นั้น
วูบ เสียงวัตถุบางอย่างแหวกผ่านอากาศ ตูม!
บางอย่างพุ่งตกลงมาใส่รูฟัสก่อนปะทะเข้ากับพื้นอย่างรุนแรงเศษคอนกรีตกระเด็นออกไปรอบทิศทาง
เมื่อฝุ่นควันเริ่มจางลง ฟาเรนไฮต์และนักรบคนอื่นรู้ได้ในทันทีว่ามันไม่ได้ตกลงมา แต่เป็นการพุ่งเข้าโจมตีรูฟัส
รูฟัสถูกกดทับไว้ด้วยมือของปีศาจค้างคาวตัวใหญ่อีกตัวหนึ่ง
"อ้าก! อึก" รูฟัสร้องด้วยความเจ็บปวด
หมวกเหล็กของรูฟัสหลุดกระเด็นไปหยุดตรงหน้าของโรไมน์ เธอง้างธนูเตรียมพร้อมในทันที ฟาเรนไฮต์ฝืนยกดาบขึ้นอีกครั้ง
ค้างคาวตัวนี้ต่างออกไป แม้ว่าจะมีร่องรอยบาดแผลตามตัว แต่มันก็ไม่มีทีท่าว่าจะบาดเจ็บเลย ทั้งยังสงบนิ่งกว่ามาก เมื่อสังเกตดีๆเจ้าตัวนี้มีขนาดที่ใหญ่กว่าเล็กน้อยและมีเขาสองข้างบนหัวของมัน
"อ่า หัวหน้าหน่วยรบ ข้าประทับใจกับความบากบั่น" เสียงที่แหบแห้งของมันก้องกังวานไปทั่วบริเวณแม้ว่ามันจะไม่ได้ขยับปากเลย
หลังจากมันได้สื่อสารเสร็จสิ้น มันกระโดดข้ามหัวกลุ่มนักรบสวรรค์มายืนขวางประตูโรงเรียนเอาไว้โดยทิ้งให้รูฟัสนอนอยู่ที่เดิม ไม่เพียงเท่านั้น นักรบปีศาจจากฝั่งตะวันออกได้เคลื่อนกำลังมาทางทิศใต้แทน ซึ่งมีจำนวนมากกว่านักรบสวรรค์หลายเท่า
"ภารกิจของเจ้ามีค่าเพียงไร ทำให้ข้าเห็น" ค้างคาวปีศาจกล่าว
วูบ แสงสว่างวาบขึ้นบนท้องฟ้าราวกับกลางวัน
ลำแสงสีแดงพาดผ่านจากท้องฟ้าลงสู่กลางกลุ่มนักรบปีศาจ เพียงพริบตาเหล่านักรบปีศาจลอยขึ้นเหนือพื้น ถนนคอนกรีตยุบตัวเป็นวงกว้าง รอยร้าวของพื้นลุกลามอย่างรวดเร็ว ภาพเคลื่อนไหวช้าลงราวกับทุกอย่างถูกหยุดเวลา
ที่กลางวงนั้นปรากฏหญิงสาวในชุดเกราะและผ้าคลุมสีแดงฉาน ใบหน้าของเธอสงบนิ่งแต่ดูดุดันแม้ว่าเธอจะหลับตาอยู่ก็ตาม เธอแทงหอกปักลงที่พื้นโดยตัวของเธอหันหัวทิ่มลงพื้นเช่นกัน ก่อนที่เธอจะตีลังกาลงมายืนที่พื้น วงแหวนที่เปล่งแสงสีขาวอ่อนเหนือศีรษะของเธอนั้นบ่งบอกถึงความเป็นมิตรและศัตรูได้อย่างชัดเจน ภาพกลับมาเคลื่อนไหวเป็นปกติราวกับเข็มวินาทีที่เริ่มเดินอีกครั้ง
ตูม! แรงอัดอากาศระเบิดออกจากกลางวงพื้นที่ความเสียหาย
ร่างของนักรบปีศาจกระเด็นกระดอนออกไป ค้างคาวปีศาจได้รับผลกระทบเช่นกัน ทว่าร่างที่ใหญ่โตของมันทำให้มันยืนหยัดอยู่ได้
นักรบสวรรค์คนดังกล่าวสบัดผ้าคลุมสีแดงฉานของเธอให้เข้าที่ก่อนจะดึงหอกขึ้นจากพื้น
"หากข้ารู้ว่าพวกเจ้าต้องรับศึกหนักเยี่ยงนี้" เธอยิ้มที่มุมปาก "ข้าคงร้องขอทำภารกิจนี้แทน หาใช่ความเสียสละ แต่เป็นเพียงความปรารถนาของข้าเท่านั้น"
"ท่านพี่ เซลซิลี" ฟาเรนไฮต์และโรไมน์กล่าวพร้อมกัน
"อ..ช้าไปหน่อย..นะ" รูฟัสเปล่งเสียงได้อย่างแผ่วเบา
ปีศาจค้างคาวเห็นดังนั้นจึงคำรามขู่เพื่อเป็นการเตือน โฮก! เสียงคำรามของมันมีกำลังมากขึ้นจนเป็นคลื่นเสียงจนทำให้อากาศสั่นไหว
เซลซิลียังคงยืนนิ่งไม่สะทกสะท้าน ผมเปียและผ้าคลุมของเธอโบกสะบัดไปตามแรงลม
"จงปราบศัตรูของข้าให้พ่ายพลัน"
สิ้นเสียงของเธอ ร่างของเธอก็ย้ายมาอยู่ต่อหน้าปีศาจค้างคาว ปีศาจค้างคาวที่ไม่ทันเตรียมพร้อมถูกเธอใช้หอกฟาดไปที่ท่อนแขนอย่างรวดเร็วจนมันเสียหลักล้มลง ทว่ามันกลับพลิกตัวไปด้านข้างและลุกยืนอย่างรวดเร็ว
ปีศาจค้างคาวทึ่งในการโจมตีของเซลซิลีอย่างมาก แต่มันพึ่งฉุกคิดได้ว่าตอนนี้มันได้เปิดทางเข้าโรงเรียนให้เสียแล้ว และนักรบตรงหน้าของมันเองก็ไม่ยินยอมให้มันเข้าขัดขวางแน่
"ฟาเรนไฮต์และโรไมน์ทำภารกิจให้ลุล่วง ข้ามีหน้าที่เพียงกำจัดพวกแตกแถว"
"ค..ค่ะ ท่านพี่" ทั้งสองคนตอบรับพร้อมกัน ก่อนที่จะนำนักรบเข้าไปยังเขตโรงเรียน
แม้ว่าจะเข้าไปยังเขตโรงเรียนได้แล้ว แต่นักรบปีศาจยังคงเหลือกำลังเพียงพอที่จะขัดขวางนักรบสวรรค์ทั้งสี่ตน
"แม้ว่าจะผ่านข้าไปได้ แต่เป้าหมายของพวกเจ้านั้นมีพลังมากอำนาจมากมาย พวกเจ้าจำนวนเพียงแค่นี้จะดื้อดึงไปทำไม วิญญาณถูกทำลายอย่างมีเกียรติิงั้นหรือ" ปีศาจค้างคาวกล่าว
"จำนวนเพียงเท่านี้หรือ" เซลซิลีตั้งข้อสงสัย
ท้องฟ้าที่แสงอาทิตย์ยังไม่อาจแตะต้องได้ ปรากฏเป็นเส้นแสงสีขาวส้มเล็กๆจำนวนกว่าสิบสาย คล้ายกับฝนดาวตก เพียงแต่มันเคลื่อนที่ช้ากว่ามาก
"ใช่จำนวนเท่านี้" เซลซิลีตอบ
ตูม! ตูม ! ตูม! เหล่านักรบสวรรค์พุ่งตกลงเข้าใส่กลุ่มนักรบปีศาจ
ทันทีที่ถึงพื้นนักรบสวรรค์ไม่รีรอที่จะเข้าสังหารนักรบปีศาจที่ใกล้มากที่สุด ซึ่งช่วยเบี่ยงเบนความสนใจให้ฟาเรนไฮต์และโรไมน์ได้ดี พวกเธอทั้งสองจึงเข้าไปในเขตโรงเรียนได้ลึกขึ้น
ณ สนามกีฬากลางแจ้งทางทิศเหนือของโรงเรียน ด้านข้างของสนามทางทิศตะวันออกจะเป็นหอประชุมขนาดใหญ่ ส่วนทิศตะวันตกเป็นโรงยิมอีกอาคารหนึ่ง ซึ่งโรงยิมตอนนี้มีเทปสีเหลืองพันล้อมรอบเต็มไปหมด
"คุณวาเลนไทน์ อะไรก็ตามที่พวกคุณหาในโรงเรียนนี้ ผมขอไม่เข้าไปเกี่ยวด้วยนะครับ" คาระกล่าว
"เจ้าเกี่ยวด้วยตั้งแต่แรกแล้ว" วาเลนไทน์ตอบด้วยเสียงราบเรียบ
"โรงเรียนของเราก็ไม่เห็นว่าจะซับซ้อนเลยนีครับ เข้ามาก็รู้แล้วว่าอะไรอยู่ตรงไหน"
"เอาเป็นว่าความจริงแล้วพวกเราไม่ได้ต้องการคนมานำทางหรอก"
"หา!" คาระร้องเสียงหลง
"ใกล้รุ่งสางแล้ว อย่ากังวลเลย"
"ผมยังเป็นสามัญชนอยู่นะครับ" คาระตัดพ้อในโชคชะตา "อ้อ จริงสิแสงสว่างวาบเมื่อกี้มันคืออะไรหรอครับ"
"การรบราฆ่าฟันกันอะไรก็เกิดขึ้นได้ อาจจะเป็นแสงจากพลังเวท"
คาระเงียบไปชั่วครู่หนึ่ง วาเลนไทน์รู้ดีว่าคาระกังวลเรื่องอะไร
"เจ้าอาจจะพึ่งเคยพบนักรบสวรรค์ใช่ไหมล่ะ"
"อ่า ใช่ครับ"
"เธอค่อนข้างมีชื่อเสียงในภูมิภาคนี้ทีเดียวเลยล่ะ ฟาเรนไฮต์หน่ะ" วาเลนไทน์เล่าต่อขณะเดินไปตามทาง "เธอเป็นนักรบที่มุ่งมั่น จริงจัง เรื่องฝีมือการต่อสู้และการรบนั้นโดดเด่นมากทีเดียว เธอถึงได้เป็นหัวหน้าหน่วยรบ"
คาระดูตื่นเต้นที่ได้ฟังเรื่องของฟาเรนไฮต์จนเขาเผลอยิ้มออกมาโดยที่ไม่รู้ตัว วาเลนไทน์ที่สังเกตเห็นดังนั้นจึงโล่งใจตามไปด้วย
"ฟาเรนไฮต์จะปลอดภัยแน่นอน" วาเลนไทน์กล่าวย้ำ
ในห้องเรียนวิทยาศาตร์ห้องหนึ่งของอาคารเรียน
"จับตาดูนักรบสองคนที่เข้ามาห่างๆพอ" คิระกล่าว
"ให้พวกเธอเจอกับพวกเราได้ไหมคะ" รูทถามขณะพับขาตั้งปืนขึ้น
"อืม...อย่าพึ่งจะดีกว่า"
"จริงสิคะ ได้ขอพรไว้รึเปล่าคะ"
"หืม ขอพรหรอ"
"ดาวตกตั้งหลายรอบแบบนี้ ได้หลายข้อเลยนะคะ" รูทอมยิ้ม
"ไม่รู้ว่าจะได้ผลกับวาเลนไทน์ไหมนะ" คิระครุ่นคิด
คิระเปิดประตูบานเลื่อนให้รูท ก่อนที่เขาจะตามออกไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น