ข่าว/ทราน JE

ลำดับตอนที่ #3 : NEWS :: Wink Up March 2007 :: แบ่งกลุ่มกันเผา

Wink Up March 2007
1st group (Yamashita, Koyama, Masuda)

Koyama: การกลับมาของนิวส์ มันเหมือนกับ “ขอโทษที่ทำให้ทุกคนต้องรอ” ล่ะนะ ตอนที่รู้ว่าจะได้กลับมาอีกครั้งในคอนเสริตเคาท์ดาวน์ ผมมีความสุขมากครับ
Yamashita: ไม่นะ ฉันน่ะรู้มาก่อนเป็นปีว่าวันนี้จะมาถึง
Koyama: เร็วไปไม๊ (หัวเราะ)
Masuda: ผมเคยคิดว่า “จะดีแค่ไหนถ้าเราได้กลับไปพร้อมคอนเสริตเคาท์ดาวน์” ก็เลยดีใจมากตอนที่รู้ว่ามันคือความจริง
Koyama: จริงด้วย ชิเงะกับฉันก็คิดกันว่า คอนเสริตเคาท์ดาวน์เนี่ย ไม่ได้ไปแน่
Masuda: ผมก็เหมือนกัน
Koyama: แต่นายมี TEGOMASS ยังไงก็ต้องเป็นส่วนนึงของงานแหละ แต่ KOYASHIGE อ่ะ ไม่มีนี่นา (หัวเราะ) อึ้งไปเหมือนกันตอนยามะพีโทรมาบอก
Yamashita: ตอนนั้นอ่ะ เต็มไปด้วยความรู้สึกแบบ “ฮ๋า~ ไม่ต้องอยู่คนเดียวแล้ว” ถึงจะมีงานโซโล่เต็มไปหมด แต่เวลาทำอะไรคนเดียวนี่มันก็กลัวนะ
Masuda: เอ๋ คิดแบบนั้นเหรอ ยามาชิตะคุงตอนโซโล่ช่วงแรกอ่ะ เป็น"~ Senorita" นี่ ตอนนั้นเป็นไงบ้าง
Yamashita: ตอนนั้นเหรอ โดดเดี่ยวมาก
Koyama: รู้ได้เลยว่าตอนนายโทรมา ความรู้สึกนายคงประมาณ “เนี่ย นิวส์นะ”
Masuda: ผมเหมือนกันนะ ตอนพวกเราสัมผัสไหล่กัน เราทุกคนใส่เสื้อผ้าของพวกเราเนี่ย รู้สึกได้เลย
Koyama: พูดถึงเรื่องชุด ตอนเราเปลี่ยนเสื้อผ้า ชิเงะก็พูดออกมาว่ามันไม่เหมาะกับเค้าเลย (หัวเราะ) แล้วเค้าก็ลืมวิธีใส่มันไปแล้วด้วย
Yamashita: เป็นเอามาก (หัวเราะ)
Masuda: ตอนผมได้ยินชิเงะบ่น ผมก็คิดเหมือนกันว่า ขอให้ผมยังจะได้ว่ามันเต้นยังไง (หัวเราะ)
Yamashita: เป็นเอามากอีกคนแล้ว (หัวเราะ) ฉันน่ะ มั่นใจว่าจำท่าเต้นได้
Koyama: ไอ้ง่ายๆก็จำได้นะ แต่ไม่กล้าจะบอกว่ามันจะออกมาดีรึเปล่า
Masuda: ผมว่าผมก็จำได้ รู้สึกเหมือนกับร่างกายมันจำได้เอง
Yamashita:ใช่ๆ ความรู้สึกนี้ พูดถึงคอนเสริตเคาท์ดาวน์ รู้สึกถึงพลังของโจชิม่าคุงตอนแนะนำเราไม๊
Masuda: ผมเป็น! ความรู้สึกแบบว่าผมทำไปแล้วนะ! อีกรอบที่บ้านก็ร้องไห้อีกรอบ
Koyama: ตอนเราคุยกันเรืองร้องไห้ ได้ยินมานิดหน่อย แต่ก็ชัดเจนมากที่เรียวจังไม่สนใจฉัน
Yamashita:ก็ร้องซะเปิดเผยขนาดนั้น
Koyama: แย่เลย ใบหน้าเต็มไปด้วยน้ำตา (หัวเราะ)
Yamashita:จนนายมองมาที่ฉันทั้งน้ำตา ฉันคิดว่า นายรักฉันมากเลย ก็เลยกอดนายไว้ "Daite Senor"... ทั้งที่เราต่างเป็นผู้ชาย (หัวเราะ) ใบหน้าเปื้อนน้ำตาของมัสสึน่ะน่ารักมากเลยนะ
Koyama: อืม เหมือนกอลลิล่า (หัวเราะ) นี่ ดวงตาของชิเงะน่ะสดใสสุดๆ
Yamashita:จริงอ่ะ ไม่ได้สังเกตเลย จะชอคตาย (หัวเราะ)
Koyama: อะไร นี่ก็ด้วยเหรอ (หัวเราะ)
Masuda: วันนั้นอ่ะ รุ่นพี่เข้ามาคุยกะเราเยอะเลย อย่างซาคาโมโต้คุงกับนางาโนะคุงจาก V6
Yamashita:ไอบะคุงบอกว่าดีใจด้วย จุนคุงก็เหมือนกัน โดเมียวจิซัง (หัวเราะ)
Koyama: นิโนะมิยะคุงก็มาแสดงความยินดีกับฉัน มีความสุขชะมัด
Masuda: เต็มไปด้วยความยินดีจากแฟนๆที่รอคอยพวกเรา พอตอนพักก็มานั่งดูพวกรายการของยามาชิตะคุง 'Daite~' แล้วก็จำท่าเต้นเอาไว้ (หัวเราะ)
Koyama: และก็ 'Seishun de Fever' ด้วย!
Yamashita:ขอบใจนะ แต่เพลงมันชื่อ 'Fever to Future' ต่างหาก (หัวเราะ)
Koyama: ให้อภัยฉันเหอะ มัสสึ นายไปคาราโอเกะบ่อยนี่ ใช่ป่ะ
Masuda: ใช่ ล่าสุดก็ไปร้องแต่ 'Miso Soup' (หัวเราะ)
Yamashita:ฉันด้วยนะ เมื่อวานซืนนี่เอง (หัวเราะ)
Masuda: นายกินได้ เพราะงั้นร้องเถอะ! (หัวเราะ)
Yamashita: ๕๕๕+ นี่ พอหลังจากเคาทฺ์ดาวน์เราก็ไปถ่ายปฏิทินกันที่แอลเอเนอะ

(อีกกลุ่มนึงคุยเรื่องที่มัสสึตัดสินใจไม่ได้ซักทีตอนเลือกซื้อเสื้อผ้า)
Yamashita:อ๊ะ ฉันกลับก่อนนี่นะ ก็เลยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น มีอะไรกันเหรอ
Koyama: ฉันสังเกตตั้งแต่ต้นจนจบ แล้วก็เอาไปเขียนในเวบฉัน เรื่องมันยาวน่ะ (หัวเราะ) [ใครงงลองไปอ่านบทความที่4 นะคะ เรียงกันมั่วไปหมด แหะๆ]
Yamashita:เอ๊ะ ทำไมง่ะ?
Koyama: เราไปด้วยกันหมดทุกคนอ่ะนะ แต่ก็นะ เจ้านี่น่ะเลือกเสื้อผ้านานมาก ลองแล้วลองอีกกว่าจะซื้อ นิชิกิโดซังเลยพิโรธ
Masuda: ยามาชิตะคุงเลือกนานไม๊อ่ะ
Yamashita:ฉันเป็นพวกซื้อปุ๊บปั๊บแล้วก็มารู้ทีหลังว่าไม่ชอบมันเลย (หัวเราะ) อย่างอาหารก็เหมือนกัน ฉันจะสั่งไปซะเยอะแล้วสุดท้ายก็กินไม่หมด
Masuda: เ้ข้าใจแล้ว เป็นแบบคนสวีเดนเลย
Koyama: ไม่เห็นจะเข้าใจเลย อะไรทำให้เป็นงั้นอ่ะ (หัวเราะ)
Masuda: ที่สวีเดน มันดีกว่านะถ้าสั่งเยอะๆแล้วกินไม่หมดน่ะ
Yamashita & Koyama: เอ๋!!!!!!!!!
Masuda: แต่คราวหน้าถ้าเราไปซื้อของด้วยกันผมจะพยายามมากขึ้นนะ
Yamashita:ไม่เอาน่ะ เป็นอย่างที่นายเป็นเถอะ ก็ไม่เป็นไรนี่นา ไม่ดีนะถ้าจะไปยึดอยู่ที่คนอื่นเวลาจะตัดสินใจซื้อของน่ะ
Masuda: ขอบคุณมากครับ ยามาชิตะคุงเป็นคนเดียวเลยที่พูดแบบนี้น่ะ (หัวเราะ)พูดถึงความทรงจำที่แอลเอ ผมดื่มน้ำที่มาดอนน่าแนะนำไปด้วย
Yamashita:ใช่ๆ! น้ำอย่างแพงอ่ะ ขวดนึงตั้ง 2500 เยน (~ 850 บาท??).
Koyama: ไม่รู้เลยว่ามันแพงขนาดนั้น ก็เลยดืมไป 6 ขวด (หัวเราะ)
Yamashita:เสียดายอ่ะ ไม่เห็นจะรู้สึกต่างจากน้ำธรรมดาตรงไหน (หัวเราะ)
Masuda: ผมกะเก็บเป็นที่ระลึก แล้วก็เก็บไว้ในกระเป๋า แต่มันต้องโดนริบที่สนามบิน (หัวเราะ) คุณไม่สามารถนำของเหลวทุกชนิดขึ้นเครื่องบินได้
Koyama: ก็เลยบอกเรียวจังว่า “ดื่มตรงนี้เลย”
Masuda: ผมอยากดื่มน้ำนั่นจริงๆนี่นา
Koyama: พี นายเล่น Frisbee รึเปล่า
Yamashita:เล่น! มัสสึ เทโงชิแล้วก็ฉันเล่น แต่มันไม่ง่ายเลยอ่ะ!
Koyama: นายก็แค่ขว้่างมันไป แล้วก็จับมันให้ได้ แต่ดูสนุกกันจัง (หัวเราะ)ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมชอบกันนัก
Yamashita:บ้า นายพูดออกมาว่า 'ลองเล่น Frisbee ดิ'! นายบอกมันน่าสนออก
Koyama: ฉันบอกว่า บางทีจะลองเล่นดู (หัวเราะ)
Masuda: สนุกจะตาย!
Yamashita:*หยิบกระดาษตรงหน้าขึ้นมา* พอเห็นอะไรแบบนี้มันทนไม่ไหวที่จะขว้่างมันอ่ะ (หัวเราะ)
Koyama: ฉัีนก็เคยลองเล่นดูนะ แค่พอพีเค้ามาพูดกับฉันว่านายเก่งจังด้วยหน้าตาจริงจังมาก มันก็เลยไม่เข้าใจว่าคนที่เล่นไอ้นี่คิดว่ามันดียังไงอ่ะ (หัวเราะ)
Yamashita:การทำให้มันบินตรงไปข้างหน้า มันยากน๊า! ตอนนี้อยากเล่นแล้วอ่ะ (หัวเราะ) แต่ว่านะ การอยู่ด้วยกันกับนิวส์หลังจากพักงานไปนานๆเนี่ยมันสนุกจังเลย

(อีกกลุ่มคุยกันเรื่อง “เป้าหมายปี 2007” – เอาชนะสมาชิกทั้ง 6)
Yamashita:ดีนี่ เอาเลย! เอาให้พรุน!
Koyama: เอ๊ะ คุยเรื่องต่อสู้เหรอ (หัวเราะ) แบบเถียงกันไฟลุกเวลาความเห็นไม่ตรงกันน่ะนะ
Yamashita:ล้อเล่นน่ะ ถ้ามันเป็นการสู้ด้วยคำพูดไร้เหตุผลฉันก็จะหยุด.. ไม่ๆ ฉันว่าฉันหยุดไม่ได้แน่เลย ไม่งั้นไม่สบายใจ
Masuda: โคยาม่าจะเป็นแบบ “โอเค เข้าใจแล้ว” แล้วก็จะโอนอ่อนตามคนอื่น เคยอยากเอาชนะแบบจริงๆจังๆรึเปล่า
Koyama: ตั้งแต่เกิดมายังเลยอ่ะ
Yamashita:จริงอ่ะ!? ฉันนะ ตอนประถมก็ทะเลาะกันแล้วก็เอาดินสอเสียบคางเพื่อน เวลาเป็นอะไรอย่างงั้นมันจะสู้แบบไม่ลืมหูลืมตา (หัวเราะ) ตอนดินสอมันห้อยต่องแต่งอยู่ที่คางเพื่อนคนนั้นเค้าเป็นอะไรที่ “โอเค ให้ฉันไปห้องพยาบาลก่อนนะ” (หัวเราะ)
Koyama: อย่าสู้กันด้วยวิธีนั้นอีกเลยนะ (หัวเราะ)
Masuda: เคยเถียงกับนิชิกิโดคุงนะ เค้าน่ะตรงมากเลย ทำให้ผมโมโห (หัวเราะ)
Yamashita:ฉันว่า มันก็ดีนะถ้าเราจะเอาชนะกันในเรื่องที่เป็นเรื่อง อย่างจะเอายังไงดีเวลาขึ้นคอนเสริต
Masuda: เราจะคุยกันเรื่องนี้พรุ่งนี้! หวังว่าฉันจะได้พูดนะ ทุกคนชอบคิดว่าความเห็นผมมันฟังไม่ขึ้น
Koyama: นายพูดไม่เหมาะกับเวลานี่ ลองพูดตอนที่ทุกคนต้องใช้มันสิ
Masuda: ผมรู้ คงต้องแบบนั้นแหละ
Yamashita:ฉันน่ะ ตั้งหน้าตั้งตารอคอนเสริต! อยากจะร้องเพลงของนิวส์ตั้งหลายเพลง
Masuda: ใช่ๆ เวลาผมพักอยู่นะ ก็จะฟังแต่ 'Teppen' อยู่นั่นแหละ
Koyama: ฉันเข้าใจ มันสร้างพลังให้พวกเราใช่ไม๊ล่ะ ฉันก็ตั้งตารอคอนเสริตเหมือนกัน อยากจะสนุกกับคนที่มาดูพวกเรา
Yamashita:นั่นสิ ทุึกคนครับ รอคอนเสริตครั้งใหม่ของนิวส์กันด้วยนะครับ!


**มะพีโหด!!! ***




2st group Nishikido, Katou, Tegoshi

Nishikido: พวกเราทุกคนกลับมารวมตัวกันอีกครั้งหลังจากคอนเสริตเคาท์ดาวน์ตอนปีใหม่
ตอนได้ยินว่าจะเป็นงั้น รู้สึกเหมือน “รออยู่แล้ว”
Tegoshi: คิดงั้นเหมือนกัน ดีใจมากเลย
Katou: ฉันด้วย ฉันกับโคยาม่าคิดกันว่าไม่ได้ขึ้นคอนเสริตแน่เลย ยามาชิตะคุงน่ะมีงานโซโล่ นิชิกิโดคุงมีเอทโตะ TEGOMASS ก็มีเพลงของตัวเอง
Nishikido: จริงๆนะ ตอนได้ยินว่าจะได้กลับมาน่ะฉันดีใจมาก แต่ข้อมูลงานในคอนเสริตของพวกเรามาช้ามาก
Katou: จริง และถึงตอนนี้ก็ยังไม่รู้สึกว่ามันเกิดขึ้นเลย มันดีใจมากๆ พอได้ยินว่าจะได้กลับไป ได้เจอนิชิกิโดคุงอีกครั้งหลังจากไม่เจอกันตั้งนาน
Nishikido: ใช่ นายดู “โอ๊ะ...” แล้วก็ ...อืม... ดูอย่างกับนักเรียนเปิดเทอมสอง (หัวเราะ) พบหน้าเวลาไม่เห็นกันนานๆนี่เขิลนิดหน่อยนะ ชิเงะมองตาฉันดิ (หัวเราะ) นายไม่กลัวฉันแล้วใช่ไม๊
Katou: ไม่ได้กลัว แต่นายดู... อ่อนโยนขึ้น (หัวเราะ)
Nishikido: หมายความว่าเมื่อก่อนฉันน่ากลัวงั้นสิ (หัวเราะ) ฉันเคยเป็นแบบนั้นเหรอ
Tegoshi: เราไม่ได้ซ้อมด้วยกันเลย
Nishikido: ใช่ๆ ฉันถูกบอกให้อยู่กับเอทโตะ พีกับ TEGOMASS ก็เหมือนกันเนอะ
Katou: โคยาม่ากับฉัีนไม่ได้ซ้อมอะไรเลย
Tegoshi: นายรู้สึกว่า NEWS กลับมาแล้วจริงๆตอนไหน?
Nishikido: ตอน NEWS, KAT-TUN แล้วก็เอทโตะใช้ห้องแต่งตัวร่วมกัน ยังไม่รู้สึกนะ แต่พอเราขึ้นไปบนเวที รวมตัวกัน กับนิวส์ทุกคน ตอนนั้นรู้สึก อ่ะ นี่แหละ พอได้ยินเสียงโจชิมะคุงพูดว่า "N! E! W! S!"
Katou: ฉันรู้สึกตอนโจชิมะคุงแนะนำพวกเรา ~
Nishikido: ใช่ ไม่คิดว่าเค้าจะแนะนำพวกเราด้วยความร้อนแรงขนดนั้น รู้สึกได้เลยว่า นี่แหละ เราได้กลับมาแล้ว
Katou: ฉันน่ะ ตอนเราขึ้นไปบนเวทีแล้วร้อง "NEWS! Nippon" มันเหมือนฉันได้ฟังเพลงของนิวส์อีกครั้งหลังจากไม่ได้ฟังมานาน ฉันคิดว่า นี่แหละ!
Tegoshi: เอ๊ะ ไม่ได้ร้องตามคาราโอเกะบ้างเหรอ?
Katou: ไม่เลย ฉันไม่ใช่คนแบบนั้น (หัวเราะ)
Tegoshi: ผมไม่รู้สึกเลยจนถึงตอนกลางๆเพลงที่ร้อง พอมองไปรอบตัว นิชิกิโดคุงและทุกๆคนอยู่กับผมจริงๆ ตอนนั้นมันดีใจมากๆ รู้สึกจะเต้นสับสนไปหน่อยไม๊
Katou: ฉันลืมไปหมดแล้วล่ะ (หัวเราะ) แล้วก็รู้มึกไม่เหมาะกับเสื้อผ้าของนิวส์เท่าไหร่ (หัวเราะ) ฉันกับโคยาม่าเปลี่ยนเสื้อผ้ากันขณะที่ทุกคนอยู่บนเวที ตอนเปลี่ยนชุด พอมองกระจกแล้ว ไม่เข้ากันเลยอ่ะ เป็นไรไม๊นะ แต่ตอนที่พูดแบบนั้นน่ะ ปีใหม่ก็มาถึงแล้ว (หัวเราะ) นายจำท่าเต้นได้ไม๊นิชิกิโดคุง
Nishikido: ก็เหมือนชิเงะนะ ลืมไปหมดแล้วล่ะฉันเป็นพวกจะลืมของเก่าอ่ะ คนที่จำท่าเต้นได้ดีสุดน่ะ มัสสึนะ ว่าไม๊
Katou: สุดยอดน่ะคนนั้น ถ้าถามก็จะสอนให้ได้
Nishikido: อือ นึกขึ้นได้ ตอนนิวส์กลับมารวมกัน โคยาม่าบอกว่าทุกคนร้องไห้กันหมด ฉันเห็นมัสสึร้อง โคยาม่าร้องด้วยป่ะ
Tegoshi: มัสสึร้องกันเห็นๆ แต่เคจังแค่สะอื้น ผมอยู่กับเค้าตอนเราลงมาจากเวทีแล้วมัตจิซังขึ้นไปแสดง
Nishikido: มัสสึร้องเป็นถังเลย (น้ำตา 1 ลิตร?? )สะอึกสะอื้นใหญ่ (หัวเราะ) พอเป็นงั้นก็เลยรู้สึกว่าโคยาม่าจะพูดเกินจริงไปหน่อย (หัวเราะ)
Tegoshi: เค้าร้องจริงๆ (หัวเราะ) พอมองไปที่เค้า น้ำตาที่อาบเลย อยากจะวิ่งไปกอด แต่ยามะพีกอดเค้าไว้
Katou: ฮะ! จริงน่ะ!
Tegoshi: ใช่ไม๊ ผมทำเหมือนไม่มีอะไร แต่ในใจนี่ช๊อคมากกกก (หัวเราะ)
Katou: ในใจลึกๆน่ะนะ
Tegoshi: ใช่ ตกใจมาก (หัวเราะ)
Katou: แต่ดีมากเลยที่รุ่นพี่นางาโนะคุงพูดว่า “นายดีจัง ฉันมีสิวด้วย”
Nishikido: รู้สึกถึงความอบอุ่นของรุ่นพี่
Katou: แล้วพอตอนยามาชิตะคุงพูดว่า “วันนึง เราจะมาเล่นคอนเสริตที่นี่ให้ได้” รู้สึกถึงพลังการต่อสู้มากเลย พอคอนเสริตจบ เราก็ไปถ่ายปฏิทินกันที่แอลเอเนอะ
Nishikido: ใช่ และความทรงจำของแอลเอคือความหงุดหงิดของการไปซื้อของด้วยกัน
Katou: ที่มัสสึดะลังเลน่ะเหรอ โคยาม่าเอาไปเขียนลงเวบด้วย
Nishikido: ล้อเล่นน่ะ จริงเด่ะ? ตอนเราเข้าร้าน ฉันเลือก 2 นาทีก็ได้แล้ว แต่เจ้านั่นนานชะมัด
Katou: ทุกคนเคืองมาก เว้นมัสสึ (หัวเราะ)
Tegoshi: พวกเราต้องรีับกัน ไม่่งั้นก็ไปร้านอื่นไม่ได้ พอตอนนั้นมัสสึคิดแล้วคิดอีกกะการซื้อเสื้อยืดแค่ตัวเดียวเนี่ย
Nishikido: สุดท้าย ก็เลยพูดแบบโกรธๆไปว่าให้เคารพเวลาของพวกเราด้วย (หัวเราะ)
Katou: พอไปกันต่อ โคยาม่าก็ให้เราแยกกัน ฉันไปกับมัสสึ ฉันมักจะไปกับมัสสึนะ เคยเห็นความลังเลของเค้าอยู่ (หัวเราะ) มัสสึนี่ตรงไปร้านขายของที่ออกแบบเป็นแมว แต่ฉันไม่สนอะไรแนวคิตตี้นี่นา
Nishikido: มันเหมือน ญี่ปุ่นก็มี
Katou: ใช่ เค้าก็คิดแล้วคิดอีกว่าจะซื้อดีไม๊กะสายรัดสีทองถูกๆอันนึง (หัวเราะ) สุดท้าย เค้าก็ไม่ซื้ออะไรเลย แล้วก็เปลี่ยนร้าน แล้วก็กลับมาร้านเดิม แล้วก็ไม่ได้ซื้ออะไรซักอย่าง (หัวเราะ)
Nishikido: เ้ค้าก็เป็นของเค้าแบบนั้นแหละ รู้ป่ะ เสื้อที่ร้านมือสองนั่นน่ะลายซุปเปอร์แมน ถ้าใส่ก็จะกลายเป็นซุปเปอร์แมนเลยนะ (หัวเราะ)
Katou: ฉันว่าเค้าคงเอาไปใส่นอน แต่เค้าบอกว่าไม่ เค้าจะใส่ไปข้างนอก (หัวเราะ)
Tegoshi: ผมคิดว่า ถ้าไปช่วยเลือกเค้าจะเลือกเร็วขึ้น แต่พอไปถึงเค้าก็ไม่ฟังผมเลยI อย่างกับผมเชื่อไม่ได้งั้นน่ะ (หัวเราะ)
Nishikido: คิดว่าทุกคนคงรู้ว่าฉันโกรธ ยกเว้นเจ้าตัวที่ทำให้โกรธคนเดียว (หัวเราะ) เอาเหอะ เป้าหมายของปีนี้คือการต่อสู้ภายในนิวส์ทั้ง 6 คน
Tegoshi: ... ถ้าเป็นงั้นก็ทุกคนสินะ
Nishikido: และทุกคนก็ต้องสู้กับฉันด้วยนะ (หัวเราะ) มันไม่สุภาพถ้าจะไปเอาชนะใครก่อน
Katou: งั้นต้องรออีกนานน่ะ ถ้าเป็นไปได้ ฉันไม่อยากทำแบบนั้นหรอกนะ ฉันจะจบมันด้วยคำพูดที่ว่า ใจเย็นหน่อย (หัวเราะ)
Nishikido: ถ้าฉันถูกพูดแบบนั้นใส่ ฉันจะยิ่งโมโหนะ (หัวเราะ) มันจะดีกว่าถ้าเราเถียงกันบ้างในเรื่องที่ควร เอทโตะน่ะเถียงกันตอนประชุมก่อนขึ้นคอนเสริตประจำ ก่อนหน้านี้ฉันกับพีก็ทะเลาะกันประจำ
Katou & Tegoshi: เอ๋....
Tegoshi: นึกภาพนิชิกิโดคุงทะเลาะกับยามาชิตะคุงไม่ออกเลย!
Nishikido: ประจำ ไม่เกี่ยวกับงานด้วย เถียงเรื่องทั่วๆเนี่ยแหละ แล้วก็ไม่คิดอะไรมาก
Tegoshi: อย่างงั้นเหรอ
Katou: เทโงชิ นายรู้สึกว่าชนะได้ใช่ไม๊ ลองโขกหัวกับนิชิกิโดคุงดูดิ
Tegoshi: ม่าย~ ไม่เอาง่ะ แต่ว่านะ ถ้าผมคิืดว่าตัวเองถูกล่ะก้อ ผมก็จะพูดออกมา!
Nishikido: ตกลงว่าตอบรับสงครามครั้งนี้นะ (หัวเราะ)
Tegoshi: อะไร เอาจริงง่ะ ใครเป็นคนคิดเนี่ย ผมต้องกลายเป็นคนที่ต้องสู้กับนายสองคนเหรอ(หัวเราะ)
Katou: ตัวต่อตัวดีกว่า แต่ละคนมีอีก 6 คนต้องสู้ด้วย เสมอตัว ฺ(หัวเราะ)
Nishikido: เอาจริงนะ อยากให้ปีนี้ เราทุกคนแสดงความเห็ฯอย่างเปิดเผย โดยเฉพาะเวลาคุยกันเรื่องคอนเสริต
Katou: จังหวะดีเลย เรามีประชุมพรุ่งนี้นี่ (หัวเราะ) คิดถึงทุกคนมาด้วยหน้าฟกช้ำดำเขียว เราเต็มที่เพื่อเป้าหมายของปีนี้ (หัวเราะ)
Nishikido: เอาเลยๆ ตั้งหน้าตั้งตารอพรุ่งนี้ดีกว่า
Katou: นะ กดดันจัง! (หัวเราะ)

Credit :: shinpo666 บอร์ด newsism

+++++++++++++++++++

Stella :: มะพีโหดอ่ะ เอาดินสอแทงเพื่อนเลยรึ = ="


Yamashita : ใบหน้าเปื้อนน้ำตาของมัสสึน่ะน่ารักมากเลยนะ
Tegoshi: เค้าร้องจริงๆ (หัวเราะ) พอมองไปที่เค้า น้ำตาที่อาบเลย อยากจะวิ่งไปกอด แต่ยามะพีกอดเค้าไว้
Stella :: เหมือนฉากศึกชิงนาง [เทชชี่แอบหึง 555+]


Katou: จริง และถึงตอนนี้ก็ยังไม่รู้สึกว่ามันเกิดขึ้นเลย มันดีใจมากๆ พอได้ยินว่าจะได้กลับไป ได้เจอนิชิกิโดคุงอีกครั้งหลังจากไม่เจอกันตั้งนาน
[Stella :: ทำไมพูดแค่เรียว]
Nishikido: ใช่ นายดู “โอ๊ะ...” แล้วก็ ...อืม... ดูอย่างกับนักเรียนเปิดเทอมสอง (หัวเราะ) พบหน้าเวลาไม่เห็นกันนานๆนี่เขิลนิดหน่อยนะ ชิเงะมองตาฉันดิ (หัวเราะ) นายไม่กลัวฉันแล้วใช่ไม๊
Katou: ไม่ได้กลัว แต่นายดู... อ่อนโยนขึ้น (หัวเราะ)
Stella :: พวกนายหวานกันเกินหน้าเกินตาแล้วนะ ^^"