ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : คดีฆาตกรรมในเมืองนามิโมริ และ การประชุมสภาราชวงศ์
“อา ว่างสุดๆเลยนะเนี่ย”
“คุณท่านคะ อย่าทำท่าทางแบบนั้นในเวลางานสิคะ”
ณ สถานที่แห่งนี้ CEDEF องค์กรที่ปรึกษานอกแก๊งของวองโกเล่ที่เปิดให้คำปรึกษาด้านกฎหมายบังหน้า ซึ่งมีหัวหน้าคือ ซาวาดะ อิเอมิสึ พ่อของซาวาดะ สึนะโยชิ วันนี้มันก็เป็นวันธรรมดา แต่ไม่ปกติสักเท่าไหร่สำหรับหมายเลขสองของวองโกเล่นัก
“ฉันขอตัวก่อนนะคะ”
“อา ตั้งใจทำงานด้วยล่ะออเรกาโน่”
ตรู๊ด....ตรู๊ด...
“สวัสดีครับ”
[ไง เอ็น] เสียงปลายสายเอ่ยทักทายด้วยชื่อที่แปลกประหลาด [ไม่ได้คุยกันตั้งนาน สบายดีไหม?]
“มาเค!”อิเอมิสึทำท่าทางไม่พอใจพร้อมทุบโต๊ะเสียงดังจนคนข้างนอกตกใจ “ฉันบอกแล้วไงว่าจะติดต่อไปเองน่ะ! นายโทรมาทำไมเนี่ย!”
[อะไรกันๆ! นายจะขึ้นเสียงทำไมเนี่ย!]ปลายสายเจ้าของชื่อ’มาเค’สบถออกมาด้วยความงุนงงปนหงุดหงิด [เพราะมีเรื่องด่วนหรอกนะฉันถึงต้องรีบติดต่อนายน่ะ’เอ็นริโอ้’!”]
“เรื่องด่วนเหรอ?”
[ก็ใช่น่ะสิ! ท่านน่ะเรียกประชุมสภาราชวงศ์แบบด่วนๆน่ะสิเจ้าเพื่อนบ้า!]
“ว่ายังไงนะ!ประชุมด่วนอย่างงั้นเหรอ!”
[ใช่! รีบกลับด่วนเลยนะถ้านายยังเป็นตัวแทนของตระกูลวาเลนเช่อยู่ เอ็น]
“โอเค ฉันจะรีบจัดการเรื่องทางนี้ด่วนที่สุดเลย!”
[รีบมาล่ะ ภายในวันนี้นะ]
ก่อนที่สายจะถูกตัดไปเสียดื้อๆ ถึงอย่างนั้นสีหน้าของอิเอมิสึก็ไม่ได้เหมือนคนอารมณ์ดีนัก คิ้วทั้งสองข้างขมวดเป็นปม ก่อนที่เจ้าตัวจะวิ่งพลุ่งพล่านออกจากห้องไปด้วยความเร่งรีบ ตรงไปยังห้องของรุ่นที่เก้า เพื่อลางานเป็นการด่วนที่สุด
ประมาณ 15 ต่อมา
“ให้ตายสิ เจ้าเพื่อนบ้า...”
ถึง ปากบ่นอุบอิบเบาๆอย่างหัวเสีย แต่สีหน้าของเขาดูขัดแย้ง ดวงตาเบิกกว้างและแววตาสั่นระริก ตอนนี้อิเอมิสึได้ขอลางานไว้สักพักโดยอ้างว่าจะกลับไปหาลูกที่ญี่ปุ่น ทั้งๆที่จริงเขากำลังจะเดินทางไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง ไม่ใช่ญี่ปุ่นและไม่ได้อยู่ที่โลกใบนี้
“เฮ้อ...”
ข้าคือนายของเจ้า ผู้ถือครองเจ้าอย่างถูกต้องโดยสายเลือดของข้า...รับฟังคำขอร้องของข้าด้วยเถิด มนตรา
“จงเปิดออก ประตูสู่ดินแดนแห่งความรุ่งโรจน์ นาเรสเซนเดรีย วาเชสก้า ที่ที่ข้าจากมา”
‘เราขานรับท่านแล้ว...’
สิ้นเสียงของอิเอมิสึแสงสว่างวงกลมขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าของเขา มันคือประตูมิตินั่นแหละ แต่ว่ามันจะพาเขาไปที่ไหนกันนั้น... ก็รอดูแล้วกัน บุรุษในชุดสูทยืนนิ่งๆสักพัก ถอนหายใจก่อนค่อยๆก้าวขาเข้าไปใกล้ๆแสงสีขาว เรื่อยๆ จนร่างของเขาถูกกลืนหายไป
“นี่ฉันไม่ได้กลับมานานเลยสินะ นาว่า”
ณ สถานที่แห่งหนึ่ง
“นั่นใครกันน่ะ?”
“รูปร่างหน้าตาแปลกประหลาดจัง ดูไม่เหมือนพวกเราเลย”
“...”
ร่างสูงของบุรุษในชุดสูทปรากฏท่ามกลางผู้คนมากมายในชุดเครื่องแบบหรูหรา เจ้าตัวก็ไม่ค่อยใส่ใจกับที่ที่พวกเขาแสดงเท่าไหร่นักหรอก แต่สนใจที่จะกวาดสายตามองหาเพื่อนที่เรียกเขามาที่นี่มากกว่าเสียอีก แต่คงจะยากเมื่อต้องหาคนๆเดียวกลางฝูงคนนะ
“เดี๋ยวก่อนขอรับ!”สักพักหลังจากที่เขาเพิ่งจากเดินก้าวออกจากบริเวณที่โผล่มา คนที่เหมือนกับทหารยามจำนวนสองคนก็วิ่งตรงมาทางเขาแล้วเอ่ยเรียก “ท่านเป็นใคร? มาทำอะไรที่นี่กันขอรับ?”
“ผมเหรอ?”อิเอมิสึชี้นิ้วเข้าหาตัวเองแล้วทำหน้าฉงน “ก็มาประชุมน่ะสิครับ”
“ประชุมรึขอรับ?”นายทหารคนหนึ่งมองหน้าพลางส่งสายตาแบบสงสัย “ท่านสังกัดราชวงศ์ไหนขอรับ?”
“อา ลืมเลย...”เจ้าตัวทำหน้าเหนื่อยใจ ก่อนเขามือของตัวเองหยิบอะไรบางอย่างขึ้นมา “ขอโทษทีนะคุณเทโอ”
“เดี๋ยวก่อนขอรับ! ที่แห่งนี้ห้ามพกอาวุธมานะขอรับ!”
ทหารยามเทโอและเพื่อนของเขาอีกหนึ่งคนทำท่าทางแตกตื่นเมื่อเห็นคนพกอาวุธเข้ามาในสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ ฝูงชนรอบข้างก็แสดงอาการจนเริ่มวุ่นวาย แต่สองทหารต้องชะงักเมื่อหมายเลขสองของวองโกเล่เอามันมากรีดลงที่ใบหน้าของตัวเอง
“เดี๋ยวก่อนนะ! นั่นคือเขาเองเหรอ!”
“กษัตริย์เอ็นริโอ้แห่งราชอาณาจักรอิเทรเชียนี่น่า!”
“ท่านคือ...”ทหารยามเทโอมองตาค้าง “ท่านเอ็นริโอ้แห่งวาเลนเช่เองเหรอขอรับ!”
“อา ขอโทษที่ทำให้แตกตื่นกันนะครับ”ที่เขากรีดใบหน้าตัวเองก็เพื่อกรีดหน้ากากที่ตัวเองใส่ไว้เท่านั้นเอง ภายใต้สิ่งนั้นคือใบหน้าที่เกลี้ยงเกลาไร้หนวดเครา ดวงตาสีน้ำผึ้งและผมสีทองอร่าม ใบหน้าที่แท้จริงของกษัตริย์เอ็นริโอ้แห่งอาณาจักรอิเทรเชีย
“เจ้าบ้าเอ็น!”
“มาเค!”
“ถึงว่าสิเขารุมมองอะไรกัน นายนี่เอง!”
“ก็ฉันหายนายไม่เจอนี่น่า!”
อีกด้านหนึ่งที่เมืองนามิโมริ ฮิบาริ เคียวยะที่กำลังหัวเสียกับอะไรสักอย่าง เรื่องประหลาดที่เกิดขึ้นภายในเมืองอันแสนสงบสุข(?)ของเขา ที่ตำรวจยังต้องกุมขมับและยังไม่มีใครรู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง มันคือคดีฆาตกรรมที่เกิดขึ้นในคืนของเมื่อวานนี้
“คุณเคียวครับ!”คุซาคาเบะ ลูกน้องคนสนิทวิ่งพรวดพราดเข้ามาทางประตูด้วยสีหน้าตื่นตระหนกพร้อมกระดาษประมาณสองถึงสามแผ่นในมือ “นี่คือเอกสารการสืบสวนของตำรวจครับ!”
“หึ!”เด็กหนุ่มผมสีดำขลิบรับมันด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์นัก “แล้วก็นะ ไปหาข้อมูลมาเพิ่มด้วยนะเทตสึ”
“รับทราบครับ!”
จะขอย้อนความสักนิดก็แล้วกัน เมื่อคืนวานนี้ได้เกิดเหตุฆาตกรรมกรรมขึ้นเวลา 22:27 นาทีที่อพาร์ตเมนต์แห่งหนึ่งในเมืองโดยที่ผู้เสียชีวิตคือชาวต่างชาติไม่ทราบชื่อ ถูกฆ่าอย่างทารุณในห้องที่เขาอยู่ สภาพศพถูกเฉือนเป็นชิ้นๆกระจาดกระจายตามพื้นห้อง เลือดกระเซ็นนองและอวัยวะภายในไหลทะลักออกมาจนน่าสะอิดสะเอียน
“นี่มันฝีมือใครกันเนี่ย...”
คดีนี้ยังคงเป็นปริศนาในหลายๆอย่างเพราะคนร้ายไม่เหลือเบาะแสให้จับเลยสักชิ้นเดียว ไม่มีอะไรเลย ทำเอาตำรวจเมืองนามิโมริมืดแปดด้าน และสำหรับฮิบาริ เคียวยะ ถ้าเกิดเรื่องวุ่นวายในเมืองที่เขารัก เขาจะทนอยู่เฉยๆไม่ได้เลยล่ะ คนร้ายจะต้องไม่ลอยนวลและเล็ดลอดออกไป
“หึ! ดูสิว่าใครมันเป็นคนที่ทำให้เมืองนามิโมริวุ่นวาย”เจ้าตัวพูดพร้อมกับหยิบทอนฟาที่ซ่อนไว้ออกมา “ผมจะขย้ำมันให้หมดเลย!”
คนที่ทำเรื่องพวกนี้นั้น...คือใครกันนะ
“แต่นี่มันอะไรกันน่ะ เลโอ?”
“อะไรกันคาส”เลโอยิ้มเจ้าเล่ห์ “ทั้งๆที่มันก็เป็นฝีมือนายครึ่งนึงนะ”
“แต่ส่วนใหญ่นายทำนะ’เลโอเน็กซ์’”
แล้วสองคนนี้เกี่ยวข้องอะไรกับเรื่องนี้รึเปล่านะ? แล้วพวกเขาเป็นใครกันแน่!? และมาที่นี่เพื่ออะไร?
โอเคค่ะ ในที่สุดก็มีเวลาแต่งตอนสองสักที 555 ว่าจะแต่งเมื่อวานแต่ดันติดดูการ์ตูนซะงั้น เราว่าจะลงสั้นๆ ดีไหมคะ และลงถี่แต่ไม่ถึงกับลงทุกวัน ประมาณวันเว้นวันจะโอเคไหมคะ? ถ้ามีอะไรตกหล่นก็บอกได้นะคะ พอดีพิมพ์ในโทรศัพท์แล้วไม่ได้ไล่อ่านอีกรอบ แค่นี้ล่ะค่ะ ขอให้อ่านแล้วรู้สึกสนุกไปกับมันนะ!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น