จากวันที่รัก จนถึงวันนี้ที่ยังไม่เปลี่ยนใจ

ลำดับตอนที่ #3 : รักแบบเศร้าๆ

     วันหนึ่ง ในห้องสมุดของโรงเรียน เธอยื่นงานให้ฉันช่วย ฉันจึงทำให้เธอ เธอบอกว่ามีอะไรเอามาให้เธอช่วยสิ จะได้แลกกัน ฉันจึงเอางานที่ฉันไม่ค่อยถนัดนักมาให้เธอช่วย แล้วเราก็ไปหาหนังสือมาทำงานด้วยกัน
     ในตอนนั้นบริเวณชั้นหนังสือ มีชายคนหนึ่งเดินเข้ามคุย เหมือนจะจีบเธอ แต่เธอก็ทำเหมือนไม่ชอบ เราก็ดีใจแต่ชายคนนั้นก็เรียกเธอไปที่อื่น คงจะไม่อยากให้ฉันคุยกับเธอ เธอกระซิบฉันให้เดินไปด้วย ฉันก็ไป แต่ฉันก็รู้สึกแปลกๆนะ เพราะไม่รู้ว่าชายคนนั้นเป็นใคร แต่ก็ไม่คิดอะไร แต่ที่เราดีใจที่สุดก็คือ เธอทำเหมือนไม่ชอบเขาเลย
     วันเวลาผ่านไป "ความลับไม่มีในโลก" ยังใช้ได้เสมอ เพราะวันหนึ่ง ฉันก็ได้ทราบเรื่องของเธอ ว่า เธอมีคนที่ชอบแล้วจริงๆ ฉันก็รู้สึกเสียใจ และนึกถึงตอนที่คุยโทรศัพท์กับเธอที่เธอเคยบอกว่ามีคนที่ชอบแล้ว แต่ตอนนั้นฉันไม่เชื่อเอง น่าจะเชื่อเธอมากกว่าคิดเข้าข้างตัวเอง และที่ไม่น่าเชื่อคนที่เธอชอบเป็นคนเดียวกับที่เจอที่ห้องสมุด แต่แปลกจังทำไมเธอทำเหมือนไม่ชอบเลย
     ถ้าถามว่าโกรธเธอรึเปล่า ฉันก็พอจะเข้าใจบ้างนะว่าเธอไม่อยากให้ใครรู้ ฉันก็ต้องรู้สึกเสียใจเป็นธรรมดาแต่จะให้โกรธเธอก็คงทำไม่ได้ ถ้าฉันเชื่อเธอตั้งแต่ทีแรก ฉันคงไม่ต้องเสียใจหรอก แต่จะให้เลิกชอบเลย ก็แปลกๆนะ (ยังไม่รู้เลยเขาคือใคร)
    อีกครั้ง!! ตอนเย็นก่อนกลับบ้าน ฉันเดินกับเธอไปซื้อของกิน ฉันจะซื้อให้เธอแต่เธอปฏิเสธ แล้วก็เดินมาส่งเธอที่รถ แล้วก็เจอผู้ชายคนนั้นอีกแล้ว เขาชวนเธอไปซื้อของกิน..  ทีแรกเธอทำเหมือนไม่อยากไป ฉันเลยถามเธอ ไม่ไปหรอ .... งั้นไปนะ เธอบอกฉัน แล้วเธอก็กระซิบฉันว่า อย่ามองหน้า ฉันงงเลย บวกกับเศร้าอีกนิด ฉันผิดใช่มั้ยเนี่ย ที่ไปถามเธอแบบนั้น ทั้งๆที่ฉันไม่อยากให้เธอไปด้วย แล้ว ฉันก็รอ... ระหว่างนั้นในรถของเธอ ฉันได้ยินเสียงหนึ่งว่า สองคนนั้นเป็นแฟนกันหรอ ซึ่งฉันก็ไม่รู้คำตอบ แล้วก็รอจนเธอกลับมา รถของเธอก็จะออกพอดี ฉันจึงเดินกลับไป เฮ้อ!!เศร้าจริงจะทำไงต่อไปเนี่ย