ทำไมยังไม่ยอมลืมสักที

ลำดับตอนที่ #1 : เพราะเราคือเพื่อน...

------ความรัก มันเริ่มจากคนสองคน ...ที่รู้กันมานาน หรือแค่วันเดียวล่ะ
-------แต่ว่า มันจะมั่นคงหรือยั่งยืนรึเปล่า นั่นเป็นเรื่องของคนสองคน แล้วแต่การกระทำของคนสองคน  ฟ้าหรือพรหมลิขิตช่วยอะรัยได้บ้างล่ะ...
-------จากคำเพื่อน
*****เป็นจุดเริ่มต้นของทุกอย่าง 
******จุดเริ่มต้นของความรู้สึกดีๆ   ที่ฉันมีให้เทอร์ อย่างไม่มีวันลบเลือน ไม่ว่ามันจะนานนับ 10 หรือ 20 ปี
-------เทอร์คือรักครั้งแรก
--------เทอร์คือเพื่อนที่ดีที่สุด
----------เทอร์คือคนที่เข้าใจฉันมากที่สุด
------------เทอร์คือคนที่เจ้าชู้ที่สุด
--------------เทอร์เป็นคนตาหวานที่สุด
----------------เทอร์เป็นคนปากหวานที่สุด
------------------เทอร์เป็นคนน่ารักกกที่สุด
--------------------เทอร์เป็นคนสอนฉันให้วาดรูป*******รูปโงกุล ในการ์ตูนดราก้อนบอล*********แม้ภาพนั้นจะหายไปในขณะนี้
-------------------------สิ่งที่ฉันมีอยู่ในตอนนี้คือความทรงจำดีๆๆ  ระหว่างเทอร์แล้วฉัน

                  "เล่นเป็นพ่อแม่ลูกกันดีป่ะ".....ไม่เอา
                  "เล่นเป็นพ่อกับลูกก็ได้  เด๊วให้จิบเป็นลูก เด๊วเค้กจะเป็นพ่อให้ โอเคป่ะ"
     ----เอาดิ  "จ๊ะ"...."เป็นลูกต้องขี่คอพ่อนะ พ่อจะต้องให้ขี่คอนะ" "วันนี้พ่อไม่สบาย ลูกต้องดูแลพ่อนะ  ...."พ่อให้จิบขี่คอไปหน่อยดิ จิบอยากขี่น่ะ"  ....ได้จ๊ะ
--------------จากวันนั้น จนถึงวันนี้ ฉันยังจำมันได้ มันเป็นความทรงจำที่ฉัน พยายามลืม แต่มันก็มักจะจำทุกครั้ง
------------เค้าเป็นผู้ชายคนที่3 ที่ฉันได้ขึ้นไปนั่งบนบ่า (รองจากพ่อแลพี่ชาย)
        โตแล้ว ฉันอยู่ป.3แล้ว......(โตขึ้นอีกนิดหนึ่งงัย)
                "ว้าย! คนทุเรศ มาหอมแก้มเค้าทำมัย"  "ก็คนมันรักน่ะ"....แต่เค้าไม่ได้รักตัวนี่หน่า "จิงหรอ"   ..... จิง  --
-------------ฉันโดนเค้าหอมแก้มซะแล้ว 
         โตอีกหน่อย  ฉันอยู่ป.4 แล้ว
                  "จิบ รู้ยังว่า เค้กน่ะเป็นแฟนดาว" หรอ...  ช่างมันเถอะ ไม่เห็นเกี่ยวกับเราเลย "แฟนเก่าไม่ใช่หรอ" ไม่นี่...เราเป็นแค่เพื่อนกัน