What's your name? :)

ลำดับตอนที่ #1 : WH[Y] DO YOU LOVE ME PROJECT [YAOI]

- APPLICATION FORM -

“ใครว่าอยู่ตัวคนเดียวแล้วเหงา ฉันน่ะโคตรมีความสุขเลยล่ะ..!”

ประเทศที่อยากให้ตัวละครโลดแล่น : ญี่ปุ่น

ชื่อ-นามสกุล : ยาซาวะ จิกะ (Yazawa Chika)

เพศ : ผู้ชาย (ฝ่ายรับ)

อายุ : 17 ปี

สัญชาติ : ญี่ปุ่นแท้

รูปร่างหน้าตา : เรือนผมสีดำขลับยาวประสันคอ ดวงตาเรียวไม่โตมากสีเขียวน้ำทะเล ผิวกายขาวอมชมพูเหมือนคนไม่เคยออกแดด 

ส่วนสูง/น้ำหนัก : ส่วนสูง170 น้ำหนัก57

ลักษณะนิสัย : จิกะเป็นเด็กมัธยมปลายที่ชอบใช้ชีวิตแบบสโลว์ไลฟ์ สบายๆ เรียบง่ายไม่ยุ่งยาก เพราะคิดว่ามันช่างน่าปวดหัวถ้าต้องมาจัดการอะไรๆหลายๆอย่างเขาสามารถทำได้ทุกอย่างและทานอาหารได้ทุกอย่าง ไม่เคยเกี่ยงใครสั่งให้กินพริกก็จะกิน กินทาบาสโก้ก็จะกิน-- 

จิกะหลงใหลในเรื่องของอาหารเป็นพิเศษเรียกได้ว่าลิ้นของเขานั้นรับรสได้ดีเยี่ยมเลยทีเดียวแถมยังชอบทานอาหารได้ทุกเวลา กินเยอะขนาดไหนก็ยังไม่อ้วนอีกต่างหาก ภายนอกจิกะนั้นดูแข็งแรง ชิลๆแต่ที่จริงกำลังพยายามปกปิดรอยร้าวในอดีตไว้ต่างหาก หากใครแม้คิดจะกระตุกหนวดเสือเขาก็พร้อมที่จะโวยได้ทุกเวลา 

เป็นคนอ่อนโยน ชอบแจกรอยยิ้มให้กับคนอื่นๆ มีความเมตตาและใจดี แต่ถึงอย่างนั้นก็มีมุมที่น่าเกรงขาม จิกะเป็นผู้ชายที่รักความสะอาด เจ้าระเบียบและเคร่งครัด ทำตัวเป็นแม่ศรีเรือนที่ดีตลอดเวลา ชื่นชอบการทำอาหารให้ผู้อื่นรับประทานทั้งๆที่ฝีมือการทำอาหารของตนเองน่ะโคตรไม่ได้เรื่อง แถมยังทำอะไรได้แนบเนียนสุดๆ ถ้าจะหายไปไหนก็ไม่มีใครสามารถจับได้เรียกว่าฝีเท้าเบาๆสุด ดูเจ้ากี้เจ้าการ ชอบสุมหัวทำงานเอาเป็นเอาตายต่อให้เหนื่อยแค่ไหนก็ยังไม่รู้สึกตัว-- บางทีก็ทำงานหักโหมจนทำเอาคนอื่นแอบเป็นห่วงเสมอๆ เป็นห่วงคนอื่นจนลืมนึกตัวเอง ทุกๆเช้าไม่ค่อยจะทานข้าวสักเท่าไรอย่างมากสุดก็แค่แซนวิชหรือไม่ก็ขนมปัง นม กาแฟธรรมดาๆ ที่สำคัญ...เขาเป็นคนที่โรแมนติกเอามากๆ

ลักษณะการพูด : มักแทนตัวเองว่า'ฉัน'กับรุ่นน้อง เพื่อน แทนตัวเองว่า'ผม'กับคนที่มีอายุมากกว่า ยกเว้นคนที่ไม่ชอบจริงๆจะแทนตัวเองว่าฉัน และแทนคนอื่นว่า'นาย' 'เธอ' 'คุณ' ขึ้นอยู่กับโอกาส มีน้ำเสียงที่ค่อนข้างจะหวานติดแหบนิดหน่อย ยกตัวอย่าง

●"เฮ่ เพื่อนยากนายกำลังทำร้ายร่างคนอ่อนแอนะรู้มั๊ย?"

●"ฉันไม่เคยคิดว่านายจะมีนิสัยแบบนี้นะ ฮ่าๆๆ"

●"ผมก็แค่...อยากรู้เฉยๆ...ฮะๆ ช่างเถอะ!"

ประวัติตัวละคร : ครอบครัวของจิกะนั้นอดีตเคยเป็นครอบครัวที่สงบสุข อบอุ่น มื้อเย็นมื้อเช้าก็มักจะอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา ฝ่ายพ่อนั้นเป็นถึงประธานบริษัทิแห่งหนึ่งที่ได้รับสืบทอดมาจากรุ่นสู่รุ่น ส่วนฝ่ายแม่ก็เป็นแค่เจ้าของร้านเบเกอรี่ธรรมดาๆ จิกะเป็นลูกคนเดียวของบ้านยาซาวะและเพราะได้รับความอบอุ่นจากพ่อแม่รวมถึงกำลังใจมากมาย คะแนนสอบของเขาจึงมักจะอยู่ในระดับดีมาโดยตลอด จนกระทั่งเมื่อจิกะอายุได้14ปีในวันเกิดของเขาพ่อกับแม่ทะเลาะกันอย่างหนักเพียงเพราะพ่อไปมีภรรยาน้อย เขาทำเพียงได้แค่นั่งมองเค้กฝีมือแม่แล้วฟังเสียงทะเลาะของทั้งสอง แทนที่ในวันเกิดนั้นจะมีแต่ความสุขกลับมีแต่ความทุกข์ วันวันถัดมาพ่อของจิกะได้ออกจากบ้านไปโดยไม่คิดจะเหลียวแลลูกชายเลยสักนิด แม่ของเขาตรอมใจจนเสียชีวิตทำให้จิกะต้องทนอยู่คนเดียวตั้งแต่อายุ14 มันกลายเป็นปมด้อยทันทีไม่ว่าจะไปโรงเรียน ช่วงเวลาไหนก็มักจะโดนเพื่อนล้อว่า'ลูกไม่มีแม่'ความเครียดเกือบจะทำให้จิกะฆ่าตัวตายแต่เพราะได้มีคนยื่นมือเข้ามาช่วยให้เขาหลุดออกจากความทุกข์เหล่านี้พร้อมกับคำพูดเป็นกำลังใจมากมาย มันกำลังเติมเต็มในส่วนที่ขาดหายไปจิกะจึงเลือกที่จะมีชีวิตต่อโดยได้มีผู้ชายคนนั้นได้อยู่ข้างกาย จากเด้กที่ไม่มีความสุขก็ได้เปลี่ยนเป็นเด็กที่มีอัธยาศัยดี ในตอนที่จิกะอายุครล16ปี ผู้ชายที่อยู่ข้างกายเขาก็ได้แต่งงานไปเรียบร้อยแล้วของขวัญชิ้นแรกในรอบ2ปีนั้นคือสร้อยไม้กางเขนที่อีกฝ่ายได้มอบให้ก่อนจะย้ายไปอยู่ต่างประเทศ จิกะเริ่มใช้ชีวิตต่อทำงานหาเงินเลี้ยงตัวเองไปเรื่อยๆ มีผู้ใหญ่ใจดีหลายคนคิดจะนำเขาไปเลี้ยงดูแต่จิกะกลับไปปฏิเสธทุกครารับเพียงแต่สินน้ำใจเล็กๆน้อยๆไว้เท่านั้น ปัจจุบันเขากำลังเรียนอยู่เกรด11หรือชั้นม.5 ไม่เพียงเท่านั้นยังทำงานพาร์ทไทม์อีกด้วยในช่วงเช้าเขาจะทำงานเป็นพนักงานร้านสะดวกซื้อ ช่วงเย็นจนถึงดึกก็จะทำงานในร้านเหล่าเป็นโฮสต์คอยบริการเครื่องดื่มและในช่วงของวันอทาทิตย์ก็ยังรับจ็อบดูแลสวนดอกไม้ ทำความสะอาดบ้าน 

*จิกะชอบเสียงเพลงและดนตรีเขาจึงลงเรียนคอร์สเสริมคือเรียนเปียโนกับร้องเพลง ซึ่งค่อนข้างจะกินเงินเยอะไปพอสมควรแต่เพราะคนที่สอนนั้นเป็นคนรู้จักอีกฝ่ายจึงลดค่าใช้จ่ายให้ 

ฐานะของครอบครัว : พ่อมีภรรยาใหม่ แม่เสียชีวิต ปัจจุบันอยู่คนเดียว

ความชอบ : อาหาร ขนม ตุ๊กตาหมี สร้อยคอรูปไม้กางเขน

สิ่งที่ไม่ชอบ หรือเกลียด : ไม่ชอบพ่อของตัวเองที่หนีหายไปและทิ้งเขากับแม่ไว้ เกลียดเลือด เพราะเคยฝันว่าแม่ถูกฆ่าและทั้งตัวชโลมไปด้วยเลือด

ประวัติการแพ้ : -

ความสามารถพิเศษ : ร้องเพลงช้ากับเล่นเปียโน

งานอดิเรก : ทำงานพาร์ไทม์(ตามที่ระบุไว้ในประวัติค่า)

เพิ่มเติม : -จิกะมักจะใส่ฮู้ดตลอดเวลาและชอบอ้างว่า'มันหนาว'

-จิกะร้องเพลงช้าได้แต่ถ้าให้ร้องเพลงเร็วเสียงนางจะเพี้ยนถึงขั้นสุด

-จิกะชอบโชว์พาวเวอร์เกินจริง กว่าจะได้ทำอาหารนี่เล่นแอ็คติ้งไปหลายนาที

-เห็นจิกะสนใจในเรื่องของอาหารกับขนมแต่เจ้าตัวนั้นทำอาหารไม่เป็นเลยสักนิด ขนาดไข่เจียวยังทอดให้มันไหม้ได้

<< คุยกับผู้ปกครอง >>

“อยากให้ลูกได้แสดงเรื่องแบบไหนเป็นพิเศษไหมคะ” และ “อยากบอกอะไรกับไรเตอร์ อิอิ” : อยากให้ลูกแสดงในเรื่องแนวที่โหดนิดๆละุมนหน่อยๆ อยากบอก...ให้ลูกเราติดด้วยนะค้าบบบบบบบบบ//กราบแบบเบญจางคประดิษฐ์

? cactus