เหมือน(ไม่)​รัก

ลำดับตอนที่ #2 : โดนดัดหลัง : ครึ่งแรก

นำบทที่​ 1  ครึ่งแรกมาเสิร์ฟค่ะ​ ดึกของที่นี่คือเช้าของบ้านเรานะคะ​ เช่นเคย​ อยากเม้นต์อยากให้กำลัง​ใจ​ คำเสนอ​แนะ​ ยินดีน้อมรับค่ะ​ ขอให้สนุกกับการอ่านนะคะ❤️❤️❤️❤️❤️

วันโน้น หลังจากนายแม่กรองผกา ฉุนเฉียวโมโหอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน​ถึงขั้นจะสับหล่อนกับปังตอ บุปผชาติรีบเผ่นแน่ว​ จากนั้นมีทั้งเสียงตะโกนทั้งตวาดโหวกเหวกห่วงหลาน วันนี้ด้วย สุดท้ายขยลกับทิฆัมพรอยู่กับยายทั้งน้ำตาร่วงเผาะ ส่วนผู้เป็นแม่ควบโจ๋จ๋าห้อตะบึงเข้าเมืองคนเดียว แต่ไม่ทันได้ถึงตลาดที่หมายหรอก ด่านนั่น

ปี๊ดๆๆๆๆๆๆ

“หยุดเดี๋ยวนี้นะครับคุณดอกไม้”

ปี๊ดๆๆๆๆๆๆ

นายตำรวจในเครื่องแบบตึงเปรี๊ยะ หุ่นท้วม วัยเกือบจะห้าสิบส่งเสียงโวยวาย มือข้างที่ว่างโบกขึ้นโบกลงถี่ยิบราวกับเป็ดกระพือปีก สลับเป่านกหวีดแหลม

พรูลมหายใจไม่สบอารมณ์ กรอกตามองบน แต่บุปผชาติก็กระตุกสายบังเหียน ให้สัญญาณม้าพันธุ์ดีหยุดฝีเท้า

โจ๋จ๋าอาจจะทำตามสั่งง่าย ๆ แต่โจ๋จ๋าไม่ใช่ม้านิ่งเงียบมีสำรวม หยุดวิ่งเหยาะ ๆ เพื่อนรักยกขาหน้าตะกุยอากาศ โหยฮี้กังวานก้อง พอยืนจังก้าสามหาว ส่งท้ายด้วยการพ่นลมสบถครืด ๆ สามที แล้วก็อยู่ในอาการสงบ ทว่าพวงหางนุ่มนิ่มเงาวับสะท้อนแดดจ้าสะบัดโบกเหมือนแส้ไปมา

เข้าใกล้ หลังจากเก็บนกหวีดใส่กระเป๋าเสื้อ จ่ามีเดชใช้มือตบคอโจ๋จ๋าเบา ๆ อีกฝ่ายพ่นลมร้อนผ่านจมูกทักทาย อึดใจถัดมาผู้กำลังอยู่ในขณะปฏิบัติหน้าที่เงยหน้า

“คุณดอกไม้จะขี่โจ๋จ๋าเข้าตลาดไม่ได้นะครับมันผิดกฎจราจร”

สิ้นคำ คนพูดใช้มือยีสีข้างม้าคุ้นเคยกันดีราวกับปลอบใจ โจ๋จ่าขยับหูผงกหัวรับ ส่วนหล่อนย้อนถามเสียงห้วน

“ข้อไหนจ่า”

“ข้อที่อยู่ในพรบ.ครับ”

“ข้อที่อยู่ในพรบ.หรือข้อที่อยู่ในบัญญัติของนายแม่กรองผกา”

“ทั้งสองแหละครับ ลงมาเถอะครับคุณดอกไม้ เดี๋ยวจ่ามานพไปส่ง”

“ไม่ต้อง” ปฏิเสธความมีน้ำใจเสียงแล้ง ตวัดตามองอีกหนึ่งจ่าในชุดไพรเวท วัยใกล้เคียงกับหล่อน ที่เดินส่ายอาดตรงไปยังไอ้มดเอ็กซ์ ชอปเปอร์​สีแดงระกำกลางเก่ากลางใหม่ของเขา จอดอยู่ริมทางเท้าเลยป้อมตำรวจ 

ก้มตัวกระซิบกระซาบ ตบคอเพื่อนรัก อีกฝ่ายครางฮี้ สะบัดหางตีกระทบบั้นท้ายตัวเองดังคว้าบ​ ๆ​ บุปผชาติยกตัว ยกก้น ออกแรง ชั่วอึดใจ หล่อนก็มายืนท้าวสะเอวข้างเดียวอยู่บนพื้นถนนลาดยาง “ตลาดแค่นี้ หนูเดินไปเองได้ จ่าดูโจ๋จ๋าให้ด้วยแล้วกัน”

ยื่นสายกุมบังเหียนให้นายตำรวจหน้าแดงมันพราวเหงื่อ รับไปแล้วเขาพูดในสิ่งได้ที่รับสั่งความมา

“นายแม่บอกให้ผมไปส่งโจ๋จ๋าที่บ้าน ส่วนคุณดอกไม้ค่อยกลับกับจ่ามานพ”

“อะไรนะ” เสียงแหลม น้ำโมโหเดือดปุด ๆ ตั้งใจกระชากสายบังเหียนกลับ ทว่าอีกฝ่ายเร็วกว่าไขว้มือไปข้างหลัง ถอยกรูด

“นายแม่บอกว่า ถ้าคุณดอกไม้มีปัญหา ให้คุมตัวไปขังโรงพักข้อหาขัดขืนเจ้าพนักงาน แล้วให้ผมพาโจ๋จ๋าไปที่คอกคุณสำราญครับ”

คำว่าคอกคุณสำราญมีผลให้โจ๋จ๋าเริ่มออกอาการพยศ เท้าย่ำพื้นกุบกับ ก่อนโหย่งตัว สะบัดหัว ส่ายหน้าร้องฮี้ ครั้นจ่ามีเดชกระตุกสายบังเหียน​ออกคำสั่ง​ กระซิบกระซาบ ยีคอแรง ๆ ทว่าแฝงไว้ด้วยความรู้สึกนิ่มนวลมันก็สงบ หันมาพยักหน้ากับหล่อน​ ครางฮี้ มองตาแป๋ว

“ก็ได้” รู้ทั้งรู้นั่นเป็นคำขู่ แต่คำขู่จะเป็นจริงได้ง่าย ๆ เรื่องจับยัดห้องขัง จ่ามีเดชเคยปฏิบัติตามคำแม่ของหล่อนมาแล้ว โดยที่ผู้บังคับบัญชาและเพื่อนร่วมงานของเขาต่างทำเป็นเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ ทว่าโปกฮากันคิกคัก

ยาแรงนี้แม่ใช้ตอนหล่อนลืมตัวซิ่งโฉมตรู เก๋งสปอร์ตสีเหลืองเมื่อสองเดือนก่อน ชาวบ้านชาวช่องเห็น ชาวบ้านฟ้องแม่

แล้วแม่ก็ขอให้จ่ามีเดชจัดการ ตอนแรกแค่ออกใบสั่ง หล่อนโวยวาย อีกฝ่ายเข้มข้นขึ้น กระดิกมือยิก ๆ เรียกใบขับขี่

ยังหัวเสียไม่ยอม เลยโดนล็อก​จับมือไพล่หลัง​ สวมกุญแจผลักไหล่ให้ขึ้นรถไปโรงพัก สงบจิตใจในห้องขัง ถ้าข่าวไม่รู้ไปถึงหูคุณชัชชาติเจ้าของร้านจำหน่ายอุปกรณ์การเกษตร กับปลัดสมยศ หล่อนก็คงได้นอนตบยุงคิดถึงลูกทั้งคืนแน่

ทว่าพีคในพีคคือ สองวันถัดมาโฉมตรูเปลี่ยนกรรมสิทธิ์ไปเป็นของคุณสำราญ ฉุนเฉียวในอารมณ์​ ยิ่งกว่าลาวาเดือดพร้อมพวยพุ่ง​ทำลายล้าง​ แต่ทำอะไรไม่ได้​ 

เหตุผลเอามาอ้าง​ ‘ขาย​ ๆ​ ไปนั่นแหละดีแล้ว​ อีโฉมตรูมันแรงงงงส์ แม่ล่ะห่วง​ กลัวลมกับฟ้ามันจะกำพร้าเอ็งอีกคน​ ขับรถยังกะสิงห์บรรทุก’

“จ่าจะให้หนูกลับมากี่โมง” ถามจ่าในเครื่องแบบแต่ตาแลไปทางจ่าในชุดไพรเวท

“กี่โมงก็ได้ครับคุณดอกไม้ วันนี้ผมรับงานเสริม” งานเสริมที่มานพว่าคืองานตามคำสั่งของแม่หล่อน

“โอเค งั้นหนูไปละ เดี๋ยวตลาดจะวาย เสื้อผ้าไม่ได้ช้อปให้ลูกกันพอดี” ว่าแล้วหล่อนตั้งท่าจ้ำอ้าว แต่ชะงักตัวไว้หันไปสบตากับม้าเพื่อนรักอีกครั้ง นายตำรวจผู้เคยเป็นลูกกระจอกของนายแม่กรองผกาสมัยเป็นเด็กเหมือนรู้ความกังวล

“เดี๋ยวลูกน้องคุณสำราญก็มาครับ คุณดอกไม้ไม่ต้องเป็นห่วง”

“โอเค” หญิงสาวพยักหน้า เดินเข้าใกล้โจ๋จ๋า หอมฟอดตรงแก้มหนึ่งที​ ทว่าไม่พออีกฝ่ายดุนหัวเรียกร้องอีก หล่อนสนองตอบอีกฟอด ตบคอเบา ๆ ส่งท้าย แล้วผละห่างสาบกลิ่นม้าคุ้นจมูก ก้าวเท้ายาว

❤️❤️❤️❤️❤️