เหมือน(ไม่)​รัก

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

แม่ของหล่อนเป็นสาวชาวไร่ ที่ในไร่มีบ่อน้ำแร่ ทรัพยากรธรรมชาติใช้ไม่มีวันหมด

พ่อเป็นหนุ่มชาวกรุง ไม่ใช่กรุงธรรมดา แต่เป็นลูกคนมีฐานันดรศักดิ์ ผู้มีเชื้อสายนั้นหาใช่คนอื่นใดย่าของหล่อน ท่านหญิงกนกเลขา เนี๊ยบทุกกระเบียด 

ท่านหญิงกนกเลขา แม้จะลาออกจากพระยศ ทว่าใคร ๆ ยังให้ความเคารพ และเรียกท่านว่า ท่านหญิงกนกเลขาอยู่ ส่วนใครเป็นปู่ จวบถึงวันนี้บุปผชาติก็ยังไม่รู้ชัด

รู้เพียงแต่ ต่างเชื้อต่างชาติแน่นอน ด้วยดวงตาของพ่อนั้นเป็นสีดอกเลาอ่อนจาง พร่างพราวมีเสน่ห์​ และด้วยเพราะดวงตาคู่นี้แหละที่ทำให้แม่ ตกหลุมรักพ่อจนโงหัวไม่ขึ้น ต่อให้ตากับยายตัดเป็นตัดตายท่านก็ไม่สน

ทว่าจนเมื่อหล่อนอายุสิบเจ็ด แม่ก็สำนึกได้ว่า ทุกอย่างที่ยอมแลก รวมทั้งความเป็นตัวของตัวเอง นั้นเป็นแต่เพียงหินกรวดเขวี้ยงลงน้ำแล้วจมหาย

แม่ขอแยกทางกับพ่อ แต่พ่อไม่ยอมจรดปลายปากกาจนแม่จะฟ้อง สุดท้ายท่านหญิงกนกเลขาออกโรงไกล่เกลี่ย จบที่แยกกันอยู่

เมื่อแม่พาตัวเองกลับมายังบ้านเกิดเมืองนอน ซึ่งตั้งอยู่ในอำเภอสมมุติ ของจังหวัดสมมุติทางภาคเหนือ เปลือกนอกห่อหุ้มไว้กระเทาะแตกออก แม่สลัดคราบกุลสตรีงามพร้อมทั้งกายและใจเสียสิ้น

จากเคยเบื่อหน่ายซังกะตาย ราวกับตุ๊กตาบาร์บี้ซีดเซียว ป่วยเป็นโรคซึมเศร้า บุปผชาติก็เหมือนเห็นแสงสว่าง

แม่คือไอดอล หล่อนจะเป็นอย่างแม่ แต่จะไม่บูชาความรักจนสูญสิ้นความเป็นตัวเองอย่างแม่สมัยยังสาว

ตอนรับเกรดมัธยมปลาย ด้วยความต้องการหลุดพ้นจากร่มเงามนวรรธเร็ว ๆ บุปผชาติเล่นละครร้องไห้ฟูมฟายทั้งกับพ่อและกับแม่ ขอมาอยู่ไร่ทิพย์วารี ทว่าทั้งคู่ไม่เห็นด้วย

จนเมื่อจบมหาวิทยาลัยได้เกียรตินิยม จึงสมใจอย่างที่ไม่มีใครขัดอะไรได้อีกแม้แต่ท่านหญิงกนกเลขา

การใช้ชีวิตที่ไร่ทิพย์วารีของหล่อน เป็นเหมือนคนที่ไม่เคยมีช่วงวัยเด็ก แน่ละมันเป็นเช่นนี้ ตั้งแต่ตอนมาอยู่ในช่วงมหาวิทยาลัยปิดภาค ทว่าหนักข้อ ทะโมน แก่นเซี้ยว บ้าบอคอแตกขึ้นหลังจากได้อยู่ประจำ 

แม่ผู้เคยหัดให้ทำโน่นเล่นนี้ เหมือนสมัยท่านเยาว์วัย มีอาการเบื่อหน่ายระอา​ ในความคิดของท่านเต็มไปด้วยประโยคที่ว่า​  ‘เป็นอย่างนี้ใครจะเอา’​ รายล้อมเป็นหมื่นเป็นแสน

ยิ่งฟากคู่หมายของหล่อนส่งสัญญาณ อยากจะยกเลิกข้อตกลงระหว่างกัน แม่ก็ยิ่งเครียดใจฝ่อ คิดว่าชาตินี้คงไม่มีโอกาสอุ้มหลานอย่างที่ควรแน่

เรื่องอุ้มหลานนี่แม่เปรยด้วยความระทดท้อใจบ่อยมาก บ่อยจนบุปผชาติเริ่มฉุกใจคิด แล้ววางแผน

ด้วยลึก ๆ แล้วหล่อนเองก็อยากมีลูกตั้งแต่ยังสาว ลูกหญิงลูกชายก็ได้ ถ้าเป็นแฝดยิ่งดี

แต่จะหาสเปิร์มจากไหน ตามโรงพยาบาลหรือ อย่างนั้นก็ไม่ได้ลิ้มรสการมีเซ็กส์สิ ม้วยชีวาไปยมบาลสมน้ำหน้าตาย

หล่อนควรจะหาผู้ชายสักคน ใครก็ได้ไม่ได้ แต่ใครล่ะ

ต้องเป็นเขาเท่านั้น

จากคืนนั้นจวบจนสามเดือนผ่านไป หน้าท้องของบุปผชาติยังไม่โป่งนูนแต่หน้าอกใหญ่ขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

ระบายยิ้มกับเจ้าของเรือนร่างได้ดั่งใจในกระจก ก่อนจะหยิบที่ตรวจครรภ์มาดูขีดสองขีดอีกครั้ง หล่อนท้องแน่นอน

และข่าวดีนี้ก็ถึงหูนายแม่กรองผกาโดยลูกสาวของท่านคือหล่อน

‘โอวจริงหรือลูก ดอกไม้ หนูกำลังจะมีหลานให้แม่’

ไม่ใช่ แม่ไม่ได้พูดเสียงอ่อนเสียงหวานดีอกดีใจปานนั้น

“อะไรนะ เอ็งว่าอะไรนะ” หลังจากน้ำแร่พุ่งพรวดออกจากปาก​ กระจายเกาะเต็มใบหน้าของหล่อน​ คนนั่งบนโซฟาลุกลี้ลุกลนถาม

“ท้อง” กรีดนิ้วกวาดหยดพราวสะบัดทิ้ง​ บุปผชาติ​เน้นเสียงหนักย้ำขยี้ ก่อนจะดัดเสียงอ่อนหวานยิ่งกว่าลูกตาลเชื่อมประจบประแจง “หนูท้องจ้ะแม่

“ท้อง” อีกฝ่ายทวนคำเสียงสูงราวกับจะให้แน่ใจว่าหูฟังไม่ผิดเพี้ยน “ท้องกับใคร”

“ท้องกับชายผู้โชคร้ายจ้ะ”

“ใคร” คราวนี้เป็นเสียงคาดคั้น หน้าตาของท่านก็ด้วย “ชายผู้โชคร้ายที่เอ็งว่ามันเป็นใคร”

“ใครก็ไม่รู้จ้ะแม่ รู้แต่ว่าเจอในผับ ตอนหนูกลับไปเยี่ยมย่ากับพ่อ”

“ตอนเอ็งไปเยี่ยมย่ากับพ่อ ตายแล้ว นี่เอ็งทำอะไรลงไปห๊ะดอกไม้”

“อ้าว ก็แม่บ่นอยากอุ้มหลาน หนูก็ทำหลานมาให้ไง แม่จะมาตกอกตกใจอะไร”

“ทำหลาน ทำมาแบบไม่รู้ว่าผู้ชายโชคร้ายคนนั้นชื่ออะไร ลูกเต้าเหล่าใครนี่นะ”

“คนโชคร้ายพรรค์นั้น แม่จะอยากรู้ชื่อเสียงเรียงนาม เทือกเถาเหล่ากอทำไม”

“อุวะ แล้วพอลูกเอ็งเกิดมา เอ็งจะบอกลูกเอ็งว่าพ่อมันชื่ออะไรวะนังดอก”

“ดอกไม้แม่” หญิงสาวรีบแย้ง เมื่อมารดาเริ่มจะเรียกแบบสาดเสียเทเสีย ชื่อนี้หล่อนใช้แทนตัวเองได้คนเดียว

“เออ ดอกไม้” กระแทกเสียงแก้ให้ ก่อนจะเข้าประโยคเดิมอีก “แล้วพอลูกเอ็งเกิดมาเอ็งจะบอกลูกเอ็งว่าพ่อมันชื่ออะไร”

“ก็ชื่อชายผู้โชคร้ายไงละแม่”

❤️❤️❤️❤️❤️

นำบทนำมาเสิร์ฟ​ ออกตัวก่อนนะคะ​ นิยายเรื่องนี้ฉัตรวารินเขียนไปอัพไป​ หากมีช่วงใดหายหน้า​ นั่นอาจเป็นเพราะ​ ป่วย​ อาการสาหัสทางร่างกายเก่า​ ๆ​ กำเริบ​ วุ่นอยู่กับลูก งานหนัก​ หรืออาจจะเป็นสาเหตุจำเป็นอื่น​ จะลงจนจบ แต่บางทีก็อาจไม่ทันใจ​ ฉัตรวารินก็ขออภัยไว้ล่วงหน้า

มีคำผิดตรงไหนที่อยากจะ​บอกหรืออยากติชม​ ช่วยเหลือในเรื่องข้อมูล​ ได้เสมอนะคะ

ส่วนนิยายเรื่องอื่นที่เคยเปิด​เรื่อง​ไว้​ กำลังอยู่ในขั้นตอนกลับมาเอาจริงจังอีกครั้ง​ค่ะ​ ขออย่าให้เดี้ยงอีก​ เพี้ยง​