คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2 : ตอนต้น
การันต์แต่งตัวสบาย ๆ ในชุดลำลองเสื้อโปโลสีฟ้าอ่อน กางเกงสามส่วนสีขาว นั่งไขว่ห้าง หลังพิงพนักอ่านหนังสือพิมพ์อยู่บนเก้าอี้เดี่ยว โต๊ะข้างวางใกล้กันมีชุดถ้วยพร้อมจานรองเซรามิกเนื้อดีวางอยู่
เขาชอบมานั่งดื่มกาแฟ อ่านข่าวสารบ้านเมืองที่นี่ ในห้องสี่เหลี่ยมจัตุรัสขนาดกว้าง ซึ่งเป็นห้องพักผ่อนส่วนตัว สามารถมองเห็นวิวทะเลสวยงามผ่านกระจกหน้าต่างบานใหญ่
ห้องนี้มีการตกแต่งภายในแบบเรียบ ๆ พื้นผนังทาสีขาวสะอาดตา วัสดุอุปกรณ์เฟอร์นิเจอร์เกือบจะทั้งหมดทำมาจากหวายแท้ เบาะรองนั่ง และเอนหลังพิงลายดอกสีอ่อน ผ้าม่านเนื้อบางเบาปักชายผ้าด้วยมืออย่างประณีต ทุกสิ่งอย่างผสมผสานกลมกลืนช่วยให้ผู้เข้ามาใช้สอยรู้สึกผ่อนคลายรื่นรมย์ใจ และตัวเขาเองก็เช่นกัน
“คุณการันต์คะ”
“มีอะไรหรือกิ่ง” ถามพร้อมทั้งยกถ้วยขึ้นมาจิบกาแฟหอมกรุ่น รสละมุน ก่อนตั้งใจอ่านข่าวในหน้าหนังสือพิมพ์ต่อ ไม่แม้แต่จะเหลือบมองหญิงสาวคนบ้านโอ่งเลื่องชื่อที่เพิ่งเดินเข้ามา
“มีคนมาอ้างตัวว่าเป็นลูกคุณนวลปรางค่ะ”
เงยหน้าพร้อมทั้งขมวดคิ้วเข้าหากัน รับรู้ได้ว่าก้อนเนื้อตรงหน้าอกด้านซ้ายกำลังเต้นแรงผิดปกติ เนื้อตัวผ่าวร้อนกะทันหัน หากเก็บซ่อนไว้ในท่าทีเรียบเฉยขณะเอ่ยทวนคำ
“ลูกคุณนวลปราง...เขาบอกว่าเป็นลูกคุณนวลปรางหรือ”
“ค่ะ” กิ่ง ผู้มักมีแป้งสีเหลืองนวลแต้มเป็นจุดตามใบหน้า จีบปากจีบคอรายงาน “เด็กที่ไหนก็ไม่รู้ มาอ้างว่าเป็นลูกคุณนวลปรางค่ะคุณการันต์”
ชายหนุ่มเปลี่ยนอิริยาบถ ขยับกายนั่งหลังตรงพับหนังสือพิมพ์วางบนโต๊ะ ถามเสียงขรึม “ผู้หญิงหรือผู้ชาย”
“ผู้หญิงค่ะ มากันสองคน แต่คนที่อ้างว่าเป็นลูกคุณนวลปรางเป็นผู้หญิงค่ะ”
“หมายความว่าคนที่มาด้วยกันอีกคน เป็นผู้ชายงั้นหรือ”
“ใช่ค่ะ เห็นผู้หญิงบอกว่าผู้ชายที่มาด้วยกันเป็นผัว...” กิ่งปิดปากก่อนยิ้มแหย “เอ่อ...เป็นสามีหล่อนค่ะ”
สามี ฉลองขวัญลูกสาวคุณนวลปรางแต่งงานมีสามีแล้วงั้นหรือ ตั้งแต่เมื่อไหร่ “ตอนนี้เขาสองคนอยู่ที่ไหน”
“อยู่หน้าบ้านค่ะ กิ่งบอกให้พี่ยิ่งยงเฝ้าไว้อยู่ค่ะ กลัวจะเป็นขโมยขโจรมาแอบอ้างหาลู่ทางเข้ามาขโมยของค่ะ” คนรายงานพูดด้วยน้ำเสียงเหยียด “ดูหน้าตาท่าทางเลิ่กลั่กไม่น่าไว้ใจค่ะ”
“ถามชื่อเขาหรือเปล่า”
“เห็นว่า...ชื่อฉลองขวัญกับวงศกรค่ะ”
“ไปเชิญทั้งสองเข้ามา” เขาสั่งทันที หลังอีกฝ่ายบอกชื่อคนที่มากล่าวอ้าง ก้อนเนื้อขนาดเล็กกว่ากำปั้นทำงานหนักกว่าเดิม เต้นระรัวราวกับจะทะลุทะลวงออกจากอก
“ไปเชิญมาเลยหรือคะ เชิญมาที่นี่ หรือที่ห้องรับแขกคะ”
“เชิญมาที่นี่”
“เชิญมาที่ห้องนี้เลยหรือคะ”
“ใช่...มีอะไรสงสัยหรือ” ชายหนุ่มเลิกคิ้ว หน้าขรึมดุ
“ปะ...เปล่าค่ะ”
“งั้นก็ไปสิ” เขาเอ็ด “จะมัวยืนอยู่ทำไม”
“ค่ะ...ค่ะ ไปแล้วค่ะ...เอ่อ...คุณการันต์คะ” กิ่งถามเสียงเบาราวกับกลัวใครจะได้ยิน “ไม่ทราบว่าคุณนวลปรางไปมีลูกตั้งแต่เมื่อไหร่คะ ทำไมกิ่งไม่เห็นรู้เรื่อง”
การันต์ไม่ตอบ หากแต่มองปรามด้วยสายตา
“ขอโทษค่ะ” กิ่งยิ้มฝืดเฝื่อน “เดี๋ยวกิ่งไปเชิญสองคนนั่นก่อนนะคะ”
รอจนกระทั่งอีกฝ่ายเดินออกไปจากห้องจึงลุกขึ้นยืน เดินไปยังหน้าต่าง มองวิวทิวทัศน์ภายนอก ท้องฟ้ายามนี้เป็นสีหม่น แสงตามธรรมชาติหลบเร้น คลื่นถาโถมซัดหาดทรายค่อนข้างแรง คาดว่าอีกไม่นานฝนคงตกลงมาห่าใหญ่
ในที่สุดหล่อนก็มา...มาปรากฏตัวในวันมวลเมฆทะมึนตั้งเค้า
เสียงฝีเท้ากระทบโสตประสาท ทันทีทันใดชายหนุ่มละสายตาจากเบื้องหน้าพลิกตัว กิ่งทำหน้าที่ตามสั่ง เดินนำฉลองขวัญและสามีของหล่อนเข้ามา
หญิงสาวแต่งหน้าจัดจ้าน ดวงตาโต จมูกเล็กแหลม ปลายงอนเชิด ผมซอยสั้นและย้อมปอยผมสีเปลวเพลิง ปากอิ่มเป็นกระจับเหมือนฉาบทาด้วยเลือดสีชาด คิ้วเข้มถูกกันจัดแต่งเรียวยาวดั่งคันศร
หล่อนมาในชุดที่ไม่เรียบร้อยนัก กางเกงยีนส์ขาสั้น โชว์เรียวขายาวเนียนขาว เสื้อยืดรัดรูปเผยส่วนโค้งส่วนเว้าชัดเจน
“มาแล้วค่ะคุณการันต์”
“ขอบใจมากกิ่ง” พูดกับคนในบ้านเสร็จเขาหันไปยังฉลองขวัญพลางผายมือ “เชิญนั่งก่อนสิครับคุณ...”
“ฉลองขวัญค่ะ ส่วนนี่วงศกรสามีดิฉันค่ะ”
ชายหนุ่มยกมือรับไหว้ผู้ได้รับการแนะนำก่อนกล่าวต่อ “เชิญนั่งก่อนสิครับ คุณฉลองขวัญ คุณวงศกร”
หล่อนไม่ได้นั่งลงบนชุดเก้าอี้รับแขกตามที่เขาเชื้อเชิญ แต่เดินสำรวจไปรอบห้องก่อนไปหยุดตรงชั้นวางของ หยิบรูปถ่ายคุณนวลปรางขึ้นมา หากแทนที่จะใช้สายตาไปกับสิ่งนั้น กลับหันมาพูดเสียงเรียบเรื่อยกับเขา
“ฉันคิดว่า คุณคงทราบดีอยู่แล้วว่าฉันเป็นใคร”
“ครับ” การันต์พยักหน้า “คุณฉลองขวัญ ชัยนิมมิตร”
“แล้วคุณทราบไหมคะว่าฉันมาที่นี่ทำไม” หล่อนถามเชิงหยั่งวางรูปถ่ายกลับที่เดิม เดินตรงมายังเขา
“กิ่ง” เขาหันไปยังสาวใช้ซึ่งยังคงยืนสงบเจียมตัวอยู่ “ไปยกน้ำมารับแขก”
“ฉันไม่ใช่แขก” ผู้มาแสดงตัวสวนทันควัน นัยน์ตาสวยคู่นั้นวาวโรจน์ขึ้นวูบหนึ่ง และหรี่แสงปรับเปลี่ยนเป็นเช่นดังเดิม ดื้อรั้น ถือดี ทว่าโศกเศร้าอยู่ลึก ๆ
“ผมขอโทษ” เขาค้อมศีรษะให้อีกฝ่ายก่อนหันไปทางกิ่ง “กิ่งไปยกน้ำมาต้อนรับคุณฉลองขวัญลูกสาวคุณนวลปรางที”
“ค่ะ...ค่ะ” กิ่งตอบเขาแต่กลับหันไปมองฉลองขวัญ สีหน้าดูเหมือนไม่เชื่อในสิ่งที่เพิ่งได้ยินนัก
“มองอะไร” หญิงสาวเสียงแหลม ถลึงตาใส่ “คงไม่คิดว่าคุณการันต์เขาโง่ เชื่อคำเด็กเลี้ยงแกะอย่างฉันหรอกนะ”
“กิ่ง ไปยกน้ำมาต้อนรับคุณฉลองขวัญกับสามีเดี๋ยวนี้” เขาเพิ่มระดับความเข้มดุของสุ้มเสียง
“ค่ะคุณการันต์...กิ่งขอโทษค่ะ”
พ้นร่างคนในบ้านซึ่งเดินตัวลีบออกไปจากห้องรับแขกแล้ว ชายหนุ่มจึงหันไปทางหญิงสาว หล่อนมองเขาอยู่ก่อน
“คุณยังไม่ได้ตอบ” ทวงถามสุ้มเสียงเชิดหยิ่ง ดวงหน้าสวยได้รูปถือดีแสดงออกชัด “ว่าคุณทราบหรือเปล่าว่าฉันมาที่นี่ทำไม”
“แล้วคุณคิดว่า ผมควรจะทราบหรือเปล่า”
“ไม่ทราบสิคะ” หล่อนไหวไหล่ “ดิฉันไม่ใช่คุณ”
พูดจบฉลองขวัญก้าวถอยห่าง เดินไปหย่อนกายนั่งไขว่ห้างบนโซฟา จับจ้องเขาด้วยสายตาช่างน่าจับมาตีก้นนัก
ส่วนวงศกรสามีของหล่อน...
ความคิดเห็น