คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ธาตุไฟเข้าแทรก
บทที่ 1 ธาุไฟเ้าแทร
สายลมหอบหิมะโปรยปรายไปทั่วยอเาสูเสียฟ้า ทำให้ทั้ภูเาทั้ลูถูปลุม้วยสีาวโพลน
เยี่ยหล อมมารหิผู้มีนามระ่อนไปทั่วแผ่นิน ำลัยืนนิ่อยู่ท่ามลาพายุหิมะ ร่าายอนาสวมุลุมสีำสนิท ผมยาวสีำลับปลิวไสวไปามแรลม วามริบ้อมอไปยัท้อฟ้าอันมืมน
นาำลัฝึฝนเล็วิาอมะ เล็วิาลับสุยอที่ล่าวันว่าผู้ใฝึสำเร็ะมีีวิเป็นอมะั่ว นิรันร์ แ่ระบวนารฝึฝนนั้นยาลำบา อันราย และ้อแล้วยวามเ็บปวทรมานอย่าแสนสาหัส
เยี่ยหลยืนอยู่บนแท่นหิน มือทั้สอ้ายึ้น ลมปราสีำทะมึนไหลเวียนไปทั่วร่าาย นา่อย ๆ ึูพลัานาธรรมาิ วาว และาภูเา ลื่นพลัานมหาศาลหลั่ไหลเ้าสู่ร่าาย ทำให้ร่าายอนาสั่นเทา เหื่อไหลท่วมัว แ่ใบหน้าอนาลับสบนิ่ไร้ึ่วามหวั่นไหว
เวลาผ่านไปวันแล้ววันเล่า หิมะที่เยาวโพลนบนยอเา็เริ่มละลาย วอาทิย์่อย ๆ โผล่พ้นาอบฟ้า แสแอ่อนส่อลมาบนยอเา
เยี่ยหล่อย ๆ เปิเปลือาึ้น วาอนาเปล่ประาย้วยพลัานอันมหาศาล ร่าายอนาแ็แร่ และทรพลัยิ่ว่าเิม
ในะที่เยี่ยหลำลัรวสอบลมปราภายในร่าาย ที่ไหลเวียนอย่าไม่มีที่สิ้นสุ ็รู้สึถึวามร้อนที่เริ่มลุโนึ้นภายในร่าาย
อมมารสาวรู้สึถึวามร้อนมหาศาล พลัาน สีแเพลิอธาุไฟ ำลัเผาผลาร่าายอนา วามริบแ่ำ ใบหน้าบิเบี้ยว้วยวามเ็บปว
เสียออมมารรีร้อ้วยวามเ็บปว ั้อไปทั่วปพี ่อนที่ร่าายะระเบิออลายเป็นเถ้าถ่านระัระายไปทั่วยอเา
ะเียวัน วนเสนาบีรมโยธา เ็หิอายุ 14 ปี นามว่า เียวเยว่ บุรสาวอเหว่ยั เ้ารมโยธาับิวหลานฮูหยินเอ ที่ถูทิ้ไว้เพียลำพัที่ท้ายวน ำลันอนม้วยพิษไ้ าารถูบิาทำร้าย้วยารบหน้านร่าปลิว ศีรษะระแทเ้าอี้
ร่าายผอมแห้ ปาแแระแห วาปิสนิทโยมีสาวใ้ร่าายผอมแห้เหมือนันและอายุไม่ห่าันำลันั่เฝ้า้วยวามระวนระวาย
“ุหนู อย่าเป็นอะไรนะ ถ้าหาท่านเป็นอะไรไป ้าะอยู่่อไปยัไ”
เสียสะอื้นไห้อฟ่านี สาวใ้ที่เป็นหลานอแม่นมเฟินที่ิามฮูหยินเอาบ้านเิมเ้ามาอยู่ในวนหลัานาแ่านับเหว่ยัในอนที่เายัไม่ไ้เป็นเ้ารมโยธา
หลัามาราอเียวเยว่แ่เ้าวน บิาอนา็รับเิู้ ึ่เป็นนรัเ่าเ้ามาเป็นอนุภรรยา ึ่ทั้สอ็ั้รรภ์ในเวลาไล่เลี่ยัน โยิวหลานลอบุรสาวออมาเพียนเียวแล้วท้ออนา็ว่าเปล่า ส่วนอนุนามลับไ้รับวามโปรปรานาสามี ึมีบุรสาวและบุรายในเวลา่อมา ทำให้ิวหลานมาราอเียวเยว่รอมใอย่าหนันล้มป่วยและเสียีวิในเวลา่อมา
เ้าเมือเียว บิาอิวหลานมาร่วมานศพอลูสาว ที่ัึ้นอย่ายิ่ให่สมานะ และในท่ามลาวามโศเศร้า เ้าเมือเียวสัเเห็นว่า เหว่ยับุรเย และเิู้ อนุภรรยาอเาแสวามเสียใอย่าริใ และูแลเียวเยว่ หลานสาวอนอย่าเอาใใส่ ้วยวามรัและวามห่วใยอย่าริใ
เ้าเมือเียวึวาใและเื่อใว่าบุรเยอน ะมีใเที่ยธรรม และูแลหลานสาวอนเป็นอย่าี ึเินทาลับเมือเียวอย่าไร้ัวล
าไม่ถึว่าเพียล้อยหลัไ้ไม่ถึสิบวัน อนุเิ้็ึ้นุมอำนาในเรือนหลั แล้วสั่ให้ย้ายเียวเยว่ แม่นมเฟินและฟ่านี ออาเรือนฮูหยินเอไปอยู่ท้ายวน แล้วย้ายเ้ามาอยู่แทนที่ พร้อมับยึเอาสินเิมำนวนมหาศาลอฮูหยินเอไปเป็นอน โยมีสามีหลับหูหลับาให้ท้ายอยู่เบื้อหลั
นับั้แ่นั้นเป็น้นมา เียวเยว่็ถูบิารัเีย ถูมอ้ามเหมือนเป็นเพียเาที่ไร้่า และวามเป็นอยู่อเรือนท้ายวนเป็นไปอย่าลำบา อาหาราเรือนรัวที่มอบให้มีเพียผัและ้าว้มใส นทำให้ร่าายอเียวเยว่และแม่นมเฟินทรุโทรมลอย่าหนั
หลัาผ่านไปไม่ถึรึ่ปี แม่นมเฟิน็าไป้วยโราอาหารและวามรา ทิ้เียวเยว่และฟ่านีให้ผะารรม้วยันเพียลำพั
นระทั่วันเิเหุ เียวเยว่แอบไปัรอบิาที่หน้าประู เพื่อหลบหลีาอนุเิู้ เมื่อเหว่ยัลับเ้าวน และลารถม้า เ็สาว็รีบถลาเ้าไปุเ่าวิวอน โยไม่ไ้มอูว่ายัมีรถม้าอีันามหลัเ้ามา
“ท่านพ่อ ีวิวามเป็นอยู่ในเรือนท้ายวนอลูลำบาแสนสาหัส แ่ละวันไ้อาหารเพียผัและ้าว้มใส หาอนุเิู้ไม่อยาัสรรอาหารให้ ลูอยาอสินเิมอมาราืนเพื่อนำไปใ้่าย้วยนเอ อท่านพ่อไ้โปรเมา”
ถ้อยำที่พรั่พรูออาปาอนา ทำให้แอเ้ารมโยธาที่ิามารถม้า้านหลัไ้ยินันถ้วนหน้า เหว่ยั้อทำทีประอลูสาว และบอว่าะัารเรื่อนี้อย่าเ็า แ่เมื่อแอวนลับไป บิาอเียวเยว่โรธัถึับบหน้าลูสาวอย่าแร่อหน้าอนุและบ่าวไพร่ในเรือน
เียวเยว่นอนมเพราะพิษไ้ที่ไม่ไ้รับารเยียวยา นในที่สุวิา็หลุลอยออาร่าในืนเียวับที่ร่าายออมมารเยี่ยหลแสลาย
ความคิดเห็น