คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : แมวมอง
ไอลาัสินใเลือสมัรเรียนโรเรียนมีื่อแห่หนึ่ไม่ไลาแหล่าร้าและธุริใลาเมือหลว นัเรียนส่วนให่เป็นลูหลานอนรวยเศรษีใหม่ในย่านนี้ เป็นโรเรียนสอนึ่อินเอร์ เธอเลือที่ะเรียนที่นี่ ส่วนหนึ่เพราะอยามีสัมในวัยเรียน แ่นอเหนือานั้นโรเรียนนี้เหมาะที่ะเป็นานในารสร้าธุริใหม่ให้ับเธอ
วัน่อมาไอลาในุนัเรียนลาเ่าลาใหม่าโรเรียนเิม็มายื่นเอสารสมัรเรียน เมื่อุรูผู้รับสมัรเห็นไอลาในุนัเรียนอัษรย่อที่อเสื้อแปลา ็เาไ้ว่าเป็นนัเรียนมาา่าัหวั ้วยวามหวัีึบอให้ไอลาลอสมัรที่โรเรียนอื่น่อน พร้อมทั้ี้แว่าโรเรียนมีารสอบัเลือวันเียวันทั้ัหวั และโว้าในารรับนัเรียนมีำั แถม้อสอบส่วนให่ะเป็นภาษาอัฤษ อีทั้่าเทอม็แพหูี่
ไอลารับฟั้วยวามสบและล่าวำอบุ แ่็ยัยืนยันะยื่นใบสมัรสอบ ทำเอาุรูไม่ิะั้านอี
เมื่อยื่นเอสารารสมัรสอบเ้าโรเรียนแล้ว ไอลามีเวลาเรียมารสอบไม่เินสออาทิย์ ึ่มาพอสำหรับเธอ
ไอลาแวะื้อ้อสอบเ่าและแนว้อสอบที่วาายหน้าโรเรียนเพื่ออ่าน่อนสอบ ถึะมั่นใในวามรู้ที่เธอ เรียนมาในาิที่แล้ว แ่เธอ็ยั้อารทบทวนวามทรำ่อนสอบ
เธอสะพายระเป๋าเ๋แบบใหม่ที่เธอเลือื้อาประูน้ำ ในมือหอบหนัสือและแฟ้มเอสารารสมัร ท่าทาารเินที่เ็มไป้วยวามมั่นใ ประอบับรูปร่าสูโปร่ ใบหน้าที่สวยน่ารัามสมัยนิยม ทำให้หิสาวนหนึ่ที่นั่ในรถเพื่อรอน้อสาวมาสมัรเรียนที่โรเรียนนี้มอไอลา้วยวามสนใ
มะเหมี่ยวหิสาวที่นั่มอไอลา เป็นแมวมอในวารบันเทิ เธอมีสายาที่เียบมในารเลือนาแบบและนัแสเ้าสัั นาแบบและนัแสในสััอเธอมีผลานโเ่น และประสบวามสำเร็ในวารบันเทิหลายน
มะเหมี่ยวเินามไอลาพร้อมเรียเสียเบา
“น้อ ๆ”
ไอลาหันลับมามอหิสาวอายุราว 30 ปี แ่หน้าสวยประีเหมือนารา
“เรียหนูเหรอะ” ไอลาไม่แน่ใ
“ใ่้ะ อโทษที่ทำให้ใ” หิสาวนนั้นล่าวอโทษ
“ไม่เป็นไร่ะ ไม่ทราบมีธุระอะไรับหนูรึเปล่าะ” เมื่ออยู่ในุนัเรียนไอลาะูอ่อนเยาว์เหมือนอายุริในอนนี้ เธอึเอ่ยถามอย่าสุภาพแบบเ็
“พี่มารอน้อสาวที่มาสมัรเรียนที่นี่ เห็นน้อเินออมาาอาารท่าเินอน้อส่าามเหมือนนาแบบเลยนะ สนใะทำานพิเศษเป็นนาแบบถ่ายนิยสารับพี่ไม๊้ะ” มะเหมี่ยวเอ่ยพร้อมยื่นนามบัรให้ไอลา
มะเหมี่ยว! ไอลาทบทวนวามทรำ เ้าแม่วารนาแบบและารา ไอลาำไ้แล้ว มะเหมี่ยวผู้ร่ำหวอในวารนาแบบนถึยุที่ไอลารุ่เรือ เธอเยว่า้านาแบบในสััอมะเหมี่ยวบ่อยรั้ผ่านเลา
ทุอย่าเปลี่ยนแปลไปาาิที่แล้ว
หึ หึ ไอลาหัวเราะในลำอเบา ๆ โอาสโปรโมทสิน้าอเธอมาถึ่ายายเพียนี้เียว
“หนูสนใ่ะพี่ แล้วะิ่อลับไปนะะอปรึษาแม่่อน” ไอลาล่าวทิ้ท้าย่อนเินาไป
เธอใทิ้ท้ายให้มะเหมี่ยวระวนระวายใเพื่อเพิ่มมูล่าให้ับัวเอ ถ้าเธอแสวามีใมาเินไป อาะทำให้วามสำัอเธอในใอมะเหมี่ยวลน้อยลไป
“น่าเสียายริ ๆ ถ้าหลุมือไปะไปามหาที่ไหนเนี่ย น้อะสอบเ้าที่นี่ไ้ไม๊ล่ะ” มะเหมี่ยวบ่นับัวเอ้วยวามเสียาย เ็สาวที่มีบุลิมั่นในานี้ ท่าเินส่าามแบบนี้ หาไม่ไ้่าย ๆ เลย
มะเหมี่ยวรอน้อสาวไม่นาน มะนาวน้อสาวอเธอ็เินออมา
“มะนาว น้อเห็นนัเรียนนสู ๆ หน่อย หน้าาี ใส่เสื้อนัเรียน ื่อย่อโรเรียนแปล ๆ ที่เพิ่ไปสมัรสอบไหม”
มะนาวิอยู่รู่หนึ่็ำไ้ “น่าะนทีุ่รูบอให้เาไปสมัรที่โรเรียนอื่นอาะมีโอาส เพราะโรเรียนนี้สอบเ้ม และรับนัเรียนน้อย้วย”
“เห็นุรูุยันหลัเาเินออไป ว่าเป็นเ็นัเรียนมาา่าัหวันะ พี่มีอะไรรึเปล่า ทำไมถามถึเา”
“ มาา่าัหวัเหรอ” มะเหมี่ยวทวนำอบอน้อสาว้วยวามื่นเ้น
แบบนี้็ีสิ โอาสที่น้อนนั้นะสนใานที่เธอเสนอให้มีสูทีเียว ใรไม่อยาะไ้านีและเินหา่ายแบบนี้ล่ะ
“พี่ทาบทามเามาเป็นนาแบบถ่ายนิยสารให้พี่ หน้าาแบบเาึ้นล้อนะ ถ้ามะนาวเอเาอนมาสอบ อย่าลืมีสนิทุยับเานะ พี่สนใเาริ ๆ”
“อือ ไ้ ๆ หนู็ว่าสวยริ เาสะุานะ นนัเรียนบานอิาแล้วับลุ่มนินทาเาว่าหน้าาสวยแ่เสื้อผ้าเหมือนบ้านนอ” มะนาวทำหน้าเบื่อหน่าย
ในยุที่ไม่มีโทรศัพท์มือถือ โทรศัพท์บ้านเป็นสิ่เียวที่ิ่อสื่อสารไ้ เมื่อไอลาลับถึบ้าน ็วนแม่ไปอ์ารโทรศัพท์ในะนั้น เพื่ออิั้โทรศัพท์
หลั่ายเิน่าิั้โทรศัพท์แล้ว เ้าหน้าที่็นัหมายิั้ในวันรุ่ึ้น โีที่หมู่บ้านอเธอมีู่สายโทรศัพท์ไว้แล้ว ึไม่้อ่ายเินเินู่สายเพิ่มเิม
ไอลาเล่าให้แม่ฟัเรื่อมะเหมี่ยวทาบทามให้เป็นนาแบบ นี่เป็นหนทาที่ะโปรโมทเสื้อผ้าที่ร่วมลทุนธุริับเถ้าแ่ และยัมีรายไ้เสริมาารถ่ายแบบอี้วย
สายบุมอหน้าลูสาวในวัย 15 ย่าเ้า 16 ลูสาวอเธอเมื่อย้ายเ้ามาอยู่ในเมือหลว ผิวพรรที่อาบน้ำประปาผสมลอรีนูาวผ่อ ไอลารู้ัใ้เรื่อประทินผิวหน้าและผิวาย ประอบับหน้าาสวยมและรูปร่าสูโปร่สมส่วน มอูแล้วมีเสน่ห์สะุา สายบุไม่แปลใเลยถ้าวามสวยอลูสาวเธอะไปสะุสายาแมวมอวารนาแบบ
“หนูาอยาทำอะไรแม่็ไม่ว่า อแ่อย่าทิ้ารเรียน ทุวันนี้นยัวัุ่าัน้วยารศึษาอยู่” สายบุบอลู้วยน้ำเสียที่เ็มไป้วยวามห่วใย
“แม่วาใไ้ หนูั้ใเรียนแน่นอน แ่ไม่เรียนถึ ม.6 หรอ เรียนัปีแล้วะสอบเทียบ หนูอยาเป็นผู้ให่เร็ว ๆ เป็นเ็แบบนี้ทำอะไรไม่ถนัเลย ฮ่า ฮ่า” ไอลาหัวเราะออมาอย่าำัวเอ
“ูพูเ้าลูนนี้ ะรีบโไปไหน พอโเป็นผู้ให่็้อแ่านแ่าร อยู่ให้แม่ื่นใไปนาน ๆ หน่อย” สายบุีแนลูสาวเบา ๆ เธออยาอยู่ับลูแบบนี้ไปนาน ๆ ไม่อยาให้ถึวันที่ลูสาวะโบยบินออาอแม่ไปสู่ออนอื่น
ความคิดเห็น