คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : From ZERO : #2
2
"น้อแ
อยู่ไ้แน่นะรับ" วอนโฮที่ยััออยู่ ็อเป็นห่วไม่ไ้ ับนที่ำลัั้าวล่ออยู่ในรัว เ็บอเสร็็เลยเินมาโอบเอวบาา้าหลั
แล้วโมยหอมแ้มไปที วามสูอเาับน้อไม่ใ่ปัหาที่ะมาวาันเราหรอ
รถันามเลื่อนออาอนโหรู
ในเ้านี้ฮยอวอนไ้นั่รถไปทำาน เพราะวอนโฮะับรถไปทำานไลๆเอเสมอ
แม้ฮยอวอนะเป็นห่วที่้อทำรถนเียวไลๆ แ่วอนโฮบอว่ามันทำอะไรสะวว่า
แล้วเาะไปาอะไรไ้
ถึะออเ้า
็ยัเอารรารที่หนาแน่น ามประสาย่านธุริ ฮยอวอนเพียแ่มอไปนอหน้า่า วามเียบที่อยู่ภายในรถไม่ไ้ทำให้อึอั
แ่ลับอบอุ่นับมือที่ับันอยู่
แม้รถะินเลื่อยัวไ้้า
ทำให้อาไปทำานสาย แ่ฮยอวอน็อบมัน เพราะะไ้อยู่ันนานๆมาึ้น
แ่ารที่ทำให้วอนโฮสายไป้วยไม่ใ่เรื่อี เพราะวอนโฮ้อับวนเ้ามา
เพิ่อไปส่ฮยอวอน ทั้ที่เาวรับออเส้นอื่นไปไ้แล้ว
ใ้เวลาพอสมวร
ว่าะมาถึหน้าบริษัทอฮยอวอนไ้ ฮยอวอนรีบบอลา
และไม่ลืมที่ะเือนให้อีนับรถระวั้วย
่อนะส่ยิ้มให้ับรถที่เพิ่เลื่อนัวออไป
วันนี้ีฮยอน็ไม่อยู่เพราะลาลับบ้าน แม้ะเหา แ่ฮยอวอน็้อทน ฮยอวอนเลือทำโอทีในวันนี้ เพื่อะไ้ไม่้อรีบลับบ้าน และสะสาานในส่วนอีฮยอนไป้วย
"ฮยอวอนไม่ลับบ้านหรอ" เสียอหิสาวาโ๊ะ้าเียอย่าามเอ่ยถามึ้น
ฮยอวอนเลยเยหน้าาานแล้วหันมายิ้มอบ
"ันว่าะทำโอทีนะ"
"อย่าึมานะ มันอันราย" เสียอามเือน้วยวามเป็นห่ว ฮยอวอนแ่ยิ้มและพยัหน้ารับ ่อนที่เธอะเินออไป
เาึหันมาสนใาน่อ
ไม่มีวามำเป็น้ออยู่หรอ แ่รีบลับ็เหาอยู่ี เอาริๆ เาอยู่นี่็เหา
็ลับันเือบทั้แผนแล้วนี่นา
ฮยอวอนเินออมาาบริษัทใน่วที่ึมาแล้ว ผู้นไม่วุ่นวายเหมือนยามเ้า ึ่เาอบมาเลยละ บรรยาาศีมาริๆ ายาว้าวไปามถนนเพื่อเินลับบ้านอย่าเย ่อนหน้านั้นวอนโฮโทรมาถามไถ่แ่พอบอยัไม่ลับบ้าน ็โนบ่นุให่เลย ฮยอวอนเลยยัไม่อยาทำไรทั้นั้น มันไม่ใ่วามผิเา และ็ไม่ใ่วามผิวอนโฮ้วยเหมือนัน
"โอ๊ะ
อโทษรับ" เพราะมัวแ่เินเหม่ออยู่
ฮยอวอน็ันเินไปนเ้าับใรบานนอในมืออเาหล่น ฮยอวอนเลยรีบไป่วยเ็บ
"ไม่เป็นไรรับ
อ่า...ุ..." พอฮยอวอนเยหน้า ็เอายหนุ่ม ที่หน้าา็ูุ้น
และเหมือนเา็ะุ้นับฮยอวอนเ่นัน
"ฮยอวอน...ใ่มั้ย" ายหนุ่มาเล็รหน้าเอ่ยถาม
พอเห็นฮยอวอนพยัหน้า็ีใแทบเามา่อน นโนันไว้่อน
"ูฮอน?"
ายที่ื่อูฮอนพยัหน้ารัวๆ บรรยาาศเริ่มีึ้น
ทั้สออันพอเป็นพิธี
"ไม่เอันนานเลย
อยาุยมาว่านี้ั" ูฮอนบ่นอย่าเสียาย ้มสำรวอในมือว่าอยู่รบไหม
"ูเหมือนนายำลัรีบ
วันหลั็ไ้" ูฮอนเลยส่ยิ้มให้
่อนะรีบหอบอไป สสัยะรีบริๆ
ูฮอนเป็นเพื่อนสมัยเรียนมัธยม
ไม่สนิทมา แ่็อยู่ลุ่มเียวันลอ พอึ้นมหาลัยเรียนนละที่
เลยไม่่อยไ้เอัน แล้ว็ันิ่อไม่ไ้เลย เพิ่บัเอิมาเอ็วันนี่ล่ะ
ยัำันไ้้วยแฮะ ฮยอวอนยิ้มเบาๆให้ับัวเอ
อย่าน้อย็มีเรื่อีๆเิึ้นแหละเนอะ
หลัาลับมาที่ห้อ แม้ะมีสามเียบเิึเน แ่เา็ินมันปล้ว ัารเ็บอ แล้วผละออไปอาบน้ำ ใ้เวลาอยู่ัพั ลับมาที่โ๊ะ ็ไ้ยินเสียสั่นบนโ๊ะ ้นูใยระเป๋า็เห็นมือถือที่สั่นอยู่ ล้วออมารับสาย เมื่อเห็นว่าเป็นใร
"ฮยอวอน
อยู่ไหนแล้ว ถึห้อหรือยั ทำไมเพิ่รับ"
เสียรัวใส่าปลายสาย ทำเอาฮยอวอนเล็น้อย
เลยพยายามะบอให้อีฝ่ายใเย็นๆ
"อโทษรับ
ผมเพิ่ถึแล้วไปอาบน้ำมา" เสียถอนหายใแรๆัมาาปลายสาย
่าน่าเียบไม่มีใรพูอะไรัพันึ
"พี่วอนโฮ” เพราะเห็นเียบนานเินไป
ฮยอวอนเป็นฝ่ายที่้อเอ่ยออไปแทน เารู้สึผิที่อาทไให้วอนโฮโรธ
"พี่เป็นห่วเรานะ
ทำไมวันนี้ลับ้า ลาืนมันอันรายนะรู้มั้ย!"
"....."
"ถ้าเรารับ้าว่านี้
พี่ับรถลับไปหาแล้ว" เสียทีู่เรีย
แ่็เป็นห่วนฮยอวอนรู้สึผิว่าเิม
"ือผมเลียร์นานไปหน่อยรับ
แล้วมือถืออยู่ในระเป๋า เลยไม่รู้"
"แล้วนี่ินอะไรหรือยั" น้ำเสียที่ฟัูเริ่มเป็นปิ
ทำให้ฮยอวอนเบาใึ้น ่อนะเินไปที่รัว เพื่อหาอะไรมารอท้อ่อน ปิ
เาไม่่อยิน้าวเย็นหรอ แลับมาเหนื่อย็อยานอนะแย่
"ผมำลัะินรับ
พี่วอนโฮ็ิน้าว้วยนะ"
"รับฮยอวอน ินเยอะๆนะ ผอมเินไปแล้ว พี่วา่อนนะ"
หลัานั้นสาย็ัไป
ฮยอวอนเพียแ่วามือถือไว้ที่เาน์เอร์ แล้วหยิบนมออมาื่มแ่นั้น
เอสาร็ไม่มีไร้อเลียร์ เลยะเรียมัวเ้านอน
หยิบมือถือมาเปิหน้าอ็้อใ เพราะมีสายไม่ไ้รับเือบ50สาย ส่วนให่าวอนโฮ แ่็มีหลายรั้ที่เป็นเบอร์ีฮยอน ึโทรลับไป รอเพียไม่นาน ปลายสาย็รับ
"ฮยอวอน นายโอเใ่มั้ย" ยัไม่ทันพูอะไร
เพื่อนัวเล็็รอเสียแววใส่ทันที
"โอเอะไร" นี่ละ วามึนที่ีฮยอนินับมัน
แสว่าเพื่อนเาน่ะปิีทุอย่า ไม่มีปัหาอะไร เลยถอนหายใอย่าโล่อ
"ป่าวหรอ
พี่วอนโฮเาโทรมาหาัน ว่าอยู่ับนายไหม พอบอว่าันลามา่าัหวั
เาูหัวเสียมาเลย แล้วบอิ่อนายไม่ไ้ เลยลอโทรหานาย
แล้วนีุ่ยันหรือยั" ประโยยาวๆทไเอาฮยอวอนมึนไปัพันึ
่อนะอบลับไป
"อ่อเรียบร้อบแล้ว อโทษนะ ันะนอนแล้ว แ่นี้่อนยะ" ฮยอวอนรีบวาสายทันที หลัาไ้ฟัาที่ีฮยอนพู เา็ไม่สบายใที่ทำให้วอนโฮเป็ยห่ว แม้ะเีลยร์ัยแล้ว๋เถอะ พาลให้นอื่นเป็นห่วไป้วยอี
มือบายมือถือมาพิม้อวามลไป
เพราะไม่ล้าโทรไปุยแล้วละ วนะไปรบวน อแ่ให้ฮยอวอยไ้สบายใ
วอนโฮไม่้อเรียเรื่ออเา็โอเแล้วละ
ฮยอวอนื่นสายนิหน่อย
เพราะเมื่อืน็ทำานนึื่นว่าะลับถึห้อ ไหนะไม่มีพี่วอนโฮมาอยปลุอี
พูแล้ว็ิถึ เพิ่ะห่าันเอนะ
ร่าผอมบาลุไปอาบน้ำแ่ัวให้สื่น้อนรับวันใหม่
แล้ว็ออาห้อมาเพื่อไปที่ทำาน
"โอ๊ะ
ฮยอวอนนี่" ระหว่าที่เินอยู่แถวหน้าึ
็ไ้ยินเสียทีุ่้นเย ไม่ไุ้้น้บมา แ่เหมือนเยไ้ยิน
หันลับไป็เห็นายหนุ่มาี่ ที่ำไ้ว่า เหมือนเอันเมื่อืน
"ูฮอน
อรุสวัสิ์" ฮยอวอนทัอย่าเป็นพิธี
เพราะไม่ไ้เอันนาน ็ประหม่าไปหน่อย
"นายอยู่แถวนี้เหมือนันหรอ" ฮยอวอนเพียแ่พยัหน้า ทั้สอำลัเินไปามทาเพื่อะไปทำาน
บรรยาาศไม่ไ้น่าอึอัอย่าที่ิ
เพราะูฮอนเป็นนอารม์ีอยู่แล้ว อีอย่า็เยรู้ััน
ใ้เวลาไม่นานฮยอวอน็ผ่อนลายว่าเิม
"ูฮอนนา
ถึที่ทำานเราแล้ว นายำลัะไปไหนหรอ"
ทั้สอุยเพลินนมาถึที่ทำานอฮยอวอนแล้ว
ูฮอนเยหน้ามอึสูใลาเมือ่อนะหันมายิ้มาให้ฮยอวอน
"อ่อ
วันนี้ันมาสัมภาษ์านที่นี่ละ" ฮยอวอนยิ้มอย่าีใ
่อนะอวยพรให้เพื่อนโี และเินแยออไปที่ทำานอน
เย็น
ทัู้่็มาเอันหน้าึโยบัเอิ ึพาันเินลับบ้าน้วยัน
"ไ้านหรือยั" ฮยอวอนเอ่ยถามเพื่ิอน ทีู่หน้ายิ้มแย้มสใส
สสัยะไ้แล้วละ
"ไ้แล้วล่ะ
ไ้ทำานึเียวับนาย้วย" ทัู้่ึนัไปลอันเล็ๆน้อยๆ
็แ่ไปิน้าว้วยันเท่านั้น ่อนะแยย้ายลับบ้าน เพราะเินมาเรื่อยๆ็ถึึที่ฮยอวอนพัแล้ว
ไ้แ่สสัยรอบ2
"นายอยู่แถวนี้หรอ"
"อืม
อยู่ถัไปอีสามอยน่ะ
"แ่วัน่อน
นายไม่ไ้ลับทานี้นี่" ฮยอวอนนึถึทีรเพิ่เอันืน่อน
ทีู่ฮอนูรีบร้อนำลัะไปไหนัที่นึ
"ันเพิ่ย้ายมาแถวนี้้วย
แล้ววันนั้น็ไป..." ประโยท้ายเียบล
่อนทีู่ฮอนะยืนบิเินไปมา ทำเอาฮยอวอนหัวเราะออมาัลั่น ะเินอะไรนานั้น
"ฮ่าๆ โอเ
ันเ้าใละ ลับบ้านีๆละ" ูฮอนโบมือลา
่อนะบอนัเอันอนเ้า้วย ฮยอวอน็ยิ้มำๆ
ว่านสแว้อย่าูฮอนมีมุมแบบนี้้วยหรอ
ิแล้ว็ำ เินึ้นห้อมา็ิอะไรไปเรื่อยเปื่อย
มันูบัเอิไปะทุอย่า ไ้เอเพื่อนที่ไม่ไ้เอันนาน
บัเอิอยู่ละแวเียวัน และบัเอิไ้ทำานที่เียวันอี มันะมีเรื่อบัเอิอะไรอีนะ
วันนี้เป็นวันที่วอนโฮะลับมา
ึ่ฮยอวอน็ื่นเ้นเป็นพิเศษ ไม่รู้สิ แ่ีใที่ไม่้อเหาเท่าไหร่แล้วน่ะ
"แหม
หน้าบานมาเลยนะ มีเรื่ออะไรีๆหรอ" ีฮยอนเอ่ยแวหลัาที่ัวเอ็เพิ่ลับมาทำาน
ไ้เห็นเพื่อนสนิทัวเอูสใสเป็นพิเศษ็อะถามไม่ไ้
"ป่าวหรอ
็วันนี้พี่วอนโฮเาะลับมาแล้วล่ะ!"
พูไป็ยิ้มไป นีฮยอน็ไ้แ่หมั่นไส้ ไม่รู้ะอารมฯ์ีไปไหนน่ะ
"เออ
เมื่อเ้านายมาับใรอ่ะ" ีฮยอนเอ่ยถามอีรั้
เพราะเมื่อ้าฮยอวอนไม่ไ้มานเีบว แ่มาับใรนนึ
ที่ีฮยอนรู่สึุ้นหน้ามามาย แ่็ยัไม่ไ้บอออไป ฮยอวอนทำท่านึเล็น้อย
่อนะหันมาอลนิ่ๆ
"อ่อ
เพื่อนเ่าน่ะ" อบเสร็็นั่ทำาน่อ
ไม่ไ้ยายวามอะไรให้ีฮยอนมาไปว่านั้น ึ่ีฮยอน็ไม่อยาัไร้มา
ถ้าฮยอวอนอยาอบเี๋ยวบอเอ แ่ิว่าน่าะไ้เอแล้วล่ะนะ
"ฮันนี่
ิถึว่ะ"
"ไอ้เี้ย
เรียื่อนั่นอีละ"
"ใรเี้ยวะ"
เสียหยอล้อปนไปับารเิสรามย่อยๆึ้น
ฮยอวอนมอเพื่อนสอนรหน้าที่ยัหัวเราะันอย่าสนุสนานมัน็เป็นเรื่อบัเอิอีเรื่อ
ที่ฮยอวอนและีฮยอนำลัะลับบ้าน แล้วเอูฮอน ลายเป็นว่า
อนนี้ทั้สามนมานั่ันที่ร้านอาหารแห่หนึ่
"หายไปนานนะมึ
ไหมาโผล่ที่นี่วะ" ีฮยอนเปืประเ็น้วยท่าทีสบายๆ
ที่ฮยอวอน็ไม่่อบไ้เห็นมุมแบบนี้เท่าไหร่
"สุภาพนินึเี้ย
เรใฮยอวอนหน่อย" ูฮอนหันไปพยัเพยิให้ฮยอวอน
ีฮยอนแ่หันไปมอยิ้มๆ่อนะแยเี้ยวใสู่ฮอน
"อ่าฮยอวอนนา
ีฮยอนน่ะมันเป็นเพื่อนันอนมหาลัยนั่นละ เราเรียนมา้วยัน" ฮยอวอนพยัหน้าอย่าเ้าใ ีั
โลมันลมมาริๆ้วย
"ัน็ว่าทำไมเพื่อนฮยอวอนหน้าุ้นๆ" ทั้สามุยันอย่าสนุสนาน
เพราะทุน็รู้ัันหมเลยเ้าันไ้ไม่ยา
นมือถือเรื่อบาที่สั่นอยู่หลายรอบว่าฮยอวอนะรู้ัว
เลยอัวไปเ้าห้อน้ำแล้วรับโทรศัพท์
"ฮยอวอน อยู่ไหนแล้ว
ทำไมยัไม่ลับห้อ" เสียที่ิหุหิทำเอาฮยอวอนสะุ้ใ
และนึึ้นไ้ว่าวันนี้วอนโฮลับมาแล้ว เาลืมไปเสัยสนิทเลย
"อ่า
อโทษรับ พอีผมมาิน้าวับเพื่อนรับ พี่...ะเอาไรไหม"
"อืม ไม่ล่ะ
รีบลับนะ" ปลายสาย็ัไปเสียื้อๆ ฮยอวอนเริ่มอยู่ไม่สุแล้วถ้าวอนโฮัปัหาแบบนี้
รู้แ่ว่า เาวรลับบ้าน่อนีว่า ะไ้ไม่มีปัาอะไร ร่าโปร่รีบลับมาที่โ๊ะรีบเ็บอ่อนที่เพื่อนทั้สอะมออย่าๆ
"ะรีบไปไหนฮยอวอน"
ีฮยอนเอ่ยถาม ทั้ๆที่อาหารที่สั่มาเพิ่มาเสิร์ฟ
"ันลับ่อนนะ
พวนายินันไปเลย อโทษนะ"
ฮยอวอนเปิห้อเ้ามา
็พบว่าห้อเียบเียบ เาวาล่อ้าวไว้ในรัว ที่เอามาาร้าน
เพราะิว่าเอามาินที่ห้อีว่า มีเผื่อวอนโฮ้วย
ร่าโปร่ย่อเ้าไปในห้อนอน
็พบว่า วอนโฮนอนหลับอยู่บนเีย ะปลุ็เรใ แ่เป็นห่ว็ห่ว
"พี่วอนโฮ" เสียเรีบที่แผ่วเบาิล้าๆลัวๆ
แ่็ยััวลอยู่ี
"พี่ทานไรยัรับ
ทานไหม ผมื้อมาินับพี่นะ" พูไป้วยเสียแผ่วเบา
และ็ไ้วามเียบลับมา ฮยอวอนิว่าวอนโฮเหนื่อยนหลับไปแล้ว
นึโทษัวเอที่ลืมว่าวอนโฮลับมา
ไ้แ่วาอ แล้วเ้าห้อน้ำเพื่อทำธุระส่วนัว
่อนะออมาเ็บล่อ้าวไว้ แม้ะยัหิวเพราะยัไม่ไ้ินอะไรเลย
แ่ฮยอวอน็ไม่ิะินมันแล้ว เลยเ็บเ้าู้เย็น แล้วเินมาที่เีย
ที่มีวอนโฮหลับอยู่
วามัวลใว่าวอนโฮะโรธอยู่็มีมานไม่ล้านอน้สยัลวะหุหิ
แ่วาม่ว็มีมาเ่นัน สุท้าย็ล้มัวลนอน้าๆวอนโฮอย่าที่นอนประำ มอเสี้ยวหน้าหล่อๆที่หลับลึ้าๆ
หวัเพียว่าเาไม่โนโรธริๆหรอนะ
เ้าอีวัน
ฮยอวอนยับัวื่นเอ แ่น้าๆ็ยันอนอยู่ สสัยะเพลียมาริๆ
ึลุไปัารัวเอให้เรียบร้อย รวมถึออมาอุ่นอาหารเรียมไว้ให้
่อนะเินเ้าไปในห้อนอน นั่ล้าายนัวให่ เอื้อมมือไปเย่าแนเบาๆ
"พี่วอนโฮรับ" ร่าาวๆแ่ยับนิหน่อย
่อนะหันมาว้าเอวบาไปอ แล้วหลับอยู่แบบนั้น
"ือวันนี้..."
"พี่ไ้หยุน่ะ" เสียวอู้อี้ที้อยหลับมา ทำให้ฮยอวอนพยัหนฝ้นาอย่าเ้าใ
ไปทำานมาเหนืาอยๆ ็วรไ้พัผ่อนแหละนะ
"ั้นนอนพัเถอะรับ
แ่ลุไปทาน้าว้วยนะ ผมอุ่นให้แล้ว"
ฮยอวอนยิ้มให้บาๆ ยามที่วอนโฮผละหน้าออมามอฮยอวอน
แล้วเป็นฮยอวอนที่้มลไปุ๊บปาเบาๆ ่อนะแะมือปลาหมึแล้วรีบเินออมา
๋เินะแย่ ให้นั่อยู่นานทำไม
ูฮอนับฮยอวอน็มาทำาน้วยัน
แม้พอมาถึที่ทำาน ที่เอยอนูมาส่ีฮยอนหน้าึพอี
เพื่อนัวเล๋อย่าีฮยอน็ถามถึเรื่อเมื่อวานที่ฮยอวอน้อพรวพราออไป
แ่็ทำเพียแ่บอว่าไม่มีอะไร นสุท้าย ็ไม่ไ้มีใร ัไร้อะไรเาอี
อนเย็นวอนโฮ็มารับปิ
ไม่ไ้มีอะไรเปลี่ยนแปล นมาถึห้อเนี่ยละ ที่วอนโฮ็มีท่าทีเปลี่ยนไป
"นนั้นใรหรอ" วอนโฮถามึ้น ระหว่าที่ำลัทำับ้าว
แล้วมีฮยอวอนำลัั้โ๊ะอยู่
"นไหนหรอรับ" วอนโฮไม่ไ้ยายวาม่อ
ฮยอวอนพยายามนึย้อนเมื่อเย็น วันนี้ยอนู็มารับีฮยอน ึ่วอนโฮ็เยเอ
และรู้ัันหมแล้ว ะเหลือ็แ่...
"อ่อ
ูฮอนหรอรับ?"
วอนโฮเพียแ่พยัหน้าอบ แ่ยัเียบอยู่ ฮยอวอนเลยอธิบาย่อ
"ูฮอนเป็นเพื่อนผมสมัยเรียนมัธยมรับ
เพิ่่มาทำานในึนั้น แถมยัเยเป็นเพื่อนับีฮยอน้วย
พวเราเลบสนิทันรับ" เสียหวานๆที่เล่าออมา
ทั้็แอบอมยิ้มที่ีใ ับเรื่อที่ัวเอเพิ่เอมา วอนโฮที่ทำอาหารเสร็
๋ยออมา แล้วเินมาลูบหัวฮยอวอน
"โอเรับ
เล่าะยาวเลยนะน้อแ"
แ่ไ้รอยยิ้มทีู่ใีาวอนโฮฮยอวอน็ยิ้มว้าามแแล้ว
วอนโฮ็ยัเป็นวอนโฮทีู่แลฮยอวอนีอย่าเิม
มันเป็น่วเวลาที่มีวามสุมา แ่วามสุ็มัผ่านไปเร็วเสมอ
เมื่อวอนโฮ้อไปออพื้นที่อีแล้ว
"ทำไมรอบนี้ไปนานัล่ะรับ" หลัาที่เพิ่รู้ว่าวอนโฮ้อไป่าัหวัเือบเือน
็ทำเอาอน้อยใไม่ไ้ริๆ
"มันเป็นำสั่
เรา็รู้นี่รับ พี่เถียไม่ไ้" ฮยอวอน็ไม่ไ้โรธ
แ่หุหิัวเอ ที่ไม่รู้ะอยู่ยัไ นมือให่้อประอหน้าให้หันไปมออีน
"ไม่โรธพี่นะรับนี"
ฮยอวอนแ่เบะปาแล้วส่ายหน้าเบาๆ
มือหนาหยิแ้มนุ่มอย่าหมั่นเี้ยว บลึริมฝีปาสีแส ่อนะทาบทับ่วิอาาศหายใไป
วามอ่อนโยนและนุ่มนวลแปรเปลี่ยนเป็นวามร้อนแร แม้สมอะสั่ารอยาให้หยุ
แ่ร่าายับเรียร้อในสิ่นี้ แผ่นหลับาแนบิลับเียนุ่ม
าม้วยนัวโที่ทาบทับลมา
เสียูบที่ัึ้ออยู่ในหู
ยิ่ทำให้สิระเิออไปนหม ร่าหนาผละูบออ
มอนหน้าหวานที่นอนหอบหายใาูบมาราธอนเมื่อรู่
"พี่อไ้ไหม"
สายาที่เ็มไป้วยแรอารม์
ทำเอาฮยอวอนเินนหน้าแ แ่มือบา็เลื่อนไปับายเสื้อน้านบน
แล้วเลิึ้นถอให้อี
"ผมให้พี่ไ้
ามที่พี่้อารเลยรับ"
_________________
ัไว้เพียเท่านี้ อาะมีรีไรท์นะับ เพราะเนื้อเรื่อ่อน้ารีบ แหะๆ
ความคิดเห็น