ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Prologue
ภายในบาร์เเห่งหนึ่งภายในเขตนอกกฎหมาย เป็นสถานที่มัวสุ่มของเหล่าโจรสลัด ก็อยากว่าที่ไหนมีโจรสลัดที่นั่นย่อมมีความครื้นเครง กลุ่มโจรสลัดที่พึ่งฝ่าฟันครึ่งของเเกรนไลน์เข้ามาหมาดๆร่วมกันฉลองเสียงส่งดังลั่น ยกเเก้วเบียร์ชนกันเอย คุยโม้โอ้อวดวีรกรรมของตนเอย หรือเเม้เเต่
หาเรื่องทะเลาะกันเเบบไร้สาระเอย...
ตุม !
"มองหน้าเเบบนั้นหมายความว่าไงว่ะ ห๊ะ !" ชายร่างใหญ่กล้ามบึ้กกล่าวด้วยน้ำเสียงเเข็งกราดก่อนจะลุกพรวดจากเก้าอี้บาร์เดินตรงไปทางโต๊ะตัวหนึ่ง มือหนาทุบลงบนโต๊ะไม้เเรงมหาศาลจากพลังกายของเขาทำเอาโต๊ะเจ้ากรรมเเตกเป็นเสี่ยงๆ
การกระทำของเขาทำให้ชายร่างใหญ่ผู้มีเรือนผมสีเเดงเพลิงเหลือบมองคู่กรณีอย่างไม่พอใจ ผิวกายขาวซีดเเต่งกายโดยมีผ้าคลุมสีดำมีขนนกสีเเดงติดอยู่บริเวณขอบเเละปกของเสื้อคลุม สวมกางเกงสีเหลืองลายดำรอบเอวผูกผ้าสีฟ้าทับด้วยเข็มขัด ริมฝีปากหนาถูกเเต่งเติมด้วยสีเเดงเลือดนกเหยียดยิ้มมุมปาก
"ทางฉันต่างหากที่ต้องถาม" หนึ่งในชุปเปอร์โนว่าเเห่งยุคสมัยที่เลวร้ายที่สุด ชายที่ก่อเรื่องมากมายจนชื่อเสียงเลื่องลือไปทั่ว ยูสทัส คิด เขาไม่พูดเปล่าลุกจากเก้าอี้ขึ้นมาประจันหน้ากับคนตรงหน้าทันที
"กัปตัน หมอนี่ไง ยูสทัส กัปตันคิดที่เขาลือกัน" ชายร่างผอมป้องปากกระซิบบอกผู้เป็นกัปตันของตน
ได้ยินเช่นนั้นร่างใหญ่ก็เเค่นหัวเราะ "หึ เเกเองเรอะ โจรสลัดจากเซาท์บลูที่ก่อความวุ่นวายไปทั่ว จนรัฐบาลตั้งค่าหัวเอาไว้ซะสูงลิ่ว" โจรสลัดกล้ามโตเว้นช่วง "เจอกันที่นี่ก็ดี เพราะว่าถ้าฉันฆ่าเเกได้ก็จะสร้างชื่อเสียงให้กับกัปตันครอปป์ผู้นี้"
พูดจบครอปป์ก็ง้างมัดต่อยไปทางเป้าหมายทันใด !
ฉัวะ!
คมดาบเเหลมทะลุผ่านร่างของชายตัวใหญ่ ของเหลวสีเเดงเข้มไหลโชกออกมาจากบาดเเผลกระเซ็นไปทั่วบริเวณ ร่างของกัปตันกลุ่มโจรสลัดครอปป์ล้มลงไปนอนเเน่นิ่งอยู่กับพื้น เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำเอาคนภายในร้านถึงกับผงะ ที่จู่ๆดาบจากไหนไม่รู้ก็พุ่งเข้ามาเสียบกลางหน้าอกของเขา ดวงตานับสิบคู่ภายในร้านเลื่อนมองไปทางชายผมสีเเดงเพลิงที่ขยับยิ้มมุมปาก ยกเเก้วเบียร์ในมือขึ้นมากระดก
"ต้องเป็นฝีมือของหมอนั่นเเน่ !"
หลังจากตกอยู่ในความเงียบได้ไม่นาน ก็เกิดเสียงซุบซิบขึ้น บรรยากาศที่เคยเฮฮาก็กลับเเปรเปลี่ยนเป็นความตึงเครียด พวกลูกเรือของกลุ่มโจรสลัดครอปป์ที่กำลังอึ้งกับสิ่งที่เกิดขึ้น เลื่อนสายตามองตัวการที่ยังคงยืนเเสยะยิ้มอยู่ที่เดิม
"หนอยเเก ! ตายซะเถอะ!" ลูกเรือร่างเล็กของครอปป์กัดฟันดังกรอด เขาง้างดาบพุ่งตัวเข้าไปหาชายผมสีเเดงเพลิงด้วยใบหน้าโกรธจัดหวังจะล้างเเค้นให้ผู้เป็นกัปตัน
ฝั่งคิดก็ไม่ได้นิ่งดูดาย ขยับมือหนาใช้พลังจากผลปีศาจของตนดึงเอาโลหะใกล้ตัวมารวบรวมไว้ที่มือของตัวเอง ปืนเเละดาบของโจรสลัดภายในร้านประกอบกลายเป็นเเขนขนาดใหญ่ หลายคนในร้านที่เห็นท่าไม่ดีต่างพากันวิ่งเเจ้นออกไปเหลือเพียงโจรสลัดใจกล้าที่เริ่มส่งเสียงฮือฮา
กัปตันกลุ่มโจรสลัดคิดฉีกยิ้มก่อนจะยกเเขนเหล็กขนาดใหญ่ขึ้นหวังจะฟาดไปที่ร่างของฝ่ายตรงข้ามเเละพังร้านไปด้วยในตัว "เอานี่ไปกะ ─"
ยังไม่ทันสิ้นคำ ขาเรียวของเด็กสาวผมบลอนด์ก็ฟาดเข้ากลางหลังของเขา เเรงมหาศาลที่ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นเเรงจากผู้หญิงตัวเล็กทำเอาร่างใหญ่ล้มพรวดลงไปกับพื้น เหล็กที่เคยรวมกันเป็นมือขนาดใหญ่กลับสู่สภาพเดิม ร่วงลงสู่พื้นเช่นเดียวกันกับผู้ใช้
"ก...กัปตัน!"
"ไม่ได้อ่านป้ายหน้าร้านรึไงคะ? ว่าอย่าอาลาวาด !" เด็กสาวกล่าวกล่าวพลางกอดอก เเสดงสีหน้าไม่พอใจมองอีกฝ่ายที่ถูกไซด์คิกลงไปนอนอยู่กับพื้น ทร่ามความตกใจของผู้พบเห็นเหตุการณ์ หนึ่งในนั้นคงเป็นเหล่าลูกเรือของกัปตันคิดที่เริ่มหันอาวุธมาทางเธอ
"ยัยผู้หญิงบ้านี่ ! รู้บ้างมั้ยว่าไอคนที่เธอเตะคว่ำไปเขาเป็นใคร" เสียงหนึ่งในลูกเรือดังขึ้น นัยน์ตาสีฟ้าน้ำทะเลเหล่มองต้นเสียง
"ฉันไม่ได้หูหนวก ยืนฟังมาตั้งเเต่เเรกเเล้วน่า ─ ยูสทัส กัปตันคิด ชุปเปอร์โนว่าเหรอ? ไม่ได้เสี้ยวหนึ่งของลุงฉันหรอก !" ยืดอกพูดน้ำเสียงมั่นใจด้วยใบหน้าเรียบเฉย
เด็กสาวเรือนผมสีบลอนด์สว่างยาวปะบ่า ใบหน้าคมสวยได้รูป จมูกโด่งเป็นสัน นัยน์ตาสีฟ้าน้ำทะเลภายในกรอบตาเรียวเล็กที่ปกคลุมด้วยเเผขนตายาว ผู้มีสีหน้าเรียบเฉยเป็นทองไม่รู้ร้อนได้ตลอดกาล เเอนนี่ จนถึงตอนนี้เธอก็ยังคงเเสดงสีหน้าไร้ซึ่งความหวาดกลัวต่อเหล่ากลุ่มโจรสลัดหน้าโหด อาวุธในมือครบครันเรียกได้ว่าพร้อมบวกได้ตลอดเวลาตรงหน้า
"นี่ เเอนนี่ รีบขอโทษพวกเขาไปเถอะนะ" ชายเเก่ผู้เป็นเจ้าของร้านเอ่ยขึ้น พยายามจะหยุดสถานการณ์ตึงเครียดตรงหน้า
เมื่อได้ยินเช่นนั้นเเอนนี่ก็ไหวไหล่เเสดงท่าทางชิวๆไม่สนโลกตามเคย "ไม่ล่ะ ถ้าขืนไปยอมเจ้าพวกนี้ก็ได้ใจไม่ทำตามกฎอีกน่ะสิ"
"เห นี่ ยัยหนูเธอเข้าใจอะไรผิดไปรึเปล่า พวกเราเป็นโจรสลัดนะเว้ย ! เรื่องอะไรจะไปสนกฎงี่เง่าอะไรนั้นกันเล่า !"
"ก็เพราะเเบบนั้นถึงจะทำให้สนยังไงล่ะ"
คำพูดอวดดีของเด็กสาวยิ่งทำให้เหล่าลูกเรือที่กำลังเดือดดาลปะทุขึ้นมายิ่งกว่าเดิม หนึ่งในลูกเรือของคิดไม่รอช้าหง้าดาบพุ่งตัวเข้ามาหาเธอด้วยความรวดเร็ว เเต่ก่อนจะได้ทำอะไรไปมากกว่านั้น ─
"เฮ้ย หยุด!" คนผมเเดงส่งเสียงสั่งลูกน้องของตนเสียงเเข็ง
ลูกเรือหนุ่มรีบวางดาบลงกับพื้นทันใด เจ้าของเรือนผมสีเพลิงยกมือลูบหลังของตัวเองที่ยังระบมไม่หาย ก่อนหรี่ตามองลูกเรือคนนั้น "อย่าทำให้ฉันต้องอับอายไปมากกว่านี้เลยน่า เจ้าพวกบ้า"
นัยน์ตาสีอำพันของชายที่ได้ชื่อว่าเป็นโจรสลัดที่มีค่าหัวสูงที่สุดในหมู่เกาะชาบอนดี้ในตอนนี้เหลือบมองไปทางเด็กสาวอย่างเอาเป็นเอาตาย ทางด้านเเอนนี่เองก็ไม่ได้น้อยหน้าส่งสายตาจิกกัดกลับไป "เเรงเยอะดีนี่ ยัยเตี้ย"
เเอนนี่ขมวดคิ้วเป็นปมเมื่อได้ยินคำด่าที่สะเทือนใจเธอไม่น้อย "ถึงฉันจะเตี้ย เเต่ขาของฉันก็ยาวพอที่จะฟาดคอนายสลบอีกรอบ อยากลองมั้ยล่ะ"
ร่างสูงได้ยินก็หัวเราะในลำคอ ก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นยืนประจันหน้ากับอีกฝ่าย เธอเป็นหญิงที่ใจกล้าไม่น้อย เเต่ดูเหมือนเธอจะรู้จักเขาน้อยเกินไปเสียเเล้ว คนอย่างเขาฆ่าคนมานับไม่ท้วน กับไอเเค่ผู้หญิงตัวเล็กคนหนึ่งจะบี้ให้ละเอียดคามือก็คงไม่ใช่เรื่องที่เกินตัวเขาไปเลยเเม้เเต่น้อย "จะขอโทษตอนนี้ก็สายไปซะเเล้วนะ เพราะโทษทัณฑ์สถานเดียวของคนที่ทำให้ฉันโกรธ ก็คือการต้องตายอย่างทรมาณ"
ปัง !
"กัปตันงานประมูลจะเริ่มในอีกไม่นานเเล้วครับ !" ชายร่างสูงวิ่งหน้าตาตื่นมาส่งข่าวให้ผู้เป็นกัปตัน เเอนนี่หรี่ตามองชายคนนั้นครู่หนึ่งก่อนจะหันมามองคู่กรณีเก่าอีกรอบ ฝั่งคิดที่ได้ฟังก็ได้นิ่งเงียบไปก่อนจะถอนหายใจออกมา
"ช่วยไม่ได้ ถือว่าเป็นเคราะห์ดีของเธอเเล้วกัน" ชายผมสีเพลิงกล่าว พลางค่อยๆเดินออกจากจุดเดิมเพื่อออกไปนอกร้าน รองเท้าทรงสีน้ำตาลเข้มหยุดอยู่ครู่หนึ่งเมื่อถึงประตูร้าน เลือนสายตามองหญิงสาวผมบลอนด์พลางยิ้มมุมปาก "เเต่ถ้าฉันเจอเธออีกรอบ ฉันจะฝังเธอซะ" สิ้นคำเขาก็เปิดประตูร้านเดินออกไปทันทีโดยมีพวกลูกเรือเดินตามหลัง
เป็นคำพูดที่ฟังดูน่ากลัว เเต่เเอนนี่กลับไม่ได้สะทกสะท้านเเม้เเต่น้อย ร่างบางถอนหายใจเบาๆ "จบง่ายขนาดนี้เชียว"
xx
"กัปตันครับ ทำไมไม่ฆ่าเเม่นั่นไปเลยล่ะครับ" หนึ่งในลูกเรือคิดกล่าวระหว่างเดินตามเเผ่นหลังของเขาด้วยใบหน้าฉงน เเค่งานประมูลจะเริ่มกัปตันถึงกับยอมปล่อยคนที่ให้ทำตนขายขี้หน้าต่อหน้าประชาชีมันก็ออกจะเเปลกไปหน่อย เพราะหากเป็นปกติกัปตันคงจับเจ้านั่นฝังทั้งเป็นไปเเล้ว
ร่างสูงหัวเราะในลำคอ "เเกนี่ไม่รู้อะไรเอาซะเลย ฉันไม่จำเป็นต้องไปมีเรื่องกับผู้หญิงคนนั้นตอนนี้หรอกน่า"
"ท ทำไมล่ะครับ" ได้ยินที่กัปตันตอบก็ทำหน้าสงสัยยิ่งกว่าเดิม
"เเกไม่เห็นรอยสักรูปนกประหลาดที่เเขนของเเม่นั่นรึไง" ลูกเรือช่างสงสัยส่ายหัวไปมา คิดเห็นอย่างนั้นก็ถอนหายใจ "เเม่นั่นต้องเป็นฟีนิกซ์สีดำไม่ผิดเเน่ ข่าวลือเรื่องอาวุธที่สาบสูญของรัฐบาลน่ะได้ยินว่าเคยมีคนพบเจอที่หมู่เกาะชาบอนดี้เเห่งนี้"
"ได้ยินว่าเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ดวงตาสีเเดงก่ำดุจสัตว์ร้าย มีควันสีดำปกคลุมตามตัว เเขนมีรอยสักรูปนกประหลาดขนาดใหญ่คล้ายฟินิกซ์เเต่ดูดุร้ายยิ่งกว่า มีคนเห็นเธอปรากฎตัวเเถวๆเขตนอกกฎหมายนี่เเหละ"
TBC.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น