[OS/SF] LOVE IN MANY WAYS ♥️ ATEEZ

ลำดับตอนที่ #8 : [SANHWA] : NORTHERN REGULATOR(1/X)

          สายลมหนาวพัดผ่านผืนป่าที่เงียบสงัดมีเพียงเสียงรองเท้าหนังชั้นดีกระทบกับพื้นดังก้องไปทั่วผืนป่า พร้อมกับดวงตาแดงก่ำตามแบบฉบับแวมไพร์คอยสอดส่องสายตาหาเจ้าของกลิ่นกายที่ลอยมาตามสายลม คาดว่าเจ้าตัวคงจะอยู่ไม่ไกล้ไม่ไกลจากเขา

         ใบหน้าหวานหันควับไปทางต้นไม้ด้านข้างที่มีเสียงสวบสาบอยู่หลังต้นไม้ แถมกลิ่นกายที่ได้กลิ่นมาตลอดทางอยู่ๆก็เด่นชัดขึ้นมา

           เขามั่นใจมากๆว่าอีกฝ่ายนั้นอยู่หลังต้นไม้ใหญ่เบื้องหน้าเขา

           ด้วยความว่องไวที่ติดตัวแวมไพร์หนุ่มมาแต่กำเนิดทำให้เจ้าตัวเข้าประชิดตัวอีกฝ่ายก่อนที่หมาป่าในร่างมนุษย์ที่มาลอบฆ่าคนในคฤหาสน์เขาเมื่อเย็นวานจะรู้ตัว

            ชั่วครู่นึงที่ดวงตาอีกฝ่ายสั่นไหวด้วยความตกใจ ก่อนจะกลับมาเรียบเฉย พร้อมกับยิ้มมุมปากออกมาเล็กน้อย

             " ที่เขาว่ากันว่าผู้คุมกฏแวมไพร์ทางฝั่งเหนืองดงามกว่าผู้หญิงนี้คงจะเป็นเรื่องจริงเสียเเล้ว "

             อีกฝ่ายเลียปากพร้อมกับส่งสายตามาสำรวจเรือนร่างเขาอย่างไร้มารยาท

             พวกหมาป่านี่เป็นแบบนี้ไปกันหมดเลยรึยังไงกัน

              เขาง้างกำปั้นซัดเข้าที่หน้าของอีกฝ่ายเต็มแรงด้วยความโมโหที่อีกฝ่ายนั้นมองเขาด้วยสายตาที่แทบจะกลืนกินเขาเข้าไปไม่เลิก

" สวยแต่รุนแรงจังนะครับ "

             อีกฝ่ายจับข้อมือเขาที่กำลังจะซัดหมัดใส่ตนอีกครั้งก่อนจะออกแรงผลักเขาให้ล้มลงไปกับพื้น ตามด้วยตัวหนักๆของอีกฝ่ายที่ตามลงมาทับ เขาออกแรงดิ้นสุดตัวแต่ก็ไม่หลุดจากหมาป่าอัลฟ่าหนุ่มที่แรงมีมหาศาลเกินกว่าเขาที่เป็นแวมไพร์โอเมก้าจะสู้ไหว

            " ทำไมถึงมาคนเดียวทั้งๆที่ตัวเองสู้ไม่ได้ล่ะคนสวย "

            เขาสบัดหน้าหนีมือสกปรกที่ลูบไล้กรอบหน้าเขาอยู่ด้วยความขยะเเขยง

            " นายมาฆ่าลูกน้องฉันทำไม "

            " ก็แค่หิวเอง ลูกน้องตายไปซักคนคงไม่เป็นอะไรหรอก "

" แต่ถ้านายตายไปนี่สิเป็น "

             เขาหัวเราะในลำคอให้กับขำพูดของอีกคนก่อนจะฝังคมเขี้ยวเข้าที่ลาดไหลของอีกฝ่าย ก่อนจะชวยโอกาศผลักอีกคนออก ก่อนที่ที่จะเป็นฝ่ายขึ้นมาอยู่ข้างบนแทน

              " นายมันก็แค่หมาป่า ไม่มีพละกำลังเหนือแวมไพร์หรอก "

               เขายิ้มมุมปากใส่กับหมาป่าตรงหน้าที่ดูจะเจ็บแผลที่ไหล่มากที่เดียว

               " เขาว่ากันว่าเลือดหมาป่านั้นอร่อย งั้นขอฉันลิมหน่อยก็แล้วกัน "

                เขาจับข้อมือหนาของอีกฝ่ายตรึงลงกับพื้นดินก่อนจะก้มลงหมายจะฝังคมเขี้ยวลงบนซอกคอเพื่อดูดเลือด เเต่ก็ต้องหน้ามืดเพราะกลิ่นหอมเย้ายวนที่เขาก็อธิบายไม่ถูกว่ากลิ่นนั้นมันเป็นยังไง

แต่มันหอม

หอมจนเขาหมดเรี่ยวหมดแรงไปเลยทีเดียว

นี่เขา

ฮีท!?

           ความคิดสุดท้ายที่ผุดขึ้นมาในหัวก่อนที่สติแทบจะเลือนหายเพราะมัวเมาไปกับกลิ่นหอมแสนยั่วยวนนี้

         " หัวหน้าผู้คุมกฏซองฮวาเป็นโอเมก้าหรือนี่ มิน่าถึงได้หอมถึงเพียงนี้ "

          ' ซาน ' ยกยิ้มมุมปากก่อนจะเกลี่ยพวงแก้มนิ่มสีแดงระเรื่อที่ซบอยู่ตรงอก ก่อนจะจับอีกฝ่ายลุกขึ้นแล้วอุ้มกลับไปยังคฤหาสน์ฝูงหมาป่าของตน

          เขาก็เป็นผู้คุมกฏเหมือนกับคนในอ้อมกอดเขานี่แหละ แต่ที่ไปฆ่าลูกน้องในคฤหาสน์แวมไพร์ฝั่งเหนือเพราะอยากเห็นหน้าผู้คุมกฏฝั่งเหนือที่เขาลือกันว่างามนักงามหนา

ก็งามสมชื่อ

งามไปเสียทุกส่วนเลยล่ะ

ถ้าถามว่าเขารู้ได้ยังไง

ก็เพราะเขาเห็นมาหมดทุกส่วนแล้วยังไงล่ะ :) 

   

 pls wait for part 2

กลับมาแล้วค้าาาาาาาา คอมเม้นเยอะจะมาต่อน้า ขอคู่อื่นพล๊อตอื่นได้หมดค้าบ