[OS/SF] LOVE IN MANY WAYS ♥️ ATEEZ

ลำดับตอนที่ #13 : [HWASAN] NORTHERN REGULATOR(5/X)

*เม้นถึง50ลงnc*

            เสียงฝนตกยามบ่ายที่ร้อนจัดกับเสียงกระซิบเบาๆที่ข้างหูปลุกให้ซองฮวาตื่นขึ้นมาหลังจากหลับไปได้ครึ่งค่อนวัน เขาขมวดคิ้วให้กับบุคคลที่นั่งยิ้มให้เขาอยู่ข้างเตียง

" พี่ฮงจุง " 


" ว่าไง ดีขึ้นแล้วรึยัง " 


             เขาพยักหน้าตอบกลับไป กลิ่นฟีโรโมนที่เขาได้กลิ่นก่อนจะสลบไปก็คงไม่พ้นที่จะเป็นกลิ่นของคนตรงหน้า 


             ที่จริงเขาก็ผิดหวังอยู่ๆหน่อยๆที่คิดว่าตื่นมาแล้วจะเห็นชเวซานเป็นคนแรกเสียอีก


" กลับคฤหาสน์มั้ย เดี๋ยวพี่จะไปส่ง " 


" ไม่เป็นไรครับ ผมกลับเองได้ " 


" อย่าดื้อเลยหน่า ให้พี่ไปส่งเถอะ " 


              สุดท้ายเขาก็ยอมให้อีกฝ่ายมาส่ง กลับคนเดียวคงจะเหงา หากมีพี่ฮงจุงอยู่ด้วยก็คงจะมีเพื่อนคุยระหว่างทางให้หายเหงา 


              ตลอดทางเดินเขาเอาเเต่คิดเกี่ยวกับเรื่องเมื่อคืน อยากจะเอ่ยถามออกไปแต่ก็ไม่กล้า คิดแล้วคิดอีกได้แต่อ้าปากพะงาบๆแต่สุดท้ายก็ไม่กล้าถามอยู่ดี จนอีกฝ่ายนั้นเอ่ยปากเล่าออกมาเอง 


               เรื่องของเรื่องก็แค่ว่าพวกหมาป่าเวลาจะล่าเหยื่อมักจะทำให้เหยื่อเคลิ้มไปกับตนด้วยวิธีของตนเองต่างออกไป เเต่คนอย่างชเวซานนั้นโง่เขลาเกินกว่าที่จะรู้ว่าหากตนทำแบบนั้นจะทำให้เนื้อคู่ของตนเจ็บปวดถึงตายได้


" แล้วพี่อ่านใจผมได้ด้วยหรอ " 


" ก็ประมานนั้น " 


" อย่างนั้นผมคงคิดอะไรในใจไม่ได้แล้วสิ "


              อีกฝ่ายขำออกมาเล็กน้อยก่อนจะหยุดอยู่หน้าประตูคฤหาสน์ ฮงจุงยกมือขึ้นมาโบกลาเขา ก่อนจะหมุนตัวเดินกลับเข้าป่าไป 


               เขายืนมองแผ่นหลังกว้างที่ค่อยๆเดินจนลับสายตาเขาถึงจะปิดประตูคฤหาสน์ 


              ตั้งแต่เขากลับมาได้สองสามวันเขาก็งานยุ่งจนแทบจะไม่มีเวลาได้มานั่งจิบเลือดจนหน้ามืดตามัวแทบจะคลานไปหยิบถุงเลือดมานั่งซด
  
               ซองฮวาเช็ดเลือดที่มุมปากแบบลวกๆก่อนจะกลับไปนั่งทำงานบนโต๊ะตามเดิม เอกสารกองโตที่ค้างมาเกือบอาทิตย์ก็เสร็จเรียบี้อยหลังจากใช้เวลาไปทั้งวัน 


             ร่างบางบิดขี้เกียจก่อนจะลุกไปอาบน้ำอาบท่าเพราะนัั่งเน่าอยู่ในห้องทำงานมาทั้งวันแล้ว สายน้ำเย็นไหลผ่านร่างกายช่วยชำระล้างความเหนื่อยล้าให้หายเป็นปริดทิ้ง

           ซองฮวาหยิบผ้าเช็ดผมมาขยี้ผมสองสามทีก่อนจะพาดมันไว้ที่ไหล่ ดวงตาสีแดงก่ำทอดสายตามองไปยังพระจันทร์เต็มดวงพลานให้คิดถึงเจ้าหมาป่าชเวซานที่ไม่ได้เห็นหน้ามาเกือบอาทิตย์

" วันนี้พระจันทร์สวยนะครับ " 

            แขนหนาโอบกอดเอวบางจากด้านหลังก่อนที่เจ้าตัวที่เหม่อมองพระจันทร์อยู่นานแสนนานจะสดุ้งโหยงหันมาหาคนที่เข้ามาในห้องของตนได้ 

" ซาน!! " 

" ตกใจขนาดนั้นเลยหรอครับ " 

               ชเวซานยิ้มกว้างก่อนจะกระชับกอดไม่ให้อีกฝ่ายดิ้นหลุดไปได้ กลิ่นสบู่หอมฉุยบ่งบอกว่าอีกคนนั้นเพิ่งจะอาบน้ำเสร็บได้ไม่นานทำเอาเขาอยากจะเล้าไปดมไกล้ๆ 

              " เรื่องวันนั้น ผมขอโทษนะครับ ไม่รู้ว่าจะทำให้พี่เจ็บ " 

" ฉันไม่ได้เจ็บ ปล่อยได้แล้ว " 

             เขาดิ้นสุดแรงให้หลุดจากอ้อมกอดของอีกฝ่าย อ้อมกอดอุ่นที่เขาโหยหามันทุกคืน แต่ตอนนี้กลับปากแข็งทำเป็นไม่อยากได้รับกอดอุ่นนี้เสียอย่างนั้น 

" พี่อย่าโกหกสิครับ " 

" ไม่ได้โกหก ก็ไม่ได้เจ็บจริงๆ "

             ซองฮวายังพูดไม่ทันจบประโยคก็โดนอีกฝ่ายจูบปิดปากเสียก่อน จูบร้อนแรงปลุกอารมณ์ทั้งคู่ให้ลุกโชน ร่างบางรู้สึกตัวอีกทีก็มาอยู่บนเตียงเสียแล้ว พร้อมกับอีกฝ่ายที่คร่มอยู่บนตัว 

เขาปฏิเสธไม่ได้เลยว่าต้องการชเวซานมากจนยินยอมไปเสียหมดทุกอย่าง

ชุดนอนตะมุตะมิของน้องซองฮวา 

ฮื่ออ กลับมาแน้วค้าบ คิดถึงกันมั้ย;-;

ไม่ค่อยมีคนเม้นเรย เป็นน้อยจุยมากฮะ 

ถึง50เม้นจะลงเอ็นซีนะฮะ อยากอ่านก็เม้นนะฮะ