[OS/SF] LOVE IN MANY WAYS ♥️ ATEEZ

ลำดับตอนที่ #12 : [SANHWA] NORTHERN REGULATOR (4/X)

              

             ซองฮวาถอนหายใจรอบที่หนึ่งร้อยยี่สิบสองของวัน เวลาก็ผ่านไปจะครึ่งค่อนคืนแล้ว เขาก็ไม่มีท่าทีว่าจะง่วงเลยซักนิด ข่มตานอนเท่าไหร่ก็ไม่หลับ นับแกะจนแทบจะหมดทั้งประเทศแล้ว แถมยัหงุดหงิดตัวเองแทบบ้าเพราะใจเจ้ากรรมดันไปคิดถึงแต่เจ้าหมาป่านั่น

เขาไม่ได้ชอบไอหมาบ้านั่นซักหน่อย!

ไม่มีทางจะไปชอบเลยด้วย!

               ซองฮวาแทบจะดึงผมตัวเองหลุดออกจากหัวด้วยความหงุดหงิด อีกทั้งเสียงหอนที่ได้ยินก็รู้ว่าเสียงใครยังดังเเว่วๆมาให้ได้ยินตลอดทั้งคืน

               คฤหาสน์ก็อยู่ห่างกันตั้งเยอะยังจะมาหอนให้ได้ยินมาถึงนี้อีก!

หงุดหงิด!

หงุดหงิดที่สุดเท่าที่เป็นเเวมไพร์มาเลยมั้ง!

               ขาเรียวยาวเดินกระทืบเท้าออกมาจากห้องนอนด้วยเสื้อกล้ามกับกางเกงนอนตัวเก่ง ก่อนจะเดินทอดน่องไปนั่งอยู่สระน้ำหน้าคฤหาสน์ ร่างบางจุ่มขาลงน้ำก่อนจะแกว่งไปมาเผื่อจะช่วยมห้จิตใจสงบลงได้บ้าง

               สายลมเย็นพัดผ่านทำเอาคิดถึงอ้อมกอดอุ่นที่ขับกล่อมให้เขาหลับฝันดีอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

              เขาส่ายหัวไล่ความคิดบ้าๆออกไป ก่อนจะลุกขึ้นหวังจะเดินกลับคฤหาสน์ไปข่มตานอน เเต่ก็ต้องทรุดลงกับพื้นด้วยอาการเจ็บหน้าอกข้างซ้ายที่อยู่ๆก็เจ็บจี๊ดขึ้นมา

                มือเล็กยกขึ้นกุมหน้าอกก่อนจะค่อยๆยันตัวลุกขึ้นยืนด้วยความยากลำบาก หัวใจก็ไม่มี มันจะเจ็บได้ยังไงกัน


               ' ถ้าหากเราเจอเนื้อคู่ของเราแล้ว และได้มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันเป็นการผูกพันทะไปแล้ว หากคู่ของเราไปมีคนอื่น เราจะมีอาการเจ็บที่อกข้างซ้าย ถึงแวมไพร์จะไม่มีหัวใจ แต่ก็มีความรู้สึก '


                คำพูดของท่านพ่อที่เคยกล่าวไว้ก่อนที่ท่านจะเสียผุดขึ้นในหัว ในใจก็คิดว่ามันคงไม่ใช่ แต่ร่างกายกลับออกแรงวิ่งไปยังคฤหาสน์ผู้คุมกฏหมาป่าฝั่งเหนือถ้าเกิดว่ามันใช่จริงๆ เขาก็อยากเห็นกับตาว่ามันจริงรึเปล่า

                ซองฮวาใช้เวลาไม่นานก็มาถึงคฤหาสน์ใหญ่ ก่อนจะเดินไปตามกลิ่นที่คุ้นเคยจนมาถึงป่าใหญ่หลังคฤหาสน์ ที่มีแวมไพร์สาวกับหมาป่าหนุ่มกำลังพลอดรักกันนัวเนียกูตรงต้นไม้ใหญ่

                 เขารีบสาวเท้าหวังจะไปผลักหญิงสาวออกแต่ก็ทรุดลงด้วยอาการเจ็บจี๊ดที่หน้าอกด้านซ้ายที่เขาทนเจ็บมาตลอดกลับเจ็บมาขึ้นกว่าเดิมจนลุกไม่ขึ้นตั้งแต่ยังไม่ทันได้ก้าวขาออกไปซักก้าวเดียว

              ซองฮวาสัมผัสได้ถึงกลิ่นฟีโรโมนอบอุ่นดั่งแสนอาทิตย์ต่างจากเจ้าหมาป่าผู้คุมกฏที่กลิ่นฟีโรโมนนั้นหอมยั่วยวนผู้คนให้หลงไหล มัวเมา ซึ่งเขาก็คงจะเป็นหนึ่งในนั้น

              กลิ่นฟีโรโมนที่ทำให้เขารู้สึกปลอดภัยลอยเข้ามาไกล้ก่อนที่ภาพทุกอย่างจะดับมืดไป

" ตื่นได้แล้วนะซองฮวา " 

- plz comment and wait for part 5 -

วันนี้คืออัพแบบจุกๆแบบสองตอนติด 

อยากให้มาต่อไวๆก็เม้นนะฮะคุณผู้ช๊ม ำำไปเล่นในแท็ก #ลอมนวอท ด้วยจะดีม๊ากกกกกก