คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : [SANHWA] : NORTHERN REGULATOR(1/X)
สายลมหนาวพัดผ่านผืนป่าที่เงียบสงัดมีเพียงเสียงรองเท้าหนังชั้นดีกระทบกับพื้นดังก้องไปทั่วผืนป่า พร้อมกับดวงตาแดงก่ำตามแบบฉบับแวมไพร์คอยสอดส่องสายตาหาเจ้าของกลิ่นกายที่ลอยมาตามสายลม คาดว่าเจ้าตัวคงจะอยู่ไม่ไกล้ไม่ไกลจากเขา
ใบหน้าหวานหันควับไปทางต้นไม้ด้านข้างที่มีเสียงสวบสาบอยู่หลังต้นไม้ แถมกลิ่นกายที่ได้กลิ่นมาตลอดทางอยู่ๆก็เด่นชัดขึ้นมา
เขามั่นใจมากๆว่าอีกฝ่ายนั้นอยู่หลังต้นไม้ใหญ่เบื้องหน้าเขา
ด้วยความว่องไวที่ติดตัวแวมไพร์หนุ่มมาแต่กำเนิดทำให้เจ้าตัวเข้าประชิดตัวอีกฝ่ายก่อนที่หมาป่าในร่างมนุษย์ที่มาลอบฆ่าคนในคฤหาสน์เขาเมื่อเย็นวานจะรู้ตัว
ชั่วครู่นึงที่ดวงตาอีกฝ่ายสั่นไหวด้วยความตกใจ ก่อนจะกลับมาเรียบเฉย พร้อมกับยิ้มมุมปากออกมาเล็กน้อย
" ที่เขาว่ากันว่าผู้คุมกฏแวมไพร์ทางฝั่งเหนืองดงามกว่าผู้หญิงนี้คงจะเป็นเรื่องจริงเสียเเล้ว "
อีกฝ่ายเลียปากพร้อมกับส่งสายตามาสำรวจเรือนร่างเขาอย่างไร้มารยาท
พวกหมาป่านี่เป็นแบบนี้ไปกันหมดเลยรึยังไงกัน
เขาง้างกำปั้นซัดเข้าที่หน้าของอีกฝ่ายเต็มแรงด้วยความโมโหที่อีกฝ่ายนั้นมองเขาด้วยสายตาที่แทบจะกลืนกินเขาเข้าไปไม่เลิก
" สวยแต่รุนแรงจังนะครับ "
อีกฝ่ายจับข้อมือเขาที่กำลังจะซัดหมัดใส่ตนอีกครั้งก่อนจะออกแรงผลักเขาให้ล้มลงไปกับพื้น ตามด้วยตัวหนักๆของอีกฝ่ายที่ตามลงมาทับ เขาออกแรงดิ้นสุดตัวแต่ก็ไม่หลุดจากหมาป่าอัลฟ่าหนุ่มที่แรงมีมหาศาลเกินกว่าเขาที่เป็นแวมไพร์โอเมก้าจะสู้ไหว
" ทำไมถึงมาคนเดียวทั้งๆที่ตัวเองสู้ไม่ได้ล่ะคนสวย "
เขาสบัดหน้าหนีมือสกปรกที่ลูบไล้กรอบหน้าเขาอยู่ด้วยความขยะเเขยง
" นายมาฆ่าลูกน้องฉันทำไม "
" ก็แค่หิวเอง ลูกน้องตายไปซักคนคงไม่เป็นอะไรหรอก "
" แต่ถ้านายตายไปนี่สิเป็น "
เขาหัวเราะในลำคอให้กับขำพูดของอีกคนก่อนจะฝังคมเขี้ยวเข้าที่ลาดไหลของอีกฝ่าย ก่อนจะชวยโอกาศผลักอีกคนออก ก่อนที่ที่จะเป็นฝ่ายขึ้นมาอยู่ข้างบนแทน
" นายมันก็แค่หมาป่า ไม่มีพละกำลังเหนือแวมไพร์หรอก "
เขายิ้มมุมปากใส่กับหมาป่าตรงหน้าที่ดูจะเจ็บแผลที่ไหล่มากที่เดียว
" เขาว่ากันว่าเลือดหมาป่านั้นอร่อย งั้นขอฉันลิมหน่อยก็แล้วกัน "
เขาจับข้อมือหนาของอีกฝ่ายตรึงลงกับพื้นดินก่อนจะก้มลงหมายจะฝังคมเขี้ยวลงบนซอกคอเพื่อดูดเลือด เเต่ก็ต้องหน้ามืดเพราะกลิ่นหอมเย้ายวนที่เขาก็อธิบายไม่ถูกว่ากลิ่นนั้นมันเป็นยังไง
แต่มันหอม
หอมจนเขาหมดเรี่ยวหมดแรงไปเลยทีเดียว
นี่เขา
ฮีท!?
ความคิดสุดท้ายที่ผุดขึ้นมาในหัวก่อนที่สติแทบจะเลือนหายเพราะมัวเมาไปกับกลิ่นหอมแสนยั่วยวนนี้
" หัวหน้าผู้คุมกฏซองฮวาเป็นโอเมก้าหรือนี่ มิน่าถึงได้หอมถึงเพียงนี้ "
' ซาน ' ยกยิ้มมุมปากก่อนจะเกลี่ยพวงแก้มนิ่มสีแดงระเรื่อที่ซบอยู่ตรงอก ก่อนจะจับอีกฝ่ายลุกขึ้นแล้วอุ้มกลับไปยังคฤหาสน์ฝูงหมาป่าของตน
เขาก็เป็นผู้คุมกฏเหมือนกับคนในอ้อมกอดเขานี่แหละ แต่ที่ไปฆ่าลูกน้องในคฤหาสน์แวมไพร์ฝั่งเหนือเพราะอยากเห็นหน้าผู้คุมกฏฝั่งเหนือที่เขาลือกันว่างามนักงามหนา
ก็งามสมชื่อ
งามไปเสียทุกส่วนเลยล่ะ
ถ้าถามว่าเขารู้ได้ยังไง
ก็เพราะเขาเห็นมาหมดทุกส่วนแล้วยังไงล่ะ :)
pls wait for part 2
กลับมาแล้วค้าาาาาาาา คอมเม้นเยอะจะมาต่อน้า ขอคู่อื่นพล๊อตอื่นได้หมดค้าบ
ความคิดเห็น