ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : HONGHWA : MY PATIENT (2/2)
[ " ไงละเรา พี่บอกแล้วให้กินข้าวให้ตรงเวลา มัวแต่ทำงาน " ]
ซองฮวาเบะปากให้กับเสียงปลายสายที่พอเขาโทรไปบอกว่าปวดท้องก็โดนบ่นกลับมาทั้งๆที่กะจะโทรไปอ้อนแท้ๆ
" ก็ทำงานลืมมองเวลานี่ครับ "
[ " ไม่ต้องมาแก้ตัวเลยเรา ถ้าปวดมากก็มาโรงพยาบาลนะ " ]
" ครับ รอดูอาการก่อน ซื้อยามากินแล้วถ้าไม่หายเดียวไปโรงพยาบาลนะครับ "
[ " ถ้าจะมาก็บอกพี่ก่อนด้วยนะ พี่ไปทำงานแล้วนะครับ มีอะไรโทรมานะ " ]
" ครับ คิดถึงนะครับ "
เขากดวางสายก่อนจะพับหน้าจอโน๊ตบุ๊คที่เพิ่งทำงานเสร็จไปหมาดๆ ที่จริงเขาเคยเป็นโรคกระเพาะแต่ก็หายไปช่วงนึงแล้วก็กลับมาเป็นอีกแล้ว
เพิ่งจะหายหวัดแท้ๆ ดันมาปวดท้องอีก
ซองฮวาถอนหายใจก่อนจะลุกไปทำกับข้าวง่ายๆกินในครัว เพราะยังไงกินหรือไม่กินมันก็ปวดท้องอยู่ดี คงต้องไปโรงพยาบาลอีกแหละมั้ง
เขานอนดูอาการตัวเองหลังจากกินยาไปตั้งแต่บ่ายจนตอนนี้ก็ทุ่มนึงแล้วก็ไม่มีอะไรดีขึ้นแม้แต่น้อยแถมยังปวดมากขึ้นกว่าเดิมอีก เขาเลยตัดสินใจไปหาหมอโดยที่ไม่ลืมจะสะพายโน๊ตบุ๊คคู่ใจไปด้วยเพราะเผื่อรอคิวนานจะได้นั่งทำงานฆ่าเวลาไปด้วย
มือบางพิมเเชตหาคุณหมอที่ทำงานอยู่หยิกๆว่าจะไปหาหมอแล้ว ก่อนจะลงลิฟไปโบกแท็กซี่หน้าคอนโดตรงไปยังโรงพยาบาลเดียวกันกับที่พี่หมอทำงานอยู่
เพราะนอกจากโรงพยาบาลนั้นเขาก็ไม่เคยไปโรงพยาบาลอื่นอีกเลย
เรียกได้ว่าไปจนสนิทกับพี่พยาบาลไปแล้ว โดยเฉพาะแผนกหูตาจมูก เพราะเขาไปรับยาบ่อย อีกทั้งยังเคยนอนโรงพยาบาลเพราะเป็นไซนัสอีกต่างหาก
#ลอมนวอท
" อ้าวคุณซองฮวามาอีกแล้วหรอคะ "
พยาบาลหน้าเคาท์เตอร์เอ่ยทักเขาตอนที่มาช่างน้ำหนักวัดส่วนสูง โดยที่มีพี่บุรุษพยาบาลเข็นรถเข็นให้เพราะเขาเดินไม่ไหว
" ครับ โรคกระเพาะกำเริบอีกแล้วครับ "
เขายิ้มตอบกลับไปก่อนจะยื่นแขนให้พี่พยาบาลวัดความดัน
" รอหน้าห้องสามนะคะ "
เขายิ้มให้พี่พยาบาลก่อนจะมานั่งรอหน้าห้องโดยที่ไม่ลืมจะทักแชตไปหาพี่หมอว่าเขาถึงโรงพยาบาลแล้ว กำลังรอหมอเรียกอยู่
" คุณซองฮวาค่ะ "
ไม่นานก็มีเสียงพี่พยาบาลเรียกชื่อเขา ทำให้เขาต้องรีบพับหน้าจอโน๊ตบุ๊คก่อนจะใส่มันเข้ากระเป๋าโดยที่มีพี่บุรุษพยาบาลเข็นรถเข็นพาเข้าห้องตรวจไป
" ต้องนอนโรงพยาบาลนะครับ "
คุณหมอพูดขึ้นหลังจากถามอาการแล้วก็กดท้องเขาดูไปจึกสองจึก
" นอนโรงพยาบาลเลยหรอครับ "
" ครับ "
คุณหมอตอนเขากลับมาสั้นๆทำเอาน้ำตาแทบจะไหลเพราะไม่อยากนอนโรงพยาบาล งานเขาก็มีจะนอนได้ยังไงกัน
สุดท้ายแล้วก็ต้องมานั่งให้พี่พยาบาลจิ้มเข็มน้ำเกลือใส่มือจึกๆพร้อมทั้งรับชุดคนไข้ลายน่ารักๆมาเปลี่ยนก่อนที่จะโดนเข็นขึ้นไปนอนยังห้องวีไอพีที่แพงแสนแพง แต่ดีหน่อยที่มีประกันเขาเลยไม่ต้องจ่ายเอง
เขานอนทำงานในโน๊ตบุ๊คอยู่ไม่นานก็มีคุณหมอเข้ามาฉีดยาโน่นนี่ไห้ เขาก็ไม่รู้ว่าเป็นยาอะไรเหมือนกันแต่ไม่นานเขาก็หลับคาโน๊ตบุ๊คไปเสียดื้อๆ ตื่นมาอีกทีก็เจอพี่หมอนั่งหลับอยู่ข้างเตียงเสียแล้ว
อีกฝ่ายอยู่ในชุดธรรมดา คงจะเลิกงานนานแล้วแล้วขับรถกลับไปเอาเสื้อผ้ามานอนนี้
มีคนมานอนเฝ้าด้วย น่ารักจริงๆ
เขายกมือขึ้นลูบผมอีกฝ่ายเบาๆเพราะกลัวเจ้าตัวนั้นตื่น แต่ก็ไม่ทันแล้วเพราะว่าอีกคนนั้นตื่นก่อนเขาจะวางมือบนหัวเสียอีก...
" เป็นไงบ้างครับ ปวดท้องอยู่มั้ย "
" ไม่ครับ "
" นอนต่อเถอะครับ "
" ไม่เอา "
" ทำไมดื้อละครับ "
" อยากนอนกอดพี่หมอ "
ฮงจุงยิ้มให้กับความจี้อ้อนของคนป่วยก่อนจะจูงสายน้ำเกลือพร้อมกับเจ้าตัวที่เดินตามต้อยๆมายังโซฟา ด้วยความที่เป็นห้องวีไอพีโซฟาเลยกว้างพอที่ผู้ชายสองคนจะนอนเบียดกันได้
" ฝันดีนะครับ นอนเยอะๆจะได้ออกจากโรงพยาบาลไวๆ "
#ลอมนวอท
เช้าวันใหม่ที่แสนวุ่นวายก็มาถึงเพราะหมอพยาบาลพากันมารุมกันที่เตียงเต็มไปหมดเพราะเช้านี้มีส่องกล้องดูเเผลในกระเพาะว่ามีหรือเปล่า เป็นมากเป็นน้อยยังไงบ้าง โดยมีคุณหมอฮงจุงยืนเป็นห่วงอยู่ห่างๆ
ส่วนคนโดนส่องกล้องก็ร้องไห้ใหญ่ เพราะไม่เคยส่องกล้องมาก่อน ทั้งกลัวทั้งคิดมากไปหมดตั้งแต่พยาบาลเดินมาบอกว่าต้องส่องกล้อง คุณหมอและพยาบาลก็พากันปลอบใหญ่แต่เจ้าตัวก็ไม่ได้หายกลัวแต่อย่างใด ร้องไห้ตั้งแต่เริ่มส่องกล้องจนส่องเสร็จ
" ไม่ร้องนะครับคนเก่ง ส่องกล้องเสร็จแล้วนะครับ "
เขากอดอีกคนไว้หลวมๆมือก็ทำหน้าที่ลูบแผ่นหลังบางป้อยๆเป็นการปลอบ จนเจ้าตัวนั้นหยุดร้อง
" จมูกแดงหมดแล้วเรา เดียวก็ปวดหัวอีกนะครับ ให้ไปล้างจมูกเลยดีมั้ยเนี่ย "
ซองฮวาเบะปากน้อยๆ ก่อนจะซุกหน้าเข้าพุงอีกคน
" ไปล้างจมูกนะครับ เดียวพี่ให้พยาบาลเอาสลิงมาให้ จะได้พ่นยา เดียวเราปวดหัวอีกจะแย่เอานะ "
ฮงจุงพูดพร้อมกับลูบหัวทุยๆไปด้วยความเอ็นดู เด็กมันงอแงไม่อยากให้เขาไปทำงานแต่กว่าเขาจะเข้าเวรก็หกโมงโน่น มีเวลาอยู่กับเจ้าตัวอีกนาน
" พี่ไม่ไปทำงานได้มั้ยครับ "
" ได้ที่ไหนละครับ พี่ต้องทำงานนะ เดียวสี่ทุ่มพี่ก็เลิกเวรแล้ว "
" ซองฮวาไม่อยากอยู่คนเดียว "
" แปปเดียวเองนะครับ ไม่งอแงนะครับคนเก่ง "
ฮงจุงพรมจูบไปยังริมฝีปากอิ่มที่มักจะเบะออกมาเวลาเจ้าตัวโดนขัดใจ
" อื้ออ พอแล้ว "
มือเล็กๆดันอกเขาออกพร้อมกันพวงแก้มที่ขึ้นสีแดงระเรื่อบ่งบอกว่าเจ้าตัวนั้นเขินมากเพียงใด ทำเอาอีกฝ่ายหัวเราะออกมาแต่ก็มิวายโดนมือเล็กฟาดแขนเข้าตุ้บๆไปตามระเบียบ
" คราวหลังอย่าดื้อไม่กินข้าวอีกนะครับ พี่เป็นห่วงเรานะรู้มั้ย "
" ครับ ไม่ดื้อแล้วครับ จะเป็นเด็กดีของพี่หมอ "
" ของพี่หมอคนเดียว "
♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️
- อัพถี่มากค่ะ555555555555555
- ถ้าชอบฝากคอมเม้นให้ด้วยนะก๊ะ
- คอมเม้นเยอะยิ่งเร่งเวลาในการอัพนะก๊ะ
- คนเล่นแท็ก #ลอมนวอท เยอะก็เร่งการอัพของไรท์ได้เช่นกันค่ะ ♥️
- สปอยว่าคู่น่ามาในคู่ seonghwa x seonghwa แบบเเซ่บๆบดๆนะคะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น