ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : HONGHWA : MY PATIENT (1/2)
ร่างโปรงที่นอนคุดคู้อยู่ใต้ผ้าห่มผืนหน้าตื่นขึ้นจากการนอนรอบที่ร้อยของวันเพราะพิษไข้ที่เล่นงานเขามาตั้งเเต่เมื่อเย็นวาน บวกกับโรคประจำตัวไซนัสอักเสบที่ไม่ว่าจะน้ำมูกไหลมากหรือน้อยก็ทำให้ปวดหัวจนต้องนอนเป็นผักอยู่แบบนี้
ซองฮวายันกายลุกขึ้นนั่งอย่างลำบากแต่ก็ต้องล้มตัวลงนอนอีกครั้งเพราะอาการปวดหัวแบบหนักๆหัวที่เล่นงานทุกครั้งเวลาลุกจากที่นอน จากที่คิดว่าจะลุกไปล้างหน้าล้างตาก็ทำได้แค่เอื้อมไปหยิบน้ำข้างเตียงมาดื่มแก้กระหาย
มือบางควานหาโทรศัพท์ใต้หมอนก่อนจะพิมแชตหยิกๆหาอีกคนที่ทำงานอยู่ คนไข้คงจะเยอะน่าดูถึงไม่มีเวลาตอบเเชตเขาตั้งแต่ที่เขาทักไปเมื่อเที่ยง ตอนนี้ก็บ่ายสองแล้ว
ซองฮวายัดโทรศัพท์ใส่ใต้หมอนหลังจากบอกอาการคุณหมอเพื่อให้อีกฝ่ายนั้นเอายามาให้ตอนที่กลับบ้าน ปกติยาปฏิชีวนะรักษาโรคไซนัสเขากินมาตลอดแต่ก็หยุดไปเพราะเห็นว่าอาการดีขึ้นแล้วบวกกับยุ่งจนไม่มีเวลาไปรับยา
ใครจะคิดละว่าเลิกกินแล้วจะมาป่วยอีกแบบนี้อีก
ฮงจุงนะเรียกได้ว่าเป็นหมอดีเด่นเลยแหละมั้ง ทุ่มเทกับงานสุดๆจนตัวเองแทบจะตายแทนขนไข้อยู่รอมร่อ เขาต้องคอยดุตลอดว่าอย่าโหมงานมาก เเต่ก็ได้คำตอบกลับมาว่าที่ทำงานเยอะเพราะหาตังมาเลี้ยงเขา ทั้งๆที่เขาก็ทำงานไม่ใช่อยู่ให้อีกฝ่ายเลี้ยงเฉยๆสักหน่อย
" กลับแล้วนะครับ "
ฮงจุงกล่าวลาพี่ๆพยาบาลก่อนจะรีบก้าวขายาวๆลงลิฟไปยังลานจอดรถเพราะเขามีผ่าตัดด่วนเลยเลิกงานเลยเวลามาถึงสองชั่วโมงเด็กน้อยที่นอนป่วยอยู่ที่ห้องคงจะงอแงใหญ่แล้ว เจ้าตัวฝากเขาซื้อขนมด้วยคงจะบ่นน่าดูเลยว่าทำเขาถึงกลับช้า
มือหนาหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูทักแชตไปบอกอีกฝ่ายว่ากำลังกลับหลังจากเข้ามาในตัวรถแล้ว ฮงจุงเหยียบคันเร่งมิดเพราะนี่ก็ดึกแล้วเลยไม่ค่อยมีรถสักเท่าไหร่ ด้วยความที่พรุ่งนี้เป็นวันหยุดเขาเลยเข้าซุปเปอร์มาเก็ทหอบทั้งของแห้งของสดขึ้นคอนโดไปเต็มไม้เต็มมือ
ร่างโปร่งจัดแจงข้าวของให้เข้าที่ก่อนจะไปอาบน้ำอาบท่าให้เรียบร้อย ตะกี้เขาเข้าไปดูเด็กน้อยในห้องแล้วว่าทำอะไรอยู่ แล้วก็ตามที่คาดไว้อีกฝ่ายหลับไปเรียบร้อยแล้ว คงจะปวดหัวน่าดู
มือหนายกผ้าห่มขึ้นเพื่อให้สะดวกต่อการแทรกตัวเข้าไปนอนข้างๆอีกคน ทุกครั้งที่เขากลับดึกซองฮวามักจะรู้สึกตัวตลอด
รวมถึงครั้งนี้ด้วย
" นอนต่อเถอะครับ "
เขาเข้าไปกอดอีกคนก่อนจะกดหัวทุยๆให้จมหายไปกับอก อีกฝ่ายส่งเสียงอื้ออึงในคอที่ฟังไม่ได้ศัพท์แต่ก็ยอมนอนต่อแต่โดยดี โดยมีมือหนาคอยลูบผมเป็นการกล่อมให้หลับฝันดีกว่าคืนก่อนที่เจ้าตัวนอนคนเดียว
" ฝันดีนะครับ "
หน้าผากเนียนถูกโขมยจูบโดยเจ้าของอ้อมกอดอุ่นก่อนที่ทั้งสองจะหลับไปพร้อมๆกัน
" ตื่นเช้าจังครับ "
เขาซุกหน้าเขากับกลุ่มผมนุ่มของอีกคนที่ยุกยิกอยู่ในอ้อมกอดเขาเป็นเหตุให้เขาตื่นมาตั้งแต่เช้าตรู่
" ปวดหัว "
เขาผละออกมามองหน้าแมวๆของอีกคนก่อนจะพยุงอีกคนให้ลุกขึ้นไปล้างหน้าแปรงฟันก่อนที่จะมากินยาก่อนอาหาร มื้อเช้าเป็นฝีมือของซองฮวาเพราะเขาทำอาหารไม่เป็นแม้แต่นิด เลยช่วยได้แค่หยิบโน่นหยิบนี้ให้อีกฝ่าย
" กินข้าวกินยาเสร็จแล้วไปล้างจมูกนะครับ พี่หมอเอายาพ่นมาให้เราด้วยจะได้หายไวๆ "
ซองฮวาพยักหน้าอย่างว่าง่ายก่อนจะค่อยๆกินข้าวแต่ก็กินไม่ได้เยอะเพราะไม่ค่อยอยากอาหารถึงแม้ว่าคุณหมอจะบังคับให้กินแค่ไหนก็ตาม
" ขนมมมๆ "
อีกฝ่ายถามหาขนมที่ตนฝากซื้อหลังจากพ่นยาฟืดๆใส่จมูกเสร็จ
" กินแล้วจะไอมั้ยครับ ถ้าไอคุณหมอจะตีนะครับ"
เจ้าตัวส่ายหน้ารัวๆราวกลับเด็กที่อยากกินขนมทำให้เขายิ้มออกมาน้อยๆ ก่อนจะลุกไปหยิบซองขนมซองให้มาให้อีกคนที่นอนดูซีรี่เรื่องโปรดอย่างเดอะแฟรชอยู่บนเตียง
" วันนี้คุณหมอมีผ่าตัดมั้ยครับ "
" ไม่มีแล้วครับ วันนี้พี่หมอจะอยู่กับเราทั้งวันเลย "
ซองฮวายิ้มกว้างก่อนจะเปลี่ยนจากหนุนหมอนมาหนุนตักเขาแทน เวลาที่เขาสองคนได้อยู่ด้วยกันน้อยมากบางทีก็จะเจอกันแค่เวลานอน
ซองฮวาน่ะอยู่ห้องตลอดเพราะเจ้าตัวเป็นฟรีเเลนซ์รับตัดต่อโน่นนี้ ส่วนเขาวันๆก็อยู่ในห้องผ่าตัด กลับบ้านมาก็ดึกแล้ว เเต่ก็มักจะเจออีกฝ่ายนั่งรอเขากลับมาเสมอ บางทีก็หลับคาโซฟาให้เขาคอยอุ้มมานอนในห้องดีๆตลอด
" ถ้ามีเคสผ่าตัดด่วนอีกละก็ซองฮวาจะโกรธพี่หมอจริงๆด้วย "
ฮงจุงหัวเราะน้อยๆก่อนจะลูบหัวทุยๆด้วยความเอ็นดู คราวที่แล้วเขาถูกโทรตามไปผ่าตัดคนไข้ด่วนตอนที่ดูหนังอยู่ในโรงกับซองฮวา รอบนั้นโดนเจ้าตัวงอนไปสองวันเลยทีเดียว
TBC
- ก่อนอื่นขอบคุณคอมเม้นตอนที่แล้วด้วยนะก๊ะ
- เอาฮงฮวาอีกตอนมาเซิร์์ฟแล้วข่าาาาาา
- ถ้าชอบคอมเม้นกดหัวใจกดเฟบด้วยนะคะ
- อยากอ่านคู่ไหนพล๊อตไหนรีเควสได้นะคะ
♥️♥️♥️♥️
ู
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น