[OS/SF] LOVE IN MANY WAYS ♥️ ATEEZ

ลำดับตอนที่ #14 : [SANHWA] NORTHERN REGULATOR (6/X)

          

           มือหนาลูบกลุ่มผมนุ่มหอมกลิ่นแชมพูอ่อนๆก่อนจะก้มลงไปสูดกลิ่นหอมให้เต็มปอด เขาค่อยๆยกแขนเล็กที่วางอยู่บนเอวของเขาออหกไม่ให้อีกฝ่ายรู้สึกตัว

           ชเวซานเขียนโน๊ตเล็กๆวางไว้ข้างเตียงบอกลาอีกฝ่ายแทนการที่จะปลุกเจ้าตัวให้ตื่น เขายืนมองใบหน้าน่ารักในยามหลับอยู่สักพักก่อนจะเดินออกจากห้องไป

           ผ้าคลุมสีเทาปลิวสไวยามลมพัดผ่านทำให้คนที่สวมมันดูสง่าขึ้นอีกเป็นเท่าตัว บวกกับใบหน้าหล่อเหลาที่หญิงสาวก็ต่างหมายปองนี่อีก



" กลิ่นสาปแวมไพร์ นี่เจ้าไปไหนมา!! "

           ชเวซานคุกเข่าอยู่กลางห้องโถงใหญ่เบื้องหน้าบัลลังทองของท่านพ่อที่เป็นผู้ปกครองอณาจักรหมาป่าฝั่งเหนือ

" ไปหาผู้ที่เป็นเนื้อคู่ของลูกมาขอรับท่านพ่อ "

" เหอะ เนื้อคู่เจ้าเป็นแวมไพร์งั้นรึ ตลกสิ้นดี "

             ชเวซานเงียบไม่พูดอะไรออกไปเพียงแต่ยืนขึ้นแล้วหมุนตัวเดินกลับออกไป โดยไม่สนเสียงด่าที่ตามไล่หลังมา เพราะเขาเป็นลูกท่านพ่อถึงไม่ลงโทษอะไร แต่กลับจะยัดเยียดให้เขาแต่งงานกับหญิงสาวลูกสาวผู้ปกครองอาณาจักรฝั่งใต้เสียเเทน

ให้ตายยังไงเขาก็ไม่ยอมเเต่ง

            ถึงนางผู้นั้นจะงามมากเพียงใด แต่ก็สู้ความงามของซองฮวาไม่ได้อยู่ดี

" ไง หัวเสียมาเชียวนะ "

              ฮงจุงเอ่ยทักน้องชายที่เดินหน้าบูดหน้าเบี้ยวออกมาจากห้องโถงของท่านพ่อ ถ้าเดาไม่ผิดคงจะเป็นเรื่องของซองฮวา

" ไม่ต้องมายุ่ง "

" พูดกับพี่ดีๆหน่อยสิชเวซาน "

              ซานเดินหลบอีกฝ่ายที่เดินมาขวางหน้าแถมยังกวนประสาทไม่เลิก ถ้าอีกฝ่ายยังไม่ยอมหยุดเขาคงจะได้ฆ่าพี่ชายตัวเองแน่ๆ

             เรื่องวันนั้นที่อุ้มซองฮวาไปนอนด้วยทั้งคืนเขายังไม่ได้สะสางเลยซักนิด

              " ข้าไปคุยเรื่องซองฮวากับท่านพ่อมาแล้วนะ ท่านน่ะให้ข้าไปขอซองฮวาได้ แต่กับเจ้าท่านพ่อกลับให้ไปแต่งกับคนอื่น ดูสิท่านพ่อรักใครมากกว่ากัน "

              เขากำกำปั้นแน่นก่อนจะซัดเข้าที่ใบหน้าของผู้เป็นพี่เต็มแรง ก่อนจะผลักให้อีกฝ่ายนั้นล้มลงแล้วตามไปซัดหมัดใส่อีกฝ่ายซ้ำๆ

" อย่ายุ่งกับซองฮวา "

               เขากระชากคอเสื้ออีกฝ่ายที่ยังมีหน้ามายิ้มหยันใส่เขาก่อนจะลุกแล้วเดินออกไปด้วยความหัวเสีย

" พี่จำเป็นต้องทำตามที่นายพูดด้วยหรอชเวซาน "

               ฮงจุงลุกขึ้นก่อนจะเช็ดเลือดที่มุมปากออก พลางยืนมองคนน้องที่หัวเสียซะจนกลายร่างเป็นหมาป่า พุ่งมาใส่เขา มีหรือที่เขาจะยอมฃ

              หมาป่าตัวสีน้ำเงินเงาวับพุ่งเข้าหาฮงจุงที่กลายร่างเป็นหมาป่าตัวสีน้ำตาลที่ตัวใหญ่กว่าหน่อย ทั้งสองกอดรัดฟัดเหวี่ยงซะจนขนหลุดขนร่วง เสียงคำรามของทั้งคู่ดังไปทั่วคฤหาสน์ใหญ่


" หยุดเดี๋ยวนี้นะชเวซาน! "


" พ่อบอกให้หยุด!! "


             ซานกลายร่างกลับมาเป็นมนุษย์ในสภาพที่สบักสบอมพอๆกับคนเป็นพี่ มือหนายกขึ้นเช็ดเลือดที่ไหลออกมาจากมุมปากแบบลวกๆ ก่อนจะบืมก้มหน้าต่อผู้เป็นพ่อ

" ทำไมทำกับพี่แบบนี้ชเวซาน!! "

            ชายสูงวัยตบหน้าลูกชายคนเล็กเต็มเเรงเป็นการเรียกสติ

" อย่าทำน้องเลยครับพ่อ น้องมันคงยังไม่โต "

              ฮงจุงยิ้มมุมปากให้กับซาน ก่อนจะเดินพาท่านพ่อกลับไปยังห้องทำงาน ทิ้งให้ชเวซานยืนกำมือแน่นด้วยความเคียดเเค้น

พ่อไม่เคยรักเขา

รักแต่พี่ฮงจุง

ถ้าเป็นอย่างงั้น เขาก็จะไม่อยู่ที่นี้ต่อไปอีกแล้ว

              ถึงการที่จะหนีออกจากคฤหาสน์มันจะผิดกฏแต่เขาก็ยอมที่จะแหกกฏ ดีกว่าต้องมาอยู่กับพ่อที่ไม่เคยจะรักเขาเลยสักนิด

              ขาเรียวยาวก้าวเดินออกไปเรื่อยๆ จุดมุ่งหมายคือคฤหาสน์ผู้คุมกฏแวมไพร์ฝั่งเหนือ เพียงไม่นานเขาก็มาถึงหน้าคฤหาสน์ด้วยแรงที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิด กับร่างกายที่บอมช้ำเอาการบวกกับอากาศที่หนาวเหน็บเพราะฤดูหนาวนั้นเข้ามาเยือน

              ชเวซานรวบรวมแรงเฮือกสุดท้ายเปิดประคฤหาสน์ก่อนที่ภาพทุกอย่างนั้นจะดับมืดลง 

ชอบก็เม้นนะคะ เม้นของทุกคนมันเป็นแรงพลักดันให้เราได้ดีมากจริง เม้นแค่สองสามคำก็ทำให้เรสชื่นใจได้มากๆแล้ว 

ส่วนเอ็นซีถ้ากนะเเสตอบรับมันดีกว่านี้จะเอามาลงให้นะคะ