การกลับมาของแก้ม

ข้อมูลเบื้องต้น

บทที่ 1: การกลับมาของแก้ม

เมื่อดวงตะวันเริ่มคล้อยต่ำ แสงสีทองสาดกระทบผืนน้ำของคลองที่ไหลเอื่อย สะท้อนความงดงามและความสงบของบ้านสวนริมคลอง แก้มสาววัยกลางคนในชุดเดรสผ้าฝ้ายเรียบง่ายยืนมองภาพเบื้องหน้าอย่างครุ่นคิด เธอกลับมาที่นี่หลังจากห่างหายไปนาน เพราะต้องการพักจากชีวิตวุ่นวายในเมืองที่เต็มไปด้วยความเร่งรีบและความเครียด

“กลับมาแล้วเหรอ?” เสียงทุ้มๆ ดังขึ้นจากด้านหลัง แก้มหันไปพบพี่เอ็ม ชายหนุ่มในวัยสามสิบปลายๆ ร่างสูงสมส่วน ผิวคล้ำแดดจากการทำงานในสวน เขาเป็นคนที่ดูแลสวนนี้มาตลอดหลังจากที่ครอบครัวของเธอย้ายออกไป

“ค่ะ กลับมาแล้ว” แก้มตอบพร้อมรอยยิ้มเล็กๆ ที่มุมปาก

“คิดถึงที่นี่บ้างไหมล่ะ?” พี่เอ็มถามขณะเดินเข้ามาใกล้ แก้มมองหน้าเขาและพยักหน้าเบาๆ

“คิดถึงค่ะ แต่ไม่คิดว่าจะเงียบขนาดนี้” เธอหัวเราะน้อยๆ แต่แฝงความเศร้าเล็กน้อยในน้ำเสียง

พี่เอ็มหันไปมองคลองที่อยู่ข้างหน้า “อยู่ที่นี่มันอาจจะดูเงียบ แต่ก็มีความสุขแบบเรียบง่ายนะ”

แก้มพยักหน้า “อาจจะจริงค่ะ ฉันว่าฉันคงต้องใช้เวลาปรับตัว”

พี่เอ็มยิ้มออกมา “ไม่ต้องรีบหรอก มีเวลาอยู่ที่นี่อีกเยอะ” เขาก้าวเข้าไปที่ริมคลอง ก่อนจะหันไปมองแก้ม “มาช่วยกันทำสวนดีไหม? เดี๋ยวผมสอนให้ คุณจะได้เรียนรู้วิถีชีวิตแบบนี้”

“ทำสวนเหรอ?” แก้มยิ้มขำๆ “ไม่เคยคิดเลยว่าจะต้องทำแบบนั้น แต่ก็ลองดูนะคะ”

พี่เอ็มหัวเราะเบาๆ “งั้นพรุ่งนี้เช้าพร้อมลุยนะ”

ทั้งสองยืนมองแสงสุดท้ายของวันหายไปกับขอบฟ้า บรรยากาศรอบตัวเงียบสงบและเย็นสบาย ความรู้สึกผ่อนคลายเริ่มก่อตัวในใจของแก้ม เธอรู้สึกถึงความสุขที่ไม่ได้รู้สึกมานานแล้ว และเมื่อมีพี่เอ็มอยู่ใกล้ๆ ทำให้เธอไม่รู้สึกโดดเดี่ยวเหมือนเมื่อก่อน

---

บทที่ 2: ความใกล้ชิดที่เพิ่มขึ้น

เช้าวันใหม่มาพร้อมกับเสียงนกร้องและลมพัดเย็นสบาย แก้มตื่นขึ้นมาในห้องนอนที่อบอุ่นด้วยแสงแดดยามเช้าที่ส่องผ่านหน้าต่าง เธอสวมเสื้อเชิ้ตและกางเกงยีนส์แบบง่ายๆ แล้วเดินออกมาที่สวน พี่เอ็มกำลังเตรียมอุปกรณ์ทำสวนอยู่

“พร้อมลุยหรือยัง?” พี่เอ็มถามพร้อมรอยยิ้มกว้าง

“พร้อมค่ะ แต่ขอเตือนก่อนว่าฉันไม่เคยทำแบบนี้มาก่อนนะ” แก้มหัวเราะนิดๆ

“ไม่เป็นไร ผมจะสอนคุณเอง” พี่เอ็มยื่นเสียมให้แก้ม แล้วเริ่มสอนวิธีการปลูกผัก ดูแลต้นไม้ และเก็บเกี่ยวผลผลิต

ตลอดทั้งวัน แก้มค่อยๆ เรียนรู้และทำตามคำแนะนำของพี่เอ็ม แม้จะเหนื่อยแต่เธอกลับรู้สึกดี ความใกล้ชิดที่เกิดขึ้นระหว่างการทำงานทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองเริ่มเติบโตอย่างเงียบๆ

เมื่อถึงเย็น ทั้งคู่กลับมาที่บ้านริมคลองหลังจากทำงานเสร็จ แก้มเหนื่อยล้าแต่ก็ยิ้มอย่างภูมิใจเมื่อเห็นผลลัพธ์จากความพยายามของตัวเอง

“เห็นไหมครับ คุณก็ทำได้” พี่เอ็มพูดพลางยิ้มอย่างอบอุ่น

“ขอบคุณค่ะพี่เอ็ม ถ้าไม่มีพี่ช่วยฉันคงทำไม่ได้” แก้มตอบพร้อมรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความขอบคุณ

ทั้งคู่นั่งลงที่ระเบียงบ้านริมคลอง มองน้ำที่ไหลอย่างสงบเงียบ พี่เอ็มมองหน้าแก้มอย่างอ่อนโยน ราวกับกำลังคิดอะไรบางอย่าง แต่ยังไม่กล้าพูดออกมา

---

บทที่ 3: ความรู้สึกที่เริ่มเปิดเผย

วันเวลาผ่านไป ความสัมพันธ์ระหว่างแก้มและพี่เอ็มก็ยิ่งแน่นแฟ้นขึ้น ทั้งสองช่วยกันทำงานในสวนและเริ่มพูดคุยกันมากขึ้นเกี่ยวกับชีวิตส่วนตัว พี่เอ็มเป็นคนที่เรียบง่ายและจริงใจ ในขณะที่แก้มเริ่มเรียนรู้ที่จะเปิดใจและรับรู้ความสุขจากสิ่งเล็กๆ รอบตัว

เย็นวันหนึ่ง ขณะที่ทั้งสองกำลังนั่งเล่นอยู่ริมคลอง พี่เอ็มเงียบไปพักหนึ่งก่อนจะเอ่ยถามขึ้นมา

“แก้ม...คุณรู้ไหมว่าผมดีใจที่คุณกลับมาที่นี่”

แก้มหันมามองเขาด้วยสายตาสงสัย “ทำไมล่ะคะ?”

พี่เอ็มมองลึกเข้าไปในดวงตาของเธอ “เพราะคุณทำให้ผมรู้สึกว่าชีวิตที่นี่ไม่เหงาอีกต่อไป”

แก้มหัวใจเต้นแรงกับคำพูดของพี่เอ็ม ความรู้สึกบางอย่างที่เธอพยายามเก็บซ่อนไว้เริ่มเผยออกมา เธอยิ้มอย่างอ่อนโยน “ฉันก็รู้สึกดีที่ได้กลับมาค่ะ”

ทั้งสองนั่งมองแสงดาวที่ส่องลงมาจากฟากฟ้า แก้มรู้สึกว่าการกลับมาบ้านสวนริมคลองครั้งนี้ไม่เพียงแค่ทำให้เธอได้พักผ่อน แต่ยังทำให้เธอได้พบกับความรักที่ไม่คาดคิด
บทที่ 4: สัญญาใต้แสงดาว

แสงดาวพร่างพรายส่องลงมาจากท้องฟ้ายามค่ำคืนที่สงบเงียบ เสียงจิ้งหรีดร้องเบาๆ สอดคล้องกับบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความอบอุ่น แก้มนั่งอยู่เคียงข้างพี่เอ็ม รู้สึกถึงหัวใจที่เต้นแรงอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน

พี่เอ็มเหลือบมองแก้มที่นั่งอยู่ข้างๆ ด้วยความรู้สึกที่ยากจะเก็บไว้ได้อีกต่อไป เขาอาจเป็นเพียงคนสวนธรรมดา แต่แก้มก็ไม่ได้มองว่าเขาธรรมดาเลย ทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้เธอ เขารู้สึกเหมือนหัวใจของเขากำลังพองโต และคืนนี้ความรู้สึกนั้นก็ไม่สามารถถูกเก็บซ่อนไว้อีกแล้ว

“แก้ม…” พี่เอ็มเอ่ยเรียกชื่อเธอด้วยน้ำเสียงอบอุ่น แต่ยังคงแฝงความลังเลอยู่ในน้ำเสียง

แก้มหันมามองเขา ดวงตาของเธอเป็นประกายจากแสงดาว “คะ?”

“ผมมีอะไรอยากจะบอก” เขาหันมาจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของเธอ “ตั้งแต่วันที่คุณกลับมาที่นี่ ทุกๆ วันที่เราได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน มันทำให้ผมรู้ว่าผมรู้สึกอย่างไรกับคุณ”

แก้มเงียบไปครู่หนึ่ง หัวใจของเธอเต้นรัวไม่เป็นจังหวะเมื่อได้ยินคำพูดนั้น แม้จะรู้สึกมาตลอดว่าพี่เอ็มมีความหมายพิเศษกับเธอ แต่เธอก็ไม่กล้าคาดหวังว่าความรู้สึกนั้นจะถูกเปิดเผยออกมาแบบนี้

พี่เอ็มสูดหายใจลึกก่อนจะพูดต่อ “ผมรักคุณ แก้ม… ผมไม่รู้ว่าคุณจะรู้สึกยังไงกับผม แต่ผมแค่อยากให้คุณรู้”

คำสารภาพนั้นทำให้แก้มรู้สึกเหมือนหัวใจหยุดเต้น เธอมองพี่เอ็มด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึก ความอบอุ่นและความเข้าใจที่ก่อตัวขึ้นระหว่างพวกเขาทำให้เธอไม่สามารถปฏิเสธความรู้สึกนั้นได้อีกต่อไป

“พี่เอ็ม…” เธอพูดเสียงเบา “ฉันก็รู้สึกแบบเดียวกันกับพี่” แก้มยิ้มออกมาพร้อมกับน้ำตาที่คลอเบ้า “ฉันไม่คิดว่าตัวเองจะมาพบความสุขและความรักในที่ที่เคยรู้สึกว่าเป็นแค่บ้านเก่า แต่พี่ทำให้ฉันเห็นความสวยงามของที่นี่อีกครั้ง”

พี่เอ็มยิ้มออกมาอย่างโล่งใจ “ขอบคุณที่ให้ผมได้รู้ความในใจของคุณ แก้ม”

ทั้งสองมองหน้ากันพร้อมรอยยิ้มที่อบอุ่น ราวกับว่าคืนนี้ใต้แสงดาวเป็นพยานให้กับความรักที่เพิ่งก่อตัวขึ้น พี่เอ็มเอื้อมมือไปจับมือแก้มเบาๆ สัมผัสนั้นทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน

---

บทที่ 5: อนาคตที่เริ่มต้นด้วยกัน

วันต่อมาทั้งสองยังคงใช้ชีวิตในบ้านสวนริมคลองเช่นเคย แต่ทุกอย่างรอบตัวกลับเปลี่ยนไป ความสัมพันธ์ที่ก่อตัวขึ้นจากการทำงานร่วมกัน กลายเป็นความรักที่เติบโตอย่างอ่อนโยน

พี่เอ็มและแก้มช่วยกันดูแลสวน ปลูกผักและเก็บผลผลิต พร้อมกับพูดคุยเรื่องชีวิตและอนาคตที่อาจจะเริ่มต้นใหม่ไปพร้อมกัน

“แก้ม” พี่เอ็มเรียกเธอขณะที่กำลังนั่งอยู่บนม้านั่งใต้ร่มไม้ในสวน

แก้มหันไปมองเขาอย่างสงสัย “คะ?”

“คุณเคยคิดไหม ว่าชีวิตต่อจากนี้เราจะเป็นยังไง?” เขาถามด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง

แก้มหัวเราะเบาๆ “ก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ แต่ถ้ามีพี่อยู่ด้วย ฉันก็คิดว่ามันต้องดีแน่ๆ”

พี่เอ็มยิ้มกว้าง “งั้นเรามาสร้างชีวิตใหม่ด้วยกันไหม?”

แก้มพยักหน้าเบาๆ ความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความรักและความเชื่อมั่นในตัวพี่เอ็มทำให้เธอมั่นใจในคำตอบ “ค่ะ ฉันพร้อมค่ะ”

ทั้งสองก้าวเดินไปข้างหน้าด้วยกัน ภายใต้แสงตะวันอ่อนๆ ที่ส่องลอดผ่านต้นไม้ใหญ่ พร้อมกับความฝันและความรักที่เพิ่งเริ่มต้นใหม่อย่างสดใส

---

จบบริบูรณ์