คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : การแซกแทรง
ณ เหตุชุมนุม
แกนนำการชุมนุม : พี่น้องชาวไทย เราอยู่ใต้การขดขี่ของระบอบคอมมิวนิสต์มานานแล้ว เราต้องขับไล่พลเอก ธนพล ให้ออกจากตำแหน่งและจัดการเลือกตั้งใหม่
หน่วยสลายการชุมนุม : เตรียมพร้อม ….เล็ง ….ยิง
แกนนำการชุมนุม : พี่น้องเขาเริ่มใช้ความรุนแรงแล้วรีบถอยกลับไปแยกย้ายกลับบ้านเลย
หน่วยสลายการชุมนุม : ไปจับพวกมันมาเร็ว
ผู้ชุมนุม : หนีเร็วเขายิงมาแล้ว
ผู้ชุมนุม : ศรี มานี้เร็ว
ศรีสรัช สุปรามาณ : ได้ๆ เดี๋ยวรอด้วย ไปเจอที่เดิมใช่มั้ย นัท
นัทราชัย สัมพุทธ : ที่นั้นไปไม่ได้แล้ว
ศรีสรัช สุปรามาณ : ทำไมหล่ะ นั้นมันศูนย์รวมผู้ปฏิวัติเลยนะ
นัทราชัย สัมพุทธ : ก็นั้นหล่ะ ตอนนี้ที่นั้นถูกพวก TCLF ถล่มแล้วน่ะสิ
ศรีสรัช สุปรามาณ : แล้วเราจะไปที่ไหนต่อดีหล่ะ
นัทราชัย สัมพุทธ : ไปหลบในป่าก่อน
ศรีสรัช สุปรามาณ : โอเค
ณ ป่าแห่งหนึ่งในเมือง
นัทราชัย สัมพุทธ : น่าจะหนีพ้นหล่ะ
ศรีสรัช สุปรามาณ : งั้นพวกเราต้องพักที่นี้ก่อนสินะ
นัทราชัย สัมพุทธ : น่าจะใช่….
หน่วยสลายการชุมนุม : เห้ย พวกแกยกมือขึ้นเดี๋ยวนี้
นัทราชัย สัมพุทธ : ถูกเจอตัวจนได้
หน่วยสลายการชุมนุม : พวกแกต้องเจอดีแน่ ห่ะ ใครน่ะ….อ๊ากก //ถูกยิง
นัทราชัย สัมพุทธ : คุณเป็นใครน่ะ
ร้อยเอก อเล็กซ์ เมสัน : สายลับจาก CIA อเล็กซ์ เมสัน
ศรีสรัช สุปรามาณ : คนต่างชาติหรอจะสื่อสารได้มั้ยเนี่ย
ร้อยเอก อเล็กซ์ เมสัน : คนใน CIA เข้าเรียนรู้หลายภาษาเกือบทุกคนนะ
นัทราชัย สัมพุทธ : เมื่อกี้เขาก็พูดมาภาษาไทยอยู่นะศรี
ศรีสรัช สุปรามาณ : โทษทีไม่ได้ฟัง ว่าแต่คุณมาทำอะไรที่ไทยหรอ
ร้อยเอก อเล็กซ์ เมสัน : ผมมาที่นี้เพื่อลักลอบข้อมูลสำคัญไปให้อเมริกา และตอนนี้ต้องช่วยคนสำคัญที่ถูกจับไว้ก่อน
นัทราชัย สัมพุทธ : พวกเราพอช่วยอะไรได้มั้ย อาจจะเป็นการกอกวนหรือสร้างสถานการณ์ก็ได้
ร้อยเอก อเล็กซ์ เมสัน : ไม่เป็นไรหรอก ผมแค่ต้องการเข้าแซกแทรงเพื่อที่จะไปตามหาคนที่ถูกจับน่ะ
ศรีสรัช สุปรามาณ : อยากจะแซกแทรงหรอไม่ต้องกลัวหรอกถ้าเราน่ะมีเส้นสายที่จะพาคุณเข้าไปได้นะ
นัทราชัย สัมพุทธ : ใช่พี่ชายเธอเป็นทหารในหน่วยเอกสารอาจจะช่วยคุณได้
ร้อยเอก อเล็กซ์ เมสัน : ขอบคุณนะ ช่วยได้เยอะเลย
ศรีสรัช สุปรามาณ : แล้วเอาวันพรุ่งนี้เลยมั้ย จะได้ไปบอกพี่ไว้ก่อนเพราะพี่ชายฉันก็แอบสนับสนุนกลุ่มปฏิวัติอยู่
ร้อยเอก อเล็กซ์ เมสัน : ได้เลยงานฉันจะเข้าแซกแทรงง่ายๆ
ณ บ้านพลเอก ธนพล 22:30 น.
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : น้องดาวนอนได้แล้ว มันดึกแล้วนะ
ร้อยโท ดาวสมัย พิชิตชัย : มันจะจบแล้วพี่ขอดูอีกหน่อยนะ ตอนอวสานด้วย
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : โอเคลูก เดี๋ยวพี่ทำความสะอาดต่อนะ
พันเอก ราตรี พิชิตชัย : พี่นินทำไมน้องได้ยินเสียงเหมือนปืนดังมาจากในเมืองอ่ะ
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : คงจะจุดประทัดกันล่ะ
พันเอก ราตรี พิชิตชัย : ก็น่าจะจริงนะ แต่มันสี่ทุ่มแล้วนะ
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : อืม ชั้งมันเหอะ เดี๋ยวพี่ขอตัวไปนอนก่อนนะ
พันเอก ราตรี พิชิตชัย : ค่ะ *พี่นินดูแปลกไปจริงๆด้วย เสียงที่ได้ยินก็ไม่น่าจะใช้ประทัดด้วย ต้องมีอะไรบ้างอย่างแน่ๆ
ณ วันที่ 23 พฤษภาคม ค.ศ 1980 07:50 น.
ร้อยเอก อเล็กซ์ เมสัน : พวกเขาจะไม่รู้ใช่มั้ย
ศรีสรัช สุปรามาณ : น่าไม่รู้หรอก เอกสารพร้อมนะพี่
พันตรี สุรพล สุปรามาณ : พร้อมแล้วแต่ว่าคุณ อเล็กซ์ คุณใช้ชื่ออื่นที่ผมแปลงไว้นะ คุณจะมีชื่อและยศว่า
ร้อยเอก อเล็กซ์ เมสัน : ร้อยตรี นฤเบศ ไชฉานให้ยศอยู่เหมือนกันนะเนี่ย เขาจะไม่สงสัยเอาหรอ
พันตรี สุรพล สุปรามาณ : ไม่เป็นไรฉันเขียนข้อมูลไปว่านายเป็นนักเรียนจบใหม่
ร้อยเอก อเล็กซ์ เมสัน : อ่อ โอเค วันแรกผมต้องทำอะไร
พันตรี สุรพล สุปรามาณ : ไปรายงานตัวทำงานวันแรกกับพันเอก ราตรี
ร้อยเอก อเล็กซ์ เมสัน : เดี๋ยวนะนั้นน้องสาวนินนิ
พันตรี สุรพล สุปรามาณ : ลืมบอกไป นายอยู่ในหน่วย TCLF ถ้าอยู่หน่วยนี้ก็เท่ากับนายจะทำอะไรก็ได้เสมือน KGB แต่คนส่วนใหญ่คิดอย่างงั้น แต่ที่จริงแล้วหน้าที่มันเหมือน SS แปลกดีนะว่ามั้ย
ร้อยเอก อเล็กซ์ เมสัน : นั้นสิ คอมมิวนิสต์ใช้หลักการนาซี คิดได้ไง แต่ก็ดีจะได้แอบเอาเอกสารไปได้
พันตรี สุรพล สุปรามาณ : เอาหล่ะเดี๋ยวฉันพานายไปที่ห้องนางหล่ะกัน นายร้อยจบใหม่เข้าหน่วย TCLF จำชื่อนั้นให้ขึ้นใจด้วยหล่ะ
ร้อยตรี นฤเบศ ไชฉาน (อเล็กซ์) : จะจำไว้แน่นอน
พันตรี สุรพล สุปรามาณ : ไปกันเลย
ณ ห้องทำงาน พันเอก ราตรี พิชิตชัย
พันตรี สุรพล สุปรามาณ : นายหญิงครับผมพานายร้อยจบใหม่ของหน่วยท่านมาหาครับ
พันเอก ราตรี พิชิตชัย : ทำไมหน่วยนี้คนเริ่มเข้าน้อยจัง มีแต่ชั้นประทวน แต่นี้ก็ดีที่เริ่มมีสัญญาณบัตร มาบ้าง ไหนชื่ออะไรเราอ่ะ
ร้อยตรี นฤเบศ ไชฉาน (อเล็กซ์) : ผม ร้อยตรี นฤเบศ ไชฉาน ครับ
พันเอก ราตรี พิชิตชัย : อืม….. ชื่อเพราะดีเราอ่ะ โอ ได้เวลาแล้วฉันไปก่อนนะมีธุระ
พันตรี สุรพล สุปรามาณ : ครับนายหญิง
ร้อยตรี นฤเบศ ไชฉาน (อเล็กซ์) : เธอไปแล้ว หาเอกสารที่พอเป็นไปได้หน่อย
พันตรี สุรพล สุปรามาณ : เอกสารนี้ได้มั้ย
ร้อยตรี นฤเบศ ไชฉาน (อเล็กซ์) : ยังไม่ได้เปิดนอ่านด้วย ดีเลยเอามาดูหน่อย
พันตรี สุรพล สุปรามาณ : หน้าปกมันเขียนว่ารายชื่อนักโทษทางการเมืองและเฉลยใหม่ 21 พฤษภาคม 2523
ร้อยตรี นฤเบศ ไชฉาน (อเล็กซ์) : 2523 พุทธศักราช ใช่มั้ย
พันตรี สุรพล สุปรามาณ : ยังต้องถามอีกหรอ
ร้อยตรี นฤเบศ ไชฉาน (อเล็กซ์) : ชั้งมันเหอะ ไหนดูรายชื่อสิ นาย อพิเดช, นาย ชัยยะ, นาย นพดล, มิสเตอร์ โทมัส แกริสัน นี้ไงเจอแล้ว ถูกขังที่กรุงเทพ บางขวาง
พันตรี สุรพล สุปรามาณ : บางขวาง นนทบุรี อ่านผิดหรือป่าว
ร้อยตรี นฤเบศ ไชฉาน (อเล็กซ์) : โทษที เอาเป็นว่าตอนกลางคืนไปช่วยเขาออกมา
พันตรี สุรพล สุปรามาณ : ได้เดี๋ยวฉันจะไปหาคนมาสร้างความปั่นป่วนเอง
ณ สำนักงาน CIA 12:30 น. ตามเวลาประเทศไทย
เจ้าหน้าที่พิเศษ รัสเซลล์ แอดเลอร์ : เราต้องเตรียมแผนบ้างอยากไว้ใช้ตอนที่ อเล็กซ์ ได้ตัว โทมัส มาแล้ว
เจ้าหน้าที่ CIA : แอดเลอร์ ผมได้ข้อมูลใหม่จากการส่งสายลับเข้าไป
เจ้าหน้าที่พิเศษ รัสเซลล์ แอดเลอร์ : ว่ามาเลย
เจ้าหน้าที่ CIA : ถ้าโซเวียตจะส่งขีปนาวุธให้ไทยเป็นการแอบส่งโดยใช้เยอรมันตะวันออก
เจ้าหน้าที่พิเศษ รัสเซลล์ แอดเลอร์ : ทำไมต้องเป็นเยอรมันตะวันออก มันใช้รถไฟจีนก็ได้นิ
เจ้าหน้าที่ CIA : มันกลัวว่าจีนจะแอบหลักลอบเอาไป หลังจากที่มีข่าวจีนจะโค้นอำนาจโซเวียต
เจ้าหน้าที่พิเศษ รัสเซลล์ แอดเลอร์ : โซเวียตมันก็มีเครื่องบินนิ
เจ้าหน้าที่ CIA : เรื่องนั้นเราก็ไม่ทราบได้ ในการส่งขีปนาวุธมันจะนัดส่งที่อียิปต์
เจ้าหน้าที่พิเศษ รัสเซลล์ แอดเลอร์ : แล้วมันจะนัดพบกันที่ไหน
เจ้าหน้าที่ CIA : นอกเมืองไม่ใช่ในค่ายเพราะพวกมันลักลอบในการส่ง ทางการอียิปต์ก็ไม่รู้ด้วย แล้วจะเอายังไงต่อ
เจ้าหน้าที่พิเศษ รัสเซลล์ แอดเลอร์ : ส่งหน่วยรบพิเศษอังกฤษไป
ณ อียีปต์ 13:24 น. ตามเวลาไทย
ร้อยเอก จอห์น ไพรซ์ : ได้เลยเดี๋ยวจัดการให้ เอ้าหล่ะได้เวลาแล้วไปไปไป
สิบโท กริฟเฟน : รับทราบ
จ่า วอลล์ครอฟต์ : พร้อมแล้วครับ
สิบเอก เลิฟจอย : เป้าหมายจะมาถึงในอีก 20 นาที
จ่า นิวคาสเซิ่ล : ต้องรีบแล้วไพรซ์นำเลยครับ
ร้อยเอก จอห์น ไพรซ์ : ไปเร็ว ระวังข้างหน้า
สิบเอก เลิฟจอย : ท่านครับ ทหาร 2 นายข้างหน้า
ร้อยเอก จอห์น ไพรซ์ : จัดการเลย
จ่า วอลล์ครอฟต์ : เดี๋ยวจัดการเอง
สิบโท กริฟเฟน : ที่นี่มันร้อนขนาดนี้เนี่ย
สิบเอก เลิฟจอย : นี่มันทะเลทรายนะ จะให้มีหิมะหรอ
จ่า นิวคาสเซิ่ล : อย่างน้อยก็มีหญ้ากับต้นไม้หล่ะหนา
ร้อยเอก จอห์น ไพรซ์ : เจอเครื่องบินแล้ว มีทหารเต็มเลย
จ่า วอลล์ครอฟต์ : มีไทยกับเยอรมันตะวันออก นายทหาร 5 นอกนั้น 16
สิบเอก เลิฟจอย : รู้เยอะขนาดนั้นเลย
จ่า วอลล์ครอฟต์ : เคยเที่ยวไทยอยู่ ก่อนที่จะปิดประเทศปีที่แล้ว
สิบโท กริฟเฟน : ผู้กองเปิดก่อนเลย
ร้อยเอก จอห์น ไพรซ์ : มี flare gun มั้ย
จ่า นิวคาสเซิ่ล : ขอยิงเลยนะ //ยิง
ร้อยเอก จอห์น ไพรซ์ : รู้ใจนิ ไป ยิงเลย
นายทหารไทย : คุ้มกันเครื่องบินไว้
นายทหารเยอรมันตะวันออก : Die Gegenstände werden jetzt in thailändische Flugzeuge transferiert. Feuer abdecken
จ่า นิวคาสเซิ่ล : ไพรซ์ มันย้ายของเข้าเครื่องแล้ว
ร้อยเอก จอห์น ไพรซ์ : ยิงสกัดไว้ ระวังโดนของด้วย
สิบโท กริฟเฟน : ร่วง น่าจะเคลียร์หมดแล้ว
สิบเอก เลิฟจอย : ยังไม่หมด บนเครื่องบินยังมีอีก
จ่า วอลล์ครอฟต์ : จัดการแล้ว
ร้อยเอก จอห์น ไพรซ์ : เดี๋ยวนะ ทุกคำเป็นภาษาอังกฤษ แกะกล่องขีปนาวุธสิ
จ่า นิวคาสเซิ่ล : ก็ปกตินิ ไพรซ์ ส่งสัยอะไร
สิบโท กริฟเฟน : ผู้กอง ดูนี่สิ
สิบเอก เลิฟจอย : ธงสหรัฐหรอ พวกคอมมี่มีได้ว่ะ
จ่า วอลล์ครอฟต์ : รีบติดต่อแอดเลอร์ด่วน
ร้อยเอก จอห์น ไพรซ์ : แอดเลอร์
เจ้าหน้าที่พิเศษ รัสเซลล์ แอดเลอร์ : ภารกิจเสร็จแล้วใช่มั้ย
ร้อยเอก จอห์น ไพรซ์ : ใช่ แต่เกิดเรื่องนิดหน่อย ขีปนาวุธมันเป็นของ สหรัฐ
เจ้าหน้าที่พิเศษ รัสเซลล์ แอดเลอร์ : ว่าไงนะ ไพรซ์ เก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ เดี๋ยวฉันสืบเรื่องนี้เอง ฝากทำลายด้วย
ร้อยเอก จอห์น ไพรซ์ : ได้เลิกกัน
จ่า วอลล์ครอฟต์ : ทุกคนได้ยินวิทยุแล้วนะ เอาไปทำลายกัน
ร้อยเอก จอห์น ไพรซ์ : ทำลายเสร็จ กลับบ้านเลย
วันที่ 25 พฤษภาคม 1980 16:10 น. นครสวรรณ์ ประเทศไทย
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : นี่ตัวเองเมื่อไรจะจบ ป.เอก สักทีอ่ะ
มีนา พิชิตชัย : ปีนี้ ปีสุดท้ายแล้วเดี๋ยวก็อยู่ด้วยกันแล้วหล่ะ
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : เราก็แต่งงานกันแล้วนะเค้าอยากตัวเองกลับเมืองอ่ะ
มีนา พิชิตชัย : โถ่ นินรอเค้าเรียนจบก่อน สัญญาเลยว่าปีหน้าเค้าไปอยู่แน่
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : สัญญาแล้วนะ
มีนา พิชิตชัย : จ้าาา เค้าสัญญา
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : แปบหนึ่งนะมีคนโทรมา
ร้อยโท ดาวสมัย พิชิตชัย : พี่นินอยู่นครสวรรณ์ใช่มั้ย น้องรู้นะ
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : โทรมามีอะไร
ร้อยโท ดาวสมัย พิชิตชัย : ป่าวน้องแค่ขอคุยกับพี่มีนาหน่อย
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : ได้ๆ ตัวเองน้องดาวอยากคุยด้วย
มีนา พิชิตชัย : ฮัลโหล น้องดาว มีอะไรหรอกจ๊ะ
ร้อยโท ดาวสมัย พิชิตชัย : พี่ดาวเป็นไงบ้างอ่ะเรียนหนักมั้ย
มีนา พิชิตชัย : เรียนหนักจ๊ะ มีอะไรจะถามอีกมั้ย
ร้อยโท ดาวสมัย พิชิตชัย : มีค่ะพี่
มีนา พิชิตชัย : อะไรจ๊ะ
มีนา พิชิตชัย : เมื่อไรจะมีหลานหรอ
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : แปบนะตัวเอง พูดอะไรนะ
มีนา พิชิตชัย : น้องป่าว ไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้น
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : เดี๋ยวคืนนี้มีแน่ ไม่ต้องกลัวนะลูก
มีนา พิชิตชัย : เดี๋ยวเกิดเค้าท้องจริงๆอ่ะ ใครจะเลี้ยงเค้าต้องเรียนนะ
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : ล้อเล่นโทรมาแค่นี้นะเดี๋ยวเจอกันนะบาย
มีนา พิชิตชัย : ตัดสายแล้ว
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : ใครโทรมาอีกเนี่ย แปบนะ
นายทหารไทย : ท่านครับขอนะครับทางได้รับข่าวมาว่า…
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : ฉันยังไม่อยากฟังข่าวตอนนี้โอเคนะเอาไว้ตอนฉันกลับนะ เจอกัน
มีนา พิชิตชัย : ป่ะตัวเองกลับเค้ากัน
ณ กองบัญชาการ ประเทศไทย
นายทหารไทย : เขาตัดสายแล้วครับ
จอมพล ไมตรี นสพัฒน์ : รอตอนที่เขากลับมาแล้วกัน
นายทหารไทย : แล้วเราควรทำไงต่อละครับ
จอมพล ไมตรี นสพัฒน์ : คงต้องหาวิธีอื่นในการส่งสายลับเข้าไป
นายทหารไทย : ได้ครับ ขอตัวลานะครับ
จอมพล ไมตรี นสพัฒน์ : เดี๋ยวก่อนฝากดูเจ้าโทมัสด้วย ดูตลอด 24 ซม. อย่าให้มันรอดออกไปได้
นายทหารไทย : ครับผม
โปรดติดตามต่อไป
ปล. ขอประทานอภัยใน ณ ที่นี่ สาเหตุที่ตอนที่ 3 มาช้าจนเกิดไป เนื่องจากทางผู้แต่งติดเรื่องการศึกษา เลยไม่สามารถมาแต่งต่อได้ ทางเราเรียนมาเพื่อทราบ หลังจากนี่ไป จะกลับมาแต่งเนื้อเรื่องต่อ
ความคิดเห็น