คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : การปกปิด
วันที่ 21 พฤษภาคม 1980 08:03น.
*เสียงเคาะประตู* ก็อก ก็อก ก็อก
เสียงชายปริศนา : น้องสาวพี่ตื่นหรือยัง //เคาะประตู
น้องสาว : ค้าาา กำลังไปค้า //งัวเงียเพิ่งตื่น
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : ตื่นได้แล้วดาว!!! //เปิดประตู
ร้อยโท ดาวสมัย พิชิตชัย : ค่ะ ค้าา
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : รีบแต่งตัวและไปทำงานเลยมันสายแล้วนะ วันนี้พี่ต้องมีประชุมด้วยเนี่ย
ร้อยโท ดาวสมัย พิชิตชัย : ค้าาา
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : เดี๋ยวพี่ไปรอที่รถนะเสร็จเมื่อไรตามมาด้วยหล่ะ
ร้อยโท ดาวสมัย พิชิตชัย : ค้าาาาา
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : ค้าอยู่ได้ เออใช่พรุ่งนี้วันเกิดพี่ น้องอยากได้อะไรมั้ย
ร้อยโท ดาวสมัย พิชิตชัย : ไม่
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : ไม่อยากได้ของ
ร้อยโท ดาวสมัย พิชิตชัย : ไม่ไปทำงานได้มั้ยอ่ะ อยากอยู่บ้านพี่
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : พอตอนนี้อยากอยู่บ้านพี่ ตอนนั้นทำไมเลือกอยู่หอหล่ะ
ร้อยโท ดาวสมัย พิชิตชัย : ก็หนูรำคาญข้างห้องอ่ะเสียงดังจนหนูไม่ได้นอน หนูขอไปอยู่บ้านพี่ได้มั้ย
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : ได้ แต่วันนี้ต้องไปที่ห้องทำงานพี่ เพราะไม่มีใครอยู่บ้านพี่เลย
ร้อยโท ดาวสมัย พิชิตชัย : อ้าวแล้วพี่ ราตรี อ่ะ
พันเอก ราตรี พิชิตชัย : พี่อยู่นี้ไง และพี่ต้องประชุมกับพี่นินด้วย
ร้อยโท ดาวสมัย พิชิตชัย : แสดงว่าหนูต้องอยู่คนเดี่ยวในห้องทำงานพี่นินหรอ
พันเอก ราตรี พิชิตชัย / พลเอก ธนพล พิชิตชัย : ใช่
ร้อยโท ดาวสมัย พิชิตชัย : ก็ได้ค่ะ
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : แต่งชุดในเครื่องแบบและเก็บข้าวของด้วยนะ
ร้อยโท ดาวสมัย พิชิตชัย : ค่ะ
09:25น.
ร้อยโท ดาวสมัย พิชิตชัย : พี่นินวันนี้ พี่จะประชุมเรื่องอะไรหรอ
พันเอก ราตรี พิชิตชัย : วันนี้พี่นินจะประชุมกับสนธิสัญญาวอร์ซอร์และสหภาพโซเวียต
ร้อยโท ดาวสมัย พิชิตชัย : กี่ประเทศหรอพี่
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : 4 ประเทศ ในวอร์ซอร์ 3 และ เรา
ร้อยโท ดาวสมัย พิชิตชัย : คะ
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : เดี๋ยวพี่จะขับไปที่ทำงานพี่ก่อนนะ แล้วน้องดาวต้องอยู่แต่ในห้องทำงานพี่นะ
พันเอก ราตรี พิชิตชัย : พี่นินตรงถนนเกิดอะไรขึ้นน่ะ
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : พี่ว่ารีบไปดีกว่าอย่าไปสนใจเลยตอนสิบเอ็ดโมงต้องประชุมแล้ว
ร้อยโท ดาวสมัย พิชิตชัย : ใกล้ถึงยังอ่ะพี่
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : ถึงพอดี จำไว้นะดาว อย่าออกจากห้องพี่
ร้อยโท ดาวสมัย พิชิตชัย : จ้าาาา
พันเอก ราตรี พิชิตชัย : รีบไปเตรียมพร้อมกันพี่นิน
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : ok
ณ 11:15
จอมพล ไมตรี นสพัฒน์ : สวัสดีครับท่านประธานาธิบดี
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : สวัสดีคุณลุงไมตรี เห็นไอ้กัณมั้ยใกล้ได้เวลาประชุมแล้วเนี่ย
จอมพล ไมตรี นสพัฒน์ : มันน่าจะสืบสวนอยู่มั้ง
พันเอกพิเศษ วรวิช รัชมาร : หวัดดีฮ่ะ เรียกผมหรอ :>
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : กวนประสาทตลอดเลย เวลาม่อสาวเป็นอีกแบบนะ
พันเอกพิเศษ วรวิช รัชมาร : เห้ยๆๆ เงียบๆ อย่าเอาเรื่องตอนวัยรุ่นมาพูด
พันเอก ราตรี พิชิตชัย : ทุกท่านค่ะ การประชุมพร้อมแล้วคะ
พันเอกพิเศษ วรวิช รัชมาร : แม้คุณราตรีสวยแต่เช้…
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : สวยอะไร อย่านะมึง
จอมพล ไมตรี นสพัฒน์ : เรารีบไปกันดีกว่านะ
พันเอกพิเศษ วรวิช รัชมาร : ก็ได้ๆ รีบๆไปประชุม
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : *ประชุมระหว่างประเทศยังจะกวนตีน* //กระฉิบ
พันเอกพิเศษ วรวิช รัชมาร : กระฉิบอะไรว่ะ
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : ชังหัวพ่*มึงเถอะ
ณ ที่ประชุม
เลโอนิด เบรจเนฟ : เราจะทำไงดีกับนาโต้ ตอนนี้มันเริ่มเข้สมาในเอเซียมากขึ้นๆเลือนๆ หลังจากที่ อเมริกา มันไปสนิดกับ จีน
เอริช ฮ็อนเน็คเคอร์ : ผมว่าเราควรตัดความสัมพันธ์กับจีนดูมั้ยท่าน
เฮนริก ยาบลอนสกี้ : อย่างนั้นไม่ได้น่ะสิ ถ้าทำแบบนั้นอาจจะทำให้ จีน เหนือกว่าพวกเรา
เอริช ฮ็อนเน็คเคอร์ : มันไม่มีทางเลือกอื่นน่ะสิ
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : ผมว่าเราควรแก้ปัญหาเรื่อง จีน ก่อนดีกว่า ว่ามันคิดจะทำอะไรอยู่
นายพล เออกี้ คาร์ลิน : เหมือนที่ไทยตัดความสัมพันธ์กับจีนมั้ยใช่มั้ย
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : ใช่ครับท่าน แต่ท่านผมทราบนะว่าท่านรู้เรื่องผมเยอะแต่อย่าเพิ่งในนี้ดีกว่า เพราะนี้ประเทศผมให้เกียรติผมด้วย
เลโอนิด เบรจเนฟ : ผมว่าเราควรดูทีท่า พวกจีนก่อน เพราะก่อนหน้านี้จีนและเขมรแดงมันก็ทำสงครามกับเวียดนามด้วย ไอ้พวกเหมานี่ไม่น่าไว้ใจ
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : ผมก็เห็นด้วยท่าน
เลโอนิด เบรจเนฟ : เอาเป็นว่าผมจะให้ นายพล เออกี้ มาช่วยเรื่องทหารในประเทศไทยให้ก่อนล่ะกันนะถ้าเกิดอะไรขึ้นให้ นายพล เออกี้ รีบติดต่อมาหาผม
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : ขอบคุณครับ
ณ ห้องทำงาน พลเอก ธนพล
ร้อยโท ดาวสมัย พิชิตชัย : *เมื่อไรพี่นินจะประชุมเสร็จเนี่ย ตอนไหนจะกลับบ้านเนี่ย* //คิดในใจ
เลขาส่วนตัวของพลเอก ธนพล : คุณหนูค่ะ จะเอาอะไรมั้ยค่ะ
ร้อยโท ดาวสมัย พิชิตชัย : ไม่คะ
เลขาส่วนตัวของพลเอก ธนพล : คุณหนูได้โปรดอย่ามองไปนอกหน้าต่างนะคะ ท่านประธานาธิบดีสั่งเอาไว้นะคะ
ร้อยโท ดาวสมัย พิชิตชัย : ค่ะ
เลขาส่วนตัวของพลเอก ธนพล : สวัสดีค่ะ ท่าน
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : สวัสดี
ร้อยโท ดาวสมัย พิชิตชัย : พี่นินหนูไปบ้านพี่ได้ยัง
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : ช่วงนี้รถค่อยข้างติดอ่ะลูก เดี๋ยวไปตอนเย็น แล้วหนูจะกินอะไรมั้ย
ร้อยโท ดาวสมัย พิชิตชัย : เอา วอดก้า :>
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : …… เดี๋ยวซื้อกระเพรามาให้
ทหารTCLF : ท่านครับเกิดเหตุครับ
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : มีอะไรว่ามา
ทหารTCLF : เหตุประท้วงครับ
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : ไปคุยกันที่อื่น เดี๋ยวพี่กลับมานะ
ร้อยโท ดาวสมัย พิชิตชัย : ได้ค้าาา
พันเอก ราตรี พิชิตชัย : ดาวทำอะไรอยู่จ๊ะ
ร้อยโท ดาวสมัย พิชิตชัย : ไม่มีอะไรทำอ่ะพี่ หนูอยากกลับไปเป็นตอนเด็กจัง
พันเอก ราตรี พิชิตชัย : ถ้าเป็นอย่างนั้นพี่นินจะทำงานหนักเหมือนแต่ก่อนน่ะสิ
ร้อยโท ดาวสมัย พิชิตชัย : หนูแค่ล้อเล่น แต่พี่เสียงอะไรข้างนอกน่ะ
พันเอก ราตรี พิชิตชัย : พี่ก็ไม่รู้ ลองไปดูตรงหน้าต่างสิ
เลขาส่วนตัวของพลเอก ธนพล : คุณหนูทั้งสองค่ะ ท่านประธานาธิบดี บอกมาว่าห้ามคุณหนูทั้งคู่ออกจากห้องและห้ามมองนอกหน้าต่างน่ะคะ
พันเอก ราตรี พิชิตชัย : เข้าใจแล้ว
ร้อยโท ดาวสมัย พิชิตชัย : พี่นินไม่เหมือนแต่ก่อนเลยอ่ะปกติจะไม่เป็นแบบนี้เลยนะ
พันเอก ราตรี พิชิตชัย : พี่นินก็มีเหตุผลของเค้าล่ะ เหมือนเมื่อตอนที่พวกเรายังเด็กอ่ะ พี่เค้าไม่เคยที่จะมาหาเราเลยงานก็เยอะ พี่นินก็ไม่เคยได้พักเลย
ร้อยโท ดาวสมัย พิชิตชัย : จริงพี่ราตรี หนูก็คิดงั้นล่ะ
ณ ห้องๆ หนึ่ง
บุคคลปริศนา : จะบอกความจริงมามั้ยห่ะ มันอยู่ที่ไหน
ชายผู้ต้องสงสัย : ผมไม่รู้ ปล่อยผมไปเหอะ ผมไม่รู้ว่าอยู่ไหน
บุคคลปริศนา : ไม่บอกใช่มั้ย ได้ //ยิงปืน
ชายผู้ต้องสงสัย : ไม่ๆๆๆๆๆ ม...
บุคคลปริศนา : ส่วนมึง ถ้าไม่อยากเป็นแบบไอ้นี้บอกที่อยู่มันมา ไอ้พวกนาโต้
สายลับจากนาโต้ : ไม่บอกโว้ยถ้าเจอมันก็ไปหาเอาเอง
บุคคลปริศนา : ได้ //ยิงปืน
เสียงปริศนา : เป็นไงบ้างสอบสวนไปถึงไหนแล้ว
บุคคลปริศนา : ไม่ได้ข้อมูลเลยครับจ่า
จ่าสิบเอก พันธุ์ สุขุมพันธุ์ : ชังมันเอาไว้ตอนที่เจอมันละกัน เจอกันเมื่อไรเดี๋ยวแจ้งให้ประธานาธิบดีทราบ
ณ บ้านของพลเอก ธนพล
ร้อยโท ดาวสมัย พิชิตชัย : ได้มาบ้านพี่นินสักที
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : เป็นไงบ้านพี่สวยใช่มั้ย
ร้อยโท ดาวสมัย พิชิตชัย : สวยมากเลยพี่นิน
พันเอก ราตรี พิชิตชัย : ถ้าน้องเลือกมาอยู่กับพวกพี่ตั้งแต่แรกก็ดีอยู่แล้ว
ร้อยโท ดาวสมัย พิชิตชัย : ก็ตอนนั้นมันใกล้โรงเรียนอ่ะ
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : จบมานานแล้วนะกว่าจะย้ายมาบ้านพี่ หรือว่าแอบมองหนุ่มๆนักเรียนห่ะ
ร้อยโท ดาวสมัย พิชิตชัย : ฮิฮิ :>
พันเอก ราตรี พิชิตชัย : พี่ น้องว่าเอาของไปเก็บก่อนเถอะ
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : ได้เดี่ยวน้องสองคนอยู่ในห้องเดียวกันนะ
ร้อยโท ดาวสมัย พิชิตชัย : ค้าาา
พันเอก ราตรี พิชิตชัย : น้องไปอาบน้ำก่อนเลยนะเดี๋ยวพี่กับพี่นินจะต้องไปประชุมอีกเรื่องต่อ
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : ใช่และน้องดาวดูแลบ้านด้วยล่ะ
ร้อยโท ดาวสมัย พิชิตชัย : ค้าาา
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : รีบขนของรีบไปกันดีกว่า ราตรี
พันเอก ราตรี พิชิตชัย : ได้ค่ะ
ธรรมเนียบขาว วอร์ซิงตันดีซี สหรัฐอเมริกา 15:26 น. ตามเวลาไทย
โรนัลด์ วิลสัน เรแกน : ทางสายลับของนาโต้ที่ส่งไปในประเทศไทยเป็นไงบ้าง
นายพลสหรัฐอเมริกา : ทางนาโต้ได้ข่าวมาว่าพวกเขาถูกจับได้และอาจจะถูกสังหารไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
โรนัลด์ วิลสัน เรแกน : แล้วจะทำยังไงดีล่ะตอนนี้ สถานการณ์ก็ตึงเครียดมากด้วย
นายพลสหรัฐอเมริกา : เดี๋ยวผมขอหาวิธีอื่นดูล่ะกันครับ เพราะตั้งแต่ตอนที่ไทยเป็นคอมมิวนิสต์มาเนี่ย พวกเราตอนนี้ ดูท่าทีว่าจะจบเรื่องนี้ยากมากกว่าเดิม
โรนัลด์ วิลสัน เรแกน : ไม่ว่าจะยังไงเราต้องหาวิธีให้ทางเอเซียมีคอมมิวนิสต์เพิ่มอีกไม่ได้แล้ว แยกย้ายได้
นายพลสหรัฐอเมริกา : ครับ
ประเทศไทย 20:48 น.
สายลับนาโต้คนที่1 : เวรล่ะหนี
สายลับนาโต้คนที่2 : รีบไป เร็วๆ
ทหารไทย : มันอยู่ครับจ่า
จ่าสิบเอก พันธุ์ สุขุมพันธุ์ : ไปตามมันมาจับมาให้ได้
สายลับนาโต้คนที่1 : คุณหนีไปก่อนตรงนี้ผมจัดการเอง
สายลับนาโต้คนที่2 : เดี๋ยวนะท่าน ถ้าท่านโดนจับไปเรื่องใหญ่แน่ๆ
สายลับนาโต้คนที่1 : คุณหนีไปก่อนเกิดเหตุอะไรคุณต้องรอดเพื่อไปแจ้งข่าว
สายลับนาโต้คนที่2 : ก็ได้ครับ
สายลับนาโต้คนที่1 : รีบหนี… //โดนยิง
สายลับนาโต้คนที่2 : ท่าน
สายลับนาโต้คนที่1 : รีบหนีไป
จ่าสิบเอก พันธุ์ สุขุมพันธุ์ : อยู่นี้ นี่เองไอ้ ร้อยโท โทมัส แกริสัน เจอตัวสักที
ร้อยโท โทมัส แกริสัน : ได้เจอกันแล้ว ดีใจมั้ยละ
จ่าสิบเอก พันธุ์ สุขุมพันธุ์ : เห้ยนายไปแจ้งประธานาธิบดี ดิเราได้ของดีในการต่อลองล่ะ
ร้อยโท โทมัส แกริสัน : *โดนจับสะได้ ต่อไปจะทำยังไงดี
โปรดติตามตอนต่อไป
ความคิดเห็น