คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ฝนซา
บนเาะร้าไร้ผู้น อาทิย์ทอแสและท้อฟ้าระ่าสใส ท่ามลาแมไม้น้อยให่นานาพันธุ์ ปรา 'ฝนา' ในุบิินี่สีาวเล็ิ๋วและเท้าเปลือยเปล่า ผมำลับยาวรเอวปลิวไสวามสายลม ร่าระหเินไปามทาเล็ๆ ในป่าียวี เธอำลัื่นมธรรมาิแสนสวยาม
อนนั้นเอ เธอมอเห็น 'ินไทย' ายร่าามหน้าาหล่อเหลาราวเทพบุร นั่ยอๆ ับพื้น ำลัใ้มีพร้าะเทาะมะเพราะลูย่อม ร่าท่อนบนอเาเปลือยเปล่าเผยให้เห็นล้ามแน หน้าอ และล้ามท้อเป็นมัๆ มีเพียใบไม้สสานรวมันิ้นน้อยนิปปิร่าายท่อนล่า
พอะเทาะสำเร็ เายมะพร้าวึ้นื่ม น้ำมะพร้าวไหลใสไหลพราหลามลำอ หน้าอและหน้าท้อเปลือยเปล่าอเา ฝนาที่แอบมออยู่หลัพุ่มไม้เิใเ้นแรเร็ว เธอแลบลิ้นเลียริมฝีปา ภาพรหน้าทำเธอรู้สึหิวระหายอย่าบอไม่ถู เธอหลับาพริ้มเลิบเลิ้มไปับภาพายรร์ร่าำยำ นเผลอไปเหยียบิ่ไม้ใล้ๆ 'แร๊บ'
ินไทยหยุะัลารัน เาหันไปทา้นเสีย ฝนาถอยรู้วยวามใ "หยุ่อน!" ายร่าสูำยำมอเธอแล้วเริ่มออวิ่ไล่ ฝนาวิ่หนีทั้เท้าเปลือยเปล่าเ้ารรมที่อนนี้เ็บระบมเพราะ้อนหินและ้านไม้บนพื้น ไม่นานินไทย็ามทัน เาว้าับ้อมือเธอไว้แล้วผลัเธอิับ้นไม้ให่ใล้ๆ นเธอลุเรียวยาวลไปถึไสันหลั ลิ่นอายาายเปลือยเปล่าโยเ้ามูอนเาโน้มัวเ้าใล้แล้วอมม้นออเธอแล้วเลยลไปุไ้ออวบอิ่ม ฝนาหลับาพริ้ม..
๊อๆๆๆๆ
"ฝนา ื่นไ้แล้ว เี๋ยว็ไปทำานสายหรอ!" เสียแม่ัมาาอี้านหนึ่อประู ฝนาถอนใอย่าเสียาย เธอะลินอนหายบนที่นอนามอเพาน ินนาารวาบหวิวในหัวยัอยู่ เธอยมือึ้นทาบหน้าอพลาหลับารอให้ัหวะารเ้นอหัวใ้าล านั้นเลื่อนล่ำนถึหน้าท้อ่อนพลินอนะแแล้วถอนใยาว 'ะบ้าไปันให่แล้ว' เธอบ่นัวเอ
ฝนาลุไปเฟานเียนแล้วล็อออฟออาระบบ Daydreamnovel.com เธอลทะเบียนเป็นนัเียนับเว็บนี้มาั้แ่เธอเริ่มทำาน แ่ั้่าานเียนอเธอเป็น "ส่วนัว" และไม่ไ้เผยแพร่ให้ใรอ่าน เพราะุมุ่หมายเียวในารเียนนิยายอเธอ ือารไ้ปลปล่อยวามรู้สึที่เธอเ็บัอัอั้นเอาไว้นเียว วามรู้สึ.. ที่เธอมี่อ 'ินไทย' เพื่อนร่วมานในบริษัทเียวัน
--------
บริษัทเอ็มแอน์ออน
ฝนามาถึที่ทำานรเวลาเสมอ ส่วนหนึ่็้ออบุแม่ที่อยปลุอยเรียทุเ้า อีส่วน็้ออบุินนาารอันโลแล่นนเินำเป็นอเธอ ที่ทำให้ลุึ้นมาเียนนิยายอนแล้วอนเล่าแ่เ้ารู่ทุวันไม่า เธอใ้แพลฟอร์มนิยายเหมือนารเียนไอารี่ลับ เธอไม่ไ้อยาะเป็นนัเียนนิยายเหมือนนอื่นเา ไม่ไ้อยาะหารายไ้พิเศษหรือรายไ้เสริม แ่บนแพลฟอร์มนั้น.. เธอะเป็นใรและทำอะไร็ไ้ามใปรารถนา เธอะสร้าปราสาท ะเป็นเ้าหิ หรือเ้านายอะไร็ไ้ทุบทบาท และสิ่ที่เริ่สุ ือเธอะเียนให้ินไทยรัและบูาเธอมาแ่ไหน็ไ้
อนเินเ้าบริษัท เธอเห็นินไทยเินอยู่้าหน้าพอี เาสวมเสื้อเิ้อปสีาวับาเสแล็สีเทาเ้มสะอาสะอ้านพร้อมระเป๋าสะพาย้าัว เาเินับๆ ระับระเ่อนะลอฝีเท้าะทันหัน ฝนาหันไปมอามสายาอินไทย็เห็น 'แอนนี่' สาวสวยเ็ี่ประำแผนารลา วันนี้เธอสวมเสื้อเิ๊แนสั้นรัรูปสีาวและระโปรสั้นเหนือเ่าำลัเินับๆ ผ่านล็อบบี้ั้นล่าแบบไม่สนใใร
ินไทยเร่ฝีเท้าเ้าไปหาแอนนี่ "เอ่อ.. หวัีแอนนี่"
แอนนี่หันมอินไทยสีหน้าเรียบเย่อนยิ้มนิๆ "หวัี" แล้วเิน่ออย่าไม่ยินียินร้าย ปล่อยให้ินไทยยืนเ้ออยู่ที่เิม
"ฝนา!" เสียเรียัมาแ่ไลึเอาวามสนใอฝนาาินไทยไปที่้นเสีย ุอิอร หัวหน้าฝ่ายบุลำลัเินมาหา "เรียมัวนะ ปีนี้เธอไ้รับราวัลพนัานีเ่นอีแล้ว ้อเรียมึ้นพูในานเลี้ยพนัานืนพรุ่นี้นะ๊ะ" ุอิอรพูพร้อมยิ้มน้อยๆ ั้แ่ฝนาเ้ามาทำานที่นี่ในำแหน่นัารลา เธอไม่เยเห็นุอิอรหัวเราะเลยแม้แ่รั้เียว อย่ามาที่สุ ็เพียยิ้มน้อยๆ แบบที่เธอเห็นอยู่อนนี้ อาะเป็นเพราะำแหน่หน้าที่ทีุ่อิอรทำอยู่ ทำให้ส่วนมาแล้ว เธอมัะมีสีหน้าเร่รึมสมอายุที่เ้าใล้เลห้าเ้าไปทุที
ฝนายิ้มหวาน "ไ้่ะแม่" ุอิอรยิ้มอบพลาแะที่้นแนเธอเบาๆ อย่าื่นม่อนเินลับออฟฟิศอเธอ
ฝนามอามร่าท้วมในุระโปรทำานเรียบร้อยเินุ่มๆ ลับออฟฟิศ แมุ้อิอรมัะหน้าึไม่่อยยิ้ม แ่เธอรู้ว่าลึๆ แล้ว ุอิอรแใีและไม่เยัสินทำโทษพนัานนไหนอย่าไม่ยุิธรรมมา่อน ฝนารัและนับถือุอิอรเหมือนแม่เหมือนาิผู้ให่นหนึ่และในที่ที่ไม่มีใรรอบ้าไ้ยิน เธอมัะเรียุอิอรว่าแม่ทุรั้ที่มีโอาส
ที่โ๊ะทำาน
ิ๊.. ฝนาหยิบมือถือึ้นมาเ็ลุ่มไลน์อบริษัท "ประาศรายื่อพนัานีเ่น..." เธออ่านผ่านๆ แน่นอนว่ามีื่ออเธอในรายื่อนั้น้วย เธอยิ้มนิๆ แอบเหลือบไปมอินไทยที่นั่ทำานวุ่นอยู่ที่โ๊ะร้าม ่อนวามือถือไว้ที่เิมแล้วหันลับไปทำาน่อ
--------
ความคิดเห็น