โรงเรียนมหาโจร

ลำดับตอนที่ #66 : บทเรียนที่ 60 Blazing Beat ใจเต้น

บทเรียนที่ 60 Blazing Beat ใจเต้น

‘ แอ๊ด ’

ประตูห้องแข่งปิงปองพอเปิดออก วาก็ได้ยินเสียงเชียร์ดังกระหึ่ม แต่นั่นไม่ใช่เสียงเชียร์โรงเรียนเขา

‘ บริงเกอร์ บริงเกอร์ บริงเกอร์  ’

‘ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ’  วาใจเต้นด้วยความอยากรู้

เมื่อมองไปยังสกอล์บอร์ดวาก็ต้องตกใจ เพราะคู่ที่กำลังแข่งอยู่แทนที่จะเป็นระรินกับโทโมะตามที่เคยคิดกันไว้กลับเป็นคู่ที่สองแล้ว ซึ่งควรเป็นเขาที่กำลังลงแข่งอยู่ในตอนนี้ ทว่ากลับเป็นโซลีนที่กำลังโต้กับคิงสตันอยู่ แถมคะแนนยังต่างกันถึงแปดต่อศูนย์เสียด้วย

“ อะไรกัน แข่งแบบสิบเอ็ดลูกอย่างนั้นเรอะ ” วาอุทานเมื่อเห็นกติกาในครั้งนี้ รีบวิ่งไปหาพรีสไซที่นั่งอยู่ที่นั่งนักกีฬา

“ ขอทางหน่อย ขอทางหน่อยครับ ” 

“  ในที่สุดก็มาถึงแล้วสินะ ” พรีสไซสีหน้าดูไม่ค่อยดี

“ แฮ่กๆ แพ้ไปแล้วหรอเนี่ย ” วาหอบหายใจ “ ขอโทษนะที่มาช้า ”

“ ไม่ใช่ความผิดของนายหรอก พอดีด้านนั้นเขาเสนอการแข่งแบบสิบเอ็ดลูกเลยทำให้แผนที่วางไว้ผิดพลาดนิดหน่อยน่ะ ”

นิดหน่อยอย่างนั้นหรอ…….แต่ดูยังไงตอนนี้มันก็ไม่นิดหน่อยแล้วนะ

“ แล้วโซลีนตอนนี้เป็นยังไงบ้าง ” วาร้อนรน

พรีสไซชูมือตะโกนเรียกโซลีน

“ มาแล้วเรอะ ” โซลีนยิ้มออกมาเมื่อเห็นวา เป็นรอยยิ้มที่ดูมีความสุขอย่างบอกไม่ถูกทั้งๆที่โดนนำไปถึงขนาดนี้

“ มาจนได้นะเจ้าปีศาจ ” วิสด้อมกล่าว “ แต่สงสัยเราคงไม่ได้แข่งด้วยกันแล้วละ ”

“ ฮ่าๆ มาทันดูกัปตันทีมแพ้พอดีเลยนะ ” คิงสตันเพิ่มหมากฝรั่งเข้าปาก “ เสิร์ฟลูกต่อไปได้แล้ว จะได้จบเกมกันเสียที ”

แต่สีหน้าของโซลีนเปลี่ยนไป รอยยิ้มใต้แว่นไร้กรอบดูน่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก

“ นั่นสินะ ได้เวลาจบเกมกันเสียที ”

จากนั้นหันไปตะโกนบอกวา

“ ชั้นจะให้เวลานายพักอีกแค่ห้านาทีเท่านั้น เพราะว่าเกมนี้จะจบในอีกห้านาที ”

วาพยักหน้า รีบนั่งพัก แม้สถานการณ์จะเป็นเช่นนี้ แต่ไม่รู้เป็นเพราะอะไร เขากลับเชื่อมั่นในคำพูดของโซลีนเต็มร้อย

“ ชั้นเตือนแล้วนะ เคี้ยวหมากฝรั่งเวลาแข่งระวังจะติดคอนะ ”

ลูกปิงปองลอยขึ้นกลางอากาศโดยพลัน เป็นการโยนแบบเต็มร้อยครั้งแรกของโซลีน ก่อนที่ไม้ปิงปองจะตวัดออกส่งลูกเสิร์ฟพลังแรงสูงที่ทำให้คิงสตันและทุกผู้คนต้องตะลึง

“ เฮ้ย ” คิงสตันอุทานหมากฝรั่งแทบจะติดคอ ตั้งรับลูกเสิร์ฟของโซลีนเกือบไม่ทัน

โซลีนตั้งท่าตบ โต้ลูกของคิงสตันกลับในทันที

เป็นการตบลูกที่เฉียบขาดและหมดจด

‘ 1- 8  อับดุลอินเตอร์ได้แต้ม ! ’

ทุกอย่างเงียบกริบพักหนึ่ง ก่อนจะตามมาด้วยเสียงเชียร์จากฝั่งอับดุลอินเตอร์

“ บ้าน่า ! ”

ไม่ทันที่คิงสตันจะตั้งตัว พอกรรมการขานให้เสิร์ฟลูกต่อไป ลูกปิงปองก็ลอยขึ้น ก่อนจะถูกตีออกอย่างรวดเร็ว

“ คิดจะฉวยโอกาสทีเผลออีกเรอะ ครั้งนี้ชั้นไม่พลาดหรอกน่า ”

คิงสตันควงไม้โต้ลูกเสิร์ฟอันรวดเร็วของโซลีนไปได้

‘ สุญญากาศ  ! (Space) ’

“ แค่นี้นายก็ไม่สามารถตบลูกได้แล้ว ฮ่า…… ”  ขณะกำลังจะหัวเราะโซลีนก็ตบออกด้วยลูกอันเดอร์กลาวทันที

“ เปล่าประโยชน์เมื่ออยู่ต่อหน้าสุญญากาศลูกตบทุกลูกย่อมไร้…….. ”

พูดไม่ทันขาดคำลูกไม้ตายที่เป็นดั่งคำประกาศิตก็ลอยข้ามตาข่ายจากนั้นหมุนคว้างเลียดไปกับพื้นโต๊ะ ก่อนจะพุ่งผ่านตัวของคิงสตันไป โดยที่ไม่เปิดโอกาสให้คิงสตันตีโต้ได้

‘ 2-8 อับดุลอินเตอร์ได้แต้ม เปลี่ยนเสิร์ฟ ! ’

‘ บ้าน่า สุญญกาศของเราถูกมันทำลายได้ยังไงกัน ! ’

“ เป็นไปได้ยังไง เจ้านั่นทำลายสุญญากาศของคิงสตันได้หรือเนี่ย ”  ดวงตาสีดำภายใต้แว่นสีฟ้าของวิสด้อมเบิกกว้าง ตามทฤษฎีแล้วสุญญากาศของคิงสตันไม่มีใครสามารถตบลูกออกไปได้ เว้นเสียแต่ลูกที่ตบออกจะเป็นลูกที่ผสมการตัด หรือสปินด้วย เพราะหากเป็นเพียงลูกตบธรรมดาต้องกระเด็นออกนอกโต๊ะเพราะแรงสปินแน่นอน ซึ่งความจริงลูกอันเดอร์กลาวก็เป็นลูกที่ต้องอาศัยแรงสปินอยู่แล้ว เพียงแต่เมื่อเจอกับสุญญากาศเข้าจึงต้องอาศัยแรงสปินให้มากกว่าเดิมถึงสองเท่าถึงจะใช้ออกมาได้

การที่โซลีนสามารถตบลูกออกมาได้ สามารถอธิบายได้เพียงคำเดียวว่า โซลีนสามารถควบคุมลูกตบให้เป็นลูกสปินได้ หรือก็คือสามารถควบคุมลูกได้อย่างยอดเยี่ยมไร้ที่ตินั่นเอง

“ มาแล้วสินะ โซลีน ” ซาเอะหัวเราะชอบใจ

“ ต่างกันกับเมื่อกี้เลย ทั้งพลังและความเร็ว ” ซิลเว่อร์เกาหัว

“ ถ้าอย่างนั้นลองนี่หน่อยเป็นไง ” คิงสตันเหงื่อตก แต่ใจฮึดสู้

‘ Black Hole !!! ’

ลูกตัดที่หมุนราวหลุมดำลอยข้ามตาข่ายอย่างน่ากลัวไปทางโซลีน

โซลีนย่อตัวลงจากนั้นตั้งท่าตวัดออกด้วยลูกอันเดอร์กลาว

“ ไม่กลัวกันเลยนะ ” มุซาชิแย้มยิ้ม

ลูกปิงปองหมุนข้ามตาข่ายไป จากนั้นวิ่งเลียดกับพื้นโต๊ะ แม้จะไม่เลียดสนิทเพราะพลังการตัดจากแบล็คโฮลก็ตาม แต่ก็เพียงพอที่จะทำให้คิงสตันรับไม่ได้แล้ว

‘ 8 – 3 อับดุลอินเตอร์ได้แต้ม  ! ’

“ เป็นไปไม่ได้ ” คิงสตันเหงื่อตก “ ถ้าอย่างนั้นเจอนี่หน่อยเป็นไง ! ”

‘ White Hole !!!’

คราวนี้คิงสตันงัดลูกสปินความแรงสูงที่จะส่งให้ลูกที่ตีโต้กลับมาทุกลูกกระเด็นออกนอกโต๊ะไปมาใช้

โซลีนหรี่ตาลง จากนั้นพอได้จังหวะก็ใช้ออกด้วยลูกอันเดอร์กลาวอย่างไม่กลัวเกรง

“ เปล่าประโยชน์น่า ” คิงสตันแม้จะกล่าวเช่นนั้น แต่ในใจกลับไม่รู้สึกมั่นใจเลยแม้แต่น้อย

ลูกอันเดอร์กลาวข้ามตาข่ายมาได้อย่างเฉียดฉิว ไถลเลียดไปกับพื้นโต๊ะ แต่จู่ๆก็เกิดไถลบิดไปทางขวาเล็กน้อยสร้างความตื่นตระหนกให้แก่ผู้ชมเป็นอย่างยิ่ง เพราะมันไถลจนเกือบจะหลุดออกข้างโต๊ะจริงๆ แต่ทว่าผลจากการไถลกลับยิ่งเป็นการเพิ่มความเร็วให้กับลูกเข้าไปอีก ดังนั้นลูกปิงปองเพิ่มความเร็วขึ้นอีกเท่าตัว แถมยังเลียดกับพื้นโต๊ะจนไม่เปิดโอกาสให้คิงสตันได้ตีโต้เลยแม้แต่น้อย

‘ อะไรกัน ! พลังในการควบคุมลูกของคนๆนี้ มันไม่ใช่ระดับที่เราจะต่อกรด้วยได้แล้ว ’ ซิลเวอร์คิด

‘ มันยืมพลังจากลูกไวท์โฮลของเราไปเพิ่มพลังให้กับลูกไม้ตายของมันได้หรอเนี่ย ’ คิงสตันจู่ๆก็เกิดขาสั่นขึ้นมา นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเกิดความรู้สึกแบบนี้ ขาของเขากำลังสั่นโดยที่ตัวเองไม่สามารถหยุดได้

จากนั้นไม่ว่าคิงสตันจะงัดอะไรออกมาใช้ก็ถูกโซลีนโต้กลับด้วยลูกอันเดอร์กลาวหมด เสียงกองเชียร์ฝั่งอับดุลกลับมาดังกึกก้องอีกครั้ง

‘ 10 – 8 อับดุลอินเตอร์ได้แต้ม ! ’

ถึงตอนนี้วิสด้อมก็นั่งไม่ติดแล้ว เขาไม่อยากเชื่อว่าจะมีคนสามารถทำลายสุญญากาศของคิงสตันลงได้ ไม่สิไม่ใช่แค่สุญญากาศแต่เป็นทุกท่าไม้ตายเลยต่างหาก

“ ยังไม่ถึงห้านาทีเลยนะ ” พรีสไซแซว “ ถ้าไพ่ตายของเรายังไม่หายเหนื่อยเดี๋ยวจะแย่เอานะ ”

“ ไม่เป็นไร เราพร้อมแล้วละ ” พอได้เห็นการเล่นของโซลีนร่างกายของวาก็ลืมความเหนื่อยไปปลิดทิ้ง หรือจะพูดว่าตกใจในสถานการณ์ที่ผลิกล็อคได้ถึงขนาดนี้มากกว่าก็เป็นได้ เพราะถึงต่อให้สามารถรับลูกของคิงสตันได้ แต่สามารถโต้คืนมาถึงสิบลูกรวดได้แบบนี้นับว่าพลังสมาธิ และฝีมือในการควบคุมลูกของโซลีนอยู่ในระดับน่าตื่นตระหนกจริงๆ  

คิงสตันหยุดเคี้ยวหมากฝรั่งก้มหน้าอย่างท้อแท้ ตั้งแตค่เล่นปิงปองมาเขาไม่เคยโดนต้อนจนขนาดนี้มาก่อน แถมมือไม้ก็สั่นจนแทบจะไม่สามารถควบคุมลูกได้ตามต้องการแล้ว

‘ จบแค่นี้สินะเรา ’

“ เฮ้ อีกแค่สามลูกก็ชนะแล้ว ฮึดหน่อยสิเพื่อน ” เสียงวิสด้อมตะโกนปลุกสติคิงสตันขึ้น

‘ อีกสามลูกอย่างนั้นหรอ เจ้าบ้านี่ไม่ได้นับลูกที่เรากำลังจะแพ้ แต่นับลูกที่เรากำลังจะชนะอย่างนั้นหรือ ?! ’ คิงสตันหันไปทางวิสด้อม จากนั้นยิ้มขึ้น ‘ นั่นสินะ ยังมีคนที่เชื่อในตัวเราอยู่นี่ ’

คิงสตันสูดหายใจเข้าลึกๆ จากนั้นหยิบหมากฝรั่งจากกล่องที่เหลืออยู่ทั้งหมดเทเข้าปาก

‘ เอาละนะ ถึงลูกนี้จะเป็นลูกสุดท้ายของชั้น แต่ชั้นจะทำให้นายได้เห็นเองพลังของจักรวาลอันยิ่งใหญ่ ’

พอกรรมการขานให้เสิร์ฟได้คิงสตันก็ใช้นิ้วอวบอิ่มโยนลูกปิงปองขึ้น

“ แววตาฮึดสู้ดีนะ ” โซลีนเอ่ยชม ทันใดนั้นลูกเสิร์ฟพลังสปินความแรงสูงก็พุ่งเข้าหาโซลีน

‘ สุญญากาศ ! ’

ครั้งนี้โซลีนถึงกับต้องชะงักไม่กล้าใช้ออกด้วยลูกอันเดอร์กลาว เพราะพลังสปินรุนแรงอย่างที่ไม่เคยเจอมาก่อน ขืนใช้ลูกไม้ตายสุ่มสี่สุ่มห้าอาจจะพลาดจนออกนอกโต๊ะก็ได้

“ เจอนี่หน่อยเป็นยังไง ! ” เสียงคิงสตันกล่าวงึมงำเพราะหมากฝรั่งที่เต็มปากอยู่

‘ Black Hole ! ’

ลูกตัดความแรงสูงที่พร้อมจะดูดทุกสิ่งทุกอย่างพุ่งเข้าหาโซลีน เพียงแค่ไม้โซลีนสัมผัสโดนก็รู้สึกถึงแรงดูดอย่างรุนแรงกว่าทุกครั้ง ดังนั้นโซลีนปรับหน้าไม้ให้ได้มุมที่สุดก่อนจะตีตัดสวนทางเพื่อลดแรงตัดจากลูกลง

ผลจากสุญญากาศทำให้ลูกปิงปองยิ่งทวีความแรงในการหมุนมากยิ่งขึ้น ราวกับระเบิดเวลาที่พร้อมจะทำลายผู้ที่ไม่สามารถควบคุมลูกได้

‘ White Hole ! ’

คิงสตันจู่โจมต่อเนื่อง ใช้ไวท์โฮลใส่โซลีนแบบไม่ให้ทันตั้งตัว หากเปลี่ยนเป็นคนอื่นคงจะไม่สามารถโต้กลับมาได้อีกแล้ว เพราะหลักการในการรับลูกของคิงสตันไม่เหมือนกัน หากจะตั้งรับแบล๊คโฮลนั้นจำเป็นจะต้องลดแรงตีลงและตัดลูกสวนทาง และหากจะโต้ไวท์โฮลจำเป็นต้องตีสวนด้วยลูกท๊อปสปินเท่านั้น และต้องควบคุมแรงให้พอเหมาะด้วย หากตีเบาหรือแรงเกินไปลูกก็จะเด้งออกทันที ซ้ำยังมีผลของสุญญากาศที่เพิ่มความแรงของลูกเข้าไปอีกด้วย

แต่คู่ต่อสู้ของคิงสตันคราวนี้คือ โซลีนชายผู้มีดีกรีระดับชนะมุซาชิดาบคู่ไร้ผ่ายมาแล้ว ดังนั้นโซลีนสวนลูกไวท์โฮลกลับไปได้อย่างหวุดหวิด

“ จงพ่ายแพ้ต่อพลังของการกำเนิดจักรวาลซะ !!! ” คิงสตันง้างไม้ จากนั้นตบลูกที่หมุนอย่างเกรี้ยวกราดไปดื้อๆ โดนไม่กลัวว่ามันจะเด้งออกหรือไม่

‘ BIG BANG ! ’

ที่คิงสตันสามารถทำเช่นนี้ได้เป็นเพราะการตบลูกไม้ตายนี้ออกไป เป็นการตบที่เรียกได้ว่าหมดจด จนทำให้ผลของการสปินหรือตัดหมดไปในคราวเดียวนั่นเอง นี่เป็นเทคนิคที่น้อยคนนักจะทำได้ เพราะต้องกะจังหวะให้พอดี และตบอย่างไม่ลังเล ไม่เช่นนั้นจะไม่สามารถควบคุมลูกได้ และทำให้ลูกกระเด็นเลยไป

“ รุนแรงจริงๆ ” วาอุทาน

ด้วยความแรงของลูกทำให้โซลีนต้องรีบถอยหลังออกห่างจากโต๊ะไป เพราะหากตั้งรับด้วยมุมไม้ในตอนนี้ลูกจะต้องเด้งออกแน่ๆ

‘ แป๊ก ! ’

โซลีนตั้งรับลูกตบไม้ตายได้อย่างไม่น่าเชื่อ เหมือนเช่นตอนที่ไลร่าวิ่งถอยหลังเพื่อรับลูกตบของวิสด้อมก็ไม่ปาน แต่ด้วยความฉุกละหุกในการตั้งรับทำให้ลูกที่โซลีนส่งกลับไปเป็นเพียงแค่ลูกธรรมดาเท่านั้น จึงเป็นทีให้คิงสตันสามารถตบลูกไม้ตายได้อีกครั้งนี้

‘ BIG BANG ! ’

“ อะไรกัน บ้าไปแล้วเรอะไง ! ” วิสด้อมอุทานไม่ทันจบคำดี โซลีนก็ตัดลูกไม้ตายของคิงสตันกลับราวกับคาดคิดไว้ก่อนแล้ว และลูกที่โซลีนใช้ออกก็คือ ลูกอันเดอร์กลาว

“ เพราะใช้บิ๊กแบงผลจากการสปินจึงหมดไป ทำให้โซลีนสามารถใช้ลูกอันเดอร์กลาวสวนกลับไปได้ เพียงแต่ออกจะเสี่ยงไปหน่อยนะ ” พรีสไซอธิบาย

ยิ่งวาได้เห็นการเล่นของโซลีนมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองยิ่งห่างไกลจากโซลีนมากเท่านั้น  ไม่ใช่เพียงแค่ฝีมืออย่างเดียว แต่ความสามารถในการอ่านเกมและพลังสมาธิยากที่ใครจะเทียบได้จริงๆ

แต่นั่นไม่ใช่การกดดันตัวเอง กลับกันมันยิ่งจุดไฟในตัววาให้ลุกโชนขึ้นไปอีก ความรู้สึกที่อยากจะลองไปให้ถึงจุดเดียวกับโซลีนให้ได้มันมากกว่าจนทำให้วาลืมเรื่องความกดดันไป

ชีวิตคนเราบางครั้งก็เป็นเช่นนี้ บางคนเจอคนที่เก่งกว่าเลยรู้สึกกดดันจนไม่กล้าทำอะไรและล้มเลิกความฝันไป แทนที่จะนำความกดดันนั้นไปใช้กระตุ้นให้ตัวเองฮึดสู้มากขึ้น

“ มาแล้วเรอะลูกอันเดอร์กลาว ” คิงสตันแววตามุ่งมั่น ตะโกนอ้าปากกว้าง “ แต่ครั้งนี้ชั้นไม่ยอมแพ้ง่ายๆอีกต่อไปแล้ว จงวิ่งมาหาชั้นเดี๋ยวนี้ !!! ”

‘ Earth Gravity (แรงดึงดูดของโลก) !!! ’

ทันใดนั้นลูกอันเดอร์กลาวที่โซลีนตั้งใจตีแบบจริงๆจังๆ ไม่เหมือนกับตอนเริ่มเกมก็ลอยขึ้นทันตา ทำเอาโซลีนประหลาดใจไปวูบหนึ่ง

“ ต้องแบบนี้สิ แรงดึงดูดของโลกของจริงไม่มีใครสามารถเอาชนะได้หรอกน่า ” วิสด้อมกำหมัดเชียร์

“ ร้ายกาจจริงๆ ท่าแบบนั้นถ้าใช้เป็นมั่งก็คงจะดีนะ ” พรีสไซกล่าว

วาเองก็คิดเช่นนั้น จนบัดนี้มีคนที่สามารถทำลายลูกอันเดอร์กลาวของโซลีนได้ถึงสองคนแล้วหรือนี่

พริบตานั้นลูกอันเดอร์กลาวก็หมดแรงสปินและลอยขึ้นหาคิงสตันอย่างว่าง่าย นี่แสดงว่าลูกตบไม้ตายของคิงสตันที่ใช้ออกเมื่อสักครู่ได้แฝงพลังของแรงดึงดูดโลกเข้าไปด้วย จึงทำให้ลูกอันเดอร์กลาวของโซลีนไร้ผลราวกับวางกับดักไว้ล่วงหน้าแล้ว

“ ลูกนี้ชั้นขอเถอะนะ ! ” คิงสตันตวาดลั่น ตวัดไม้ออกอย่างลืมซึ่งทุกสิ่ง มีเพียงความคิดที่จะล้มโซลีนให้ได้เท่านั้น

‘ Earth Impact !!! ’

ลูกตบที่แฝงพลังสปิน และทุกอย่างเอาไว้ทั้งแบล๊คโฮล ไวท์โฮล สุญญากาศ บิ๊กแบง และแรงดึดงดูดของโลก ถูกตีออกโดยที่คิงสตันเองก็ไม่รู้ตัว แต่ทุกคนที่เห็นสามารถดูออกได้ถึงพลังที่แฝงอยู่ในลูกนี้

แต่พริบตานั้นไม่ทราบว่าเพราะอะไรวากลับหันไปทางโซลีน เขาเชื่อว่าโซลีนจะต้องโต้ลูกที่แสนจะร้ายกาจนี้กลับไปได้

‘ ช่วยทำให้เราเห็นที ความสามารถระดับนายที่เราอยากจะไปให้ถึงให้ได้ ! ’

“ ลูกตบที่ร้ายกาจแบบนี้ต่อให้เป็นโซลีนก็ไม่มีวันรับได้หรอก ” ซิลเวอร์สะเหยะยิ้ม “ ถึงต่อให้รับได้ผลจากท่าบ้าๆนั่นก็จะทำให้ลูกที่สวนมาเป็นลูกธรรมดาไปอยู่ดี ”

ซาเอะกัปตันทีมสาวแว่นไม่ต่อคำ เพียงจ้องมองไปยังโซลีนเท่านั้น มุซาชิ และทุกคนที่ดูอยู่ก็เช่นกัน

“ ร้ายกาจมาก แต่ว่า…….” โซลีนตาเป็นประกายจับจ้องไปยังลูกตบที่แสนร้ายกาจ ขณะนี้มันอยู่ห่างจากไม้เขาเพียงไม่กี่เซนเท่านั้น วินาทีตัดสินมาถึงแล้ว

“  ลูกตบของชั้นจะทะลวงทุกสิ่งให้ดู ” จากนั้นตวัดไม้ตบออกด้วยลูกอันเดอร์กลาว

“ ไม่กลัวพลาดเลยเรอะ ” วิสด้อมเหงื่อไหลเขาเข้าใจความรู้สึกของโซลีนดี มันเป็นความรู้สึกเดียวกันกับเขาเวลาตบลูกออกเลย ไร้ซึ่งความลังเล มีเพียงแค่ความเชื่อมั่นในฝีมือและลูกที่ตัวเองตบออกไปแล้วเท่านั้น ในใจจึงเกิดความศรัทธาในตัวโซลีนขึ้นมา นี่ถ้าเขากับโซลีนต้องแข่งกันจริงๆจะเป็นยังไงนะ

แต่ก่อนที่จะมีเวลาคิดเรื่องทั้งหมด สายตาทุกคนต่างก็พากันจับจ้องไปยังลูกอันเดอร์กลาวของโซลีน ทุกอย่างคล้ายภาพช้าที่ทำให้ทุกคนนิ่งเงียบกันไปวูบหนึ่ง

ลูกอันเดอร์กลาวลอยเฉียดโดนตาข่าย แต่ก็สามารถข้ามไปได้ จากนั้นไถลเลียดกับพื้น

“ เปล่าประโยชน์น่า แรงดึงดูดของโลกจะทำลายพลังทุกอย่าง ลูกไม้ตายของนายก็ไม่มีข้อยกเว้น ! ” คิงสตันตะโกนไม่สนหมากฝรั่งที่คาอยู่เต็มปาก ขอแค่ลูกนี้ลอยขึ้นเท่านั้นเขาจะตบลูกไม้ตายออกไปเรื่อยๆ ดูสิว่าใครจะทนต่อแรงกดดันของจักรวาลได้นานกว่ากัน

ลูกอันเดอร์กลาวที่ไถลอยู่เริ่มทำท่าจะกระดอนขึ้น ราวกับโดนแม่เหล็กดูดขึ้น แต่ถึงกระนั้นมันก็ยังคงยื้อติดอยู่กับพื้นให้ได้ ราวกับโซลีนกำลังดวลพลังในการควบคุมลูกกันด้วยเวทมนต์อยู่

อีกไม่กี่เซนเท่านั้นลูกปิงปองก็จะถึงตัวคิงสตัน มันหมุนคว้างและลอยขึ้นลงเพียงไม่กี่มิลเท่านั้น

‘ ลอยขึ้นมาสิ ! ’

‘ ฟึ่บ ! ’

ทว่าลูกปิงปองไม่ยอมลอยขึ้น มันพุ่งเลียดโต๊ะก่อนที่จะชนกับพุงของคิงสตันเสียงดังแป๊ะ และกระเด้งหล่นไปพื้นข้างๆ

“ แรงจริงๆ ” คิงสตันที่ได้สัมผัสพลังของลูกอันเดอร์กลาวด้วยพุงของตัวเองพึมพำก่อนจะล้มลงเพราะตกใจกับลูกอันเดอร์กลาวจนเผลอกลืนหมากฝรั่งที่เยอะเกินลงไปติดคอ

‘ 11 – 8 โซลีนทีมมิราเคิล อับดุลอินเตอร์เป็นฝ่ายชนะ ! ’

เสียงกรรมการประกาศ จากนั้นตามด้วยเสียงปรบมือดังกระหึ่ม เพราะโซลีนเล่นได้สวยงามหมดจดจริงๆ

“ เป็นอะไรไหม ” โซลีนที่เห็นคิงสตันล้มลงรีบวิ่งไปดู

“ แค่ก แค่ก ” คิงสตันไออยู่ จากนั้นแลบลิ้นบ้วนหมากฝรั่งออกจากปาก โชคดีที่ไม่ติดคอตายเสียก่อน

“ ชั้นบอกนายแล้วว่าอย่าเคี้ยวหมากฝรั่งเวลาแข่ง ระวังจะติดคอนะ ” โซลีนกล่าวทีเล่นทีจริงยื่นมือให้คิงสตัน

ส่วนคิงสตันนั้นหัวเราะร่าเพราะเป็นการแพ้อย่างหมดรูปครั้งแรกจริงๆ จากนั้นจับมือโซลีนให้เขาช่วยดึงตัวลุกขึ้น

“ เป็นประสบการณ์ที่ดีมากที่ได้เล่นกับนายนะ ” คิงสตันยิ้ม

“ เช่นกัน ” โซลีนกล่าว

“ แต่ยังไงชั้นคงเลิกเคี้ยวหมากฝรั่งไม่ได้หรอกนะ ฮ่าๆ ” คิงสตันกล่าวก่อนจะโบกมือลา

“ ขอโทษด้วยนะ ” คิงสตันเกาหัว

วิสด้อมส่ายหน้า แว่นสีฟ้าสะท้อนแสงเป็นประกายก่อนจะจับจ้องไปยังวา ‘ ในที่สุดเราก็ได้เจอกันจนได้ แต่น่าเสียดายหน่อยนะ เพราะนายไม่มีวันเอาชนะชั้นได้แน่ ต่อให้เป็นโซลีนก็เอาชนะชั้นที่ได้ฉายาว่า ดาบอัคคีทมิฬไม่ได้ ! ’

“ เฮ้ๆ สงสัยมันจะเข้าโหมดเอาจริงแล้วสิ ” คิงสตันหันไปกล่าวกับโทโมะ วิสด้อมเวลาเอาจริงมักจะเป็นแบบนี้เสมอ คงเป็นเพราะเห็นคิงสตันต้องแพ้อย่างหมดรูปกระมัง

เสียงกรรมการประกาศให้คู่ต่อไปออกมาเล่นได้หากพร้อมแล้ว

“ ชั้นไปละนะ ” วิสด้อมลุกขึ้นกำไม้ในมืออย่างมั่นใจ

“ สู้เขานะ แล้วก็อย่าไปหาเรื่องเขาอีกละ ” โทโมะกำชับ

ทางด้านวาพอโซลีนเดินกลับมาก็ถามขึ้น

“ พร้อมหรือยัง ”

“ อืม ” วาสูดหายใจเข้าลึกๆ เขารู้ว่าคู่ต่อสู้ของเขาในวันนี้คือใคร และมีฝีมืออยู่ในระดับไหน วิสด้อมสามารถเอาชนะไลร่าที่เขาไม่สามารถเอาชนะได้เลยแม้แต่ลูกเดียวได้ ทั้งยังสามารถเอาชนะลมดำที่มีฝีมือสูสีกับเขาได้ แต่ถึงกระนั้นวาก็ไม่ยอมถอดใจง่ายๆ พลังใจที่พรีสไซแสดงให้เห็นในการแข่งคราวที่แล้ว กับโซลีนที่อุตส่าห์ยอมถ่วงเวลาให้เขาจะต้องไม่เสียเปล่า

ขณะกำลังจะก้าวออกไปนั้นสายตาของวาก็บังเอิญมองไปเจอคนๆหนึ่งเข้า ชายคนนั้นกอดอกมองมายังวาซึ่งก็คือ ครอสนั่นเอง และที่ข้างกายครอสก็ไม่ต้องสงสัยว่ามีใครยืนอยู่ สโนว์นั่นเอง ทันใดนั้นความกังวลเรื่องวิสด้อมก็หายไปหมดสิ้น

“ มองอะไรอยู่เรอะ ” พรีสไซถามมองตาม “ อ๋อ ที่แท้ก็พวกเอสมอนเต้จอมปากดีนั่นเอง ได้ข่าวว่าพวกนี้เป็นม้ามืดของปีนี้ แต่ชั้นว่าไม่เท่าไหร่หรอก ไม่ต้องไปสนใจหรอกแข่งให้เต็มที่ก็พอ ”

“ อาละวาดให้เต็มที่เลยนะ เจ้าปีศาจ ” โซลีนฉีกยิ้ม

วาเพียงพยักหน้า ลดสายตาจากสโนว์และครอสลงมองตรงไปยังโต๊ะปิงปอง จากนั้นก้าวออกไปด้วยอารมณ์ที่เขาเองก็ไม่สามารถจะบรรยายได้ มันไม่ใช่ทั้งความตื่นเต้น หรือกดดัน แต่น่าจะเรียกว่า ‘ ใจเต้น ’ มากกว่า

“ ระวังตัวด้วยนะครับ จีดาบคลั่งแข็งแกร่งมาก ” ดีว่ากล่าว “ แรงโจมตีจากดาบของเขารุนแรงมาก หากปะทะกันตรงๆเกรงว่าคุณโซเฟียอาจจะรับไม่ไหวก็ได้ เพราะขนาดผมเองยังต้องใช้ลมปราณต้านรับไว้เลย แถมจีดาบคลั่งในตอนนี้อาจจะเรียกได้ว่าแข็งแกร่งเหนือผมไปแล้วก็ได้ ”

“ ขอบใจนะ ” โซเฟียยิ้ม นึกถึงแล้วก็ตลกเหมือนกันเพราะเธอเองก็เกือบได้สู้กับจีดาบคลั่งเมื่อครั้งที่จีดาบคลั่งมาอาละวาดในงานโรงเรียนครั้งก่อนแล้ว แต่ได้ดีว่าออกหน้าช่วยไว้ก่อน คราวนี้พอสมใจแล้วกลับรู้สึกอยากให้ดีว่าช่วยออกหน้าให้อีกครั้งขึ้นมาพิกล

เธอมองข้ามไปยังฝั่งโรงเรียนเกเบรียลก็พบรังสีกดดันแผ่มาจากจีดาบคลั่ง เป็นรังสีที่รุนแรงอย่างที่เธอไม่เคยสัมผัสมาก่อน และทันใดนั้นเสียงใสแหลมเล็กก็ดังมากจากด้านหลังของเธอ

“ พี่โซ ”  ซิลเวียร์ยิ้มแฉ่งเกาะขอบกั้นจากฝั่งคนดูโบกมือให้เธออย่างบ้องแบ้ว “ สู้เขานะค่ะ แล้วอย่าลืมมาเชียร์หนูด้วยนะ ” เธอป้องปากตะโกน

“ ขอบใจมากนะจ๊ะ ” โซเฟียพยักหน้า โบกมือกลับทำเอาซิลเวียร์เขินหน้าแดงเลยทีเดียว

“ อย่ารุนแรงกับผู้หญิงมากนักนะ ” ไซเมตกำชับ แต่ดูเหมือนจีดาบคลั่งจะไม่ฟัง ก้าวออกไปด้วยจิตฆ่าฟันที่รุนแรง

‘ ชิ อัศวินเพลิงงั้นรึ ฉายาเกินจริงแบบนี้มีไว้แค่หลอกเด็กได้เท่านั้นละ ’ จีดาบคลั่งที่ยืนรอบนเวทีแล้ว จับจ้องไปยังโซเฟียที่กำลังก้าวขึ้นมา

“ โอ้ เอาละครับท่านผู้ชม ขณะนี้ผู้เข้าแข่งขันทั้งสองของเราดูเหมือนจะพร้อมแล้ว ศึกระหว่างสองนักดาบ หนึ่งคือ นักดาบสาวสวยขวัญใจของพวกเรา ฉายา โซเฟียอัศวินเพลิง กับอีกหนึ่งคือ….. ” จู่ๆเด็กชายนักประกาศชะงัก รู้สึกคอเย็นวาบพอเหลียวหลังไปก็พบว่าที่ต้นคอของตนมีดาบทมิฬจ่ออยู่

“ ไม่ต้องพล่ามมากรีบประกาศเริ่มการแข่งได้ละ ” จีดาบคลั่งสั่ง จิตสังหารรุนแรงแบบสุดๆ เด็กชายนักประกาศต้องกลืนน้ำลายเฮือก

ไซเมตส่ายหน้า “ ไอ้บ้าเอ๊ย เดี๋ยวก็โดนปรับแพ้หรอก ”

“ ฮ่าๆ สมแล้วที่ได้ฉายาว่าจีดาบคลั่ง นักดาบที่ไร้ซึ่งความปราณี และลงมืออย่างอำมหิตที่สุด ”

นี่นายไม่ได้กลัวอะไรเลยใช่ไหม โซเฟียคิดขณะเด็กชายนักประกาศกล่าว

“ อึก” จีดาบคลั่งใช้ดาบทมิฬสะกิดต้นคอเด็กชายนักประกาศเบาๆ “ ดูเหมือนว่าหน้าที่ของผมจะหมดลงแล้ว ขอประกาศเริ่มการแข่งได้ ณ บัดนี้ครับ ! ”

จากนั้นเด็กชายนักประกาศรีบวิ่งลงจากเวที หายใจเข้าลึกๆครู่หนึ่งค่อยรู้สึกร่างกายหายตึงเครียดไปได้

“ จะถอนตัวตอนนี้ก็สายไปแล้วนะสาวน้อย ” จีดาบคลั่งตาแดงกร่ำ หากใครก็ตามได้มาเผชิญหน้ากับจีดาบคลั่งในตอนนี้ไม่มีกำลังขวัญกล้าพอก็คงจะกลัวจนหัวหดไปแล้ว เพราะรังสีกดดันที่มาจากตัวผู้ใช้ดาบ และดาบทมิฬที่ดุดันอำมหิตอันนั้นรุนแรงจริงๆ

เมื่อเทียบดาบเพลงอัคคีของโซเฟียกับดาบทมิฬของจีดาบคลั่งแล้วก็ไม่ต่างอะไรกันกับขอนไม้กับไม้จิ้มฟัน

‘ ขวับ ขวับ ขวับ ! ’

ทันใดนั้นเบื้องหน้าจีดาบคลั่งปรากฎเส้นสายสามสี่สาย ซึ่งเกิดจากการฟันดาบเพลิงอัคคีผ่านอากาศของโซเฟียโดยที่จีดาบคลั่งไม่ทันได้ตั้งตัว ช่างเป็นการลงมือที่สง่างามและรวดเร็วจริงๆ

“ อย่าประมาทคู่ต่อสู้สิคะ การแข่งเริ่มขึ้นแล้วนะ ”

เสียงปรบมือเชียร์ดังกระหึ่ม โดยเฉพาะจากแฟนคลับของโซเฟีย ซึ่งมีทั้งชายและหญิง ปะปนกันไป

จีดาบคลั่งถึงกับสะแหยะยิ้ม เป็นรอยยิ้มที่ดูบ้าและอำมหิตกว่าตอนที่สู้กับดีว่าเสียอีก ขนาดดีว่ายังไม่กล้าท้าทายเขาถึงขนาดนี้ถึงแม้จะถูกต่อให้ถึงสามกระบวนท่า แต่ก็ไม่ถึงขั้นวาดกระบี่ใส่หน้าเขาแบบนี้ แต่ผู้หญิงคนนี้ไปเอากำลังขวัญมาจากไหน เป็นใครกันถึงกล้าทำกับเขาขนาดนี้

‘ แล้วเธอจะต้องเสียใจที่กล้าท้าทายชั้นถึงขนาดนี้ ’ ว่าแล้วจีดาบคลั่งก็ตวาดลั่นตวัดดาบทมิฬในมือจู่โจมใส่โซเฟีย

“ ว้าว ”โซเฟียอุทานพลิกตัวหลบได้อย่างสวยงาม ราวกับคาดคำนวณไว้แล้ว แต่จีดาบคลั่งไม่หยุดเพียงแค่นั้นตวัดดาบทมิฬจี้ตามไม่ปล่อย

หากเทียบกันด้านความคล่องตัวแล้วโซเฟียยังเป็นต่ออยู่ครึ่งส่วน แต่หากเทียบเรื่องพละกำลังแล้วจีดาบคลั่งเป็นต่ออยู่หลายส่วนมาก แต่ถึงกระนั้นจีดาบคลั่งก็ถือเป็นคู่ต่อสู้ที่สมน้ำสมเนื้อกับดีว่า และตามที่ปะทะกันครั้งล่าสุดดูเหมือนจะเหนือดีว่าไปขั้นหนึ่งแล้วจริงๆ

รังสีฆ่าฟันคุกคามแผ่จากดาบทมิฬไม่หยุดยั้ง หากยังหลบแบบนี้ต่อไปยังไงก็ต้องพลาดท่าเสียทีแน่ ดังนั้นโซเฟียอาศัยจังหวะที่จีดาบคลั่งมีช่องโหว่ตวัดดาบทมิฬตีสวนกลับไป แต่เพียงดาบปะทะกันเท่านั้นเธอก็รู้สึกแขนชาวูบ พละกำลังของชายคนนี้ไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่เธอจะตีแลกด้วยได้จริงๆ

จากการปะทะกันครั้งนี้ทำให้คนที่เสียจังหวะกลับกลายเป็นโซเฟียเอง จีดาบคลั่งได้ทีเห็นโซเฟียแขนตกไปวูบหนึ่งก็กระหน่ำฟันดาบซ้ำใส่เธออย่างไม่หยุด

ในระยะประชิดเช่นนี้เธอทำได้เพียงยกดาบขึ้นป้องกันเท่านั้น แต่ดาบเพลิงอัคคีที่มีขนาดเล็กเรียวเช่นนี้ไหนเลยต้านทานดาบทมิฬที่มีหนาและหนักขนาดนี้ได้ แถมจีดาบคลั่งยังลงมืออย่างอำมหิตโดยไม่สนว่าคู่ต่อจะเป็นผู้หญิงหรือไม่อีกด้วย

“ รู้สึกอยากไปแทนคุณโซเฟียยังไงก็ไม่รู้สิครับ ” ดีว่ากำหมัด

“ ใจเย็นๆไว้ โซเฟียไม่แพ้ง่ายๆหรอกน่า ” ไซโคร แนชกล่าว “ เจ้าจงตั้งจิตให้สงบไว้ เพราะหากโซเฟียแพ้ขึ้นมาจริงๆ คู่ต่อสู้ที่เจ้าจะต้องเจอยังร้ายกาจกว่าจีดาบคลั่งมากนัก ”

ว่าแล้วก็มองไปยังไซเมตที่ดูการแข่งอย่างไม่รู้สึกทุกข์ร้อน คนแบบนี้น่ะหรอที่ว่าร้ายกาจว่าจีดาบคลั่งหลายเท่า

‘ เกร๊ง เกร๊ง เกร๊ง ’

เสียงดาบปะทะดาบที่จีดาบคลั่งกระหน่ำฟาดใส่โซเฟียดังอย่างไม่มีวี่แววว่าจะหยุดจนกว่าเธอล้มลง

‘ ขืนเป็นแบบนี้ต่อไปมีหวังข้อมือหักหมดแน่ ’ เธอคิด

ความร้ายกาจและอำมหิตในการลงมือของจีดาบคลั่งเหนือกว่าคู่ต่อสู้ทุกคนที่เธอเคยพบมาจริงๆ แม้แต่มาซาซึมุเทพสายลมฟูจินก็ยังไม่อาจเทียบได้ ที่ตอนนั้นดีว่าสามารถสยบชายคนนี้ลงได้ แถมยังต่อให้สามกระบวนท่าอีกนับว่าฝีมือของดีว่าเหนือชั้นมากจริงๆ

“ อย่าแพ้เขานะ ” ถ้าจำไม่ผิดนั่นคือเสียงของกิมขวานยักษ์หนึ่งในกรรมการนักเรียนซึ่งเคยพลาดท่าเสียทีให้แก่จีดาบคลั่งมาก่อน จากนั้นเสียงเชียร์จากน้อยส์มีดสั้น และแม็กผู้ใช้ดาบที่เคยแพ้ให้กับจีดาบคลั่งเหมือนกันก็ตะโกนให้กำลังเธออย่างไม่ขาดสาย

‘ ขอบใจมากนะ ’ เธอคิดพลางพยายามประคองกาดไม่ให้ตกลง  

“ เจ้านินจาเงาอัคคีท่าทางจะลำบากแล้วนะครับ คุณโคทาโร่ ” มาซาซึมุกล่าวอย่างร้อนรน พอหันไปทางโคทาโร่หัวหน้านินจาโรงเรียนฮิงะก็พบว่าเขากำลังประสานอินอยู่อย่างสงบ

“ เรามาช่วยกันตั้งจิตให้กับเจ้านินจาเงาอัคคีกันเถอะ ถึงแม้ชื่อเสียงของฮิงะจะถูกทำลายป่นปี้ด้วยน้ำมือของเธอคนนั้น แต่วิถีแห่งนินจาต้องคงอยู่ต่อไป ” โคทาโร่ประสานอินอย่างตั้งมั่น ทำเอามาซาซึมุตาเป็นประกาย

“ คะ คุณโคทาโร่ ช่างยิ่งใหญ่เสียจริงๆ ให้อภัยได้แม้กระทั่งศัตรู ”

“ ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกมาซาซึมุ ความจริงเราจะโทษนินจาเงาอัคคีนั่นก็ไม่ได้ นินจาแต่ละคนย่อมมีภารกิจและนายของตน การสังหารพวกเราก็ไม่ใช่ความผิดของเขา เพราะไม่ฆ่าก็ย่อมทุกฆ่า เธอคนนั้นเข้าใจกฎของโลกนินจาอย่างถ่องแท้ บางทีเธออาจจะต้องแบกรับบาปที่ทำไว้มากกว่าที่พวกเราคิดก็ได้ สมแล้วที่ได้ชื่อว่านินจาเงาอัคคี ”

“ เธอๆ พวกเราย้ายที่กันเถอะสองคนนี้ดูน่ากลัวยังไงก็ไม่รู้ ” หญิงสาวคนที่นั่งถัดจากโคทาโร่กระซิบบอกเพื่อนข้างๆ

แต่ทั้งมาซาซึมุและโคทาโร่ที่กำลังประสานอินเอาใจช่วยโซเฟียอย่างแน่วแน่จะรู้ไหมหน๋อว่าหากคำพูดที่กำลังพูดกันอยู่เข้าถึงหูโซเฟียเธอคงทำได้แค่หัวเราะแหะๆเท่านั้น หรือหากสนิทกันมากกว่านี้สิ่งที่ได้รับเพิ่มอาจจะเป็นกำปั้นพร้อมคำพูดที่ว่า ‘ ก็บอกแล้วไงว่าเราไม่ใช่นินจาเงาอัคคี แล้วเรื่องกฏของโลกนินจานั่นก็ด้วย เลิกทำตัวบวมๆกันได้แล้ว ’

เพียงแต่ตอนนี้โซเฟียรู้สึกว่าข้อมือของเธอเริ่มจะรับการโจมตีไม่ไหวแล้ว ขาของเธอย่อลงเพราะแรงโจมตีอันหนักหน่วง หากยื้อต่อเกรงว่าเธอคงจะต้องล้มลงแน่นอน และจีดาบคลั่งก็ไม่ใช่คนที่จะให้โอกาสคู่ต่อสู้ที่ล้มแล้วเสียด้วย

แต่ด้วยความสามารถในการประเมินสถานการณ์อันเป็นเลิศทำให้เธอสามารถคิดแผนการระหว่างที่กำลังรับมือไปได้ พริบตานั้นเองขณะที่จีดาบคลั่งง้างดาบขึ้น เป็นจังหวะเพียงแค่เสี้ยววินาทีเท่านั้นโซเฟียก็หงายล่างลงกับพื้นอย่างรวดเร็วคนอื่นที่เห็นจะคิดว่าเธอเสียหลักล้มลง แต่ความจริงคือเธอจงใจมิเช่นนั้นก็ไม่อาจหลบพ้นจากรัศมีการโจมตีของจีดาบคลั่งได้

“ คิดว่าจะรอดรึ ” แต่ดาบทมิฬคล้ายมารร้ายที่จ้องจะกินเลือดเนื้อ แม้จะเสียจังหวะไปแต่ความเร็วอันเหนือชั้นของจีดาบคลั่งก็ทำให้เขาพลิกดาบเปลี่ยนกระบวนท่าแทงใส่โซเฟียที่นอนอยู่กับพื้นได้

“ เป็นการโจมตีที่บ้าบิ่นดีแท้ ” รูเกียร์ลูบคางพลางกล่าว

“ พี่โซ ” ซิลเวียร์ประสานมือลุ้น

โซเฟียหมุนตัวกลิ้งไปกับพื้นเร็วที่สุดเท่าที่เธอจะสามารถทำได้ ดาบทมิฬของจีดาบคลั่งจี้แทงใส่เธออย่างบ้าคลั่ง บางครั้งก็เฉียดผ่านหน้าเธอไปเพียงไม่กี่นิ้วเท่านั้น

การกลิ้งหลบไม่ใช่ทางรอดที่ดีเลย เพราะนอกจากจะเชื่องช้ากว่าผู้ลงมือแล้ว ยังทำให้เวียนหัวและพลาดท่าได้ง่ายๆเสียด้วย แต่เธอไม่มีทางเลือก และตอนนี้ก็ถึงเวลาที่เธอจะต้องรีบลุกขึ้นให้ได้แล้ว

หากคู่ต่อสู้ไม่ใช่จีดาบคลั่งที่มีดีกรีสยบดีว่า และสามกรรมการนักเรียนมาได้ เธอคงจะพอหาช่องโหว่ลุกขึ้นได้บ้าง แต่การโจมตีของจีดาบคลั่งถี่ยิบจนไม่มีช่องโหว่ให้ยันตัวลุกขึ้นได้เลย นี่เธอจะต้องแพ้ทั้งๆอย่างนี้หรือเนี่ย

“ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ” โซเฟียกัดฟัน พริบตานั้นตัดสินใจแทงดาบเพลิงอัคคีสวนขึ้นใส่จีดาบคลั่ง จีดาบคลั่งประหลาดใจเล็กน้อย แต่ก็หาได้หลบการโจมตีของเธอไม่ กลับแทงดาบทมิฬสวนใส่คอหอยของเธออย่างรวดเร็ว

สไตล์การต่อสู้ของจีดาบคลั่งอำมหิตสมชื่อจริงๆ การโจมตีครั้งนี้ ‘ ไม่เป็นท่านม้วย ก็เราสิ้น ’ หากดาบเพลิงอัคคีแทงถูกจุดสำคัญของจีดาบคลั่งได้เช่นท้องก็ถือเป็นอันจบเกม ส่วนจีดาบคลั่งหากแทงใส่คอหอยของเธอได้ก็เป็นอันจบเกมเช่นกัน

ภาพดาบทมิฬแหวกอากาศใส่คอหอยของเธอชวนให้ขนลุกอย่างยิ่ง แต่โซเฟียทำได้เพียงแค่ตั้งสติให้มั่นเท่านั้น จากนั้นอาศัยจังหวะเพียงวูบหนึ่งเท่านั้นโยกหัวหลบอย่างรวดเร็ว

‘ ฉึก ! ’

ดาบทมิฬแทงพลาดปักลงกันพื้นเวที แต่นั่นก็เพียงพอจะทำให้ผู้ชมขนลุกกันไปทั่วแล้ว เพราะมันเฉียดหน้าเธอไปเพียงไม่กี่เซนเท่านั้น โซเฟียเองได้ยินเสียงดาบแทงกับพื้นที่ข้างหูเธออย่างชัดเจน

ส่วนดาบเพลิงอัคคีแทงเฉียดผ่านท้องของจีดาบคลั่งไปเล็กน้อย ทำเอาพลังชีวิตของจีดาบคลั่งลดลงไป 200 หน่วย

ดีว่าไม่ค่อยชอบสถานการณ์เช่นนี้สักเท่าไหร่ ดูแค่นี้ก็รู้แล้วว่าใครเป็นต่อ ตั้งแต่เริ่มมาโซเฟียทำได้แต่รับการโจมตีเท่านั้น แถมโอกาสสวนกลับยังพูดได้ว่าแทบไม่มี ที่สามารถโจมตีจีดาบคลั่งครั้งนี้ได้เป็นเพราะอาศัยโชคช่วยจากความบ้าของจีดาบคลั่งล้วนๆ

“ ชิ ” จีดาบคลั่งรีบชักดาบขึ้นหมายแทงซ้ำ แต่ก็ถูกโซเฟียที่นอนอยู่ถีบเท้าใส่ท้องโดยไม่ทันตั้งตัว แต่แม้เธอจะออกแรงถีบไปพอสมควรก็ตามร่างของจีดาบคลั่งก็แทบไม่ไหวติงเลยสักนิด

“ มีแค่นี้เรอะอัศวินเพลิง ” จีดาบคลั่งชักดาบขึ้นมาภายในเสี้ยววินาที ตวัดใส่โซเฟีย

โซเฟียไม่รอช้ารีบยันตัวขึ้นพร้อมวิ่งปราดออกให้พ้นรัศมีการโจมตี เธอรอดไปได้อย่างหวุดหวิดอีกครั้ง เป็นภาพที่น่าใจหายเสียจริงๆ

“ ฮ่าๆๆๆๆ ”จีดาบคลั่งหัวเราะบ้าคลั่ง “ นี่หรืออัศวินทำได้แค่วิ่งหนีหัวซุกหัวซุนยังกับลูกหมา ”

โซเฟียไม่สนคำพูดของจีดาบคลั่ง จังหวะที่จีดาบคลั่งหยุดการโจมตีเพียงนิดเดียวก็ถือเป็นโอกาสทองของเธอ ดังนั้นเธอไม่ยอมให้อารมณ์อยู่เหนือสติ ยืนตั้งท่ามั่นจากนั้นตวัดลากดาบเพลิงอัคคีไปกับพื้น

“ โอ้ๆ ถึงกับต้องใช้ไม้ตายของเล่นแล้วรึไง ” จีดาบคลั่งวาดดาบออกตั้งกระบวนท่าเตรียมจู่โจมใส่โซเฟีย และถ้าดีว่าจำไม่ผิดนั่นคือ กระบวนท่าดาบมารคลั่งที่ล้มสามกรรมการนักเรียนได้ในพริบตา แถมยังทำเอาดีว่าเกือบพ่ายแพ้มาแล้ว

กระบวนท่าดาบมารคลั่งคือกระบวนท่าแลกชีวิตที่จะใช้จนกว่าคู่ต่อสู้หรือผู้ใช้เองจะล้มลง ความบ้าคลั่งและรุนแรงของกระบวนท่านั้นอยู่ในขั้นยากจะต้านทานได้  จนได้ชื่อว่าต่อให้เทพเจ้ามาขวางก็จักถูกหั่นออกเป็นชิ้นๆ

นี่ยังไม่นับถึงความสามารถของจีดาบคลั่งที่เพิ่มขึ้นมาเกือบเท่าตัว เรื่องพลังและความเร็วยิ่งไม่ต้องพูดถึง แถมยังวิชาลมปราณที่เพิ่มใหม่อีก แค่คิดก็ขนลุกแล้ว

 “ ข้าแด่อัคคีแห่งความมืดเอ๋ย จงทำตามสัญญที่ให้ไว้กับข้า ” ดาบเพลิงอัคคีปรากฏประกายไฟขึ้นขณะถูกลากไปกับพื้น “ จงเผาพลาญศัตรูของข้าชั่วกัปชั่วกัลป์ !!! ”

พริบตานั้นดาบเพลิงอัคคีก็ลุกโชนด้วยเปลวเพลิงที่น่าเกรงขามที่ไม่ทราบว่าล้มคู่ต่อสู้แสนร้ายกาจมาแล้วกี่คน

“ มะ มาแล้วครับคุณโคทาโร่ เจ้านินจาเงาอัคคีเรียกมังกรไฟออกมาแล้ว ” มาซาซึมุยิ้มเชียร์สุดใจ “ พลังจิตที่เราส่งต่อในที่สุดก็ไปถึงเจ้านินจาเงาอัคคีจนได้นะครับ ”

“ เท่เป็นบ้าเลย ” วีวี่ส่งเสียเชียร์ แต่สำหรับดีว่านั้นทำได้แค่นั่งเงียบกริบ เพราะเขาทราบว่าวินาทีตัดสินกำลังมาถึงแล้ว แถมยังมาเร็วกว่าที่เขาคาดคิดไว้เสียอีก

ทางด้านโซเฟียตั้งท่าเป็นกระบวนท่าเวลาแห่งรุ่งอรุณท่าโจมตีระยะประชิดที่ใช้ความเร็วและสเตปเท้าจู่โจมคู่ต่อสู้แบบไม่ให้ตั้งตัว ซึ่งเคยใช้จัดการเทพสายลมฟูจินที่รวดเร็วอย่างมาซาซึมุมาแล้ว

“ จริงๆ ก็อยากจะเลี้ยงไว้เล่นต่อสักหน่อย แต่มันคงจะจบแล้วละ เตรียมรับความเจ็บปวดแบบแสนสาหัสได้เลย ” จีดาบคลั่งกัดฟันจากนั้นถาเข้าหาโซเฟีย

“ กระบวนท่าดาบมารคลั่ง  !!! ”

“ เพลงดาบอัศวิน –  เวลาแห่งรุ่งอรุณ (Time to awakens) !!! ”

ทั้งสองกู่ร้องพร้อมกัน จากนั้นฉากการแลกชีวิตของสองนักดาบอันแสนดุเดือดก็ได้เริ่มต้นขึ้น เพียงแต่คราครั้งนี้โซเฟียอาจลืมคิดไปเรื่องหนึ่ง นั่นคือจุดอ่อนของกระบวนท่าเวลาแห่งรุ่งอรุณที่หากคู่ต่อสู้ไม่ตั้งรับแต่สวนกลับการโจมตีกลับมากระบวนท่าก็จะพังทลายลง ซึ่งจีดาบคลั่งไม่ใช่ประเภทตั้งรับอยู่แล้ว แต่เป็นประเภทแลกชีวิตเสียด้วย

‘ เอาใจช่วยเราด้วยนะวา ’ เธอคิดขณะที่ดาบแรกกำลังจะปะทะกันในไม่กี่อึดใจ เพลิงอัคคีที่โชติช่วงดังประกาศิตกำลังจะเริ่มโรมรันกับดาบทมิฬที่คล้ายดั่งมารร้ายแล้ว

อัศวินเพลิงจะสามารถต่อกรกับมารคลั่งได้หรือไม่ หนทางชนะของเธอจะมีอยู่จริงหรือ ไม่มีใครทราบได้………..

______________________________________