ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
โรงเรียนมหาโจร
บทนำ
นาฬิกาข้อมือของวาบอกเวลา 8.00 น. ตรง ซึ่งก็หมายความว่า เขาสายมากแล้ว !!!
วารีบวิ่งสุดชีวิตหมายไปให้ทันเข้าแถว ถึงแม้ว่า ความหวังนั้นจะหาความน่าจะเป็นได้ยากนัก และแล้วความหวังของเขาก็ต้องสลายไป ก็เพราะบุคคลที่ยืนดักอยู่ทางหน้าของเขา คือ หัวหน้าฝ่ายปกครองประจำโรงเรียน
“ มาสาย !! ” หัวหน้าฝ่ายปกครองพูดเสียงดัง พร้อมกับเป่านกหวีด เป็นสัญญาณบอกให้รู้ว่า นักเรียนที่มาหลังจากเวลานี้ จะต้องโดนเช็คในสถิติว่า สาย นี่ไม่ใช่แค่ครั้งแรกที่วามาสาย แต่กลับเป็นครั้งที่ 33 แล้วที่เขามาโรงเรียนสาย ซึ่งเป็นสถิติการมาสายที่สูงที่สุดในรอบ 80 ปี ของโรงเรียนเลยทีเดียว
“ หลังเลิกแถว ขอเชิญมาพบที่ห้องปกครองหน่อยนะ นายวา ” หัวหน้าฝ่ายปกครองพูด ด้วยเสียงที่แผ่วเบา ซึ่งเสียงของเขานั้น อย่าว่าแต่ วาเลยที่จะต้องผวา แม้แต่เด็กทุกคนในโรงเรียน ลองได้ฟังดูแล้วก็คงต้องรู้สึกเช่นเดียวกัน
“ ครับ ” วา ตอบ พลางคิดในใจ ว่าคราวนี้มีลางสังหรณ์ไม่ค่อยดีสักเท่าไรเลย
หลังจากเลิกแถวแล้ว วา ก็ได้ไปเข้าพบหัวหน้าฝ่ายปกครองที่ ห้องปกครอง บรรยากาศในห้องปกครอง ชวนทำให้รู้สึกขนลุก ประกอบกับสายตาของหัวหน้าฝ่ายปกครองที่จ้องมองมา ที่เขา พร้อมกับรอยยิ้ม ที่ดูเหมือนมีอะไร ซ่อนอยู่ในนั้น
“ เอา -- ละ มาเข้าเรื่องกันเลยนะ นายวา ” หัวหน้าฝ่ายปกครอง พูดพร้อมกับ ประสานสายตากับวา
“ ครับผม “ วา กลืนน้ำลาย รู้สึกอึดอัด
“ ครูมีข่าวร้ายจะต้องบอกกับเธอนะ “
“ ขอเป็นข่าวดีแทนได้ไหมครับ “
“ ได้สิ ข่าวดีก็ คือ เอ็งกำลังจะได้กลายเป็นศิษย์เก่าโรงเรียนเราภายในวันนี้แหละ “
“ ทำไมละครับ แต่ผมเพิ่งจะเรียนอยู่ ม.5 เองนิครับ แล้วนี่ ก็เพิ่งเทอมหนึ่งเอง ผมยังไม่ค่อยเข้าใจครับ งั้น
ขอข่าวร้าย เลยละกันนะครับ ” วา เริ่มรู้สึกสังหรณ์ใจ ไม่ดีมากยิ่งขึ้น
“ข่าวร้ายก็ คือ เอ็งถูกไล่ออก”
“ ไล่ออก! ข้อหาอะไรครับ ” วา ถึงขนาดต้อง สะดุ้งเมื่อได้ยิน เช่นนั้น
“ มาโรงเรียนสาย ”
“ แค่มาโรงเรียนสาย เนี่ยนะครับ มันไม่เกินไปหน่อยหรือครับ ” วา รู้สึกตะลึงระคน เสียใจอย่างรุนแรง
“ ใช่แล้ว เอ็งมาโรงเรียนสาย เกินกว่ากฎ ข้อที่ 256 ของโรงเรียนระบุไว้ โทษก็ คือ ไล่ออก สถานเดียว !!! ”
______________________________
บทนำ
นาฬิกาข้อมือของวาบอกเวลา 8.00 น. ตรง ซึ่งก็หมายความว่า เขาสายมากแล้ว !!!
วารีบวิ่งสุดชีวิตหมายไปให้ทันเข้าแถว ถึงแม้ว่า ความหวังนั้นจะหาความน่าจะเป็นได้ยากนัก และแล้วความหวังของเขาก็ต้องสลายไป ก็เพราะบุคคลที่ยืนดักอยู่ทางหน้าของเขา คือ หัวหน้าฝ่ายปกครองประจำโรงเรียน
“ มาสาย !! ” หัวหน้าฝ่ายปกครองพูดเสียงดัง พร้อมกับเป่านกหวีด เป็นสัญญาณบอกให้รู้ว่า นักเรียนที่มาหลังจากเวลานี้ จะต้องโดนเช็คในสถิติว่า สาย นี่ไม่ใช่แค่ครั้งแรกที่วามาสาย แต่กลับเป็นครั้งที่ 33 แล้วที่เขามาโรงเรียนสาย ซึ่งเป็นสถิติการมาสายที่สูงที่สุดในรอบ 80 ปี ของโรงเรียนเลยทีเดียว
“ หลังเลิกแถว ขอเชิญมาพบที่ห้องปกครองหน่อยนะ นายวา ” หัวหน้าฝ่ายปกครองพูด ด้วยเสียงที่แผ่วเบา ซึ่งเสียงของเขานั้น อย่าว่าแต่ วาเลยที่จะต้องผวา แม้แต่เด็กทุกคนในโรงเรียน ลองได้ฟังดูแล้วก็คงต้องรู้สึกเช่นเดียวกัน
“ ครับ ” วา ตอบ พลางคิดในใจ ว่าคราวนี้มีลางสังหรณ์ไม่ค่อยดีสักเท่าไรเลย
หลังจากเลิกแถวแล้ว วา ก็ได้ไปเข้าพบหัวหน้าฝ่ายปกครองที่ ห้องปกครอง บรรยากาศในห้องปกครอง ชวนทำให้รู้สึกขนลุก ประกอบกับสายตาของหัวหน้าฝ่ายปกครองที่จ้องมองมา ที่เขา พร้อมกับรอยยิ้ม ที่ดูเหมือนมีอะไร ซ่อนอยู่ในนั้น
“ เอา -- ละ มาเข้าเรื่องกันเลยนะ นายวา ” หัวหน้าฝ่ายปกครอง พูดพร้อมกับ ประสานสายตากับวา
“ ครับผม “ วา กลืนน้ำลาย รู้สึกอึดอัด
“ ครูมีข่าวร้ายจะต้องบอกกับเธอนะ “
“ ขอเป็นข่าวดีแทนได้ไหมครับ “
“ ได้สิ ข่าวดีก็ คือ เอ็งกำลังจะได้กลายเป็นศิษย์เก่าโรงเรียนเราภายในวันนี้แหละ “
“ ทำไมละครับ แต่ผมเพิ่งจะเรียนอยู่ ม.5 เองนิครับ แล้วนี่ ก็เพิ่งเทอมหนึ่งเอง ผมยังไม่ค่อยเข้าใจครับ งั้น
ขอข่าวร้าย เลยละกันนะครับ ” วา เริ่มรู้สึกสังหรณ์ใจ ไม่ดีมากยิ่งขึ้น
“ข่าวร้ายก็ คือ เอ็งถูกไล่ออก”
“ ไล่ออก! ข้อหาอะไรครับ ” วา ถึงขนาดต้อง สะดุ้งเมื่อได้ยิน เช่นนั้น
“ มาโรงเรียนสาย ”
“ แค่มาโรงเรียนสาย เนี่ยนะครับ มันไม่เกินไปหน่อยหรือครับ ” วา รู้สึกตะลึงระคน เสียใจอย่างรุนแรง
“ ใช่แล้ว เอ็งมาโรงเรียนสาย เกินกว่ากฎ ข้อที่ 256 ของโรงเรียนระบุไว้ โทษก็ คือ ไล่ออก สถานเดียว !!! ”
______________________________
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น