เขาเรียกผมว่า ‘โมโมะ‘ (รีรัน)

ระหว่างทางที่ผมกำลังเดินกลับบ้านนั้นจู่ๆ ก็มีแก๊งวัยรุ่นที่กำลังตีกันเฮ้ยนี่มันจะตีกันง่ายๆ งี๊เลยเหรอวะชิบหายแล้วพวกนั้นกำลังวิ่งมาทางนี้ผมนี่วิ่งหนีชนิดที่ว่าเร็วสุดในชีวิตแล้วล่ะครับแต่ทำไมไอ้พวกนั้นมันถึงกำลังวิ่งแซงผมกันวะ "เฮ้ยระวัง ผั้วะ" แล้วผมก็จำอะไรไม่ได้อีกจนกระทั่งลืมตาขึ้นมา โอยปวดตัวจังทำไมมันเจ็บขาแบบนี้วะ หืมแล้วทำไมคนๆ นั้นสูงจังเหมือนยักษ์เลยวะ "เป็นอะไรมากรึป่าว" 'ช่วยด้วยเหมือนผมจะมีแผลเลยครับ' "อยากให้ฉันช่วยเหรอเจ้าเหมียว" 'เหมียวไหนวะก็บอกว่าช่วยกูด้วยไงเฮ้ย' "หึหึขู่ใหญ่เลยนะไปกันเถอะ" 'เฮ้ยๆ จะไปไหนกลับมาช่วยกูก่อนครับพี่ อ้าวแล้วทำไมตัวผมลอยละเนี่ย เฮือก! สูงชิบหายเลยว๊ากก' "อย่าโวยวายสิเดี๋ยวฉันทิ้งแกไว้ที่นี่ซะหรอก" 'ไอ้หมอนี่มันพูดกับใครวะแม่งหือ มือแมวที่ไหนวะ...ไอ้ชิบหายทำไมขยับเหมือนมือกูเลย เฮ้ย!นี่ผมกลายร่างเป็นแมวเหรอวะเนี่ยไม่จริงเป็นไปไม่ได้กูไม่เชื่อยังไงก็ไม่เชื่อไอ้แม่ย้อย'