คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ไฟเออร์-บทเรียนแรก
ตอนที่2
ณ Palace of Light
“สมดุล คือ การอยู่ร่วมกันโดยให้ความช่วยเหลือและหาประโยชน์จากซึ่งกันและกัน มีมืดก็ต้องมีสว่าง มีน้ำต้องมีไฟ สิ่งพวกนี้อยู่ร่วมกันอย่างดีมาตลอด แต่...ข้ารู้สึกว่าอาณาจักรใดอาณาจักรหนึ่งกำลังถึงการล่มสลาย”
“จริงหรือครับ ท่านผู้เฒ่า...แล้วจะเป็นที่ไหน เมื่อไรละครับ”
“ฮึๆๆ เลย์ เจ้าไม่ต้องกลัวหรอก...สิ่งใดมีเกิดจะต้องมีดับ...จะเร็วหรือช้ามันก็คืออยู่กับโชคชะตาเท่านั้นแหละ”
“คนเราไม่อาจฝืนโชคชะตาได้เหรอครับ...แล้วมีอะไรที่พวกกระผมสามารถทำเพื่อดาวดวงนี้ได้มั่งไหมครับ”
“อืม...ข้ารอคำนี้จากปากของเจ้ามานานแล้ว...จงไป เลย์ “เลย์ ฟรีสโต้” ไปแจ้งสิ่งที่เจ้าได้ยินจากข้าให้พัธมิตรเรารู้และบอกไว้ว่าจงเตรียมตัว เตรียมตัวที่จะพบกับหายนะ อันยิ่งใหญ่ในอนาคต”
“รับทราบครับ...ผมขออนุญาติ” ว่าจบ เลย์ ไปกางปีกบินลอยล่องไปบนนภาออกจะตัวปราสาท ในทันที
“เลย์ เอ๋ย โชคชะตาเป็นสิ่งที่กำหนดชีวิตของคนก็จริง...แต่คนใดที่สามารถฝืนชะตากรรมได้ คนนั้นแหละจะเป็นทางรอดสุดท้ายของดาวดวงนี้...ขอให้ เทพธิดาลูน่า จงอวชัยให้สหายข้า ปลอดภัย” กล่าวจบผู้เฒ่าได้เดินเข้าไปในห้องเพื่อ สวดภาวนาต่อไป
...อัคคีหปราสาท...
“กล่าวกันว่า ประชาชนของอาณาจักรแห่งอัคคีนั้น ทุกคนสามารถใช้เวทมนตร์จากไฟได้ทุกคน ซึ่งก็จะเหมือนเป็นเอกลักษณ์ ของคนในอาณาจักรนี้ก็ว่าได้...ในทางกลับกัน ของของอาณาจักรอัคคีนี้ก็จะมิสามารถ ใช้เวทนมตร์สายอื่นได้เช่นกัน เข้าใจแล้วใช่ไหมครับ องค์ชาย งั้นเรามาเริ่มเรียนเวทยมนตร์ กันเลยดีกว่า กระหม่อม จะเป็นคนสอนให้ฝ่าพระบาทเอง...เจ้าชาย...เจ้าชาย...เจ้า...”
“ครอกๆๆ” เสียงตอบกลับมาเป็นเสียงกรนได้ซะนี่
“องค์ชาย องค์ชาย องค์ชายเซเวียร์ ทรงตื่นเถอะครับ”
“มีอารายๆ เคียว ข้าจะนอน มีปัญหาอะไรหรอ”
“มิได้นะขอรับ ตอนนี้ทรงอยู่ในเพลาทรงหนังสืออยู่นะครับ ตื่นๆครับ...ถ้าหกพระองค์ไม่ตื่นข้าน้อยขอบังอาจ เชิญองค์หญิงสมศรีมาปลุกนะพระยะค่ะ...ทหาร ไปตาม...อง...”
“ตื่นแล้วๆ มีไรมาว่าๆ เออ ไหนว่าวันนี้เจ้าจะสอนเวทย์มนต์ ให้ข้าไงละไหนละ”
“ก็ที่ข้าน้อยเรียกเพราะเรื่องนี้ไงละ เอาละเรามาเริ่มกันเลยดีกว่ามนต์ บทแรกของสายไฟที่ฝ่าบาท ควรรู้คือ Fire นะพะยะค่ะ...ขั้นแรกนั้น ขอให้องค์ชายรวบรวมพลังเวทย์มาไว้ที่ฝ่ามือก่อน แล้วจึงค่อย เอ่ยชื่อคาถาออกมาอย่างมีสมาธินะ กระหม่อม ดูนะพะยะค่ะ ไฟเออร์”
พริบตาเดียวกับเมื่อเคียว พระอาจารย์แห่งวังหลวงได้ร่ายคาถาออกไป หุ่นไม้ที่ทำมาเป็นเป้า กับได้ลุกโชนแล้วมอดไหม้ในที่สุด
“งั้นตาฝ่าบาทมั่งนะพะยะค่ะ”
“ข้าไม่ขอใช้ ไฟเออร์ ได้ไหมอ่ะ ไฟเออร์มันห่วยไปอ้ะ มาเดี๋ยวข้าจะแสดงให้ดู...ไฟดร้า” สิ้นพระสุรเสียงมังกรเพลิง ได้ออกมาจากฝ่ามือขององค์ชายแล้ววิ่งไป ทำลายหุ่นไม้ให้ดำเป็นตอกะโก้ในทันที
“เป็นไงละเคียว...เวทย์มนตร์ขอข้าเป็นไง” เซเวียร์ กล่าวอย่างภาคภูมิใจ
“...กะหม่อม ขอทูลว่า อย่างแรก กระหม่อมขอห้ามพระองค์ใช้ ไฟดร้า อีกต่อไป”
“ทำไมละ”
“เพราะเหตุว่า พระองค์ยังมิอาจควบคุมมันได้ไงละ เวทย์มนตร์นั้นแบ่งออกได้เป็นสองประเภท ประเภทแรกคือ ดึงพลังมาจากธรรมชาติไง เช่น ไฟเออร์ไง ไฟเออร์นี่ จะทำให้ออคซิเจนในอากาศ ระเบิดไงละ พระองค์ แต่
ไฟดร้า นี่เป็นชนิดที่สองคือยืมพลังมาจากเทพเจ้าต่างๆ ดังเช่นไฟดร้า เป็นการยืมพลังมาจาก มังกรไฟ เฮียวฮาคุ”
“ข้าก็ไม่เห็นมันจะเป็นอะไรเลยนี่”
“เป็นสิพะยะค่ะ เพราะเวทย์มนตร์ที่ยืมพลังมาจากเทพนั้นถ้าร่างกายหรือพลังเวทย์เราอ่อน แอเราอาจจะถูกดูดกลืนกินได้นะพะยะค่ะ ที่นี้เข้าในยัง เอาละมาลอง ใช้เวทย์ไฟเออร์ให้กระหม่อมดูซิ....”
ตึกๆๆ
“ทะ ทะ ท่าน เคียวขอรับ เกิดเรื่องแล้วครับ ลิเวียธันบุก เข้ามา ในเขตทะเลของวังหลวงครับ” มีทหารมารายงานอย่าง ตื่นตกใจ
ความคิดเห็น