[TWICE][SHORT-FIC]-SATZU-Don't go - [TWICE][SHORT-FIC]-SATZU-Don't go นิยาย [TWICE][SHORT-FIC]-SATZU-Don't go : Dek-D.com - Writer

    [TWICE][SHORT-FIC]-SATZU-Don't go

    จื่อวี...เราเลิกกันเถอะ

    ผู้เข้าชมรวม

    1,677

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    0

    ผู้เข้าชมรวม


    1.67K

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    32
    หมวด :  รักอื่น ๆ
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  16 เม.ย. 60 / 22:55 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น


    ซานะ: "จื่อวี...ฉันว่าเราคงต้องมาเจอกันหน่อยแล้วหล่ะ"
    จื่อวี: "ค่ะ ที่ไหนล่ะ? งั้นร้านกาแฟหน้าบ้านพี่เป็นไง"
    ซานะ: "โอเค เจอกันตอนบ่ายโมงนะ"

    ร่างสูงอ่านข้อความจากแฟนสาวด้วยใบหน้าที่เคร่งเครียด นี่พี่ซานะเค้ามีอะไรจะคุยกับเราหรอ ทำไมถึงไม่นัดเจอกันที่ห้องอย่างที่มันควรจะเป็น...

    จื่อวีมาถึงที่นัดหมายก่อนซานะหนึ่งชั่วโมงจึงสั่งอะไรรอดีกว่า สั่งของโปรดมาเต็มโต๊ะเพื่อเอาใจซานะ พี่ซานะอาจจะโกรธเราอยู่ พอมาถึงจะได้อารมณ์ดี ส่งรูปไปให้ดูดีกว่า
    จื่อวี: ของโปรดของใครน้า ดูสิน่ากินมากๆเลย รีบมานะกระรอกน้อย^^
    ซานะ: กำลังจะไปแล้วค่ะ

    ซานะเดินเข้ามาพร้อมกับใบหน้าที่เคร่งเครียดเกินกว่าจะคาดเดาเหตุการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้น
    "รอนานไหม?" ร่างเล็กเอ่ยถามร่างสูง
    "ไม่นานค่ะ" ร่างสูงตอบคำถามด้วยความกลัว
    "จื่อวี เราเลิกกันนะ" ร่างเล็กพูดออกไปเหมือนไตร่ตรองเอาไว้แล้ว
    "..." ร่างสูงไม่ตอบอะไร ได้แต่นั่งนิ่ง
    "พี่เหนี่ยวรั้งจื่อไว้มานานแล้ว จื่อคงมีความสุขได้โดยที่ไม่มีพี่" ร่างเล็กพูดต่อ
    "จื่อ ทำอะไรผิดไปหรอ?" ร่างสูงพูดด้วยน้ำเสียงสั่นคลอ
    "มันไม่มีอะไรที่พี่จะทำให้จื่อได้อีกแล้วหล่ะ" ร่างเล็กตอบ
    "อื้ม ถ้าคิดดีแล้วก็ตามใจ" ร่างสูงไม่ต้องการจะฟังอีกต่อไป
    "จื่อก็ยังเป็นจื่อสินะ งั้นพี่ไปแล้ว โชคดีนะ" ร่างเล็กพูดจบและเดินออกไปจากร้านในทันที ปล่อยให้ร่างสูงนั่งตกใจอยู่เพียงลำพัง

    นี่ฉันทำอะไรผิดไป? เรื่องของเรามันจบแล้วอย่างงั้นหรอ?...
    จื่อวี     : ฉันไม่อยากเลิกกับพี่
                 : พี่คือรอยยิ้มของฉัน รู้บ้างหรือเปล่า?
                 : พี่ทำให้ฉันมีชีวิตชีวา
                 : ถ้าไม่มีพี่ฉันจะอยู่ยังไง?
                 : ฉันขอโทษถ้าที่ผ่านมาฉันเอาแต่เย็นชา แต่ฉันก็ใส่ใจพี่ พี่ก็รู้ไม่ใช่หรอ แล้วนี้มันเกิดอะไรขึ้น?
                 : ฉันเจ็บเหลือเกิน พี่ได้ยินไหม?
                 : ช่วยตอบฉันมาซักประโยคเถอะนะ
                 : ย้าา ทำไมอ่านแล้วไม่ตอบหล่ะ ฉันกำลังจะบ้าคลั่งเพราะพี่นะ

    ร่างเล็กที่เอาแต่อ่านและไม่ตอบยิ่งทำให้ร่างสูงโมโห จื่อวีตรงดิ่งไปหาซานะที่บ้าน
    จื่อวี     : ออกมาเปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ
                 : ไม่เป็นไร ฉันจะรอที่นี่จนกว่าพี่จะออกมา
                 : ย้าาา ทำไมพี่ไม่สนใจฉันหล่ะ

    ซานะ  : กลับไปเถอะจื่อ
    จื่อวี     : ขอร้องหล่ะ พี่ ฉันรักพี่
                 : ถ้าพี่มองมาจากข้างใน พี่จะเห็นว่าฉันร้องไห้ทรมานแค่ไหนที่หน้าบ้านพี่
                 : พี่จะให้ฉันบอกรักพี่เป็นล้านครั้งเพื่อให้พี่อยู่ฉันก็จะทำ

    ร่างเล็กมองร่างสูงที่ร้องไห้จนแทบหมดเรี่ยวแรงที่อยู่ด้านนอกเพียงลำพัง น้ำตาของคนที่บอกเลิกหยดลงมาโดยที่ไม่รู้ตัว
    ซานะ   : แล้วที่ผ่านมาทำไมไม่แสดงความรู้สึกให้มันชัดเจนกว่านี้
    จื่อวี      : ให้ฉันได้เข้าไปหาพี่ได้ไหม ฉันจะแสดงออกมาให้พี่ได้รู้ ว่าฉันต้องการพี่แค่ไหน
    ซานะ   : ก็เคยมาตั้งหลายครั้งแล้วนี่ ก็ไม่เห็นจะแสดงอะไร
    จื่อวี      : ฉันทรมาน พี่ได้ยินหรือเปล่า แค่พี่บอกเลิกฉันก็รู้สึกหดหู่แบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ฉันหงุดหงิดไม่ไหวแล้วนะ!!!

    สุดท้ายร่างเล็กก็ยอมใจอ่อนเปิดประตูบ้านด้วยใบหน้าที่เปื้อนน้ำตา
    จื่อวี       : พี่ใจอ่อนแล้วสินะ
    ร่างสูงมองหน้าร่างเล็กด้วยความโมโห
    "ทำไมมีอะไรทำไมไม่บอก ทำไมต้องมาบอกเลิกกันแบบนี้ ฉันไม่โอเคด้วยหรอกนะ"

    ซานะ     : รักพี่มากขนาดนั้นเลยหรอ?
    จื่อวี        : อื้ม

    หลังจากที่จื่อวีตอบ ซานะไม่พูดอะไรต่อและทั้งสองก็นั่งร้องไห้ด้วยกันทั้งคู่ จื่อวีค่อยๆขยับไปหาซานะ มือของร่างสูงค่อยๆเช็ดน้ำตาให้ร่างเล็ก
    จื่อวี        : พี่คงเจ็บปวดเพราะความเย็นชาของฉันมากเลยสินะ

    ร่างเล็กพยักหน้า
    จื่อวี        : งั้นต่อไปนี้ฉันจะอ้อนพี่แบบลูกหมาเลยหล่ะ
    ซานะ     : นี่กำลังง้อพี่อยู่งั้นหรอ?
    จื่อวี        : หลับตาสิ

    ทันทีที่ร่างเล็กหลับตา ร่างสูงประกบปากบางๆกับร่างเล็กอย่างไม่รอช้า
    จื่อวี         : อบให้ทำแบบนี้บ่อยๆใช่ไหม? ถ้าพี่ชอบฉันจะทำทุกวันเลยหล่ะ

    __________________________________________________________________
    Twitter: @captain8863
    นิยายแฟร์ 2024
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×