คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 3 เมื่อเสือร้าย(โทราโอะ)กลายเป็นแมวน้อย(เนโกะ) [อัพเดท 100%]
[One Piece]ุนัาบอมหลทาับุหมอัปันโรสลั
อนที่ 3
เมื่อเ้าเสือร้าย(โทราโอะ)ลายเป็นแมวน้อย(เนโะ)
บรรยาาศอนเ้าที่แสนสใสทำให้ลูเรือที่เมา้าาานเลี้ยเมื่อืนพาันื่นนอนมาทำหน้าที่อนอย่ามัเม่น เบโปะน้อยผู้น่าสสารยั้อมาเป็นที่นอนให้โโลเพราะโโลันิใมนุ่มๆอมัน
แถม้วยารแย่ที่นอนประำอลอว์ที่นอนับเบโปะน้อให้ลอว์มานอนบนัวเออีที โโลไม่มีารบ่นว่าหนัเลยแม้แ่น้อยเพราะัวลอว์ันเบาเินไปสำหรับน ลอว์เินไปทั่วเรือูานที่ทุนทำเพื่อันวามผิพลาที่อาะเิึ้น
ลูเรือ่าทัทายัปันอย่าีอีใเมื่อัปันไม่ไ้อยู่ใล้นัาบเพราะมีลาสัหร์แปลๆว่าัปันะโนแย่ไปไ้!!
“ัปันรับบบบบบ”
าิและแพนวินวิ่หน้าั้ออมาห้อวบุมเรือมาหาลอว์ที่ำลัูลูเรือนหนึ่ัหนัสืออยู่
“มีเรือโรสลัลำหนึ่”
“ำลัมุ่หน้ามาทานี้รับ”
“เหมือนะไม่ไ้มาี้วยรับ”
ทัู้่สลับันพูและหายใแ้เหนื่อย
ลอว์ึหมวลมาปิหน้าและลั้นำสุีและยัมานิ่ไว้
“บอทุนให้เรียมัวโ้อบ แล้ว็...”
ลอว์เว้นวรรเียบไปและยิ้มในแบบบับอน
“...รับัปัน?”
าิถามอย่าล้าๆลัวๆ
“น้อยลหน่อย็ี าิหน้าีแล้ว”
ลอว์ทิ้ประโยระเบิลูให่ไว้ะินออทิ้ให้าิหน้าแเป็นลูำลึอยู่ับแพนวินที่หัวเราะหึหึในลำอ
“....เ้าบ้าเอ้ย!!! ไอ้นแพนวินเลวที่สุ ...ันะไปบอทุนให้เรียมัวแล้ว แยทาินเลยเ้าบ้า!!! -//////- ”
าิะโนลั่นใส่แพนวินที่ำลัยิ้มที่มุมปา
“ไม่ทำัวรัเหมือนอนอยู่ใ้ร่าันเลย
หรือว่าอย่าออนท็อปันนะ” แพนวินยื่นหน้าไปพูใล้าิ่อนะยิ้มระาใและเินหัวเราะออไปปล่อยให้าิเินโวยวายไปอีทา
“ส่เสบียทั้หมมาีๆนะเหมี๊ยว”
เสียประาศร้าวารึ่นรึ่แมว(?)ะโนลั่นพร้อมเอาหาี้หน้า
“ม....แมว!!!!!” ลูเรือโรสลัฮาร์ทพาันบมุใันอย่าพร้อมเพียเมื่อเห็นโรสลัแปลๆที่เป็นนแ่ันมีหูและหาแมว
“ไม่มีหมีัวเมียบ้าเหรอ” เบโปะทำหน้าสสัย
“มันใ่เวลาไหมเ้าบ้า!!”าิิัเบโปะลับไปอย่าเ่นทุรั้เมื่อเอำถามนี้
“รี๊! สนใพวันหน่อยสิเหมี๊ยว ันำลัมาปล้นนะเหมี๊ยว”
นหรือัวทีู่เหมือนะัปันอบรราแมวๆทั้หลายเริ่มไม่พอใเมื่อัวเอถูเมิน
“ะมาปล้นปลาันหรือไ”
โโลที่ำลันอนอย่าสบายบนเบโปะถามัปันแมวลับไป
“นัล่าโรสลั..ร..โรโรโนอา โโล!! นายไม่อยู่ที่นี้ไ้ยัไเหมี๊ยว”
ลูเรือแมวัวหนึ่ล่าวถามอย่าล้าๆลัวๆ
หูแมวลู่ลพร้อมับหาที่แนบไปับาแสถึอาารลัวอแมว
“เราะยืนุยอยู่รนี้ทั้วัน หรือะสู้ันี” ลอว์มอบรราแมวๆทั้หลาย้วยสายานิ่ๆ แ่ในใลับิถึนนุ่มๆนั้น ทนไม่ไหวน้อไปยืนลูบนอเบโปะแทน
“ปล้นให้หมอย่าให้เหลือเหมี๊ยววววว” เสียบอถึารเริ่มาร่อสู้เริ่มึ้น
ลูเรือโรสลัฮาร์ท่าพาันวิ่ไปหาอะไรบาอย่า
“ฮ่าๆๆๆ ลัวนหนีันเลนสินะเหมี๊ยว”
ลูเรือแมวัวหนึ่พูออมาเพื่อนๆอมัน็พาันหัวเราะ
เพียไม่นานลูเรือโรสลัฮาร์ทที่พาันหาไปลับมาพร้อมับถัที่มีน้ำทะเลอยู่ภายใน พวลูเรือแมวพาันหน้าี ัปันอแมวไปยืนหลบอยู่้าหลัทันที
่า ่า
่า เหมี๊ยวววววว แม๊ววววววว
เสียสาน้ำัไปทั่วพร้อม้วยเสียแมวร้อันระมัไปทั่ว
ลูเรือโรสลัฮาร์ทัน้ำทะเลมาสาพวแมวันอย่าสนุสนาน ่าเป็นภาพที่บรรานรัแมวพาันสสารแมวอย่าับิ
แ่้วยวามที่ไม่ระวัอลูเรือโรสลัฮาร์ทนหนึ่ทำให้น้ำทะเลถูสาไปถูัปันลอว์ที่แนทั้สอ้าที่ำลัเลิ้มับารลูบนนุ่มๆอเบโปะ น้ำทะเลที่สามานั้นทำให้ลอว์หมแมวอย่าะทันหันทันที
“มีโอาสละ!! เนโะ เนโะ
บีมมมมมมม”
ัปันอบรราแมวยิลำแสสีฟ้าใสที่มาาพลัอผลปีศาใส่ลอว์ เิแสสว่า้าาัวลอว์ทำให้ทุนหันไปมอและพาันเียบ
“พวเราหนี่อนเหมี๊ยว!” บรราแมวทั้หลายพาันหนีลับเรืออนและออเรือทันที
ทิ้ให้ลูเรือโรสลัฮาร์ทพาันเียบและรอ แสสว่า่อยๆหายไป
“ม...แมว”
“ัปัน....” ลูเรือโรสลัฮาร์ทพาันสิแพึมพำ้ำไป้ำมาเมื่อเห็นัปันอนโนย่อวามสูลเล็น้อย
มีหูแมวและหาแมวที่ำลัสะบัไปมาเหมือนะไม่พอใับมันสัเท่าไร
“ปล่อยให้หนีไปทำไม ทำไมพวนายไม่ับัวเอาไว้” ลอว์้อทุน้วยสายาาโทษ แ่ละนไ้แ่เียบ
-----------------80%--------------
“้อับัวแมวพวนั้นเมื่อถึเาะ
เ้าใไหม”
“รับัปัน!”
“ัปันรับผมะอ...เอ่อ...อับหู....แมวไ้ไหมรับ” ลูเรือล้าายนหนึ่พูึ้น
“หูับหาระิไ้้วย”
พูๆันไปเลือำเาลูเรือโรสลัฮาร์ทพาันไหลเหมือนเื่อนแ บานถึึ้นหมสิไปเพราะาเลือ …..อาเมน.....
“ห้ามเ้าใล้นว่าหูและหาะหาย”
ลอว์ประาศร้าวพร้อมับแอบมีเสียู่ฟอๆออมาเล็น้อย หาั้รเหมือนแมวที่ำลัะัู่่อสู้
ลอว์เินไปอยู่ใล้โโลที่ำลันอนมอสถานาร์
าวามิอลอว์อนนี้โโลูปิที่สุบนเรือแล้ว
….แน่ใแล้วนะที่ิแบบนั้น…..
“แ่ัปันรับ หมอนั้นมันอันราย”
“อย่าเ้าใล้ัปันอพวเรานะ”
บรราลูเรือพาันโวยวายเพื่อไม่ให้ัปันอันรายูสอในวามิอแ่ละน
“นี่พวนายนะ ไม่ไ้ยินที่ัปันสั่หรือไ
ใรเ้าใล้โทราโอะใน่วนี้ันะเื๋อนทิ้ให้หม อ่า...แบบนี้้อเรียเนโะแทนสินะ”
โโลทีู่เหมือนะเป็นบุลอันรายน้อยที่สุสำหรับลอว์ยมือึ้นับาบู่ แถมมีารเอาำแหน่ัปันมาใส่ไฟ้วยเล็น้อย
“ันอนุาแ่เบโปะและนายนัาบเท่านั้นที่เ้าใล้ไ้ใน่วนี้ เ้าใที่บอใ่ไหม” ลอว์ย้ำเือนอีรั้
“รับัปัน” ลูเรือพาัน๋อยสนิท โโลแอบำน้อยๆเมื่อมอหาที่แว่ไปมา
“หมธุระแล้ว แยย้ายไ้”
เมื่อไ้ยินลูเรือ็พาันแยย้ายไปทำหน้าที่ที่นเอทำ้าันไว้อยู่
บาน็ับลุ่มนัุ่ยันเพราะทำหน้าที่อนเอบแล้ว
“นอน้วยสิ....”
ลอว์หันไปพูับโโล้วยประโยที่ทำให้ลูเรือที่อยู่รอบๆพาันหูผึ่
ว็อท!!!!!
ัปันไปอนอนับมันทำไมรับบบบ
ไม่ปลอภัยๆๆๆๆ
ไม่ปลอภัยสุๆเลยนะรับนั้น!!! เสียร่ำรวในใอบรราลูเรือพาันไปในทาเียว ่อนที่ะพาันบอัวเอว่า ‘ิมาไปแล้วเฟ้ยยยย!’
“ามสบาย
แ่้อนอน้าบนเหมือนเมื่อวานเพราะที่มันเ็มหมแล้ว” โโลึลอว์มานั่บนัเหมือนเมื่อวาน
ไอ้หมอนี่มันแ๊ะอั๋นี่หว่า!!!!
รัสีอาาแผ่ออมาารอบ้านแ่ิเหรอว่าโโละสนใรับรู้! ไม่มีแม้แ่ะเห็นหัวสันิ!
“แมวเนี่ย อบให้เาาหรือเปล่า” โโลไม่พูเปล่ามือ็ไปามำพู
เอื้อมไปเาาอลอว์
“ื้ออออออ” เสียราล้ายแมวัออมาาลอว์เล็น้อย
ลอว์่อยๆบหน้าลรอออีฝ่ายพร้อมหลับาพริ้ม
‘ไอ้หมอนี้ พวเรายัไม่มีโอาสไ้ทำแบบนั้นเลย
มันะมาเินไปแล้วนะเฟ้ย อ๊า’
ลูเรือบานที่เห็นถึับทำแ้วในมือแหลามือ้วยวามอิา
“อา....แมวอบให้เาาริๆ้วย น่าะหามาเลี้ยสััว”
โโลทำสีหน้าเหมือนพึ่บรรลุ้อมูลระับาิมา็ไม่ปาน เสียหายใสม่ำเสมอเล็ลอออมาาแมวัวน้อยที่ำลันอนหลับอย่าสบายอารม์
“หา....”
โโลเหมือนำลัิอะไรบาอย่าอยู่ในใ้อมอไปที่หาสีำสุสวยนั้น “ถ้าับ...ไม่ลอีว่า”
โโลพูเือนัวเอที่มือไวให้ึมือัวเอลับมาระับอเพื่อไม่ให้อีฝ่ายหล่นลไปาน
“เฮ้ออออออ”
เสียถอนหายใโยรอบัึ้นมาาลูเรือโรสลัฮาร์ทที่มออยู่โยไม่ไ้นัหมาย
ันแ่อยาับหาแมวมันผิรไหนหรือไ! /โโล
----------------------------------------
55555 หายไปนานนิหน่อย พอีไม่สบาย อโทษที่มาอัพ้า่ะ :)
เมื่อบอนะลรูปทุรั้นะ่ะ (ยเว้นบทนำ)
Law : หือ ันูแปลไปรไหนหรือไ
ความคิดเห็น