||:+:||ร้าย แสบ ซ่า แบบว่า รักเธอ||:+:||

ลำดับตอนที่ #12 : วันแรกในรั้วโรงเรียน II

คุยกันมั่งน๊า ^W^ ย้อนหลัง เย้ (หลายคนถามว่า เมิงจะย้อนทำปากีสถานอะไร)

เอา คาแร็กเตอร์ออกนะเจ้าคะ ^^"  (//เกิดเป็นอะไรอีกล่ะเจ๊ -*- )
แหะๆ ตอนที่ 13 จะตามมาแน่นอนค่า จะรีบมาอัพน้อ แต่ตอนนี้เค้าไม่ได้อยู่ที่บ้าน ก็เลยอัพบ่ได่ = = แหะ (อย่าทำหน้างั้นสิ..เค้ากล้วนะ..แง้ว)
เห็นบอกกันว่า ไม่รู้ว่าพระเอกคือใคร เหอะ..รู้สึกแย่จัง เราแต่งไม่ดีเท่าไหร่เลยเนอะ..ทำไงดีหว่า..
เปลี่ยนเนื้อเรื่องย่อนะคะ รู้สึกว่าเบื่ออันเก่า แหะๆ (วันนี้เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา เบื่อไปซะทุกอย่าง)

ขอบคุณทุกท่านมั่กมากนะคะ สเปเชี่ยลแต้ง วันนี้ขอสุ่มนักอ่านบางท่านขึ้นมานะจ๊ะ
ท่านแรก ไม่ใช่ท่านสิ คณะแรก กองทัพน้ำแข็งทั้งหลายไม่ว่าจะเป็น ป่น หวาน (มันเค็ม) แก้ว ก้อน ข้าวขาว แป้กๆ เปียกๆ ส้วยสวย โฟร์วิว ขอบใจมากจ๊ะ ม.2/4 เพื่อนๆที่เป็นบ่อเกิดความคิดสร้างสรรค์อันท่วมท้น และให้ความสนุก บ่อเกิดมุกต่างๆอย่างไม่จำกัด รวมถึงเพื่อนที่เป็นดาราให้เรา 2 คน ขอบใจจ้า  รักเธอเสมอออออ กองทัพพลังใจอันยิ่งใหญ่ เอิ๊กๆ

คุณ .... - ขอบคุณมากค่า มาเม้น มาข่มขู่เค้าซ้าหลายรอบเยย แหะๆ อย่าขู่ว่าจะไม่เม้นไม่โหวตไม่อ่านให้จิ๊ รีบปั่นแทบตาย เหอะๆ

คุณSAbimTAN - ขอบคุณนะคะ คุณบิม (จำแม่นเลยชั้น - -)  ขอยืมชื่อคงมะว่าใช่มั๊ยเจ้าคะ ^^"  แต้งหลายๆน๊อออ

คุณชอบฟรายเดย์มั่กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  - ขอบคุณเสมอนะคะ สำหรับกำลังใจ ทั้งคุณพี่คุณน้องเลยน๊อ

คุณ Pook_[P]ui -ขอบใจสำหรับเม้นสั้นๆ คะแนนเล็กๆแต่ได้ใจความ นะจ๊ะ ขอบคุณน๊ออ
------------
-----
--

ต่อจากที่เห็นหน้าไอใบไม้ใกล้ตายสมใจแล้ว ฉัน เรน และเมฆก็เดินไปห้องเรียนก่อน เรนบอกว่าอยู่ห้อง 2 รู้ได้ยังไงก็ไม่รู้ แต่มั่นใจมาก เอาเถอะ ฉันเชื่อ =W=

"ลี่ นั่งไหนอ้ะ"เมฆถาม แล้วกวาดสายตาไปทั่วห้อง เรนเดินไปที่นั่งที่ติดหน้าต่างกลางๆห้อง ซึ่งมีเด็กผู้หญิงกลุ่มหนึ่งนั่งอยู่

"เรานั่งนี่นะ" เรนพูดอย่างหน้าตาเฉย กับเมฆ

นี่นายเห็นอะไรรึเปล่าว่ามีคนนั่งอยู่ -*-

"ลี่นั่งไหน นั่งกับเรามั๊ย"เรนถามอย่างอารมณ์ดี แต่ฉันชี้ไปหลังห้อง ที่มี 4 โต๊ะติดกัน หวังว่า ฉัน หวัน และไอฟินนั่งได้

"เรานั่งหลัง"

เรนยักคิ้วให้นิดหน่อย "นี่ พวกเธอลุกไปหน่อยได้มั๊ย เรา กับเมฆจะนั่งนี่"

พวกผู้หญิงกลุ่มนั้นพอเห็นว่าเป็นเรน กับเมฆก็กรี๊ดกร๊าดกันใหญ่

ต๊าย นี่ท่านสาลี่ต้องมาอยู่ห้องที่มีชะนีเป็นฝูงเรอะ เฮ้อ ไม่ไหวเลย เรนวางกระเป๋าตัวเองแล้วเดินมานั่งข้างๆ

"เธอนั่งนี่หรอ เอาจริงอ้ะ"

ฉันยักคิ้วตอบ ก่อนจะควานหาของเล่นในกระเป๋า

"ทำไรของเธอน่ะ = ="เรนถาม

ทำไมนายต้องทำหน้าอย่างงี้ = = ด้วย ห๊ะ ฉันยังไม่ได้ไปตบใครเลยนะ

"ทำอะไรให้ไม่ว่าง" ฉันตอบแบบสิ้นคิดมาก..

เรนเลิกคิ้วแบบสงสัย

ในขณะที่ฉันกำลังหาของเล่น เด็กผู้หญิงคนนึงเดินเข้ามาหา  แล้วนั่งข้างๆฉันอีกด้านที่ไม่ใช่เรน เด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารัก แต่น้อยกว่ามัฟฟิน ผมสไลด์ยาวปะบ่าเท่ากับฟรายเดย์ แซกข้าง คุณเธอยิ้มให้บางๆ

"ขอนั่งนี่นะ คงไม่รังเกียจใช่มั๊ย"

เรนทำหน้าเหมือนเห็นผี

"ไม่รังเกียจหรอก ถ้าเธอไม่เป็นโรคติดต่อ = ="

"ก็นะ ฉันไม่ได้เป็นโรคติดต่อ - - เราชื่อไทม์ยินดีที่รู้จัก"

ไทม์ๆ..ไทม์ เวลา ..เวลาและสายน้ำไม่เคยรอใคร แสดงว่ายัยนี่ต้องตรงต่อเวลามาก

"ยินดีเช่นกัน เราชื่อ สาลี่ ^^"

ไทม์มองหน้าเรนแบบหาเรื่อง เรนยักคิ้วกวนๆกลับไป

"ไทม์ เตือนอะไรไว้อย่าง ห้ามตีท้ายครัวนะเฟ้ย ไม่งั้นแกตาย"เรนพูดแล้วทำมือเชือดคอตัวเองให้ดู

แหม ยัยนี่นอกจากเป็นเวลายังเป็นลิงซะด้วย เชือดไก่ให้ลิงดู = = เอะ ถ้างั้นเรนก็เป็นไก่สิ ไม่เอาๆ เดี๋ยวฉันเสียภาพหมด จะให้เป็นแฟนกับไก่ ก็กุ๊กๆทั้งวันสิฟะเนี่ย -*-

"แหม ไม่กล้าหรอก^W^ อ๊ะ เมฆ สวัสดี"

ไทม์หันไปทักเมฆที่เพิ่งเดินมาแทน

"เฮ้ ลี่ นั่งใกล้ๆยัยนี่ ระวังเอาไว้นะ เดี๋ยวติดเชื้อนิสัยเสีย"

เรนพูดกับฉันต่อหน้าต่อตาไทม์ ฝ่ายไทม์แยกเขี้ยวขู่เล็กน้อย ส่วนเรนแลบสิ้นท้าทาย

"อ้าว เธอเป็นโรคติดต่อหรอ  ฉันบอกแล้วไงว่าจะไม่รังเกียจก็ต่อเมื่อเธอไม่เป็นโรคติดต่อน่ะ =="

ไทม์มองหน้าเรนอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ

"เราไม่ได้เป็นโรคติดต่อนะ เราออกจะเป็นคนดีทั้งกายและใจขนาดนี้ ทำไมพวกเธอต้องรวมหัวแกล้งเราด้วยล่ะ"

ไทม์พูดแล้วชี้หน้าเรน ซึ่งกำลังกลั้นหัวเราะ

อะไรนะ นี่ฉันไปรวมหัวแกล้งเธอเมื่อไหร่  - -" ขอโทษที นึกว่ามีแต่ใบไม้คนเดียวที่หลงตัวเองขนาดนี้

"ไทม์ เลิกพูดเถอะ ไอ่ที่ดีทั้งกายใจน่ะ มันไม่ใช่เรื่องจริง"เมฆพูด แล้วแท็คกับเรน

เฮ้ ย นี่พวกนายรวมหัวกันแกล้งผู้หญิงเรอะเนี่ย!!! ..

..ช่างมันเถอะ ==...

"สาลี่ เธอดูสิ พวกนี้มันแกล้งฉันนะ เธอเชื่อฉันใช่ไหม"ไทม์หันมาขอความเห็นใจจากท่านสาลี่ ขอโทษทีที่ฉันเป็นคนดียิ่งกว่า -*-

"อ้อนะ ไม่รู้สิ"

จากนั้นไทม์ก็เถียงเรนกับเมฆจนได้เวลาเข้าห้อง มันเถียงกันไม่เลิกขนาดเข้าแถวยันเข้าห้อง ครูพูดหน้าห้องมันยังส่งสายตาอาฆาตได้ นอกจากฉันกับไทม์ ที่นั่งก็เหลือ 2 ที่ ซึ่งก็คือของหวัน กับฟิน กำลังรอว่าใครจะมาก่อน

"อาจารย์ขออนุญาตเข้าห้องค่ะ"เสียงไอฟินดังหน้าห้อง เรียกให้หลายคนหันไปมอง มัฟฟินยิ้มให้ฉันเป็นการทักทาย หลังจากครูอนุญาตก็ตามมาด้วยไอหวัน - -" มันยังอยู่ในสภาพกึ่งหลับกึ่งตื่น พวกเรน กับเมฆทำหน้าแปลกใจที่เห็นไอ 2 คนนั้น ก่อนที่จะพยักหน้า ทำความเข้าใจไปเอง

 ที่นั่งเรียงกันดังนี้ หลี่หวัน ข้าพเจ้า ไทม์ และเจ้ามัฟฟิน

ตอนแรกไอฟินบ่นนิดหน่อยที่มีเพื่อนใหม่ แต่ก็ไม่ว่าอะไร เห็นว่าพวกมันก็เข้ากันได้

"ลี่!! สาลี่!!"เรนตะโกนเรียกข้ามห้อง

ใจกล้าจังนะ - -+ ว่าแต่..ทำไม..คนเค้าคุยอะไรกัน ครูไม่สอนเรอะ

"ว่าไงชาวโลก"ฉันตอบกลับไป ไอหวันที่อยู่ข้างๆมันตบหัวฉัน

เจ็บนะแก

"แกเป็นมนุษย์ต่างดาวรึไง เออ งี้..เราก็เป็นมนุษย์ต่างดาวด้วยสิ เอิ๊กๆ" ว่าแล้วมันก็หลับต่อ - -

ไอเพื่อนพันธุ์หายากเอ๊ย

"อยู่กลุ่มเดียวกันนะ^W^" เรนกับเมฆเดินมาหาที่โต๊ะ

"กลุ่มอะไรหรอ"มัฟฟินโผล่หัวออกมาจากหลังไทม์ แล้วถามเมฆที่ยืนอยู่ใกล้ๆ

"อ้าว พวกเธอไม่ฟังครูกันหรอ ที่บอกจะให้แสดงละครอ้ะ"เมฆตอบ ไทม์เดินมาปลุกหลี่หวันให้ตื่น เพราะมันหลับตั้งแต่เข้าห้องเรียน แต่ไทม์ก็เข้าใจสัจธรรมอันถ่องแท้ว่าอีนังหลี่หวันมันปลุกยากปลุกเย็นแค่ไหน

"ละครอะไรอ่า"ไทม์ถาม แล้วใช้ความพยายามเฮือกสุดท้าย เขย่าหลี่หวันให้มันตื่น เสียแต่ไม่เป็นผล เพราะมันยังหลับต่อได้อย่างหน้าตาเฉย

"อะไรก็ได้ เห็นบอกว่าจะช่วยให้เกิดมิตรภาพความผูกพันธุ์อะไรนั่นน่ะ - -"เรนตอบแบบเบื่อหน่ายพอๆกับสีหน้าของเมฆ

"แล้วจะแสดงอะไรล่ะ"ไทม์ถาม ฉันกับมัฟฟินมองหน้ากันแบบรู้ๆกันอยู่

"ว่าไง"เมฆถามย้ำ

"เดี๋ยวค่อยคิด =0="

ฉันกับมัฟฟินตอบพร้อมกัน

 ไทม์ก็หันไปตั้งหน้าตั้งตาปลุกหลี่หวันต่อ ราวกับว่าการปลุกมันคืองานชิ้นเอก ใครปลุกได้ จะได้รางวัลโนเบลอย่างนั้นแหละ

ในช่วงเวลาที่ครูให้ปรึกษาและซักซ้อมการแสดง พวกฉันก็..เรน กับเมฆนั่งเล่นจุดล้อมเมือง มัฟฟิน กับไทม์กำลังเล่นตบแปะ - - ซึ่งไอไทม์เลิกล้มความตั้งใจในการปลุกแม่นางหลี่หวันแล้ว เพราะตระหนักได้ว่า ชาตินึงมันก็ไม่ตื่นนอกจากจะตื่นเอง ส่วนไอหวัน มันกำลังนอนวิบากอยู่ เพราะไทม์กับมัฟฟินเล่นตบแปะข้ามหัวมัน ส่วนท่านสาลี่คนนี้ กำลังทำอะไรซักอย่างกับมือถือเฮียผู้แสนดี หึ หึ

ไหนดูสิ มีเบอร์ใครมั่ง

เอ..นี่ใครหว่า..โอ้ ชื่อผู้หญิงซะด้วย เอะ = =" หลายคนซะด้วยนะ -*- ใจกล้านักนะ เอ็ง

 เบอร์เฮียสน โอ้ โทรให้มันเสียตังเล่นดีกว่า

ฉะนั้นท่านสาลี่จึงกดโทรออกอย่าไม่ลังเล ฉันคือน้องสาวที่แสนดีไงล่ะ

จากนั้นไม่นานเฮียสนก็รับ

"ฮัลโหล" ว่าแต่ เฮียเรียนอยู่ไม่ใช่เรอะ - -

และตามมาด้วยเสียงเฮียแกตะโกนด่าใครซักคนที่อยู่ใกล้ๆ จับความได้ง่ายๆว่า "ไอไม้ เมิงจะโทรมาทำไม"

"อ้าว สาลี่ หรอ มีอะไรเปล่า" เฮียแกเปลี่ยนบุคลิกได้เร็วมาก หลังจากได้ยินเสียงตอบของไอใบไม้

"เปล่า ว่าแต่เฮียรับมือถือได้ไง ไม่เรียนหรอ"

"เรียน แต่ครูไม่ว่านี่ ขนาดไอชายังทำประจำ อย่าว่าแต่เฮียเลย ลี่โทรได้ไงเนี่ย"

ไอชาที่พี่ว่า มันหัวหน้าแก๊งไม่ใช่เรอะ  - -" มันจะแปลกตรงไหน

"เอาเถอะ ขอคุยกับเฮียไม้ได้มั๊ย"

ซักพักนึง ใบไม้ก็รับด้วยเสียงสั่น -*- เมิงบ้ารึเปล่า

"ว่าไง น้องสาว เล่นมือถือเฮียพอยังTT^TT"

"ยังว่ะ -*-"

สาบานเลยว่ามันต้องทำหน้าจะเป็นจะตาย ที่ไอหล่อมือถือสุดเลิฟมันยังกลับไปหามันไม่ได้

"แล้วมีอะไรอ้ะTT^TT"

"เปล่าหรอก แค่สงสัยเรื่องเบอร์ผู้หญิงเป็นโหลในมือถือเฮียเท่านั้นเอง"

"เฮ้ย!!พวกนั้นโทรมาเรอะ"

"เปล่า"

"เออ ดีแล้วถ้าพวกมันโทรมาก็บอกว่าไม่มีคนชื่อใบไม้อยู่ในโลกนี้นะ หรือบอกว่าโทรผิดก็ได้"

"..เออ.."

"คืองี้ ที่เซฟเก็บไว้ เพราะว่ามันโทรมาจะได้รู้แล้วกดทิ้งไง เข้าใจปะ ไอน้องสาว เฮียเมิงนี่ฉลาดจังเนอะ"

"ฉลาดจัง มือถือตัวเองยังเอาคืนไม่ได้ -*-"

"อ๊าก เอามือถือสุดหล่อกรูมานะ TT^TT"

"ไม่"

"โหดร้าย ไม่คุยด้วยแล้ว"แล้วมันก็วางสาย

อะไรวะเนี่ย - - อย่าบอกนะว่างอน

ผู้ชายซะเปล่า ทำตัวอย่างกับกระทิง เอ๊ย กระเทย

ครืดๆ

มือถือเฮียไม้เกิดสั่นขึ้นมาอีกรอบ อะไรอีกล่ะ

เบอร์ที่โทรมา ขึ้นชื่อว่า ชาลาล่า -*-

ขยันตั้งชื่อจริงนะ

"เฮ้ย ลี่ๆ เดี๋ยวเฮียลงไปหานะ แป๊ปนึง"เสียงใบไม้ดังขึ้นทันทีที่กดรับสาย

"..อือ.."

แล้วมันก็กดสายทิ้งทันที -*- เปลืองตังโดยใช่เหตุ แย่จริงๆเลยพี่ชายคนนี้

"เฮ้ สาลี่"

หลี่หวันเรียก

อะไรกัน แกตื่นแล้วหรอ ปกติไม่เที่ยงไม่ตื่นนี่

"ว่าไง"

"เค้าทำอะไรกันเนี่ย เสียงดังชะมัดเลย ไม่เรียนกันแล้วหรอ"

"เค้าให้แสดงละครเว้ย เดี๋ยวค่อยคิดละกัน"

หวันพยักหน้ารับ

"ว่าแต่แกอยู่ห้องนี้ได้ไง"

"ก็เลือกดิ ถามได้ เหมือนไอฟินมันนั่นแหละ" มันพูดแล้วฟุบหน้ากับโต๊ะ

เลือกได้ไง เรายังไม่ได้เลือกเลย = =

"แล้วทำไมแกเลือกห้องนี้"

"ก็แกอยู่ห้องนี้ไม่ใช่รึไงเล่า อะไรของแกเนี่ย"

"หรอ แล้วแกรู้ได้ไงว่าเราอยู่ห้องนี้"

"อ้าว ไอลี่ โรงเรียนมันก็ต้องมีข้อมูลนร.สิวะ โอ๊ย เลิกพูดแล้ว วันนี้แกโง่ที่สุดในรอบ 4 ปีเลยนะ"
อะไรเนี่ย มาว่าฉันโง่

"เออ เลิกพูดเรื่องนี้ก็ได้"

หลี่หวันยิ้มรับอย่างพอใจแล้วมันก็หันซ้ายหันขวาหามัฟฟินที่กำลังวิ่งไล่จับกับไทม์อยู่

ปัญญาอ่อนจริงๆเพื่อนฉัน

"ครูคร้าบ พวกผมจะเข้าไปแล้วนะคร้าบ"เสียงเฮียชาตะโกนเข้ามาในห้อง ก่อนจะเปิดแล้วเดินเข้ามาเลย โดยไม่รอคำอนุญาตจากครูที่นั่งอยู่ที่โต๊ะหน้าห้อง

กลุ่มที่เข้ามานอกจากเฮียชา ก็มีเฮียแฝด 2 คนของข้าพเจ้า และพี่เทมส์

"เฮ้ย ไอน้องสาว แกมาอยู่โรงเรียนใหม่ทำตัวดีๆนะเว้ย^W^ อย่าเรียบร้อยให้เฮียปวดหัวล่ะ"เฮียไม้แหกปากข้ามห้อง ผู้หญิงส่วนใหญ่กรี๊ดกร๊าดกันใหญ่ น่ารำคาญจริง ยัยพวกนี้ ==

"เออ ใช่ สาลี่ เดี๋ยววันนี้เฮียมารับนะ รอหน้าห้องนี่แหละ"เฮียสนพูด เสียงกรี๊ดก็ดังอีกรอบ

พระเจ้าขา ชีวิตนี้ถึงหนูไม่เคยขออะไร นอกจากให้หนูสวยวันสวยคืน แต่คราวนี้ขอให้ชะนีมันร้องไม่ได้ได้ไหมเจ้าคะ เอ..หรือขอจันทร์เจ้าขาดีหว่า

ฉันพยักหน้ารับแบบเอือมระอาเล็กๆ สายตาชะนีทั้งหลายมองมาด้วยแววตามาดร้าย มองไปเถอะ คิดเรอะว่าฉันจะกลัวพวกแก

"พี่เทมส์จ๋า"

เสียงยัยไทม์แหวกม่านสายตาของยัยฝูงชะนีไปได้ คุณเธอวิ่งไปหาที่เทมส์ที่ยิ้มบางๆให้

อ้อ 2 คนนี้เป็นที่พี่น้องกันเรอะ นิสัยต่างกันจริงๆ

"ว่าไงไทม์ รู้จักสาลี่รึยัง"พี่เทมส์พูดแล้วลูบหัวน้องสาวอย่างเอ็นดู ไทม์พยักหน้ารับ ก่อนจะพูดตอบ

"เราเป็นเพื่อนกันแล้วล่ะ^^"

"เฮ้ย ไม่ได้เว้ย =[]= ไอลี่ แกอย่าเป็นเพื่อนกับมันเด็ดขาดนะ เดี๋ยวติดนิสัยเสีย"ใบไม้พูดขึ้นมาทันทีที่ได้ยิน ไทม์มองหน้าเฮียไม้ราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ ใบไม้เลิกคิ้วขึ้น แล้วแลบลิ้นใส่ไทม์อย่างไม่เกรงกลัว ส่วนเฮียสน กับเฮียชาที่ตอนนี้..

กำลังจีบครูอยู่หน้าห้อง - -"

น่าเกลียดจริงๆ แต่เท่าที่ดูแล้วเฮียชาเป็นคนจีบนะเนี่ย เฮียสนเป็นกองกำลังเสริมรึไง

"พี่ไม้ เป็นพี่ของคนๆนี้หรอคะ"

หนึ่งในพวกชะนีในห้องถามขึ้นมา แกอยากตายมากใช่มั๊ย

"ใช่สิ =0= มีอะไรหรอ"ใบไม้ตอบแบบไม่ใส่ใจ

"มะ..ไม่มีอะไรหรอกค่ะ แค่เราเป็นเพื่อนสนิทกันเท่านั้นเอง ใช่มั๊ย"ผู้หญิงผมสีน้ำตาลเข้มสไลด์ยาวรีบพูด แต่งหน้าซะหนาเชียวนะ เหอๆ

หนอย..นังวอก..ใครเพื่อนแกยะ

ปัง!!!

"ถ้าคำว่าเพื่อนร่วมห้องคงใช่ แต่ถ้าเพื่อนร่วมสายพันธุ์ล่ะก็คิดผิดแล้วล่ะ แล้วคำว่า สนิท น่ะ ไม่ทราบว่าสาลี่ไปสนิทกับชะนีอย่างพวกแกเมื่อไหร่"หลี่หวันตบโต๊ะแล้วยืนชี้หน้าเถียงพวกนั้น

เฮ้ย..วันแรกก็หาเรื่องใส่หัวเลยเรอะ เวลาเป็นอย่างนี้ทีไรลำบากเราทุกที

พวกชะนีนั่นกรี๊ดเสียงดังลั่นห้อง ผู้หญิงคนผมสีน้ำตาลเข้มวิ่งไปเกาะแขนเฮียไม้

"พี่ไม้ เค้าหาว่าแพนเป็นชะนีนะคะ พี่ไม้ ว่าแบบนี้ได้ไงอ้ะ"

"ใช่ๆ แล้วใครพูดกับเธอล่ะ"ชะนีผมสั้นอีกตัววิ่งไปหาเฮียไม้แล้วพูดกับหลี่หวัน

"พวกแกพูดกับสาลี่ ก็เหมือนพูดกับฉัน ถ้าพวกแกพูดกับฉัน ก็เหมือนพวกแกพูดกับลี่ด้วย จำเอาไว้"

โอ้ เท่ห์มากค่ะ เพื่อนรัก ว่าแต่เดี๋ยวทั้งห้องก็มองว่าแกเป็นทอมหรอกนะไอหวัน

"นั่นสินะ เราไม่อยากพูดอะไรหรอก แต่ทนไม่ได้ที่เห็นพวกเธอทำตัวเหมือนแรดในฤดูผสมพันธุ์แบบนี้ หัดมีซะมั่งนะคำว่า อาย น่ะ ในสมองอย่ามีแต่คำว่า ด้าน"

มัฟฟินพูดขึ้นด้วยเสียงเรียบๆช้าๆให้ได้ยินอย่างชัดเจนทั่วหน้า

ยัยพวกนั้นกรี๊ดไปหลายตลบแล้วยังกรี๊ดไม่เลิก เฮียไม้ กับเฮียเทมส์เอามือขึ้นมาปิดหู ด้านเฮียสน กับเฮียชาพาครูไปจีบต่อนอกห้องเพราะเสียงดังมาก

นับ 1 ถึง 3 ถ้ายังกรี๊ดไม่หยุด จะหมดอารมณ์ทนแล้วนะ..

…1……2……3….ทุกเลขที่นับยังคงมีเสียงกรี๊ดเป็น Background song ถึงจะนับสามมันก็ยังแหกปากกันต่อ

ตึง!!!!!!

โต๊ะที่อยู่ด้านหน้าล้มลงไป ขาโต๊ะทั้ง 4 ขาหันเข้าหาตัว แทนที่จะตั้งอยู่บนพื้น

"น่ารำคาญจริง!! ที่บ้านมีสายเลือดเปรตรึไง ถึงได้กรี๊ดไม่หยุดอย่างนี้ หรือจะโดนเชือด หยุดกรี๊ดจะตายมั๊ยวะ ห๊า!! นังชะนีหน้าวอก 2 ตัวหน้าห้อง ถ้าแกไม่ออกห่างจากพี่ชายฉัน ไม่ถึงพรุ่งนี้แกจะได้ไปนอนเล่นในโรงพยาบาลแน่"

ได้ผล..เงียบกริบ..ป่าช้าเรียกทวดเลยแฮะ

ยัยสองตัวหน้าห้องวิ่งออกจากเฮียไม้ทันทีราวกับแม่เหล็กด้านเดียวกัน แล้วไปเกาะกลุ่มกันกับฝูงชะนีของมัน

ฉัน หลี่หวัน และมัฟฟินนั่งลงตามเดิม เรน กับเมฆทำหน้าอึ้งไปเลย แล้วค่อยๆลุกเดินไปหาเฮียสน กับเฮียชาข้างนอก

เฮียเทมส์ กับไทม์เองก็ตะลึงไม่แพ้กัน มองหน้าพวกฉันสลับกันไปมา

ส่วนเฮียไม้เองที่มองหน้าฉัน แล้วทำสายตาประมาณถามว่าไอเพื่อนสองคนของฉันเป็นคนแก๊งแบล็กบัตเตอร์ฟรายรึเปล่า

ฉันยักคิ้วแทนคำตอบ ใบไม้พยักหน้ารับ แล้วกลืนน้ำลายลงคอ ก่อนจะพูดแก้สถานการณ์

"เออ..คือ..นั่นสาลี่ น้องสาวพี่เอง ยังไงก็..นะ ไอลี่ แกอย่าเพิ่งโหดสิวะ..วันแรกเอง..แกก็รู้ว่าพวกนี้สู้แกไม่ได้หรอก อย่าไปใส่ใจเลย"

"ถ้าไม่ใส่ใจ แล้วทำให้มันสงบลงได้บ้างจะทำ แต่ถ้าพวกนี้ยังทำตัวร่านให้เห็นอยู่ ถ้าทนไม่ได้จะไม่ทน"

ฉันตอบกลับไป แล้วตวัดสายตาไปมองกลุ่มยัยพวกนั้น มีกันอยู่แค่ 5 คนเอง ทำเสียงดังไปได้

พวกนั้นคงแค้นน่าดูเหมือนกันแหละ..

"เฮ้ยๆ พอได้แล้วเว้ย ใจเย็น ไปเหอะๆ ไม้ เทมส์ เมิงทำให้เกิดความวุ่นวายนะเว้ย"เฮียชาพูดเรียกให้ใบไม้ กับเฮียเทมส์กลับ

ใบไม้ กับเฮียเทมส์รีบเดินออกจากห้องอย่างรวดเร็ว ในขณะที่เรนกับเมฆเดินกลับเข้าที่

ไทม์เดินกลับมานั่งที่ "เฮ้ย.."

"อะไรอีก"มัฟฟินถามแล้วเอายางลบมาตั้งเรียงกัน

"ลี่ เมื่อกี้แกถีบโต๊ะตัวไหนล้ม"ไทม์หันมาถาม

"ตัวที่มันอยู่หน้าฉันตอนนั้นตัวไหนก็ตัวนั้นล่ะ"

"อ๊าย แก โต๊ะเรา..ทำไมแกไม่นั่งที่ตัวเองก่อนจะถีบล่ะ โธ่.."

ไทม์มันหันซ้าย หันขวาก่อนจะใช้ผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างหน้ามันยกโต๊ะให้ คนดีจังนะแก..

"ว่าแต่..พวกแกก็ไม่ใช่ย่อยเนอะ..ได้รับอิทธิพลจากพี่ชายมาหรอ"
เปล่าซักหน่อย..จากบิมบี้เว้ย

"คงงั้นแหละ -*-"

ฉันตอบกลับไป

"แล้วพวกแกสองคนอ้ะ"ไทม์หันไปถาม หลี่หวัน กับมัฟฟินแทน

"ตอนประถม กับม.ต้นยิ่งกว่านี้อีก"

หลี่หวันพูดแบบไม่ใส่ใจ มัฟฟินยิ้มแหยๆ

"นี่แก 3 คน"เสียงแหลมๆเรียกให้หันไปมอง ฉันหันไปมองแบบไม่ใส่ใจแล้วหันกลับไปเอาคัตเตอร์ขีดโต๊ะเรียนเล่นๆให้เป็นรอยบางๆไม่ลึก มัฟฟินหรี่ตามองเล็กๆ ส่วนหลี่หวันทำหน้ารำคาญสุดบรรยาย

"ว่าไงน้องร่าน 5 ตัว"ไทม์พูดแล้วยิ้มกวนๆ พวกนั้นเห็นไทม์แล้ว ก็ยิ้มแห้งให้ ก่อนจะพูดว่า

"คือ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับไทม์นะ เราขอสะสางเรื่องได้เปล่า"

"ไม่"

ไทม์เอามือจับจี้ห้อยคอที่เป็นกุญแจสีเงินอันเล็กๆ แล้วลูบๆอย่างถนุถนอม

"งั้น..ไว้ก่อนก็ได้"

พวกนั้นรีบพูด แล้วเดินกลับที่ แต่มีเด็กผู้หญิงคนนึงยืนขวางไว้

"โบว์แกมาขวางเราทำไม ถอยไปสิ"ผู้หญิงที่ชื่อแพนพูดสั่ง

"ไม่ได้หรอก แพน เราไม่ค่อยชอบคนที่เล่นทีเผลอหรอกนะ เรารู้นะว่าพวกเธอมีแผนอะไร"

คนที่ชื่อโบว์พูดตอบ โบว์เป็นเด็กผู้หญิงรูปร่างกลมๆ ไม่ถึงกับอ้วนมาก แต่เหมือนลูกหมู - -

"แล้วแกจะพูดออกมาทำไมล่ะ พวกเราออกจะเป็นคนดีขนาดนี้"

ผู้หญิงอีกคนที่เสียงแหลมพอกันพูดกลับ

"ออกจะชะนีขนาดนี้น่าจะถูกกว่านะ"

หญิงไทม์ยังเล่นไม่เลิก คนที่ชื่อโบว์กลั้นหัวเราะนิดหน่อย ต่างจากหลี่หวันที่แหกปากหัวเราะก๊ากๆอย่างไม่อายฟ้าดิน ท่าทางจะติดนิสัยไดซ์มา

"โบว์ลิ่ง แกจะไม่อยู่ฝ่ายเดียวกับเราแล้วใช่มั๊ย ต่อจากนี้แกอย่ามายุ่งกับเรานะ"

ยัยแพนชี้หน้าพูดกับโบว์ เอ..ชื่อโบว์ลิ่งหรอ..เข้ากับตัวดีแฮะ ลูกโบว์ลิ่งน่ะ ==

"ได้ ถึงเราไม่ยุ่งกับพวกเธอ เราก็ไม่ตายหรอก แต่พวกเธอน่ะ น่าจะคิดก่อนจะทำอะไรนะ เรื่องเมื่อกี้เราก็ไม่เห็นด้วยกับแพนหรอก"

โอ้โห ไอน้อง พูดได้เด็ดดีจัง

"เฮ้ พวกเธอจะยืนเถียงกันอีกนานมั๊ย น่ารำคาญจัง"

เรนตะโกนมาจากที่ของตัวเอง ในขณะที่เมฆนั่งพับกระดาษเล่นอยู่

"อ้ะ..เอ่อ..เรน คือว่า..ฮึ่ย ช่างเถอะ พวกเรากลับที่"

แพนเดินนำผ่านโบว์ลิ่งไป

"นี่ เธอก็เด็ดดีนะ แต่ทะเลาะกันแบบนั้นดีแล้วหรอ"

ไทม์พูดอย่างไม่ใส่ใจ ตายังจับจ้องอยู่ที่กุญแจอันเล็กๆที่ห้อยอยู่ที่คอ

"ไม่เป็นไรหรอกไทม์ พวกนั้นก็นิสัยแบบนี้ ความจริงไม่มีอะไรหรอก"

โบว์ลิ่งพิงโต๊ะมัฟฟิน ไอฟินมองหน้าโบว์ลิ่งนิดหน่อย เพราะโต๊ะอาณาเขตมันถูกกระทบกระเทือน

"นี่.."

มัฟฟินเรียกโบว์ลิ่งด้วยสีหน้าไม่พอใจ

"หือ อะไรหรอ เออ..เมื่อกี้พวกเธอใจกล้ากันจังนะ รู้มั๊ย ในห้องน่ะ ส่วนใหญ่ไม่ค่อยชอบพวกแพนหรอก ก็อย่างที่เห็นน่ะนะ^W^"

มัฟฟินดูเหมือนมันจะไม่ฟังเลย สีหน้ายังคงเกิดการไม่พอใจรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ

"เฮ้ย ฟินเป็นไรวะ"

ฉันถาม เพราะเห็นไอฟินมันเริ่มหลับตาสงบสติ

"นี่..ช่วยเอาพระบาทาออกไปหน่อยได้มั๊ย หรือจะให้ฉันช่วยเอาออกให้"

มัฟฟินพูดแล้วเอามือสองข้างยันโต๊ะ ทำท่าจะยืนขึ้น

"อ้ะ เอ้ย ขอโทษที"โบว์ลิ่งรีบพูด แล้วยกเท้าออกทันที

โอ๊ย แกคงหนักไม่น้อยเลย สงสารจัง ไอเพื่อนรัก

"ไม่เป็นไรหรอก อย่าทำอีกนะ TT^TT มันหนัก"ฟินพูดแล้วนั่งลงเหมือนเดิม

"เออ นี่ กลุ่มพวกเธอครบรึยังน่ะ ที่แสดงละครอ้ะ"โบว์ลิ่งชวนคุยต่อ ทำให้หลี่หวันหันมาสนใจมากกว่าเดิม

"ไม่รู้สิ เฮ้ย ไอ่เมฆฝน"ไทม์ตะโกนเรียกเรน กับเมฆ

นี่แกเรียกแฟนเราว่า ฝน หรอ TT0TT ตุ๊ดมากเลยอ่า

เรน กับเมฆหันมาตามเสียงเรียก

"อะไร"เมฆถาม

"ขอเถอะแก อย่าเรียกกรูว่า ฝน ฟังแล้วแสลงหู -*-"เรนพูดแบบไม่สบอารมณ์

"เออๆ ว่าแต่กลุ่มเราครบยัง แสดงอ้ะ"

ไทม์ถามต่อ

"ไม่ครบก็เป็นกลุ่มได้เว้ย เรื่องแค่นี้โครตฟิสิกส์เลย^^"เรนพูด แล้วก็โดนเมฆตบหัว

"เบสิกเว้ย"เมฆพูดแก้ให้ เรนขมวดคิ้ว "กรูบอกว่าฟิสิกส์ก็ฟิสิกส์สิวะ"

เมฆส่ายหน้าแบบระอา

"แล้วตอนนี้มีกี่คน"ฉันถาม

"6 คนน่ะ"เรนตอบ

"แล้วมันต้องมีกี่คน"

"7 อ้ะ =="เรนพูด

"สรุปว่ายังไม่ครบ"หลี่หวันตอบโบว์ลิ่ง โบว์ลิ่งพยักหน้ารับ

"เราอยู่ด้วยนะ^W^"โบว์ลิ่งพูดด้วยรอยยิ้มหน้ายิ่งบานเข้าไปใหญ่

"เออ ก็ได้"ไทม์พูด

"นี่ๆเรามานั่งเล่นตรงนี้ก่อนได้เปล่า"โบว์ลิ่งถาม

"ก็นั่งดิ ใครกล้าว่าอะไร"ไทม์พูด แล้วมองหาที่นั่ง สายตามองไปยังผู้ชาย 4 ที่นั่งอยู่ข้างหน้า ก่อนจะสั่งไล่ที่

"เฮ้ย 3 คนนั้นน่ะ ลุกดิ เราจะให้เพื่อนเรานั่ง"

"อ้ะ ครับๆ ลุกเร็ว เมิง"

ผู้ชาย 3 คนลุกออกไปแทบจะทันที เหลืออีกคนหนึ่ง ซึ่งทำท่าจะลุกไปด้วย

"เดี๋ยว ไม่ได้ให้นายลุกนี่"เรนเดินมานั่งที่ตรงกลางหน้าฉันพอดี พูดกับผู้ชายอีกคนที่กำลังจะลุก เมฆนั่งข้างๆเรน ส่วนอีกที่ โบว์ลิ่งก็นั่ง

"เอ่อ..ไม่เป็นไรหรอก"ผู้ชายคนนั้นพูดแล้วรีบลุกออกไป

"นี่ พวกเธอชื่ออะไรกันนะ เราชื่อ โบว์ลิ่ง^^"โบว์ลิ่งพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

"สาลี่"

"หลี่หวัน"

"มัฟฟิน"

แต่ละคนพูดชื่อตัวเองง่ายๆ

"เออๆ นี่ พวกเธอว่าครูหยาดน่ารักเปล่า"

ห๊ะ - - หยาดไหน เอ..หยาดที่ว่า นี่..

"- -* เจ๊ทิพย์น่ะหรอ"เมฆถาม โบว์ลิ่งพยักหน้ารับ

"น่ารักเนอะ"

อ้อ..หยาดทิพย์ ประจำชั้นน่ะหรอ น่ารักหรอวะนั่น

"อื้อ ^W^ น่ารัก.."

เรนตอบ ก่อนจะต่อให้จบประโยค "ตรงไหน -*-"

"อ้าว ไม่น่ารักหรอ แกดูๆเค้านั่งเซ็นสมุดหน้าห้องอยู่อ้ะ น่ารักออก"โบว์ลิ่งชี้ให้ดูเจ๊ที่กำลังเซ็นสมุดรายงานการสอนอยู่

"เมื่อกี้เพิ่งโดนเฮียชา กับเฮียสนจีบเองนะ"

ฉันถามย้ำ

"นั่นแหละ ก็เค้าน่ารักไง"โบว์ลิ่งกำลังอยู่ในโลกส่วนตัว อย่าไปยุ่งกับมัน

"แต่เค้ามีแฟนแล้วไม่ใช่หรอ ครูสอนเลขน่ะ =0="เมฆถามแทงใจดำ

"อ๊าย ตาครูนกเป็ดน้ำ เราต้องเป็นศัตรูกัน ฮ่ะฮ่า แบบนี้ต้องมาแข่งกัน เอ แข่งอะไรดี..อ้อ..ต้องมาแข่งล้มช้างเอราวัณ ฮึ่ยๆ ต้องคิดๆ เอะ เราเป็นช้างเอราวัณมาเกิดรึเปล่าวะ โอ้.. เราต้องนั่งสมาธิเข้าฌานไปดูในอดีต เออ..เราต้องมาคิดวิธีเสียบนกเป็ดน้ำ อ้อ เสียบยังไงให้ขนร่วงหมดตัว กรั่กๆ ฮ่าฮ่า"

แล้วโบว์ลิ่งมันก็พูดคนเดียว หัวเราะคนเดียว ก่อนจะเอารูปครูหยาดของมันมาดู ไม่รู้เอามาจากไหน -*-

"แก..เออ..เป็น..อะไรมาก..เปล่า"หลี่หวันถามแบบเกรงๆ

"โฮะๆ เป็นอะไร เปล่าๆ"โบว์ลิ่งตอบในขณะที่หน้าบานขึ้นเรื่อยๆ

"แกบ้าเปล่า - -"ไทม์ถาม

"โฮ้ย แกว่าเราบ้าเรอะ ไอ่บ้า"โบว์ลิ่งยังหน้าบานอยู่เช่นเคย

"นร.เหลืออีก 1 นาทีนะ เตรียมกันพร้อมแล้วใช่มั๊ย"

เสียงเจ๊หยาดดังมาจากหน้าห้อง เฮ้ย..

"เออ..พวกเธอจะแสดงเรื่องอะไรกันล่ะ"เรนถาม ในขณะที่เอาปากกามาเจาะกระดาษให้เป็นรูเล่น

เออ...แสดงเรื่องอะไรดีหว่า..อ้อ

"เราจะแสดงเป็น..ซินเดอร์เรลล่าผู้สวยงาม"ฉันตอบ

"ไม่ ฉันจะเป็น..สโนว์ไวท์ผู้เลอโฉม"ไทม์ตอบ

"ฉันจะแสดงเรื่อง..เจ้าหญิงนิทรา รอเจ้าชายรูปงามมาจุมพิต"มัฟฟินตอบ

"เราจะเอาเรื่อง..หนูน้อยหมวกแดงผู้น่ารัก"โบว์ลิ่งตอบ

"หมู..น้อยหมวกแดง"หลี่หวันพูดทวนคำของโบว์ลิ่งแบบกวนๆ ก่อนจะปล่อยหัวเราะก๊ากออกมา

เสียภาพจริงๆเพื่อนฉัน -*-

"พวกเธอจะแสดงเรื่องอะไรก็เอาเถอะ สรุปกันได้ก็บอกมาล่ะกัน^W^"เรนพูด

นายนี่ ง่ายดีนะ  - -"

"หวัน เหลือแกคนเดียว แกจะเข้าข้างใคร 2 คะแนนชนะนะเว้ย"ฉันถาม หลี่หวันมองแต่ละคนแบบสมเพช

"กรู..จะเชิดชูเกียร์ติตระกูลฮัว - -"

โอ้ ให้ตายเถอะจอร์นนี่  บ้าจี้เลยจูเนียร์ =M=

"หมายความว่าไงน่ะ หวัน >M<"มัฟฟินถามทันที

"กรูจะเล่นเป็นมู่หลานเว้ย^0^"หลี่หวันพูดอย่างอารมณ์ดี ไม่สนใจบรรยากาศรอบข้างเลยซักนิด

"แล้วจะทำยังไงล่ะทีนี้ -*- ตกลงไม่ได้แฮะ แต่กรูไม่เปลี่ยน รู้แค่นี้"ไทม์พูด

"เราก็ไม่เปลี่ยนเว้ย"มัฟฟินพูดขึ้นอีกคน

"กรูด้วย"ฉันพูดเสริม

"เราก็ด้วย"โบว์ลิ่งพูด

"เฮ้ย เราก็ไม่เปลี่ยนนะเว้ย -*-"หลี่หวันบอก

"เออ..อืมม์ เหลือเวลาอีกไม่มากทำไงดี"โบว์ลิ่งถาม

"แสดงสดดิ ถามได้ =0="หลี่หวันพูด ไทม์เลิกคิ้วแบบใช้ความคิด ก่อนจะพูดเห็นด้วย

"ก็ดีนะ"มัฟฟินบอก"นึกถึงตอนม.1เลย เรื่องแสดงสดน่ะ ^W^"

"อือ…แล้วจะไหวหรอ บทก็ไม่รู้"โบว์ลิ่งพูดแบบกังวล

"ถ้างั้น..แบบนี้นะ"ฉันพูดแบบเขียนบทลงในกระดาษ แล้วส่งให้ทุกคนดู

"โอเค ถ้าแบบนี้ก็พอได้"ไทม์พูดด้วยอารมณ์สดชื่นขึ้นมาหน่อย

"เอาตามนี้แหละนะ ^^"มัฟฟินพูด