||:+:||ร้าย แสบ ซ่า แบบว่า รักเธอ||:+:||

ลำดับตอนที่ #10 : ปะทะกระเทย 1 พบปะพี่สาวที่รัก

คุยกานหน่อยน๊อ--
 เด็กดีรูปแบบใหม่ใช้ไม่ค่อยเป็นง่า เหอะๆ มาอัพแล้วนะเจ้าคะ ขออภัยอย่างสูง (กราบๆ)
ชื่อที่ใช้ในคอมเม้น บอร์ด น้ำแข็ง เปลี่ยนเป็น Freja เหตุผลคือตอนยืนยัน เว็บมันเรื่องมาก เลยเปลี่ยนซ้า 55+ เอาเป็นว่ามาอัพแล้วน๊าคะ =W=  

 -------------------------------------------------------------------------------------------------------

"สาลี่" เสียงพี่ชายสุดที่รัก และสุดแสนจะน่าถีบทั้งสองประสานเสียงกันเรียก

คนจะนอน..จะเรียกทำไม คิดว่านี่มันกี่โมงแล้วห๊ะ.. นี่มัน…

5 โมงเย็น ==

"ว่าไงพี่ชาย"

สาลี่ทักตอบไปแบบเคืองๆ ก่อนจะก้มลงมาให้ความสนใจกับหนังสือเรียนที่พระมารดาซื้อมาเตรียมไว้ให้ เนื่องจากในอีกไม่กี่อาทิตย์ก็จะเปิดเทอม

อ้อ..เหตุผลที่เข้าโดยไม่มีการสอบ..เจ้าของโรงเรียนเป็นพระเจ้าลุงเอง..สรุปง่ายๆ..เส้นใหญ่ดีกว่าเส้นเล็ก..

"เฮ้ ย  น้องสาวกรูอ่านหนังสือเป็นกับเค้าด้วยหรอนี่..พระเจ้า..โอ้ แสดงว่าอีสาลี่ไม่ได้เป็นพวกไร้สมอง เอ..คิดดูแล้ว มันคงอ่านไม่ออก ดูแต่รูปแน่ๆ ใช่ แน่ๆเลย อืมม์ เพราะงั้นไม่ต้องแปลกใจ เอาไงดีวะ นโมตัสสะ..งึมงำๆ"

==" ไอ่ไม้ สาบานซักล้านหนดิ ว่าแกเป็นพี่ชายชั้น..

"เออ..พี่จะบอกว่าพรุ่งนี้ แม่จะให้ช่างมาวัดตัวตัดเสื้อให้ที่บ้าน เพราะงั้นอย่าไปไหนนะ" ต้นสนพูดแล้วยิ้มให้

"อืมม์ๆ ไม่มีอะไรแล้วใช่มั๊ย เอาคุณพี่ปัญญาอ่อนน้องชายเฮียไปด้วย" น้องสาวว่าแล้วก็ชี้ไปที่ใบไม้ที่กำลังเดินสำรวจทั่วห้อง

"เฮ้ยๆ พูดให้มันดีๆนะเว้ย ใคร ใคร  ใครปัญญาอ่อนน่ะ"

ใบไม้พูดแบบหาเรื่อง

"คิดว่าใครล่ะ ไม่รู้ก็โง่ตายแหละ -*- "

"เออ ถ้ารู้หมายความว่าฉลาดแย่เลยล่ะสิ =*= "

"พอได้แล้วน่า ไม้เว้ย ไป" ต้นสนลากไปไม้ออกนอกห้อง แล้วปิดประตูตามหลัง

"..งี่เง่า.."

ตึง!!!

ปัง!!!

หลังเสียงอะไรบางอย่างกระแทกพื้นอย่างแรง เหมือนกับตกบันได ประตูห้องก็ถูกเหวี่ยงออก ตามมาด้วยร่างคุ้นเคย พี่ชายผู้ดุยิ่งกว่าหมากระโจนเข้ามาในห้อง

"เมื่อกี้แกว่าใครงี่เง่านะ ไอ่สาลี่"

หูดีจริงนะ..อ้อ..ลืมไปว่าเป็น นิสัยสัตว์ หูดีจมูกเลิศตามธรรมชาติ

"งี่เง่าจริงนะเฮียไม้"

"ว่าไงนะ -*- ฮึ่ยๆ"

"พูดออกจะชัดไม่ได้ยินรึไง - -"

"หนอยแน่ นังน้องสาว!!!"

ในวันนั้นทั้งวันสาลี่ใช้เวลาส่วนใหญ่กับการเถียงกับใบไม้พี่ชาย โดยต้นสนยืนส่ายหน้าอย่างระอาอยู่หน้าห้อง

ช่างเป็นการใช้เวลาที่ไร้ค่าจริงๆ ใบไม้และสาลี่ต่างคิดในใจเหมือนกัน

"สาลี่ๆ สนกับไม้บอกลูกรึยังว่าวันนี้แม่ให้ช่างมาวัดตัวตัดเสื้อน่ะ"

เช้าที่สดใส เสียงของพระมารดาดังขึ้น

"ขาค่า เห่าหอน เอ๊ย บอกแล้วค่า"

"งั้นก็ดี ช่างมารอข้างล่างแล้ว รวบผมให้เรียบร้อยแล้วลงมานะ" แม่มองดูตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าลูกสาวก่อนจะพูด และปิดประตูตามหลัง

"อ้อ ลืมไป วันนี้บิมจะมานะ คงจะตอนบ่ายๆ" แม่พูดหลังจากเปิดประตูแง้มๆเข้ามาอีกครั้ง

บิม..

บิมบี้ พี่สาว โอ้ ดีจัง จะว่าไปตั้งแต่กลับมายังไม่เห็นหน้าเลย  แล้วอีกคน..อ้อๆ น้องแบงค์ที่รักน่าแกล้งอีกคน จะมามั๊ยเนี่ย หึหึ..

หลังจากจัดผมให้เรียบร้อยแล้วก็ลงมาชั้นล่าง ในห้องรับแขกก็เจอ…

กระเทย  ชะนีหนึ่งนั่งอยู่ -  -

แม่ไม่รู้เรอะว่าชั้นเกลียดกระเทย  ถ้ากระเทยนิสัยดีชั้นจะไม่คิดอะไร แต่ถ้ากระเทยที่ชอบ..หง่ะ

"อ้าว มาแล้วหรอ สาลี่มานี่มา" แม่ที่กำลังนั่งคุยกับ..กระเทยคว าย.. หันมาเรียกให้เดินเข้าไปใกล้

หนอยแน่ะ...ชิชะ

ถึงว่าเฮียสน ไอ้ไม้มีใบหายจรลีไปหมด ..เฮียสองคนนี้เคยมีประสบการณ์ที่ไม่น่านึกถึงกับการถูกกระเทยลวนลาม จนบัดนี้กลัวกระเทยสุดชีวาบรรลัย

"สวัสดีนะฮ้า น้องสาลี่ใช่มั๊ย เดี๋ยวให้พี่วัดตัวหน่อยนะจ๊ะ" คุณสาวประเภทสองพูดแล้วก็ดึงสายวัดออกมาจากกระเป๋า

"คุณผู้หญิงคะ คุณไม้ กับคุณสนเรียกค่ะ" เสียงป้าเนียงดังขึ้นมา แม่ก็ทำหน้าเข้าใจแล้วเดินออกไป

หง่ะ =[]= ..แม่..แม่..

แม่ทิ้งเค้าให้อยู่กะนังเทยฟายนี่สองคนหยอ..

ใจร้าย เชอะๆ เพราะไอ้ไม้ชัดๆเลย เฮียสนไม่ผิด ชิชะ

"อืมม์ หน้าอกน้องแบนไปนิดนะคะ"

ห๊ะ =*= อะไรนะแก

..เมื่อกี้ถ้าชั้นฟังไม่ผิดแกว่าชั้นแบนเรอะ..

อ๊ายย บังอาจมาก ตาเถรเอ๊ย

ฮึ่ย ต้องเอาคืนแบบนี้สาลี่ยอมไม่ได้ฮ้า

"..แต่..หนูของแท้นะคะ.."

เอาที่ไหนมาพูดยะ ชั้นน่ะมาตรฐานสาวไทยเชียวนะเฟ้ย
 

กระเทยได้ยินคำว่าของแท้ก็หน้าเสียนิดๆ

"แต่ยังไงน้องก็เล็กอยู่ดีนั่นแหละค่ะ"

ดู ดู๊ มันไม่ยอม

คิดเรอะว่าอีสาลี่จะยอม เชอะ ฝันไป

"แล้วมันต้องเป็นแบบของพี่หรอคะ"

กระเทยทำหน้าเชิดนิดๆ

"ฮ้า ใช่แล้ว ของพี่น่ะเต่งตึง ขนาดใหญ่ยั่วยวนชายหนุ่ม"

-*- ว่าไงนะยะ อย่างน้อยมันคงไม่ยั่วยวนเฮียสองคนของชั้นแน่ล่ะ

"รู้มั๊ยคะว่า ใหญ่ๆอย่างนี้ เดี๋ยวนานวันเข้า มันก็จะเ หี่   ย ว หย่อน ยาน ยืด และโตงเตง"

เน้นทุกพยางค์ในประโยคหลัง -W-

คุณช่างกระเทยทำหน้ารับไม่ได้อย่างหนัก

"น้องขา แต่ของพี่ซีลีโคนอย่างดีนะฮ้า"

"อ้อค่ะ อย่างดีมันก็มีเน่านะคะ เอ..แล้วรู้สึกต้องเอาออกด้วยมั้ง"

พี่ช่างตัดเสื้อทำท่าทีว่าจะลงไปกองกับพื้น

"พอเถอะค่ะ วัดๆให้มันเสร็จไป ขี้เกียจเถียงแล้ว"

"นั่นสิฮ้า พี่เห็นด้วย แต่ยังไงพี่ก็ใหญ่อยู่ดี"


แน่ะ..ยังไม่เลิกเรอะแก

เชอะ..เบื่อแล้วนะ

"ของพี่ใหญ่ โอเครับทราบ  ระวังจะหย่อน แล้วหาว่าไม่เตือน"

การปะทะคารมณ์เรื่องงี่เง่าจบลงไป ท่ามกลางเสียงบ่นของพี่กระเทย

"อืมม์ เรียบร้อยแล้วฮ้า วันจันทร์หนูก็จะได้เลยนะฮ้า บอกคุณแม่ด้วย พี่จะเอามาให้ที่นี่ ส่วนเรื่องเงิน เดี๋ยวค่อยให้พี่หลังจากลองเสื้อดูนะคะ"

อะไร..เธอจะมาอีกเรอะยะ..

คุณพี่กระเทยจัดเก็บอุปกรณ์เครื่องมือใส่กระเป๋าของคุณเธอ แล้วเดินส่ายตูดออกจากห้อง

เฮียสนกับเฮียไม้อยู่หน้าห้องพอดี รีบวิ่งแข่งกันเข้าส้วมทันที….

ส่วนคุณพี่กระเทยที่เดินแอ่นไปแอ่นมาเสียแต่เชิดมากเกินไป ไม่มองพื้นเหยียบโดนหางรุยที่นอนอยู่หน้าห้องจนส่งเสียงร้องในลำคอ

รุยทำเสียงขู่แล้วแยกเขี้ยวแบบโมโห คุณพี่กระเทยหน้าซีดลงทันที เพราะน้องรุยไม่ได้ตัวเล็กๆเลย แถมยังมีชาร์ลูลูที่เดินมาเห่าอีกตัว

จากนี้คงจะทำอะไรไม่ได้นอกจาก..วิ่งโลด..

"กรี๊ดด ช่วยกระเทยด้วยฮ้า อย่าตามมาสิ ไอ้หมาบ้า ว้ายย กระเทยแย่แล้วฮ้าา"

บ๊ายบาย พี่กระเทย ท่ามกลางเสียงตะโกนขอความช่วยเหลือของพระพันปี เอ๊ย พี่ช่างตัดเสื้อ

"เฮ้ย ไปแล้วเว้ย ไอ้ไม้" เสียงต้นสนดังออกมาจากห้องน้ำก่อนที่ทั้งสองจะออกมาข้างนอก

"แมร่ง เกือบหนีไม่ทัน กระเทยนี่มันน่ากลัวชะมัด"

อย่างแกเคยกลัวอะไรนอกจากไม่มีอาหารหมากินมั่งหรอ

"เออ ไอ้ลี่ บิมบี้มาแน่ะ อยู่ที่ห้องทำงานน่ะ"

ใบไม้พูดแล้วเดินนำไป ตามด้วยเฮียสน

อ้าว..มาแล้วหรอเจ๊ ทำไมมาเร็วจัง..

หน้าห้องทำงานมีเสียงสนทนาลอดออกมา ก่อนที่ใบไม้จะเปิดประตู

"โธ่ เตี่ย บิมตั้งใจเรียนนะ  บิมไม่ได้โดดด้วย ทำไมเตี่ยไม่ว่าแบงค์มันมั่งอ้ะ"

ในห้องนอกจากคุณพ่อกับคุณแม่แล้ว ยังมีเด็กสาวในชุดมหาลัยตัวสูง ผมซอยสั้น ท่าทางแก่นๆห้าวๆยืนเท้าเอวอยู่

เธอหันหน้ามามองผู้ที่เข้าไปในห้อง

"อ้ะ สาลี่ ไอ้น้องสาว" บิมบี้กระโดดเข้ามากอด

"ว่าไง พี่สาว"

"นี่แกรู้มั๊ย ไอ้แบงค์มันโตแล้วนะ หล่อด้วย"

เจ๊บิมเริ่มพูดถึงน้องชายของตัวเอง ซึ่งแต่ก่อนโดนชั้น กะเจ๊แกแกล้งเป็นประจำ

"แล้วอยู่ไหนล่ะ"

จากที่มองรอบๆแล้ว ไม่พบมนุษย์ต่างดาว เอ๊ย แบงค์น้องชายเจ๊บิม

"วันนี้มันไม่มาอ้ะ เห็นว่าจะไปเรียนอะไรเนี่ย ตอนนี้มันอยู่ม.2 แล้วนะ"

"บิมบี้  แล้วทำไมบิมไม่ไปเรียนกับเค้าบ้างล่ะ"คุณพ่อถาม

"หง่า..เตี่ยอ้ะ บิมโตแล้วนี่ อ่านหนังสือเองก็ได้ แค่นี้เบเบ"

บิมบี้ กับแบงค์มีศักดิ์เป็นลูกบุญธรรมคุณพ่อ กับคุณแม่เลยเรียก เตี่ย กะม๊า

"ขี้เกียจก็บอกเหอะ เจ๊ หรือจะบอกว่าเจ๊แกแล้วไปเรียนไม่ไหวก็ไม่มีใครว่าหรอก"

ใบไม้พูดขึ้นมาลอยๆ

"โหย ไอ้น้องชาย พูดงี้เดี๋ยวเรียกกระเทยมาให้เลย"บิมบี้ทำหน้ากวนๆ

"เออ ลี่ มีเรื่องจะคุยด้วย" บิมบี้กระซิบเบาๆ ก่อนจะโบกมือลาทุกคน แล้วลากชั้นออกจากห้อง

อะไรวะ...

"เฮ้ๆ ได้ข่าวว่าจะย้ายไปอยู่ทรีโอหรอ แล้วพวกลีดเดอร์ว่าไงกัน"

บิมบี้จบจากฟรีโรโซ่ และเคยอยู่ Destiny มาก่อน เคยมีศักดิ์เท่ากับไดซ์ ในตอนนั้น
 

"ก็ไม่ว่าไงอ้ะเจ๊ ฟรายเดย์ก็ยังอารมณ์ดีอยู่ ไดซ์ก็สนุกสนานเหมือนเดิม"

บิมบี้เลิกคิ้วขึ้นนิดหน่อย

"แล้วพี่บอกว่าแกคบกับน้องที่ชื่อเรนอ้ะ"

เฮ้ย - - รู้ได้ไงวะ
"รู้ได้ไงอ้ะเจ๊"

"เอ๊า ชั้นเป็นพี่สาวแกนะ  พี่ชายแกมีตั้งสองคน แล้วไอ้สองคนนั้นก็น้องชายชั้นอีก"

หมายถึงเฮียสน เฮียไม่หรอ..แล้วเฮียๆรู้กันแล้วเรอะ

"หมายความว่า.."

"อะไรของแกเนี่ย ความรู้สึกช้าจัง เค้ารู้กันหมดแล้ว เมื่อวานไอ้ฟินก็โทรมาบอก พอมาถึงนี่ต้นสนก็บอก"

"อ้อนะ"

"แล้วสรุปว่าไง เรน ใช่คนที่หล่อๆ น่ารักๆ แต่กวนตี นโครตอ้ะเปล่า"

"กวนตี น..ไม่เห็นกวนเลย ออกจะเรียบร้อย"

กวนตรงไหนออกจะสงบเสงี่ยม

"ห๊ะ..ไม่กวน แกดูยังไงเรียบร้อยวะเนี่ย เออ เอาเถอะ แล้วแต่รสนิยมโว้ย แต่ไงก็รักกันนานๆก็แล้วกัน เพราะน้องเค้าก็น่ารักดี น่ากินด้วย"

แกจะแย่งแฟนชาวบ้านเรอะ..ไอ้ประโยคสุดท้ายน่ะ

"แล้วเจ๊รู้จักเรนได้ไง"

"อ้าว -*- ตอนแกไม่อยู่ชั้นมาเล่นบ้านแกออกบ่อย ก็เจอน้องเค้าหลายครั้ง แกน่าจะขอบใจชั้นนะ ชั้นอุตส่าห์นินทาแกให้เค้าฟังบ่อยๆ"

= = ช่างเป็นพระกรุณามากเลย..

"เออ..มีเบอร์เรนยัง"

ยุ่งอะไรล่ะพี่สาว..

"ไม่มีอ้ะ"

"อ้ะๆ"
เจ๊แกเอามือถือขึ้นมากดเบอร์เรนให้ดู

"เจ๊ไปเอามาจากไหนอีกล่ะ"

-*- ขยันม่อเด็กจริงๆ

"อ้าว ก็ตั้งแต่แกยังไม่กลับมา เรนเค้าฝากไว้ บอกว่าถ้าแกกลับมาแล้วเอาเบอร์ให้ด้วย เค้ามีเบอร์แกด้วยนะ ชั้นให้เองอ้ะ"

เค้าเรียกว่ายุ่งเรื่องชาวบ้านแล้วเจ๊เอ๋ย

"ขยันเนอะ เรื่องพวกนี้ ทีเรื่องเรียนอ้ะ ไม่มี"

"อะไรนะ นี่แก ชั้นเรียนดีนะเว้ย เป็นปริ้นเซสคณะด้วย"

"อะไรห๊ะ ปริ้นเซสคณะ"

"ดาวคณะไง ไอ้น้องโง่ -*- "

เออ..ว่ากูโง่อีก..

ว่าแต่มีใครโง่เลือกเจ๊เนี่ย คนพวกนั้นต้องตาบอกหูหนวกเป็นใบ้พิการซ้ำซ้อนแหงเลย  - - หรือไม่ก็โง่มาก มีตาไร้แวว

"อ้ะ ได้เบอร์แล้วโทรดิๆ เป็นแฟนกันแล้ว ไม่หนิดหนมกันเล้ย แกเนี่ย ไม่ไหวๆ"

ยุ่งอะไรอีกเล่า

"แล้วเจ๊รู้มั๊ยว่าคบทำไม"

"จะไปรู้แกเรอะ น้องฟรายเดย์สั่งมารึไง"

"เปล๊า  แค่มีปัญหากับแฟนเก่าเค้านิดหน่อย"

"คนที่ชื่อเดลหรอ เออ เกือบตบกับเจ๊รอบนึง"

รู้ไปหมด..

"ทำไมอ้ะ ไม่ยุ่งอะไรกับเค้า"

"เปล่า ไม่ได้ยุ่ง แต่มันบอกว่าเจ๊ชอบม่อเด็ก แล้วไปม่อเรนของมัน"

ก็จริงนี่..

"เรื่องจริงนี่เจ๊"

"กรี๊ดด นี่แกอีกคนแล้วเรอะ จะบ้าเหรอ ชั้นมีแฟนแล้วย่ะ ใครบอกว่าชั้นสนเด็ก"  

"อ้อ นะ"

เสียงประตูเปิดออก ต้นสนกับใบไม้เดินออกมา

"เออ ลี่ พรุ่งนี้เรนจะมาหานะ"

ต้นสนพูด

"อืมม์ๆ"

"ว่าแต่คบกันเมื่อไหร่อ้ะ เพิ่งรู้เรื่องเมื่อวานเอง"

"ก็ไม่นาน"

 "เออ ไอ้ชาถามมาว่าสรุปจะเข้าไม่เข้า"

ใบไม้ถามขึ้นมา

บิมบี้เงียบสงบเสงี่ยมทันทีที่ได้ยินคำว่าเข้า ไม่เข้า

"แล้วแต่"

"เฮ้ยแกเอาชัวร์ดิ ไม่มั่นใจเลยนะ"

ไม้พูดย้ำ

"ตามใจพี่อ้ะ พี่อยากให้เข้าก็เข้า ไม่อยากก็ไม่เข้า"

ขี้เกียจคิด สิ้นคิดพอมั๊ยเนี่ย

ใบไม้กับต้นสนมองหน้ากัน

"งั้นเข้า"