ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : == ศัตรูของทีน ==
ฉันหันหลังกลับไปมองก็เห็นผู้ชายตัวสูงใหญ่คนนึ่งกำลังคาบบุหรี่ในปาก
แต่นั่นก็ยังไม่โดดเด่นเท่าสีผิวอันดำปึ้ดของพี่แกหรอก >_< ดำยิ่งกว่าโก้อีกนะ
“จีซาง? ใครคือจี…”
‘BlueBest คือแก๊งค์อันธพาลที่ใหญ่ที่สุดในโรงเรียนของเรา มีทีนเป็นหัวหน้าหรืออีกฉายานึงคือ จีซาง ซึ่งฉายารี้ใช้เรียกกันเฉพาะในหมู่ศัตรู เพราะฉะนั้นใครก็ตามที่เรียกฉายาเขา ก็แสดงว่าเป็นศัตรูของแก๊งค์ BlueBest เหมือนกัน’
คำพูดของไอว่านลอยเข้ามาในหัวฉัน -O- ถ้าอย่างนั้นก็แสดงว่า…
พวกนี้เป็นศัตรูของทีน!!!
“>_< ฉันไม่รู้จักที…เอ๊ย! จีซางของพวกแกหรอก แล้วฉันก็ไม่ได้เป็นแฟนกับเค้าด้วย”
“จริงเหรอ -_- งั้นช่วยอธิบายรูปนี้ทีซิ”พี่เงาะป่าส่งแผ่นกระดาษแผ่นหนึ่งมาให้ฉัน
ไม่ต้องดูก็รู้แล้วว่ามันคืออะไร
แผ่นกระดาษแผ่นนั้นปริ๊นรูปในเวบบอร์ดออกมาโจ้งๆ >_< กึ๋ยส์ ตายแน่กรู งานนี้
“ไม่ใช่ฉันนะ >_< เค้าแค่หน้าตาเหมือนฉันจนแยกไม่ออกเท่านั้น”
พี่เงาะป่าพ่นควันขาวออกมา ก่อนจะดึงกระดาษไปจากมือฉัน
“ตามฉันมานี่สาวน้อย -_-“
ตามให้โง่สิ ไอคว าย
พี่เงาะป่าเดินนำหน้าฉันไปที่มุมตึก -O- แต่ถึงกระนั้นฉันก็ไม่เดินตามไปอยู่ดี -_- พวกผู้ชายที่เหลือเห็นว่าฉันไม่เดินตาม พวกมันเลยเข้ามาล็อกคอฉันไว้
“นี่!!! ทำบ้าอะไรห๊าาาา!!!!!! ช่วยด้วยค่าาาาาา ช่วยด้วยยยยยย!!!!!!!! ใครก็ได้ช่…อุ๊บ!”พวกมันรีบเอามือมาปิดปากฉันไว้ และลากฉันไปที่มุมตึกสุดสยองนั่น
TOT กรี๊ดดดดดดดดดด!!!!!!! ใครก็ได้ช่วยที TOT
ที่มุมตึกนั่นเป็นลานว่างที่โกโรโกโสที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็น T_T และดูเหมือนว่าที่นี่จะปลอดคนอย่างแรง
พวกมันปล่อยฉันออกจากพันธนาการ >O< เสร็จโก๋ล่ะ
“กรี๊ดดดดดดดด!!!!!!!!! ช่วยด้วย ฉันอยู่ในนี้ค่าาาาา ช่วยด้วยยยยย!!!!!! ปล่อยฉัน…อุ้ก!”
หมัดหนักๆหมัดนึกสวนเข้าที่ท้องฉันเต็มแรง TOT จนฉันถึงกลับตัวงอแต่ไม่ล้มลงไปหรอกนะ TOT ก็พื้นมันโค ตรสกปรกเลยนี่ ขืนล้มลงไปเสื้อต้องดำแน่(ยังจะมาคิดเรื่องนี้อีก)
“ดี หุบป ากได้ซะก็ดี -_-^ ทีนี้บอกฉันมาซิว่าจีซางมีจุดอ่อนตรงไหน”
พี่เงาะป่าตวาดฉันด้วยเสียงโหดๆของมัน >_< สงสัยฉันจะต้องเปลี่ยนสรรพนามให้ใหม่ซะแล้ว
“…”
“ไม่ตอบใช่มั้ย -_-^ ได้…”
เพี้ยะ!!!! ไอเวงดำ(ฉายาใหม่)ฟาดฝ่ามือของมันมาที่หน้าของฉันเต็มแรง T^T
ไอเชี่ย -_-^^^ หน้าตั วเมี ย
“ว่าไงล่ะอินี่ เมิงจะตอบกรูมาได้รึยัง”
ฉันกุมแก้มซ้ายของตัวเองไว้ -_-^^^ เที่ยงก็โดน เย็นก็โดน อะไรกันวะเนี่ย
“กรูไม่ตอบเมิงหรอก ไอเชี่ย”
“ถุย! ปากเก่งพอๆกับแฟนเมิงเลยอยากโดนอีกใช่มั้ย”
ไอเวงดำยกแขนขึ้นมาเตรียมจะตบฉัน >_< ในตอนนั้นเองฉันก็ใช้ท่าจระเข้ฟาดหางฟาดไปที่ต้นคอของมันเต็มที่(ดีนะที่ใส่กางเกงขาสั้นไว้) ชึ้บ!
อั้ก!!!
ตรงเป้าเด๊ะ -_-^ ไอเวงดำยืนตัวแข็งทื่อในท่าเดิมอยู่พักหนึ่งในขณะที่เพื่อนๆของพวกมันอ้าปากค้าง
“เธอ มัน…มัน…”ดูเหมือนไอเวงดำจะเริ่มเซ
“หนอย…อินี่”เพื่อนๆของมันที่เหลือวิ่งเข้ามารุมฉันพร้อมกัน
O_O เฮ้ยๆ ต่อแถวมาสิ อย่างนี้จะไปสู้ไหวเรอะ
ฉันเริ่มใช้แขนขาตัวเองให้เป็นประโยชน์ >_< แต่พวกมันเล่นเข้ามารุมอย่างนี้ฉันก็ชักจะไม่ไหวเหมือนกันนะ
ในที่สุดหลังจากช่วงเวลาแห่งความทรมานผ่านพ้นไป T_T ฉันก็ล้มลงกับพื้น T_T นี่ฉันสู้ไอบ้าพวกนี้ ไม่ได้เหรอ
“ฮ่าๆๆๆๆ ล้มได้ซักทีอินี่ แมร่งแรงเยอะชะมัด”
สักพักฉันก็ถูกพวกนั้นดึงตัวขึ้นมา T_T ไอเวงดำค่อยๆเดินมาหาฉันแล้วแยกเขี้ยวใส่
“หมดฤทธิ์แล้วเหรอ ห๊า! -_-^ เธอนี่มันแสบจริงๆทำเอาฉันเกือบล้มทั้งยืน”
“ถุย! ไอหน้ าตัวเ มีย -O-^^^ แกมันเล วจริงๆเลย”
ใบหน้าของมันกระตุกเล็กน้อยด้วยความโกรธ -_- ก่อนที่จะชกฉันที่ท้องอีกทีนึง
อุ้ก! เลือดค่อยๆไหลออกมาจากปากของฉัน -_-^^^ อะ…ไอ…สว ะสังคม
“ทีนี้บอกได้รึยัง >_< รึว่าจะให้เสียโฉมซะก่อนถึงพูดออกมาห๊ะ!!!”มันตะคอกใส่หน้าฉัน อี๋! น้ำลายกระเด็นออกมาเลยไอบ้าเอ๊ย
“…”
“ยังไม่พูดอีกเรอะ”
“ไอเล ว”
ไอเวงดำโมโหจนลมแทบจะออกจากหู -_- ฉันใช้โอกาสนี้ใช้ขาตัวเองให้เป็นประโยชน์
ย้ากกกกกก!!!!!!!! ท่าไม้ตายมหาปลัย!!!
เตะผ่าหมาก!!!!!!
…
……
………
…………
……………
ไอเวงดำหน้าเขียวขึ้นมาทันทีด้วยผลงานของฉัน >O< ฉันใช้จังหวะนี้ที่พวกมันเผลอสะบัดตัวออกและวิ่งหนีออกจากมุมตึกนั่น และตะโกนให้ดังที่สุดเท่าที่จะตะโกนได้
“ช่วยด้วยค่าาาาา!!!!!! ช่วยด้วย!!!!!”
“หยุดนะ!”
พวกมันที่เหลือวิ่งไล่ตามฉันมา >O< โอ้วแม่เจ้า! จะตามมาหาตะแป๊ะอะไรล่ะ อ๊ะนั่น ตวจรำ…ตำรวจ
ฉันวิ่งฉิวไปที่คุณตำรวจที่กำลังเป่านกหวีดปี๊ดๆอยู่ O_O จราจรเหรอ เฮอะ ช่างมัน อย่างน้อยก็เป็นตำรวจละว้า
“>O< คุณตำรวจค้าาาา!!!!!! ช่วยด้วยค่าาา”ฉันวิ่งไปเกาะหลังคุณตำรวจไว้ ทำให้คุณตำรวจหันมามองอย่างงงๆ
“หนูไปทำอะไรมาเนี่ย!!! O_O”
“>_< พวกนั้นมันซ้อมฉันคะ อยู่นั่นไงคุณตำรวจ >_<”ฉันชี้มือไปที่พวกมัน -_- พอพวกมันเห็นตำรวจก็เบรกแทบไม่ทัน
คุณตำรวจพอจะเรียบเรียงเรื่องราวได้ ดังนั้นจึงรีบเป่านกหวีดและไล่ตามพวกมันที่วิ่งหนีหางจุกตู ด >_< จับมันให้ได้นะคุณจราจร โดยเฉพาะไอเวงดำ
>_< ถ้าจับไม่ได้ฉันจะฆ่าคุณเองนะ คุณตำรวจ >_<
หลังจากที่คุณตำรวจวิ่งตามพวกนั้นไปแล้ว ฉันก็ตัดสินใจวิ่งกลับบ้านทันที >_< คนมองกันทั้งเมืองเลยอ่ะ เด่นแล้วกรู อิๆ
เชื่อมั้ยว่าฉันสามารถกลับมาถึงบ้านได้ในเวลาเพียง 5 นาที >O< ฉันยืนหอบตัวโยนหน้าบ้าน ใช้มือข้างหนึ่งพิงเสาเอาไว้ >O< ส่วนมืออีกข้างหนึ่งก็จับชายโครงของตัวเอง
นายอีกแล้วนะนายทีน >O< เรื่องทั้งหมดนี้เป็นเพราะนายคนเดียว ถ้าบนโลกนี้ไม่มีนายก็คงจะดี ชีวิตฉันคงเจริญมากกว่านี้ >O< ฉันคงไม่ต้องมีสภาพแบบนี้หรอก
แล้วนายจะรับผิดชอบเรื่องบ้าๆนี่ได้ม้ายยยยยยยยยย!!!!!!!!!
ฉันนั่งพักอยู่พักใหญ่ -_- จนกระทั่งมีมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งมาจอดหน้าบ้าน
“เฮ้อ ถึงบ้านซะทีแล้วก็ เฮ้ยยยยยย!!!!!!!! สัตว์ประหลาดดดดดดด!!!!!!!!”
เฮียโจตะโกนลั่นซอยและกระโดดหนีหยองๆไปทั่ว
“ฉันเอง เฮียโจ!!!”
เฮียหยุดกระโดดก่อนจะเดินมาใกล้ฉันอย่างแผ่วเบา -_-^ กลัวฉันกัดเรอะ
“แกจริงๆเหรอไอเจ”
“T_T”
เฮียโจปัดผมออกจากหน้าฉัน และมองหน้าฉันตรงๆ
“อะ…ไอเจ จริงด้วย”
“ฮือๆๆๆๆๆแง้ๆๆๆๆๆๆ TTOTT เฮียช่วยฉันด้วยยยย!!!”ฉันร้องไห้ออกมาเสียงดังก่อนจะโผเข้ากอดเฮียโจ
น่าแปลกนะตอนที่พวกนั้นซ้อมฉัน ฉันกลับไม่ร้องซักแอะ T_T แต่พอมองหน้าเฮียโจ มันก็ทำให้ฉันไม่สามารถกักน้ำตาได้อีกต่อไป T_T เฮียโจกอดฉันตอบและรูปหลังฉันเป็นการปลอบ
“ไม่เป็นไรนะเจ T_T เกิดอะไรขึ้น”
“ฮึกๆเฮีย TOT ฉัน ฉัน แง้ๆๆๆๆ”
แล้วฉันก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้เฮียโจฟัง TOT ฉันไม่แน่ใจหรอกนะว่าเขาจะฟังฉันรู้เรื่องรึเปล่า
“เรื่องทั้งหมดมันเกิดจากทีนใช่มั้ย”เฮียโจพูดออกมาด้วยเสียงแผ่วเบา
“ฮือๆๆๆๆ >O< ใช่”
“นี่ถ้าเธอเป็นแฟนเค้าจริงๆนะ เธอคงไม่เจอเรื่องแบบนี้หรอก”
“วะ ว่าไงนะเฮีย T_T ฮือๆๆๆๆไม่ใช่อย่างนั้นนะ”
“ไปโรงพยาบาลกัน”แล้วเฮียโจก็พยุงฉันให้ลุกขึ้นจากพื้นไปขึ้นมอเตอร์ไซค์แทน
“เกาะไหวมั้ยเจ”
“ฮือๆๆๆ เกาะได้ ฮือๆๆๆ”
ฟ้าวววววววว!!!!! ฟ้าววววววววว!!!!!!!!
20 นาทีฉันกับเฮียโจก็มาหยุดอยู่หน้าโรงพยาบาล เฮียโจพยุงฉันลงมาจากรถและพาเข้าโรงพยาบาล
T_T ทันทีที่ฉันก้าวเข้าไป คุณพยาบาลคนหนึ่งสังเกตเห็นฉันและหวีดร้องออกมา -O- ฉันกับเฮียโจอึ้งกันไปพักใหญ่เมื่อพยาบาลคนนั้นเข็นเตียงมาอย่างฉุกเฉิน
“ขึ้นเตียงเลยค่ะ >_< เดี๋ยวจะไม่ทันนะคะ”
“เดี๋ยวก่อนครับคุณพยาบาล”
“ฉันไม่ได้จะตายนะคะ คุณพยาบาล”
“>_< อย่าฝืนพูดค่ะ เดี๋ยวจะช็อคนะคะ”
+_= ฉันดูแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ
“ฉันไม่ได้จะตายนะคะ”
“เร็วๆค่ะ ขึ้นเตียงๆ”
“เอ่อ…คุณพยาบาลครับ”
“>O< ขอร้องเถอะค่ะ ฉันจะได้รีบพาไปส่งไอซียู”
บ้ากันไปใหญ่แล้ว -_-^ ฉันไม่ได้ดูแย่ขนาดนั้นซักหน่อย
“แต่ว่า…”
“เร็วๆสิคะ เอ้า! ใครก็ได้มาช่วยอุ้มน้องผู้หญิงขึ้นเตียงหน่อย”
คุณพยาบาลประสาทเสียไปแล้ว
“คูณพยาบาลครับ”
“-_- อย่ามัวมาพูดกันอยู่เลยค่ะ คนไข้ดูซีดเซียวแล้วนะคะ”คุณพยาบาลพูดพลางตีปีกไปรอบๆอย่างร้อนใจ
เฮียโจคว้าแขนพยาบาลคนนั้นเอาไว้ -O-
“ผมมีเรื่องจะบอกครับ”
คุณพยาบาลหยุดการกระทำทุกสิ่ง แล้วหันมามองหน้าเฮียโจอย่างงงๆ >O< บอกเค้าไปเลยเฮีย เค้าจะได้เลิกคิดว่าฉันจะตายซักที
“ว่าไงคะ”
นั่นแหละ…บอกไปเลย
“คุณพยาบาลสวยมากครับ ไม่ทราบว่ามีแฟนรึยัง”
O_o
==II++II==…==II++II==
ฉันซ้อนหลังมอเตอร์ไซค์เฮียโจกลับบ้าน >.,< กว่าจะคุยกับคุณพยาบาลรู้เรื่องก็ตั้งครึ่งชั่วโมง ทำแผลอีก 20 นาที >.,< ปล่อยให้เฮียโจหม้อพยาบาลอีกก็ครึ่งชั่วโมง
ปรัชญาชีวิตวันนี้…ฉันไม่ควรมีพี่ชื่อโจ
ตอนนี้ฉันกลับเฮียโจยืนอยู่หน้าบ้าน ไม่มีใครกล้าเสี่ยงตายเดินเข้าบ้านซักคน
เหมือนกำลังแข่งเฟียร์ แฟคเตอร์อยู่เลย >_< คุณกล้าเผชิญหน้ากับความกลัวมั้ย
แต่อันนี้เปลี่ยนเป็น คุณกล้าเผชิญหน้ากับบุพการีสุดที่รักมั้ย
“อึ้ก(กลืนน้ำลาย)แกเข้าไปก่อนดิไอเจ”
“บ้าเรอะ ขืนเข้าไปแม่ต้องฆ่าหั่นศพฉันแน่ๆ”
-_- ดีนะที่ตอนฉันกลับบ้านครั้งแรก พ่อกับแม่ยังไม่กลับบ้าน
แต่ตอนนี้กลับมาแล้ว
“ถ้าแกไม่เข้า ฉันจะอัดแกให้เดี้ยงเลยไอเจ”
“ก็ลองดูดิ >_< ฉันจะเตะผ่ากลางเป้าคืน”
เฮียโจหันมามองฉันแทบจะทันที แล้วก็บรรจงลงมะเหงกบนกลางหัวฉัน
โป๊ก!
“TOT โอ๊ย! ทำบ้าอะไรน่ะ ฉันเจ็บนะ”
“ก็บอกให้เข้าไปไง อยากขัดคำสั่งเองนี่”
“เฮียไม่ใช่แม่ฉันนะ ทำไมฉันต้องทำตามคำสั่งด้วย”
โป๊ก! โป๊ก!
“จะเข้าไปมั้ย”
“TT_TT ฉันจะฟ้องแม่”
“ก็เอาสิ เข้าไปฟ้องตอนนี้เลย”
เฮียโจยิ้มอย่างผู้ชนะ ส่วนฉันก็ได้แต่ตีหน้ายักษ์ใส่
ฝากไว้ก่อนเถอะ ไอเฮียโจ -_-^^^
“เข้าบ้านไปสิ ไอเจ”
“ไม่น้า >O<”
เฮียโจยกแขนขึ้นอีกครั้ง >_< คราวนี้ฉันรีบเอามือปิดหัวตัวเองทันที
“อย่านะ TOT เข้าก็ได้”
“โหะๆทำดีมากน้องสุดสวย…แบบหลอกๆ”
“เดี๋ยวก็กัดเอาซะหรอก”
ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆและกลั้นใจเปิดประตูบ้านไป
กริ๊ก…
“กลับมาแล้วเหรอลูก /\\O/\\ ทำไมวันนี้กลับช้…กรี๊ดๆๆๆๆ >O< สัตว์ประหลาด!!!!”แม่ฉันกระโดดเกาะหลังพ่อในขณะที่พ่อก็คว้าเครื่องช๊อตแมลงและแกว่งไปข้างหน้า
“ออกไปนะเจ้าสัตว์ประหลาด ไปหาของกินที่อื่นไป!”
คิดถูกรึเปล่าที่เป็นลูกบ้านนี้
“หนูเองพ่อ T_T จำไม่ได้เหรอ”
“หนูบ้าอะไรตัวใหญ่ขนาดนี้! ออกไปนะ”
มุขคว ายมาก -_-^
“เจเอง! >O< เจลูกพ่อไง”
“…”
เกิดความเงียบขึ้น -_- พ่อเดินเข้ามาใกล้ๆฉันและมองหน้าฉันตรงๆ
จะจำตูได้มั้ยเนี่ย
“เจ…เจจริงด้วยพ่อ!”แม่ตะโกนออกมาและกระตุกแขนพ่อฉัน
ในที่สุดแม่ก็จำได้ แล้วพ่อล่ะ…
“ใช่เหรอ O.O ฉันว่าไม่น้า”
“พ่อ!! >_<”
“เจ…ไปโดนอะไรมาลูก”แม่ถามฉันด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
หนูไปชกกับผู้ชายมาค่ะ -_-^ จะให้ฉันตอบอย่างนั้นเรอะ
“หมามันไล่กัดอ่ะค่ะแม่”
“จริงเหรอ มาๆกินข้าวเถอะ”
“ตกลงนี่คือไอเจตัวแสบจริงๆเหรอ”พ่อยังคงอึ้งๆอยู่
“พ่อ!!!” >_<”
==II++II==…==II++II==
คืนนั้นไอเบนโตะโทรมา ฉันจึงใช้โอกาสนี้สาธยายเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดและยังเปิดประเด็นต่อว่าทีนในทางเสียๆหายๆอีกด้วย(ดูเหมือนไอเบนโตะจะชอบมาก)
“เค้าน่ะอันธพาลของแท้ -_- แล้วพรุ่งนี้เธอจะไปโรงเรียนป่าว”
“ก็คงต้องไป -_-^ ทำไงได้ล่ะ”
“จะไหวเหรอ อย่าทำซ่าไปหน่อยเลย”
“>O< ฉันไม่ได้ทำซ่านะ”
“แล้วเธอจะไปชกทีนรึเปล่า /\\O/\\ แก้แค้นที่ทำให้เธอเจ็บตัวไง”
“ไม่เอาแล้ว >O< ฉันจะไม่ยุ่งกับอิตานั่นอีกต่อไปแล้ว >O< เดือดร้อนทุกที”
“แต่ฉันว่านะ…”
“ว่าอะไร”
“อ…อ๋อ ไม่มีอะไรหรอก”
“มีอะไรบอกมานะ!”
“ฉันว่าเธอหนีทีนไม่พ้นหรอก -_- เค้าไม่ยอมเลิกยุ่งกับเธอแน่”
“ทำไมล่ะ -_-^ หรือว่าฉันน่ารักจนเขาลืมไม่ได้ โหะๆเรื่องนั้นฉันรู้อยู่แล้วย่ะ”
“เพราะเธอเป็นศัตรูของเขาต่างหาก ยัยบ๊อง -_-^ ไม่เอาแล้ว ฉันไปนอนดีกว่า”
“เดี๋ยวๆไอเบนโตะ”
“มีไร คุณนาย”
“>_< แกว่าไอฝ้ายน่ารักมั้ย”
ฉันจัดการให้แกแล้วนะไอฝ้าย >O< คิวปิดเจมาแล้ว!
“ฝ้ายเหรอ อืม…ก็ดี ถามทำไม”
“ก็ฉันคิดว่า แกน่าจะชอบคนอย่างไอฝ้ายนะ”
“เฮ้ย!!!!! O_O”
“โว้ย! >_< ตะโกนหาอะไรยะ หูจะแตกแล้ว”
“ฉันไม่ได้ชอบฝ้ายนะ”
แห้วรับประทานแล้ว ไอฝ้าย T_T
“ฉันก็ไม่ได้บอกว่านายชอบฝ้ายซักหน่อย ฉันแค่บอกว่านายน่าจะชอบผู้หญิงประมาณนี้”
“แล้วไป -_- แล้วนี่แกมาถามฉันเพื่ออะไรเนี่ย O_O อย่าบอกนะว่าแก…”
“ฉันทำไม”
“ชอบอนุรักษ์ดนตรีไทย! O_O ตีฉิ่ ง!!!!!”
“กรี๊ดดดดดด!!!! ไอเบนโตะ ฉันจะฆ่าแก >_<”
“อ้าว! ไม่ใช่หรอกหรอ แหะๆขอโทษที”
“ไม่มีอารมณ์คุยแล้ว แค่นี้นะ”
“นี่! ไอ…”
คลิก! ฉันกดวางสายไปดื้อๆ >_< บังอาจมาว่าฉันตีฉิ่ ง
พรุ่งนี้แกเละแน่ไอเบนโตะ
แต่นั่นก็ยังไม่โดดเด่นเท่าสีผิวอันดำปึ้ดของพี่แกหรอก >_< ดำยิ่งกว่าโก้อีกนะ
“จีซาง? ใครคือจี…”
‘BlueBest คือแก๊งค์อันธพาลที่ใหญ่ที่สุดในโรงเรียนของเรา มีทีนเป็นหัวหน้าหรืออีกฉายานึงคือ จีซาง ซึ่งฉายารี้ใช้เรียกกันเฉพาะในหมู่ศัตรู เพราะฉะนั้นใครก็ตามที่เรียกฉายาเขา ก็แสดงว่าเป็นศัตรูของแก๊งค์ BlueBest เหมือนกัน’
คำพูดของไอว่านลอยเข้ามาในหัวฉัน -O- ถ้าอย่างนั้นก็แสดงว่า…
พวกนี้เป็นศัตรูของทีน!!!
“>_< ฉันไม่รู้จักที…เอ๊ย! จีซางของพวกแกหรอก แล้วฉันก็ไม่ได้เป็นแฟนกับเค้าด้วย”
“จริงเหรอ -_- งั้นช่วยอธิบายรูปนี้ทีซิ”พี่เงาะป่าส่งแผ่นกระดาษแผ่นหนึ่งมาให้ฉัน
ไม่ต้องดูก็รู้แล้วว่ามันคืออะไร
แผ่นกระดาษแผ่นนั้นปริ๊นรูปในเวบบอร์ดออกมาโจ้งๆ >_< กึ๋ยส์ ตายแน่กรู งานนี้
“ไม่ใช่ฉันนะ >_< เค้าแค่หน้าตาเหมือนฉันจนแยกไม่ออกเท่านั้น”
พี่เงาะป่าพ่นควันขาวออกมา ก่อนจะดึงกระดาษไปจากมือฉัน
“ตามฉันมานี่สาวน้อย -_-“
ตามให้โง่สิ ไอคว าย
พี่เงาะป่าเดินนำหน้าฉันไปที่มุมตึก -O- แต่ถึงกระนั้นฉันก็ไม่เดินตามไปอยู่ดี -_- พวกผู้ชายที่เหลือเห็นว่าฉันไม่เดินตาม พวกมันเลยเข้ามาล็อกคอฉันไว้
“นี่!!! ทำบ้าอะไรห๊าาาา!!!!!! ช่วยด้วยค่าาาาาา ช่วยด้วยยยยยย!!!!!!!! ใครก็ได้ช่…อุ๊บ!”พวกมันรีบเอามือมาปิดปากฉันไว้ และลากฉันไปที่มุมตึกสุดสยองนั่น
TOT กรี๊ดดดดดดดดดด!!!!!!! ใครก็ได้ช่วยที TOT
ที่มุมตึกนั่นเป็นลานว่างที่โกโรโกโสที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็น T_T และดูเหมือนว่าที่นี่จะปลอดคนอย่างแรง
พวกมันปล่อยฉันออกจากพันธนาการ >O< เสร็จโก๋ล่ะ
“กรี๊ดดดดดดดด!!!!!!!!! ช่วยด้วย ฉันอยู่ในนี้ค่าาาาา ช่วยด้วยยยยย!!!!!! ปล่อยฉัน…อุ้ก!”
หมัดหนักๆหมัดนึกสวนเข้าที่ท้องฉันเต็มแรง TOT จนฉันถึงกลับตัวงอแต่ไม่ล้มลงไปหรอกนะ TOT ก็พื้นมันโค ตรสกปรกเลยนี่ ขืนล้มลงไปเสื้อต้องดำแน่(ยังจะมาคิดเรื่องนี้อีก)
“ดี หุบป ากได้ซะก็ดี -_-^ ทีนี้บอกฉันมาซิว่าจีซางมีจุดอ่อนตรงไหน”
พี่เงาะป่าตวาดฉันด้วยเสียงโหดๆของมัน >_< สงสัยฉันจะต้องเปลี่ยนสรรพนามให้ใหม่ซะแล้ว
“…”
“ไม่ตอบใช่มั้ย -_-^ ได้…”
เพี้ยะ!!!! ไอเวงดำ(ฉายาใหม่)ฟาดฝ่ามือของมันมาที่หน้าของฉันเต็มแรง T^T
ไอเชี่ย -_-^^^ หน้าตั วเมี ย
“ว่าไงล่ะอินี่ เมิงจะตอบกรูมาได้รึยัง”
ฉันกุมแก้มซ้ายของตัวเองไว้ -_-^^^ เที่ยงก็โดน เย็นก็โดน อะไรกันวะเนี่ย
“กรูไม่ตอบเมิงหรอก ไอเชี่ย”
“ถุย! ปากเก่งพอๆกับแฟนเมิงเลยอยากโดนอีกใช่มั้ย”
ไอเวงดำยกแขนขึ้นมาเตรียมจะตบฉัน >_< ในตอนนั้นเองฉันก็ใช้ท่าจระเข้ฟาดหางฟาดไปที่ต้นคอของมันเต็มที่(ดีนะที่ใส่กางเกงขาสั้นไว้) ชึ้บ!
อั้ก!!!
ตรงเป้าเด๊ะ -_-^ ไอเวงดำยืนตัวแข็งทื่อในท่าเดิมอยู่พักหนึ่งในขณะที่เพื่อนๆของพวกมันอ้าปากค้าง
“เธอ มัน…มัน…”ดูเหมือนไอเวงดำจะเริ่มเซ
“หนอย…อินี่”เพื่อนๆของมันที่เหลือวิ่งเข้ามารุมฉันพร้อมกัน
O_O เฮ้ยๆ ต่อแถวมาสิ อย่างนี้จะไปสู้ไหวเรอะ
ฉันเริ่มใช้แขนขาตัวเองให้เป็นประโยชน์ >_< แต่พวกมันเล่นเข้ามารุมอย่างนี้ฉันก็ชักจะไม่ไหวเหมือนกันนะ
ในที่สุดหลังจากช่วงเวลาแห่งความทรมานผ่านพ้นไป T_T ฉันก็ล้มลงกับพื้น T_T นี่ฉันสู้ไอบ้าพวกนี้ ไม่ได้เหรอ
“ฮ่าๆๆๆๆ ล้มได้ซักทีอินี่ แมร่งแรงเยอะชะมัด”
สักพักฉันก็ถูกพวกนั้นดึงตัวขึ้นมา T_T ไอเวงดำค่อยๆเดินมาหาฉันแล้วแยกเขี้ยวใส่
“หมดฤทธิ์แล้วเหรอ ห๊า! -_-^ เธอนี่มันแสบจริงๆทำเอาฉันเกือบล้มทั้งยืน”
“ถุย! ไอหน้ าตัวเ มีย -O-^^^ แกมันเล วจริงๆเลย”
ใบหน้าของมันกระตุกเล็กน้อยด้วยความโกรธ -_- ก่อนที่จะชกฉันที่ท้องอีกทีนึง
อุ้ก! เลือดค่อยๆไหลออกมาจากปากของฉัน -_-^^^ อะ…ไอ…สว ะสังคม
“ทีนี้บอกได้รึยัง >_< รึว่าจะให้เสียโฉมซะก่อนถึงพูดออกมาห๊ะ!!!”มันตะคอกใส่หน้าฉัน อี๋! น้ำลายกระเด็นออกมาเลยไอบ้าเอ๊ย
“…”
“ยังไม่พูดอีกเรอะ”
“ไอเล ว”
ไอเวงดำโมโหจนลมแทบจะออกจากหู -_- ฉันใช้โอกาสนี้ใช้ขาตัวเองให้เป็นประโยชน์
ย้ากกกกกก!!!!!!!! ท่าไม้ตายมหาปลัย!!!
เตะผ่าหมาก!!!!!!
…
……
………
…………
……………
ไอเวงดำหน้าเขียวขึ้นมาทันทีด้วยผลงานของฉัน >O< ฉันใช้จังหวะนี้ที่พวกมันเผลอสะบัดตัวออกและวิ่งหนีออกจากมุมตึกนั่น และตะโกนให้ดังที่สุดเท่าที่จะตะโกนได้
“ช่วยด้วยค่าาาาา!!!!!! ช่วยด้วย!!!!!”
“หยุดนะ!”
พวกมันที่เหลือวิ่งไล่ตามฉันมา >O< โอ้วแม่เจ้า! จะตามมาหาตะแป๊ะอะไรล่ะ อ๊ะนั่น ตวจรำ…ตำรวจ
ฉันวิ่งฉิวไปที่คุณตำรวจที่กำลังเป่านกหวีดปี๊ดๆอยู่ O_O จราจรเหรอ เฮอะ ช่างมัน อย่างน้อยก็เป็นตำรวจละว้า
“>O< คุณตำรวจค้าาาา!!!!!! ช่วยด้วยค่าาา”ฉันวิ่งไปเกาะหลังคุณตำรวจไว้ ทำให้คุณตำรวจหันมามองอย่างงงๆ
“หนูไปทำอะไรมาเนี่ย!!! O_O”
“>_< พวกนั้นมันซ้อมฉันคะ อยู่นั่นไงคุณตำรวจ >_<”ฉันชี้มือไปที่พวกมัน -_- พอพวกมันเห็นตำรวจก็เบรกแทบไม่ทัน
คุณตำรวจพอจะเรียบเรียงเรื่องราวได้ ดังนั้นจึงรีบเป่านกหวีดและไล่ตามพวกมันที่วิ่งหนีหางจุกตู ด >_< จับมันให้ได้นะคุณจราจร โดยเฉพาะไอเวงดำ
>_< ถ้าจับไม่ได้ฉันจะฆ่าคุณเองนะ คุณตำรวจ >_<
หลังจากที่คุณตำรวจวิ่งตามพวกนั้นไปแล้ว ฉันก็ตัดสินใจวิ่งกลับบ้านทันที >_< คนมองกันทั้งเมืองเลยอ่ะ เด่นแล้วกรู อิๆ
เชื่อมั้ยว่าฉันสามารถกลับมาถึงบ้านได้ในเวลาเพียง 5 นาที >O< ฉันยืนหอบตัวโยนหน้าบ้าน ใช้มือข้างหนึ่งพิงเสาเอาไว้ >O< ส่วนมืออีกข้างหนึ่งก็จับชายโครงของตัวเอง
นายอีกแล้วนะนายทีน >O< เรื่องทั้งหมดนี้เป็นเพราะนายคนเดียว ถ้าบนโลกนี้ไม่มีนายก็คงจะดี ชีวิตฉันคงเจริญมากกว่านี้ >O< ฉันคงไม่ต้องมีสภาพแบบนี้หรอก
แล้วนายจะรับผิดชอบเรื่องบ้าๆนี่ได้ม้ายยยยยยยยยย!!!!!!!!!
ฉันนั่งพักอยู่พักใหญ่ -_- จนกระทั่งมีมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งมาจอดหน้าบ้าน
“เฮ้อ ถึงบ้านซะทีแล้วก็ เฮ้ยยยยยย!!!!!!!! สัตว์ประหลาดดดดดดด!!!!!!!!”
เฮียโจตะโกนลั่นซอยและกระโดดหนีหยองๆไปทั่ว
“ฉันเอง เฮียโจ!!!”
เฮียหยุดกระโดดก่อนจะเดินมาใกล้ฉันอย่างแผ่วเบา -_-^ กลัวฉันกัดเรอะ
“แกจริงๆเหรอไอเจ”
“T_T”
เฮียโจปัดผมออกจากหน้าฉัน และมองหน้าฉันตรงๆ
“อะ…ไอเจ จริงด้วย”
“ฮือๆๆๆๆๆแง้ๆๆๆๆๆๆ TTOTT เฮียช่วยฉันด้วยยยย!!!”ฉันร้องไห้ออกมาเสียงดังก่อนจะโผเข้ากอดเฮียโจ
น่าแปลกนะตอนที่พวกนั้นซ้อมฉัน ฉันกลับไม่ร้องซักแอะ T_T แต่พอมองหน้าเฮียโจ มันก็ทำให้ฉันไม่สามารถกักน้ำตาได้อีกต่อไป T_T เฮียโจกอดฉันตอบและรูปหลังฉันเป็นการปลอบ
“ไม่เป็นไรนะเจ T_T เกิดอะไรขึ้น”
“ฮึกๆเฮีย TOT ฉัน ฉัน แง้ๆๆๆๆ”
แล้วฉันก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้เฮียโจฟัง TOT ฉันไม่แน่ใจหรอกนะว่าเขาจะฟังฉันรู้เรื่องรึเปล่า
“เรื่องทั้งหมดมันเกิดจากทีนใช่มั้ย”เฮียโจพูดออกมาด้วยเสียงแผ่วเบา
“ฮือๆๆๆๆ >O< ใช่”
“นี่ถ้าเธอเป็นแฟนเค้าจริงๆนะ เธอคงไม่เจอเรื่องแบบนี้หรอก”
“วะ ว่าไงนะเฮีย T_T ฮือๆๆๆๆไม่ใช่อย่างนั้นนะ”
“ไปโรงพยาบาลกัน”แล้วเฮียโจก็พยุงฉันให้ลุกขึ้นจากพื้นไปขึ้นมอเตอร์ไซค์แทน
“เกาะไหวมั้ยเจ”
“ฮือๆๆๆ เกาะได้ ฮือๆๆๆ”
ฟ้าวววววววว!!!!! ฟ้าววววววววว!!!!!!!!
20 นาทีฉันกับเฮียโจก็มาหยุดอยู่หน้าโรงพยาบาล เฮียโจพยุงฉันลงมาจากรถและพาเข้าโรงพยาบาล
T_T ทันทีที่ฉันก้าวเข้าไป คุณพยาบาลคนหนึ่งสังเกตเห็นฉันและหวีดร้องออกมา -O- ฉันกับเฮียโจอึ้งกันไปพักใหญ่เมื่อพยาบาลคนนั้นเข็นเตียงมาอย่างฉุกเฉิน
“ขึ้นเตียงเลยค่ะ >_< เดี๋ยวจะไม่ทันนะคะ”
“เดี๋ยวก่อนครับคุณพยาบาล”
“ฉันไม่ได้จะตายนะคะ คุณพยาบาล”
“>_< อย่าฝืนพูดค่ะ เดี๋ยวจะช็อคนะคะ”
+_= ฉันดูแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ
“ฉันไม่ได้จะตายนะคะ”
“เร็วๆค่ะ ขึ้นเตียงๆ”
“เอ่อ…คุณพยาบาลครับ”
“>O< ขอร้องเถอะค่ะ ฉันจะได้รีบพาไปส่งไอซียู”
บ้ากันไปใหญ่แล้ว -_-^ ฉันไม่ได้ดูแย่ขนาดนั้นซักหน่อย
“แต่ว่า…”
“เร็วๆสิคะ เอ้า! ใครก็ได้มาช่วยอุ้มน้องผู้หญิงขึ้นเตียงหน่อย”
คุณพยาบาลประสาทเสียไปแล้ว
“คูณพยาบาลครับ”
“-_- อย่ามัวมาพูดกันอยู่เลยค่ะ คนไข้ดูซีดเซียวแล้วนะคะ”คุณพยาบาลพูดพลางตีปีกไปรอบๆอย่างร้อนใจ
เฮียโจคว้าแขนพยาบาลคนนั้นเอาไว้ -O-
“ผมมีเรื่องจะบอกครับ”
คุณพยาบาลหยุดการกระทำทุกสิ่ง แล้วหันมามองหน้าเฮียโจอย่างงงๆ >O< บอกเค้าไปเลยเฮีย เค้าจะได้เลิกคิดว่าฉันจะตายซักที
“ว่าไงคะ”
นั่นแหละ…บอกไปเลย
“คุณพยาบาลสวยมากครับ ไม่ทราบว่ามีแฟนรึยัง”
O_o
==II++II==…==II++II==
ฉันซ้อนหลังมอเตอร์ไซค์เฮียโจกลับบ้าน >.,< กว่าจะคุยกับคุณพยาบาลรู้เรื่องก็ตั้งครึ่งชั่วโมง ทำแผลอีก 20 นาที >.,< ปล่อยให้เฮียโจหม้อพยาบาลอีกก็ครึ่งชั่วโมง
ปรัชญาชีวิตวันนี้…ฉันไม่ควรมีพี่ชื่อโจ
ตอนนี้ฉันกลับเฮียโจยืนอยู่หน้าบ้าน ไม่มีใครกล้าเสี่ยงตายเดินเข้าบ้านซักคน
เหมือนกำลังแข่งเฟียร์ แฟคเตอร์อยู่เลย >_< คุณกล้าเผชิญหน้ากับความกลัวมั้ย
แต่อันนี้เปลี่ยนเป็น คุณกล้าเผชิญหน้ากับบุพการีสุดที่รักมั้ย
“อึ้ก(กลืนน้ำลาย)แกเข้าไปก่อนดิไอเจ”
“บ้าเรอะ ขืนเข้าไปแม่ต้องฆ่าหั่นศพฉันแน่ๆ”
-_- ดีนะที่ตอนฉันกลับบ้านครั้งแรก พ่อกับแม่ยังไม่กลับบ้าน
แต่ตอนนี้กลับมาแล้ว
“ถ้าแกไม่เข้า ฉันจะอัดแกให้เดี้ยงเลยไอเจ”
“ก็ลองดูดิ >_< ฉันจะเตะผ่ากลางเป้าคืน”
เฮียโจหันมามองฉันแทบจะทันที แล้วก็บรรจงลงมะเหงกบนกลางหัวฉัน
โป๊ก!
“TOT โอ๊ย! ทำบ้าอะไรน่ะ ฉันเจ็บนะ”
“ก็บอกให้เข้าไปไง อยากขัดคำสั่งเองนี่”
“เฮียไม่ใช่แม่ฉันนะ ทำไมฉันต้องทำตามคำสั่งด้วย”
โป๊ก! โป๊ก!
“จะเข้าไปมั้ย”
“TT_TT ฉันจะฟ้องแม่”
“ก็เอาสิ เข้าไปฟ้องตอนนี้เลย”
เฮียโจยิ้มอย่างผู้ชนะ ส่วนฉันก็ได้แต่ตีหน้ายักษ์ใส่
ฝากไว้ก่อนเถอะ ไอเฮียโจ -_-^^^
“เข้าบ้านไปสิ ไอเจ”
“ไม่น้า >O<”
เฮียโจยกแขนขึ้นอีกครั้ง >_< คราวนี้ฉันรีบเอามือปิดหัวตัวเองทันที
“อย่านะ TOT เข้าก็ได้”
“โหะๆทำดีมากน้องสุดสวย…แบบหลอกๆ”
“เดี๋ยวก็กัดเอาซะหรอก”
ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆและกลั้นใจเปิดประตูบ้านไป
กริ๊ก…
“กลับมาแล้วเหรอลูก /\\O/\\ ทำไมวันนี้กลับช้…กรี๊ดๆๆๆๆ >O< สัตว์ประหลาด!!!!”แม่ฉันกระโดดเกาะหลังพ่อในขณะที่พ่อก็คว้าเครื่องช๊อตแมลงและแกว่งไปข้างหน้า
“ออกไปนะเจ้าสัตว์ประหลาด ไปหาของกินที่อื่นไป!”
คิดถูกรึเปล่าที่เป็นลูกบ้านนี้
“หนูเองพ่อ T_T จำไม่ได้เหรอ”
“หนูบ้าอะไรตัวใหญ่ขนาดนี้! ออกไปนะ”
มุขคว ายมาก -_-^
“เจเอง! >O< เจลูกพ่อไง”
“…”
เกิดความเงียบขึ้น -_- พ่อเดินเข้ามาใกล้ๆฉันและมองหน้าฉันตรงๆ
จะจำตูได้มั้ยเนี่ย
“เจ…เจจริงด้วยพ่อ!”แม่ตะโกนออกมาและกระตุกแขนพ่อฉัน
ในที่สุดแม่ก็จำได้ แล้วพ่อล่ะ…
“ใช่เหรอ O.O ฉันว่าไม่น้า”
“พ่อ!! >_<”
“เจ…ไปโดนอะไรมาลูก”แม่ถามฉันด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
หนูไปชกกับผู้ชายมาค่ะ -_-^ จะให้ฉันตอบอย่างนั้นเรอะ
“หมามันไล่กัดอ่ะค่ะแม่”
“จริงเหรอ มาๆกินข้าวเถอะ”
“ตกลงนี่คือไอเจตัวแสบจริงๆเหรอ”พ่อยังคงอึ้งๆอยู่
“พ่อ!!!” >_<”
==II++II==…==II++II==
คืนนั้นไอเบนโตะโทรมา ฉันจึงใช้โอกาสนี้สาธยายเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดและยังเปิดประเด็นต่อว่าทีนในทางเสียๆหายๆอีกด้วย(ดูเหมือนไอเบนโตะจะชอบมาก)
“เค้าน่ะอันธพาลของแท้ -_- แล้วพรุ่งนี้เธอจะไปโรงเรียนป่าว”
“ก็คงต้องไป -_-^ ทำไงได้ล่ะ”
“จะไหวเหรอ อย่าทำซ่าไปหน่อยเลย”
“>O< ฉันไม่ได้ทำซ่านะ”
“แล้วเธอจะไปชกทีนรึเปล่า /\\O/\\ แก้แค้นที่ทำให้เธอเจ็บตัวไง”
“ไม่เอาแล้ว >O< ฉันจะไม่ยุ่งกับอิตานั่นอีกต่อไปแล้ว >O< เดือดร้อนทุกที”
“แต่ฉันว่านะ…”
“ว่าอะไร”
“อ…อ๋อ ไม่มีอะไรหรอก”
“มีอะไรบอกมานะ!”
“ฉันว่าเธอหนีทีนไม่พ้นหรอก -_- เค้าไม่ยอมเลิกยุ่งกับเธอแน่”
“ทำไมล่ะ -_-^ หรือว่าฉันน่ารักจนเขาลืมไม่ได้ โหะๆเรื่องนั้นฉันรู้อยู่แล้วย่ะ”
“เพราะเธอเป็นศัตรูของเขาต่างหาก ยัยบ๊อง -_-^ ไม่เอาแล้ว ฉันไปนอนดีกว่า”
“เดี๋ยวๆไอเบนโตะ”
“มีไร คุณนาย”
“>_< แกว่าไอฝ้ายน่ารักมั้ย”
ฉันจัดการให้แกแล้วนะไอฝ้าย >O< คิวปิดเจมาแล้ว!
“ฝ้ายเหรอ อืม…ก็ดี ถามทำไม”
“ก็ฉันคิดว่า แกน่าจะชอบคนอย่างไอฝ้ายนะ”
“เฮ้ย!!!!! O_O”
“โว้ย! >_< ตะโกนหาอะไรยะ หูจะแตกแล้ว”
“ฉันไม่ได้ชอบฝ้ายนะ”
แห้วรับประทานแล้ว ไอฝ้าย T_T
“ฉันก็ไม่ได้บอกว่านายชอบฝ้ายซักหน่อย ฉันแค่บอกว่านายน่าจะชอบผู้หญิงประมาณนี้”
“แล้วไป -_- แล้วนี่แกมาถามฉันเพื่ออะไรเนี่ย O_O อย่าบอกนะว่าแก…”
“ฉันทำไม”
“ชอบอนุรักษ์ดนตรีไทย! O_O ตีฉิ่ ง!!!!!”
“กรี๊ดดดดดด!!!! ไอเบนโตะ ฉันจะฆ่าแก >_<”
“อ้าว! ไม่ใช่หรอกหรอ แหะๆขอโทษที”
“ไม่มีอารมณ์คุยแล้ว แค่นี้นะ”
“นี่! ไอ…”
คลิก! ฉันกดวางสายไปดื้อๆ >_< บังอาจมาว่าฉันตีฉิ่ ง
พรุ่งนี้แกเละแน่ไอเบนโตะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น