ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : == เจอกันอีกครั้ง ==
“โอ๊ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
ยัยนั่นล้มลงไปกองอยู่กับพื้นและใช้มือข้างหนึ่งจับตาที่เขียวปั้ด
>O< โหะๆนั่นคือฝีมือของฉันเองล่ะ
พวกเพื่อนๆของยัยนั่นรีบวิ่งเข้าไปประคองพร้อมกับที่กลุ่มไทยมุงเริ่มก่อตัวขึ้น สร้างเสียงเชียร์ของเด็กผู้ชายและเสียงหวีดร้องของเด็กผู้หญิง
“TTOTT ยัยบ้ า ฮือๆแกกล้าทำฉันเรอะ”
“แล้วแกล่ะ ที่บ้านไม่เคยสั่งสอนว่าห้ามเอาน้ำแข็งใสไปราดหัวคนอื่นรึไง”
“แก…แก๊…แกต่อยฉัน แกตายแน่”
ยัยนั่นลุกขึ้นมาจากพื้นแต่ก็ถูกเพื่อนๆช่วยกันจับตัวไว้ พร้อมด้วยเสียงห้ามที่แอบด่าฉันอย่างจัง
“อย่าไปยุ่งกับมันเลยมินนี่ มันน่ะเป็นพวกชั้นต่ำ แรงคว ายเห็นๆ”
แกว่าใครชั้นต่ำห๊ะ -_-^^^ ยัยปากสุนัข
“รินไม่เห็นที่มันทำมินนี่เหรอ มินนี่ต้องหมดสวยไปอีกหลายวันเลยนะ”
โห…พ่อแม่คงสิ้นคิดมากที่แต่งชื่อมินนี่ให้ซะน่ารักไม่สมกับตัว
“แล้วใครใช้ให้เธอไปยุ่งกับยัยถึกนั่นล่ะ”
ใช่ๆเอ๊ะ! นี่มันหลอกด่ากันนี่หว่า -O-
“เกิดอะไรขึ้น หลีกหน่อยๆ”เสียงยัยฝ้ายดังขึ้นมาพร้อมกับเจ้าตัวที่ถือบะหมี่แห้งมาสองชาม อ้อ! ยังไม่นับยัยว่านที่ถือเย็นตาโฟร์มาอีกคน
“เฮ้ย! ไอเจ ก่อเรื่องอีกแล้วเหรอวะ”
มาถึงก็พูดจากวนบาทาอีกแล้วนะ ไอว่าน -_-^
“ฉันไม่ได้เป็นคนก่อเรื่องซะหน่อย แกไม่เห็นรึไงว่าฉันทั้งเหนียวทั้งแดงไปทั้งตัวแล้ว”
“โอ้! นั่นมันไม่ใช่เพื่อนฉันใช่มั้ย”ไอฝ้ายอุทานออกมา
-_-^^^ เดี๋ยวเสร็จเรื่องนี้ฉันไปคิดบัญชีกับแกแน่ไอฝ้าย
“นี่ๆช่วยเล่าเรื่องให้ฉันรู้บ้างได้มั้ย”
ฉันกับยัยมินนี่มองหน้ากัน -_-^^^ แล้วสงครามน้ำลายก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง
“แกมันบ้า อยู่ดีๆก็เปลี่ยนช่องฉัน”
“ก็ฉันไม่รู้ว่ามีคนดูอยู่นี่ แล้วไอช่องที่แกดูมันก็โค ตรอุจาดตาฉันมากเลยว่ะ”
“แต่แกก็ไม่มีสิทธ์มาเปลี่ยนช่องฉันนี่”
“แต่แกก็ไม่มีสิทธ์มาราดน้ำแข็งใสใส่หัวฉันเหมือนกัน”
“กรี๊ดๆๆ >O< แกผิดอยู่เห็นๆยังจะมาเถียงอีกเรอะ”
“อย่ามาทำกระแ ดะกรี๊ดตรงนี้นะ ฉันรำคาญ”
“แกไม่มีสิทธ์มาสั่งฉัน กรี๊ดๆๆ”
ยัยมินนี่ยังคงกรี๊ดต่อไปโดยไม่สนใจคนรอบข้าง -_-^^^ ฉันชักจะเบื่อและเซ็งแล้วนะ
“แล้วจะเอายังไงกับชุดฉันเนี่ย”
“หุบปากไปเลย ฉันตาเขียวอย่างนี้ก็เพราะแก ไม่ต้องมาสะเอ อะถามฉัน”
“พูดอย่างนี้อยากตาเขียวอีกข้างใช่มะ!”
“เข้ามาซี่ >_< ฉันไม่กลัวแกหรอก”
“หนอย…”
ฉันคว้าเย็นตาโฟร์ไอว่านเตรียมราดยัยมินนี่ แต่ฉันคงทำสำเร็จถ้าไม่มีเสียงๆหนึ่งดังแทรกขึ้นมา
“หยุดนะ!”
เหมือนเวลาหยุดอยู่ตรงนั้น ทุกๆคนที่ยืนอยู่หยุดส่งเสียงและหลีกทางให้กลุ่มเด็กผู้ชายกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามา
-O-…=O=…=O=
“พวกเธอคิดจะทำอะไรกัน”ผู้ชายที่ตัวสูงที่สุดและยืนอยู่หน้าสุดพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นวาบ ศัตรูหมายเลขหนึ่งของฉันนั่นเอง
นายตี น
นายตี นกวาดตามองมาที่ฉันกับยัยมินนี่ ดูเหมือนว่าเขาจะจำฉันไม่ได้ -O- หลังจากนั้นก็เกิดเสียงซุบซิบดังขึ้นรอบตัวพวกเรา
“หุบปา ก!”
ทุกๆคนที่พูดอยู่เอาปากลงโดยอัตโนมัติ -O- เว่อร์ไปแล้วอ่ะ
“พวกเธอคิดว่าทำอะไรกันอยู่ ทะเลาะกันทั้งๆที่ฉันนั่งกินข้าวเนี่ยนะ”
-_-^^^ ฉันทนไม่ไหวแล้ว ความอดทนของฉันถึงขีดสุดแล้ว -_-^^^
“ก็เออเดะ นายไม่เห็นรึไงว่าฉันกำลังทะเลาะกับยัยนี่อยู่ ทำไม! ทะเลาะกันตอนนายกินข้าวมันทำให้ข้าวติดคอนายรึไง”
เกิดเสียงฮือขึ้นมาจากไทยมุง นายตี นหันมามองฉันด้วยสีหน้าสงสัย
“เธอกล้าพูดอย่างนี้กับฉันเรอะ เธอเป็นใครแต่…เอ๊ะ! ฉันเคยรู้จักเธอใช่มะ”
สงสัยมันจะจำฉันไม่ได้จริงๆ
“นายจำฉันไม่ได้รึไง นายตี น”
คราวนี้เกิดเสียงพึมพำดังมากขึ้นกว่าเดิม นายตี นมีสีหน้าตกใจก่อนจะดึงตัวฉันเข้าไปใกล้และใช้เสื้อนักเรียนของเขาเช็ดหน้าของฉัน
“เฮ้ย! ทำบ้ าอะไรน่ะ ปล่อยฉันนะ”
“เฮ้ย!!!!!! ไอโต ใช่จริงๆด้วยว่ะ”
นายตี นหันไปตะโกนกับเพื่อนทั้งๆที่ยังจับตัวฉันอยู่ โตพยักหน้าให้เพื่อนตัวเองทั้งๆที่อ้าปากค้าง
“นี่! ปล่อยฉันนะ”
ฉันผลักนายตี นออกด้วยแรงทั้งหมดที่มีทำให้นายนั่นเซไปเล็กน้อย
“นายกล้าดียังไงถึงมาจับตัวฉันห๊ะ! >_<”
นายตี นยังคงจ้องฉันอย่างงงๆก่อนที่จะพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขึมเหมือนเดิม
“เธอก่อเรื่องอะไรอีกล่ะทีนี้”
“-O- ฉันเนี่ยนะหาเรื่อง พูดให้มันดีๆหน่อยเซ่!”
“เดี๋ยวก่อน! นี่รู้จักกันเหรอ”ผู้ชายที่มีสีผิวคล้ำถามแทรกขึ้น -_- นายตี นพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะหันมาพูดกับฉัน
“เธอหาเรื่องอะไรอีกล่ะ รีบๆพูดมาเซ่ เรื่องจะได้จบๆกันไปซะที”
“ฉันก็บอกแล้วไงว่าฉันไม่ได้หาเรื่อง พูดอย่างนี้อยากโดนชกอีกรึไง”
ฉันเหวี่ยงหมัดไปเต็มที่ แต่นายตี นสามารถจับแขนฉันไว้ได้ทัน
“นี่เธอ อยากก่อเรื่องอีกรึไง”
“เอ่อ ขอโทษนะคะ แล้วจะเอายังไงต่อ”ยัยมินนี่ที่ยืนฟังอยู่นานถามขึ้นมา
แต่ก็ไม่มีใครตอบคำถามยัยมินนี่
“แล้วนี่อากาศร้อนมากรึไงถึงเอาน้ำแข็งใสมาราดตัวเองเนี่ย”นายตี นหันมาถามฉันแล้วกลั้วหัวเราะ >_< นายไม่มีสิทธ์มายืนเยาะเย้ยฉันเด็ดขาด
“หัวเราะอะไร ตาเซ่ อ ขำตายละไม่เห็นมีใครขำซักคน”
“โห จริงดิ /\\O/\\ แต่ฉันว่าขำกันเยอะหรอกนะ”นายตี นหันไปทางไทยมุงและตีหน้าโหดใส่ ก่อนจะมีเสียงแค่นหัวเราะตามมา
“เฮ้ย! ทีน -_- แกมาไกล่เกลี่ยนะเฟ้ย ไม่ใช่มาสร้างปัญหาอีก”ผู้ชายที่มีสีผิวคล้ำคนเดิมตะโกนมาอย่างไม่พอใจ ใช่ๆนายจะมาสร้างปัญหาอีกทำไมเนี่ย
“เออๆกรูรู้แล้วไอโก้ เดี๋ยวจะจัดการเดี๋ยวนี้แหละ -_- แมร่งใครเป็นหัวหน้ากันแน่วะ”
โก้เหรอ O_O ใช่โก้ที่เป็นสมาชิกแก๊งค์ BlueBest รึเปล่านะ ถ้าใช่ก็แสดงว่า…
กลุ่มเด็กผู้ชายที่เดินมาก็คือแก๊งค์ BlueBest อะดิ
สงสัยโก้ต้องย่อมาจากโกโก้แน่เลย ก็พี่แกเล่นดำมืดซะขนาดนั้น
“เอาละ -_- พวกเธอใครเริ่มก่อน”
เอาอีกแล้ว คำถามปัญญาอ่อนถามได้ถามดีจังนะนายตี นแต่ฉันก็ตอบได้คำเดียวว่า
“มัน!”ฉันกับยัยมินนี่พูดพร้อมกันแถมยังชี้นิ้วไปที่ฝ่ายตรงข้ามเหมือนกันด้วย
-_-^ หึๆอยากรู้นัก นายจะตัดสินปัญหายังไง
“ทำไมตาเธอถึงเขียวแบบนี้”นายตี นหันไปถามยัยมินนี่ -O- ยัยมินนี่มีท่าทีอึกอักเล็กน้อยเหมือนกลัวจะโดนกัดแต่ก็ตอบคำถาม
“ยัยนั่นมันชกฉันอ่ะ T_T เจ็บมากๆเลย”แหนะ ยังมีแอบทำเสียงสะดีดสะดิ้งอีกนะ
นายตี นทำหน้าไม่พอใจเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อ
“ฉันไม่ได้ถามว่าเจ็บรึเปล่า ตอบยืดยาวเสียเวลาน่ารำคาญ”
/\\-/\\ โดนซะมั่งยัยมินนี่ที่รัก เอิ๊กๆ
“แล้วทำไมเธอถึงไปต่อยเขาละ”
คราวนี้เป็นทีฉันตอบบ้าง
“ก็ยัยนั่นเอาน้ำแข็งใสมาราดฉันก่อนนี่”
“แล้วเธอไปราดเขาทำไม”
“ก็มันเปลี่ยนช่องทีวีที่ฉันดูอยู่นี่ -_-^^^”
นายตี นทำหน้าเซ็งก่อนจะพูดประโยคที่น่าชกเหลือเกิน
“ทะเลาะกันเรื่องแค่เนี้ย ปัญญาอ่อน -_-^ คราวหลังฉันไม่มายุ่งให้เสียเวลาแล้ว”
-_-^^^ พูดอย่างนี้ใช่มั้ย ก็ได้…เดี๋ยวจัดให้
“แล้วใครใช้ให้นายมาสาระแ นไม่ทราบ นายมาของนายเองไม่ได้มีใครไปจุดธูปเชิญนี่ มาถึงแทนที่จะแก้ปัญหากลับมาพูดจาน่าเตะปากอย่างนี้ ฉันว่าไม่มายังจะดีกว่าเสียอีก ไม่เสียเวลาฉัน!”
ฝ้ายกับว่านดึงแขนเสื้อฉันเป็นเชิงเตือน แต่ฉันเบรกไม่อยู่แล้วจริงๆ -_-^^^ ทุกคนที่ยืนอยู่ตรงนั้นต่างก็อ้าปากหวออย่างไม่อยากเชื่อ นายตี นยังคงหันมามองฉันด้วยสีหน้าเป็นปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
>_< โหย หน้าด้ านชะมัด
“รู้มั้ย เมื่อเช้าตอนฉันพูดว่าเราจะได้เจอกันอีก ฉันไม่คิดว่าเราจะได้เจอกันเร็วขนาดนี้ แล้วนี่ก็เป็นครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้ในรอบหนึ่งวันที่เธอด่าฉัน”
เอาอีกละ >_< พูดมากอีกแล้ว
“เรื่องทั้งหมดที่ฟังมา เธอผิดเห็นๆฉะนั้น ขอโทษเขาซะเรื่องจะได้จบๆกันไป”นายตี นพูดกับฉันด้วยสีหน้าที่ซ่อนอารมณ์โกรธเอาไว้
O_O ว่าไงนะ นี่ฉันเป็นคนผิดเหรอเนี่ย…
ม่ายจริงงงงงงงงง………………
“ไม่! ฉันไม่ขอโทษ >_< ฉันไม่ได้ผิดนี่ ยัยนั่นขอให้ฉันเปลี่ยนช่องดีๆก็ทำได้แต่ไม่ทำ แล้วยังจะให้ฉันไปขอโทษคนไม่มีมารยาทอย่างนั้นอีกเรอะ ฉันไม่มีวันทำเด็ดขาด”
ถ้าทำก็เสียฟอร์มแย่ดิ
ความโกรธเริ่มฉายแววออกทางหน้าของนายตี นและในเวลาเพียงไม่กี่วินาทีที่ฉันเผลอ เขาก็จับแขนฉันฉุดไปหลังโรงอาหารอย่างรวดเร็ว -O- ท่ามกลางเสียงกรี๊ดของพวกผู้หญิง
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!”
ในที่สุดเราสองคนก็มาหยุดอยู่ที่หลังโรงอาหาร ดูเหมือนว่าพวก BlueBest ที่เหลือห้ามไม่ให้กลุ่มไทยมุงตามมา ดังนั้นฉันกับนายตี นจึงตกอยู่ในความเงียบ
และฉันก็เป็นคนทำลายความเงียบนี่เอง
“นายลากฉันมาทำไมห๊ะ จะฆ่าฉันหมกโรงเรียนรึไง”
นายตี นไม่ตอบเอาแต่จ้องหน้าฉันอย่างหาเรื่อง
“เธอไปหาเรื่องยัยนั่นทำไม”
“-O-^^^ ว่าไงนะ! นี่นายหาว่าฉันเป็นคนหาเรื่องอีกแล้วเหรอ ก็ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่ได้เริ่มก่อน ยัยนั่นเริ่มก่อนชัดๆ นายอย่ามาโยนความผิดให้ฉันอย่างนี้นะ”
“แล้วทำไมเธอต้องกัดฉันทุกคำพูดด้วยล่ะ รู้มั้ยมันน่ารำคาญแค่ไหนที่ต้องตัดสินปัญหาไปแล้วโดนด่าไปด้วย -_-^^^ เธออย่าเพิ่งเอาอารมณ์มาตัดสินปัญหาแบบมั่วๆก่อนซี่”
“ว่าไงนะ! ใครว่าฉันตัดสินปัญหามั่ว เรื่องนี้ยัยนั่นผิดเห็นๆ”
“คนทุกคนก็ต้องเข้าข้างตัวเองทั้งนั้นแหละ”
“ไม่! ฉันไม่ได้เข้าข้างตัวเองซักหน่อย แล้วทำไมฉันต้องมาอธิบายให้คนอย่างนายฟังด้วยเนี่ย”
“แล้วคนอย่างฉันมันเป็นยังไงล่ะ”
“>_< ก็เป็นพวกผู้ชายเล วๆชอบฉวยโอกาสผู้หญิงแล้วก็มีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น”
นายตี นมองหน้าฉันอย่างชั่งใจ ก่อนจะค่อยๆลดระดับเสียงลงมา
“เธอยังโกรธเรื่องเมื่อเช้าอีกเหรอ”
แต่ระดับโวลุมเสียงฉันก็ไม่ได้ลดตาม
“ถ้าใช่แล้วจะทำไม >_< นายมันนิสัยเสียที่สุด”
“เอ….รึว่าเธอจะชอบฉันจริงๆ เลยผิดหวัง”
-_-^^^ พูดออกมาได้ ไอคนหน้าด้ าน
“ชอบกะผีอะดิ -O-^^^ ฉันไม่คิดเลยนะว่านายจะหน้าด้ านพูดออกมา ให้เงินฉันสิบล้านก่อนสิแล้วฉันจะพยายามชอบนาย”
“ปากจัดจริงนะเธอนิ่ -_- เอ…..หรือว่าโกรธที่ฉันหอมแก้มไปเมื่อเช้า”
ฉึก! โดนเข้าอย่างจัง
“ฉันจะฆ่านายแน่!”
“นี่ ยัยเจ๊ถึก แค่ชกหน้าฉันตอนเช้ายังไม่พออีกเหรอ นี่ถ้าเธอต่อยมาอีกรอยช้ำของฉันก็ไม่หายซะทีอะเดะ นี่มันใกล้จะหายแล้วนะ”
-_-^ ดี สมน้ำหน้า ขอให้ไม่มีวันหายช้ำไปเลย
“นี่ เรื่องเมื่อเช้าฉันขอโทษละกัน ก็เธอไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นมันก็เลยน่าแกล้ง”
“จะบ้ ารึไง เหตุผลงี่เ ง่าสิ้นดี”
“แล้วเรื่องเมื่อกี้ใครผิด”
“ยัยมินนี่ผิด!”
“เธอแน่ใจเรอะ”
“ฉันทั้งแดงทั้งเหนียวขนาดนี้ ยังไม่เชื่ออีกรึไง”
“เออๆก็แค่นั้น”
ฉันกำลังจะเดินออกจากหลังโรงอาหาร พอดีกับที่ตานั่นเรียกไว้
“เดี๋ยวๆเธอ”
ฉันหันหลังกับไป ก็เห็นนายนั่นทำหน้าเครียดอยู่
“เป็นบ้ าอะไรอีกล่ะ”
“ลืมอะไรสำคัญๆไปป่าว”
-O- แล้วไอสำคัญของนายมันคืออะไรล่ะ -O-
“จะมาเล่นอะไรอีกละ ฉันเบื่อหน้านายเต็มทนแล้วนะ”
“สงสัยจะลืมจริงๆ”
และก่อนที่ฉันจะทันได้พูดอะไรต่อ ตานั่นก็ถอดเสื้อนักเรียนของเขาออก…O_O
หรือว่าสิ่งสำคัญที่นายว่า…
คือการพรากเวอร์จิ้นไปจากฉัน
O_O >_< กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!
“ไม่เอา ฉันไม่ให้ ไปห่างๆฉันนะ”
“เฮ้ย! เป็นบ้ าอะไรอีกละทีเนี้ย เธอจะให้อะไรฉัน”
ก็รู้ๆอยู่แก่ใจอยู่แล้วนี่ >_< มาถามหาอะไรละยะ
“ออกไปไกลๆนะ!!!!”
“O_O เฮ้ย! ฝันกลางวันอยู่รึไง ลืมตาได้แล้ว”
นายตี นเขย่าตัวฉันอย่างแรงจนฉันต้องลืมตาขึ้น O_O หรือว่านี่มันเป็นการปลุกอารมณ์อย่างหนึ่ง(ชักบ้ าแล้วตู)
“เอ้านี่ เอาเสื้อฉันไปใส่”
นายตี นยื่นเสื้อนักเรียนของเขามาให้ฉัน -O- อ้าว! นี่ไม่ได้จะมาขโมยเวอร์จิ้นฉันหรอกเหรอ
ฉันมองนายตี นอย่างงงๆแล้วก็ต้องสะดุดความคิด…
ดีนะที่นายใส่เสื้อกล้ามไว้ข้างใน ไม่งั้นฉันเลือดกำเดากระฉูดแน่(ชักหื่นขึ้นทุกวัน)
“นายให้เสื้อฉันทำไม”
“อ้าว! แล้วเธอจะใส่ชุดหวานเย็นนี่ไปเรียนเรอะ”
“แล้วนายจะใส่อะไรล่ะ”
“ฉันใส่ชุดไอโตได้ -_-“
“แล้วโตจะใส่ชุดอะไรเล่า”
“ก็ใส่ชุดบอลดิ มันเตรียมมาทุกวันอยู่แล้วนี่”
อะโห -_- นายรักเพื่อนมากจริงๆนายตี น
“นี่ แล้วทำไมเธอถึงเรียกไอโตว่าโตเฉยๆไม่เห็นมีฉายาน่าเกลียดๆเหมือนฉันเลย”
ไม่ยุ่งซักเรื่องจะได้มั้ยเนี่ย -_-
“ก็เพราะว่าโตไม่ได้หอมแก้มฉันนี่”
“งั้นเธอก็ต้องเรียกฉันว่าทีนมั่ง”
“-O- เรื่องอะไรล่ะ ก็นายมันเ ลวหอมแก้มฉันไปแล้วนี่”
“ไม่ด่าตอนพูดก็จะน่ารักมาก”
“…(ฉันน่ารักอยู่แล้วย่ะ)”
“ฉันอุตส่าให้เสื้อเธอ เธอก็ต้องตอบแทนฉันบ้างซี่”
“งั้นเอาเสื้อคืนไปเลย”
“O_O เธอจะใส่หวานเย็นไปเรียนเรอะ”
เวง -_- มันก็จริงของนายอ่ะนะ
“เออๆก็ได้ -_- ให้ยืมฟรีก็ไม่ได้”
“อ้าว! เธอนี่ เค็มลอยมาเชียว”
“เงียบเถอะน่า ถ้าไม่มีอะไรแล้ว งั้นฉันไปก่อนละกัน”
“นี่! แล้วเธอชื่ออะไรล่ะ ฉันยังไม่รู้ชื่อเธอเลย”
-_-^ อยากรู้ไปซะทุกเรื่องเลยนะ
“เจ”
“เจเหรอ ทำไมชื่อเหมือนผู้ชายจัง นี่เธอเป็นทอมรึเปล่า”
“บ้ าเรอะ! แม่ตั้งให้เงี้ยะ คิดไรมาก”
“งั้นก็บ๊ายบายเจ”
“บ๊ายบายกับตัวเองไปคนเดียวเถอะ”
ฉันเดินหนีจากทีน(กระดากปากชะมัด)ผ่านพวกแก๊งค์ BlueBest ที่ยืนรอกันอยู่ในโรงอาหาร
“เฮ้ย! นั่นมันเสื้อไอทีนนี่”หนึ่งในสมาชิกแก๊งค์ร้องขึ้นและชี้มือมาที่เสื้อ(ตอนนี้ฉันกำลังถือมันอยู่)
“ไอทีนมันต้อง…กับผู้หญิงคนนั้นแน่”
“ปากห มาที่สุด!!!!!”ฉันตะโกนตอบกลับไปและรีบโกยอ้าวเผ่นหนีทันที
ฝ้ายกับว่านยืนอยู่หน้าโรงอาหาร พอฉันเดินออกไปพวกนั้นก็รีบมารุมฉันทันที
“เค้าทำไรแกป่าวเจ”
“เค้าเรียกแกไปซ้อมเรอะ”
“รึว่า…แกกับเค้าไปทำเรื่องอย่างว่ามา นั่นไง! หลักฐาน นี่มันเสื้อของเขานี่”
ฝ้ายกับว่านมองฉันอย่างมีเลศนัย
“บ้ าเหรอ เขาแค่ให้ฉันยืมใส่เฉยๆก็เสื้อฉันตัวเนี้ยกลายเป็นหวานเย็นแล้วนี่”
ฉันชี้ไปที่เสื้อตัวเดิม กิอนที่สายตาจะไปสะดุดกับชื่อที่ปักไว้บนอกเสื้อของทีน
ธีรนัช ทรัพย์เจริญกุล
อย่างนนั้นก็แสดงว่า เมื่อเช้านี้คนที่อาจารย์เบญกับผู้ชายที่ชื่อณัฐวุฒิพูดถึงก็คือทีนนั่นเอง
แล้วทำไมตานั่นถึงโดนเรียกเข้าห้องปกครองด้วยนะ
“นี่ยัยเจ เดี๋ยวฉันจะพาแกไปเปลี่ยนชุดเอง ทางนี้”
ว่านลากฉันด้วยแรงมหาศาล ทำให้ฉันหยุดความคิดกะทันหัน
“ฉันว่าทีนต้องชอบแกแน่เลยว่ะ”ฝ้ายพูดขึ้นเบาๆ
O_O…
“เฮ้ย!!!!!!”
ยัยนั่นล้มลงไปกองอยู่กับพื้นและใช้มือข้างหนึ่งจับตาที่เขียวปั้ด
>O< โหะๆนั่นคือฝีมือของฉันเองล่ะ
พวกเพื่อนๆของยัยนั่นรีบวิ่งเข้าไปประคองพร้อมกับที่กลุ่มไทยมุงเริ่มก่อตัวขึ้น สร้างเสียงเชียร์ของเด็กผู้ชายและเสียงหวีดร้องของเด็กผู้หญิง
“TTOTT ยัยบ้ า ฮือๆแกกล้าทำฉันเรอะ”
“แล้วแกล่ะ ที่บ้านไม่เคยสั่งสอนว่าห้ามเอาน้ำแข็งใสไปราดหัวคนอื่นรึไง”
“แก…แก๊…แกต่อยฉัน แกตายแน่”
ยัยนั่นลุกขึ้นมาจากพื้นแต่ก็ถูกเพื่อนๆช่วยกันจับตัวไว้ พร้อมด้วยเสียงห้ามที่แอบด่าฉันอย่างจัง
“อย่าไปยุ่งกับมันเลยมินนี่ มันน่ะเป็นพวกชั้นต่ำ แรงคว ายเห็นๆ”
แกว่าใครชั้นต่ำห๊ะ -_-^^^ ยัยปากสุนัข
“รินไม่เห็นที่มันทำมินนี่เหรอ มินนี่ต้องหมดสวยไปอีกหลายวันเลยนะ”
โห…พ่อแม่คงสิ้นคิดมากที่แต่งชื่อมินนี่ให้ซะน่ารักไม่สมกับตัว
“แล้วใครใช้ให้เธอไปยุ่งกับยัยถึกนั่นล่ะ”
ใช่ๆเอ๊ะ! นี่มันหลอกด่ากันนี่หว่า -O-
“เกิดอะไรขึ้น หลีกหน่อยๆ”เสียงยัยฝ้ายดังขึ้นมาพร้อมกับเจ้าตัวที่ถือบะหมี่แห้งมาสองชาม อ้อ! ยังไม่นับยัยว่านที่ถือเย็นตาโฟร์มาอีกคน
“เฮ้ย! ไอเจ ก่อเรื่องอีกแล้วเหรอวะ”
มาถึงก็พูดจากวนบาทาอีกแล้วนะ ไอว่าน -_-^
“ฉันไม่ได้เป็นคนก่อเรื่องซะหน่อย แกไม่เห็นรึไงว่าฉันทั้งเหนียวทั้งแดงไปทั้งตัวแล้ว”
“โอ้! นั่นมันไม่ใช่เพื่อนฉันใช่มั้ย”ไอฝ้ายอุทานออกมา
-_-^^^ เดี๋ยวเสร็จเรื่องนี้ฉันไปคิดบัญชีกับแกแน่ไอฝ้าย
“นี่ๆช่วยเล่าเรื่องให้ฉันรู้บ้างได้มั้ย”
ฉันกับยัยมินนี่มองหน้ากัน -_-^^^ แล้วสงครามน้ำลายก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง
“แกมันบ้า อยู่ดีๆก็เปลี่ยนช่องฉัน”
“ก็ฉันไม่รู้ว่ามีคนดูอยู่นี่ แล้วไอช่องที่แกดูมันก็โค ตรอุจาดตาฉันมากเลยว่ะ”
“แต่แกก็ไม่มีสิทธ์มาเปลี่ยนช่องฉันนี่”
“แต่แกก็ไม่มีสิทธ์มาราดน้ำแข็งใสใส่หัวฉันเหมือนกัน”
“กรี๊ดๆๆ >O< แกผิดอยู่เห็นๆยังจะมาเถียงอีกเรอะ”
“อย่ามาทำกระแ ดะกรี๊ดตรงนี้นะ ฉันรำคาญ”
“แกไม่มีสิทธ์มาสั่งฉัน กรี๊ดๆๆ”
ยัยมินนี่ยังคงกรี๊ดต่อไปโดยไม่สนใจคนรอบข้าง -_-^^^ ฉันชักจะเบื่อและเซ็งแล้วนะ
“แล้วจะเอายังไงกับชุดฉันเนี่ย”
“หุบปากไปเลย ฉันตาเขียวอย่างนี้ก็เพราะแก ไม่ต้องมาสะเอ อะถามฉัน”
“พูดอย่างนี้อยากตาเขียวอีกข้างใช่มะ!”
“เข้ามาซี่ >_< ฉันไม่กลัวแกหรอก”
“หนอย…”
ฉันคว้าเย็นตาโฟร์ไอว่านเตรียมราดยัยมินนี่ แต่ฉันคงทำสำเร็จถ้าไม่มีเสียงๆหนึ่งดังแทรกขึ้นมา
“หยุดนะ!”
เหมือนเวลาหยุดอยู่ตรงนั้น ทุกๆคนที่ยืนอยู่หยุดส่งเสียงและหลีกทางให้กลุ่มเด็กผู้ชายกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามา
-O-…=O=…=O=
“พวกเธอคิดจะทำอะไรกัน”ผู้ชายที่ตัวสูงที่สุดและยืนอยู่หน้าสุดพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นวาบ ศัตรูหมายเลขหนึ่งของฉันนั่นเอง
นายตี น
นายตี นกวาดตามองมาที่ฉันกับยัยมินนี่ ดูเหมือนว่าเขาจะจำฉันไม่ได้ -O- หลังจากนั้นก็เกิดเสียงซุบซิบดังขึ้นรอบตัวพวกเรา
“หุบปา ก!”
ทุกๆคนที่พูดอยู่เอาปากลงโดยอัตโนมัติ -O- เว่อร์ไปแล้วอ่ะ
“พวกเธอคิดว่าทำอะไรกันอยู่ ทะเลาะกันทั้งๆที่ฉันนั่งกินข้าวเนี่ยนะ”
-_-^^^ ฉันทนไม่ไหวแล้ว ความอดทนของฉันถึงขีดสุดแล้ว -_-^^^
“ก็เออเดะ นายไม่เห็นรึไงว่าฉันกำลังทะเลาะกับยัยนี่อยู่ ทำไม! ทะเลาะกันตอนนายกินข้าวมันทำให้ข้าวติดคอนายรึไง”
เกิดเสียงฮือขึ้นมาจากไทยมุง นายตี นหันมามองฉันด้วยสีหน้าสงสัย
“เธอกล้าพูดอย่างนี้กับฉันเรอะ เธอเป็นใครแต่…เอ๊ะ! ฉันเคยรู้จักเธอใช่มะ”
สงสัยมันจะจำฉันไม่ได้จริงๆ
“นายจำฉันไม่ได้รึไง นายตี น”
คราวนี้เกิดเสียงพึมพำดังมากขึ้นกว่าเดิม นายตี นมีสีหน้าตกใจก่อนจะดึงตัวฉันเข้าไปใกล้และใช้เสื้อนักเรียนของเขาเช็ดหน้าของฉัน
“เฮ้ย! ทำบ้ าอะไรน่ะ ปล่อยฉันนะ”
“เฮ้ย!!!!!! ไอโต ใช่จริงๆด้วยว่ะ”
นายตี นหันไปตะโกนกับเพื่อนทั้งๆที่ยังจับตัวฉันอยู่ โตพยักหน้าให้เพื่อนตัวเองทั้งๆที่อ้าปากค้าง
“นี่! ปล่อยฉันนะ”
ฉันผลักนายตี นออกด้วยแรงทั้งหมดที่มีทำให้นายนั่นเซไปเล็กน้อย
“นายกล้าดียังไงถึงมาจับตัวฉันห๊ะ! >_<”
นายตี นยังคงจ้องฉันอย่างงงๆก่อนที่จะพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขึมเหมือนเดิม
“เธอก่อเรื่องอะไรอีกล่ะทีนี้”
“-O- ฉันเนี่ยนะหาเรื่อง พูดให้มันดีๆหน่อยเซ่!”
“เดี๋ยวก่อน! นี่รู้จักกันเหรอ”ผู้ชายที่มีสีผิวคล้ำถามแทรกขึ้น -_- นายตี นพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะหันมาพูดกับฉัน
“เธอหาเรื่องอะไรอีกล่ะ รีบๆพูดมาเซ่ เรื่องจะได้จบๆกันไปซะที”
“ฉันก็บอกแล้วไงว่าฉันไม่ได้หาเรื่อง พูดอย่างนี้อยากโดนชกอีกรึไง”
ฉันเหวี่ยงหมัดไปเต็มที่ แต่นายตี นสามารถจับแขนฉันไว้ได้ทัน
“นี่เธอ อยากก่อเรื่องอีกรึไง”
“เอ่อ ขอโทษนะคะ แล้วจะเอายังไงต่อ”ยัยมินนี่ที่ยืนฟังอยู่นานถามขึ้นมา
แต่ก็ไม่มีใครตอบคำถามยัยมินนี่
“แล้วนี่อากาศร้อนมากรึไงถึงเอาน้ำแข็งใสมาราดตัวเองเนี่ย”นายตี นหันมาถามฉันแล้วกลั้วหัวเราะ >_< นายไม่มีสิทธ์มายืนเยาะเย้ยฉันเด็ดขาด
“หัวเราะอะไร ตาเซ่ อ ขำตายละไม่เห็นมีใครขำซักคน”
“โห จริงดิ /\\O/\\ แต่ฉันว่าขำกันเยอะหรอกนะ”นายตี นหันไปทางไทยมุงและตีหน้าโหดใส่ ก่อนจะมีเสียงแค่นหัวเราะตามมา
“เฮ้ย! ทีน -_- แกมาไกล่เกลี่ยนะเฟ้ย ไม่ใช่มาสร้างปัญหาอีก”ผู้ชายที่มีสีผิวคล้ำคนเดิมตะโกนมาอย่างไม่พอใจ ใช่ๆนายจะมาสร้างปัญหาอีกทำไมเนี่ย
“เออๆกรูรู้แล้วไอโก้ เดี๋ยวจะจัดการเดี๋ยวนี้แหละ -_- แมร่งใครเป็นหัวหน้ากันแน่วะ”
โก้เหรอ O_O ใช่โก้ที่เป็นสมาชิกแก๊งค์ BlueBest รึเปล่านะ ถ้าใช่ก็แสดงว่า…
กลุ่มเด็กผู้ชายที่เดินมาก็คือแก๊งค์ BlueBest อะดิ
สงสัยโก้ต้องย่อมาจากโกโก้แน่เลย ก็พี่แกเล่นดำมืดซะขนาดนั้น
“เอาละ -_- พวกเธอใครเริ่มก่อน”
เอาอีกแล้ว คำถามปัญญาอ่อนถามได้ถามดีจังนะนายตี นแต่ฉันก็ตอบได้คำเดียวว่า
“มัน!”ฉันกับยัยมินนี่พูดพร้อมกันแถมยังชี้นิ้วไปที่ฝ่ายตรงข้ามเหมือนกันด้วย
-_-^ หึๆอยากรู้นัก นายจะตัดสินปัญหายังไง
“ทำไมตาเธอถึงเขียวแบบนี้”นายตี นหันไปถามยัยมินนี่ -O- ยัยมินนี่มีท่าทีอึกอักเล็กน้อยเหมือนกลัวจะโดนกัดแต่ก็ตอบคำถาม
“ยัยนั่นมันชกฉันอ่ะ T_T เจ็บมากๆเลย”แหนะ ยังมีแอบทำเสียงสะดีดสะดิ้งอีกนะ
นายตี นทำหน้าไม่พอใจเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อ
“ฉันไม่ได้ถามว่าเจ็บรึเปล่า ตอบยืดยาวเสียเวลาน่ารำคาญ”
/\\-/\\ โดนซะมั่งยัยมินนี่ที่รัก เอิ๊กๆ
“แล้วทำไมเธอถึงไปต่อยเขาละ”
คราวนี้เป็นทีฉันตอบบ้าง
“ก็ยัยนั่นเอาน้ำแข็งใสมาราดฉันก่อนนี่”
“แล้วเธอไปราดเขาทำไม”
“ก็มันเปลี่ยนช่องทีวีที่ฉันดูอยู่นี่ -_-^^^”
นายตี นทำหน้าเซ็งก่อนจะพูดประโยคที่น่าชกเหลือเกิน
“ทะเลาะกันเรื่องแค่เนี้ย ปัญญาอ่อน -_-^ คราวหลังฉันไม่มายุ่งให้เสียเวลาแล้ว”
-_-^^^ พูดอย่างนี้ใช่มั้ย ก็ได้…เดี๋ยวจัดให้
“แล้วใครใช้ให้นายมาสาระแ นไม่ทราบ นายมาของนายเองไม่ได้มีใครไปจุดธูปเชิญนี่ มาถึงแทนที่จะแก้ปัญหากลับมาพูดจาน่าเตะปากอย่างนี้ ฉันว่าไม่มายังจะดีกว่าเสียอีก ไม่เสียเวลาฉัน!”
ฝ้ายกับว่านดึงแขนเสื้อฉันเป็นเชิงเตือน แต่ฉันเบรกไม่อยู่แล้วจริงๆ -_-^^^ ทุกคนที่ยืนอยู่ตรงนั้นต่างก็อ้าปากหวออย่างไม่อยากเชื่อ นายตี นยังคงหันมามองฉันด้วยสีหน้าเป็นปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
>_< โหย หน้าด้ านชะมัด
“รู้มั้ย เมื่อเช้าตอนฉันพูดว่าเราจะได้เจอกันอีก ฉันไม่คิดว่าเราจะได้เจอกันเร็วขนาดนี้ แล้วนี่ก็เป็นครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้ในรอบหนึ่งวันที่เธอด่าฉัน”
เอาอีกละ >_< พูดมากอีกแล้ว
“เรื่องทั้งหมดที่ฟังมา เธอผิดเห็นๆฉะนั้น ขอโทษเขาซะเรื่องจะได้จบๆกันไป”นายตี นพูดกับฉันด้วยสีหน้าที่ซ่อนอารมณ์โกรธเอาไว้
O_O ว่าไงนะ นี่ฉันเป็นคนผิดเหรอเนี่ย…
ม่ายจริงงงงงงงงง………………
“ไม่! ฉันไม่ขอโทษ >_< ฉันไม่ได้ผิดนี่ ยัยนั่นขอให้ฉันเปลี่ยนช่องดีๆก็ทำได้แต่ไม่ทำ แล้วยังจะให้ฉันไปขอโทษคนไม่มีมารยาทอย่างนั้นอีกเรอะ ฉันไม่มีวันทำเด็ดขาด”
ถ้าทำก็เสียฟอร์มแย่ดิ
ความโกรธเริ่มฉายแววออกทางหน้าของนายตี นและในเวลาเพียงไม่กี่วินาทีที่ฉันเผลอ เขาก็จับแขนฉันฉุดไปหลังโรงอาหารอย่างรวดเร็ว -O- ท่ามกลางเสียงกรี๊ดของพวกผู้หญิง
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!”
ในที่สุดเราสองคนก็มาหยุดอยู่ที่หลังโรงอาหาร ดูเหมือนว่าพวก BlueBest ที่เหลือห้ามไม่ให้กลุ่มไทยมุงตามมา ดังนั้นฉันกับนายตี นจึงตกอยู่ในความเงียบ
และฉันก็เป็นคนทำลายความเงียบนี่เอง
“นายลากฉันมาทำไมห๊ะ จะฆ่าฉันหมกโรงเรียนรึไง”
นายตี นไม่ตอบเอาแต่จ้องหน้าฉันอย่างหาเรื่อง
“เธอไปหาเรื่องยัยนั่นทำไม”
“-O-^^^ ว่าไงนะ! นี่นายหาว่าฉันเป็นคนหาเรื่องอีกแล้วเหรอ ก็ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่ได้เริ่มก่อน ยัยนั่นเริ่มก่อนชัดๆ นายอย่ามาโยนความผิดให้ฉันอย่างนี้นะ”
“แล้วทำไมเธอต้องกัดฉันทุกคำพูดด้วยล่ะ รู้มั้ยมันน่ารำคาญแค่ไหนที่ต้องตัดสินปัญหาไปแล้วโดนด่าไปด้วย -_-^^^ เธออย่าเพิ่งเอาอารมณ์มาตัดสินปัญหาแบบมั่วๆก่อนซี่”
“ว่าไงนะ! ใครว่าฉันตัดสินปัญหามั่ว เรื่องนี้ยัยนั่นผิดเห็นๆ”
“คนทุกคนก็ต้องเข้าข้างตัวเองทั้งนั้นแหละ”
“ไม่! ฉันไม่ได้เข้าข้างตัวเองซักหน่อย แล้วทำไมฉันต้องมาอธิบายให้คนอย่างนายฟังด้วยเนี่ย”
“แล้วคนอย่างฉันมันเป็นยังไงล่ะ”
“>_< ก็เป็นพวกผู้ชายเล วๆชอบฉวยโอกาสผู้หญิงแล้วก็มีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น”
นายตี นมองหน้าฉันอย่างชั่งใจ ก่อนจะค่อยๆลดระดับเสียงลงมา
“เธอยังโกรธเรื่องเมื่อเช้าอีกเหรอ”
แต่ระดับโวลุมเสียงฉันก็ไม่ได้ลดตาม
“ถ้าใช่แล้วจะทำไม >_< นายมันนิสัยเสียที่สุด”
“เอ….รึว่าเธอจะชอบฉันจริงๆ เลยผิดหวัง”
-_-^^^ พูดออกมาได้ ไอคนหน้าด้ าน
“ชอบกะผีอะดิ -O-^^^ ฉันไม่คิดเลยนะว่านายจะหน้าด้ านพูดออกมา ให้เงินฉันสิบล้านก่อนสิแล้วฉันจะพยายามชอบนาย”
“ปากจัดจริงนะเธอนิ่ -_- เอ…..หรือว่าโกรธที่ฉันหอมแก้มไปเมื่อเช้า”
ฉึก! โดนเข้าอย่างจัง
“ฉันจะฆ่านายแน่!”
“นี่ ยัยเจ๊ถึก แค่ชกหน้าฉันตอนเช้ายังไม่พออีกเหรอ นี่ถ้าเธอต่อยมาอีกรอยช้ำของฉันก็ไม่หายซะทีอะเดะ นี่มันใกล้จะหายแล้วนะ”
-_-^ ดี สมน้ำหน้า ขอให้ไม่มีวันหายช้ำไปเลย
“นี่ เรื่องเมื่อเช้าฉันขอโทษละกัน ก็เธอไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นมันก็เลยน่าแกล้ง”
“จะบ้ ารึไง เหตุผลงี่เ ง่าสิ้นดี”
“แล้วเรื่องเมื่อกี้ใครผิด”
“ยัยมินนี่ผิด!”
“เธอแน่ใจเรอะ”
“ฉันทั้งแดงทั้งเหนียวขนาดนี้ ยังไม่เชื่ออีกรึไง”
“เออๆก็แค่นั้น”
ฉันกำลังจะเดินออกจากหลังโรงอาหาร พอดีกับที่ตานั่นเรียกไว้
“เดี๋ยวๆเธอ”
ฉันหันหลังกับไป ก็เห็นนายนั่นทำหน้าเครียดอยู่
“เป็นบ้ าอะไรอีกล่ะ”
“ลืมอะไรสำคัญๆไปป่าว”
-O- แล้วไอสำคัญของนายมันคืออะไรล่ะ -O-
“จะมาเล่นอะไรอีกละ ฉันเบื่อหน้านายเต็มทนแล้วนะ”
“สงสัยจะลืมจริงๆ”
และก่อนที่ฉันจะทันได้พูดอะไรต่อ ตานั่นก็ถอดเสื้อนักเรียนของเขาออก…O_O
หรือว่าสิ่งสำคัญที่นายว่า…
คือการพรากเวอร์จิ้นไปจากฉัน
O_O >_< กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!
“ไม่เอา ฉันไม่ให้ ไปห่างๆฉันนะ”
“เฮ้ย! เป็นบ้ าอะไรอีกละทีเนี้ย เธอจะให้อะไรฉัน”
ก็รู้ๆอยู่แก่ใจอยู่แล้วนี่ >_< มาถามหาอะไรละยะ
“ออกไปไกลๆนะ!!!!”
“O_O เฮ้ย! ฝันกลางวันอยู่รึไง ลืมตาได้แล้ว”
นายตี นเขย่าตัวฉันอย่างแรงจนฉันต้องลืมตาขึ้น O_O หรือว่านี่มันเป็นการปลุกอารมณ์อย่างหนึ่ง(ชักบ้ าแล้วตู)
“เอ้านี่ เอาเสื้อฉันไปใส่”
นายตี นยื่นเสื้อนักเรียนของเขามาให้ฉัน -O- อ้าว! นี่ไม่ได้จะมาขโมยเวอร์จิ้นฉันหรอกเหรอ
ฉันมองนายตี นอย่างงงๆแล้วก็ต้องสะดุดความคิด…
ดีนะที่นายใส่เสื้อกล้ามไว้ข้างใน ไม่งั้นฉันเลือดกำเดากระฉูดแน่(ชักหื่นขึ้นทุกวัน)
“นายให้เสื้อฉันทำไม”
“อ้าว! แล้วเธอจะใส่ชุดหวานเย็นนี่ไปเรียนเรอะ”
“แล้วนายจะใส่อะไรล่ะ”
“ฉันใส่ชุดไอโตได้ -_-“
“แล้วโตจะใส่ชุดอะไรเล่า”
“ก็ใส่ชุดบอลดิ มันเตรียมมาทุกวันอยู่แล้วนี่”
อะโห -_- นายรักเพื่อนมากจริงๆนายตี น
“นี่ แล้วทำไมเธอถึงเรียกไอโตว่าโตเฉยๆไม่เห็นมีฉายาน่าเกลียดๆเหมือนฉันเลย”
ไม่ยุ่งซักเรื่องจะได้มั้ยเนี่ย -_-
“ก็เพราะว่าโตไม่ได้หอมแก้มฉันนี่”
“งั้นเธอก็ต้องเรียกฉันว่าทีนมั่ง”
“-O- เรื่องอะไรล่ะ ก็นายมันเ ลวหอมแก้มฉันไปแล้วนี่”
“ไม่ด่าตอนพูดก็จะน่ารักมาก”
“…(ฉันน่ารักอยู่แล้วย่ะ)”
“ฉันอุตส่าให้เสื้อเธอ เธอก็ต้องตอบแทนฉันบ้างซี่”
“งั้นเอาเสื้อคืนไปเลย”
“O_O เธอจะใส่หวานเย็นไปเรียนเรอะ”
เวง -_- มันก็จริงของนายอ่ะนะ
“เออๆก็ได้ -_- ให้ยืมฟรีก็ไม่ได้”
“อ้าว! เธอนี่ เค็มลอยมาเชียว”
“เงียบเถอะน่า ถ้าไม่มีอะไรแล้ว งั้นฉันไปก่อนละกัน”
“นี่! แล้วเธอชื่ออะไรล่ะ ฉันยังไม่รู้ชื่อเธอเลย”
-_-^ อยากรู้ไปซะทุกเรื่องเลยนะ
“เจ”
“เจเหรอ ทำไมชื่อเหมือนผู้ชายจัง นี่เธอเป็นทอมรึเปล่า”
“บ้ าเรอะ! แม่ตั้งให้เงี้ยะ คิดไรมาก”
“งั้นก็บ๊ายบายเจ”
“บ๊ายบายกับตัวเองไปคนเดียวเถอะ”
ฉันเดินหนีจากทีน(กระดากปากชะมัด)ผ่านพวกแก๊งค์ BlueBest ที่ยืนรอกันอยู่ในโรงอาหาร
“เฮ้ย! นั่นมันเสื้อไอทีนนี่”หนึ่งในสมาชิกแก๊งค์ร้องขึ้นและชี้มือมาที่เสื้อ(ตอนนี้ฉันกำลังถือมันอยู่)
“ไอทีนมันต้อง…กับผู้หญิงคนนั้นแน่”
“ปากห มาที่สุด!!!!!”ฉันตะโกนตอบกลับไปและรีบโกยอ้าวเผ่นหนีทันที
ฝ้ายกับว่านยืนอยู่หน้าโรงอาหาร พอฉันเดินออกไปพวกนั้นก็รีบมารุมฉันทันที
“เค้าทำไรแกป่าวเจ”
“เค้าเรียกแกไปซ้อมเรอะ”
“รึว่า…แกกับเค้าไปทำเรื่องอย่างว่ามา นั่นไง! หลักฐาน นี่มันเสื้อของเขานี่”
ฝ้ายกับว่านมองฉันอย่างมีเลศนัย
“บ้ าเหรอ เขาแค่ให้ฉันยืมใส่เฉยๆก็เสื้อฉันตัวเนี้ยกลายเป็นหวานเย็นแล้วนี่”
ฉันชี้ไปที่เสื้อตัวเดิม กิอนที่สายตาจะไปสะดุดกับชื่อที่ปักไว้บนอกเสื้อของทีน
ธีรนัช ทรัพย์เจริญกุล
อย่างนนั้นก็แสดงว่า เมื่อเช้านี้คนที่อาจารย์เบญกับผู้ชายที่ชื่อณัฐวุฒิพูดถึงก็คือทีนนั่นเอง
แล้วทำไมตานั่นถึงโดนเรียกเข้าห้องปกครองด้วยนะ
“นี่ยัยเจ เดี๋ยวฉันจะพาแกไปเปลี่ยนชุดเอง ทางนี้”
ว่านลากฉันด้วยแรงมหาศาล ทำให้ฉันหยุดความคิดกะทันหัน
“ฉันว่าทีนต้องชอบแกแน่เลยว่ะ”ฝ้ายพูดขึ้นเบาๆ
O_O…
“เฮ้ย!!!!!!”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น