ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : == เรื่องจริงของนายตัวแสบ ==
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!!!!!!!!!!!
เสียงออดที่สองดังขึ้น ฮึ่ม! ฮึ่ม! -_-^^^ ฉันไม่มีอารมณ์มาสนใจหรอกนะว่าออดแรกหรือออดสองมันคืออะไร รู้แต่ว่าตอนนี้ฉันจะต้องลากคอนายตี นนั่นมาลงฑัณฑ์ให้ได้
และในตอนนั้นที่ฉันกำลังคิดแก้แค้นอยู่นั้น ก็มีเด็กนักเรียนคนหนึ่งวิ่งมาชนฉันอย่างจัง โครม!!!!!!!!
“โว้ยยยย!!!!!!!!! ไอ้เด็กบ้า! -_-^ วิ่งมายังไงไม่ดูตาม้าตาเรือเลยห๊ะ!”
“ขอโทษ! พอใจยัง เฮ้ยไอแม็กซ์รีบๆเดินดิวะ เดี๋ยวก็เข้าแถวไม่ทันหรอก”
เด็กมารยาททร ามคนนั้นตะโกนเรียกเพื่อน ‘เดี๋ยวก็เข้าแถวไม่ทันหรอก’ เอ๊ะ! ออดที่สองมันหมายความว่าเข้าแถวเหรอ O_O ว้าก! พระเจ้าช่วยกล้วยเน่าทอด ในที่สุดฉันก็หาคำตอบได้แล้วว่าฉันลืมอะไร
ช้านนนลืมดูรายชื่อตัวเอ๊งงงงงงงงงงง!!!!!!! เจี๊ยก!!!!!!!
ฉันวิ่งชนเด็กคนนั้น (โทษทีว่ะ) ไปยังบอร์ดรายชื่ออย่างรวดเร็ว และใช้ความสามารถพิเศษในการหาชื่อตัวเอง จิรยา…จิรยา…จิรยา…จิรยา… TOT อยู่ไหนวะเนี่ย
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!!!!!!!!!! ออดที่สามดังขึ้น O.O ซว ยแล้วตู
“เตรียมตัวเคารพธงชาติ ทั้งหมดแถวตรง” เสียงใสๆประกาศผ่านไมค์ไปทุกทิศ กรี๊ดดด! นางสาวจิรยายังหารายชื่อตัวเองไม่เจอเลยค่าาาาาา
“ประเทศไทยรวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย เป็นประชารัฐ ไผทของไทยทุกส่วน อยู่ดำรง…”
T_T TT_TT จิรยาอยู่หนายบนกระดาษรายชื่อเนี่ย ฉันยังคงหารายชื่อตัวเองจนกระทั่งครบทุกแผ่น แต่ไม่เห็นมีรายชื่อฉันซักอันเดียว แหงะ! >_< สวรรค์เล่นตลกอะไรเนี่ย
“หาอะไรอยู่ ให้ครูช่วยมั้ย” เสียงๆหนึ่งดังขึ้น ฉันจึงหันไปมองและก็ได้พบกับ…
นางมารร้าย มารร้ายแหงๆ >_< ทรงผมที่มัดเป็นมวยตึง เครื่องสำอางโทนเข้มบนใบหน้าเหี่ยวๆ ไม้เรียวที่ถือซ่อนไว้ข้างหลัง แล้วยังมีแว่นตากรอบทองที่กั้นดวงตาโหดๆ ไม่! ยังไม่พอแค่นั้น ชุดเครื่องแบบครูที่หารอยยับไม่ได้กับป้ายชื่อที่เขียนว่า
เบญจมาศ เกตุเรือง
อาจารย์ฝ่ายปกครอง
เอื๊อก! อาจารย์ฝ่ายปกครองเหรอ TOT อยากจะบ้าตาย
“แหะๆคือว่าอาจารย์ขา หนูหารายชื่อตัวเองไม่เจออ่ะค่ะ”
“แล้วเธอชื่ออะไรล่ะ”
“จิรยา กมลโชคค่ะ อยู่ชั้นม.4”
อาจารย์ใช้นิ้วยาวๆไล่ชื่อลงมาตามใบรายชื่อแผ่นแรก และใช้เวลาเพียง 5 วินาทีก่อนจะหันมาหาฉันด้วยความโกรธนิดๆ
“จิรยา กมลโชค เลขที่ 7 ห้องม.4/1 เธอหารายชื่อเธอไม่เจอทั้งๆที่อยู่ห้องหนึ่ง เลขที่แรกๆเนี่ยนะ”
O_O เลขที่ 7 ห้องหนึ่งเหรอ T^T ทำไมฉันถึงหาไม่เจอล่ะ
“คือว่า…อาจารย์ขาาาา หนูอธิบายได้นะคะ”
“ตามฉันมาที่ห้องจิรยา เธอไม่ต้องเข้าแถวแล้ว”
ฉันเดินตามอาจารย์เบญ ไปที่ตึกธุรการ TT_TT โฮๆฮือๆทำไมวันนี้ถึงซว ยตลอดเลยนะ ฉันเดินตามอาจารย์เบญ เข้าห้องด้วยขาที่กระตุกสั่นอย่างแรง
“นั่งลงสิ จิรยา”
ฮึบ! ฉันนั่งลงบนเก้าอี้
“วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก แต่เธอก็ยังสาย”
“T_T ค่ะ”
“เธอเป็นนักเรียนใหม่ใช่มั้ย”
“ค่ะ TOT”
“แล้วเธอมาโรงเรียนกี่โมง”
“7 โมงครึ่งค่ะ”
“-O- อ้าว! แล้วทำไมเธอถึง…”
“หนูหารายชื่อไม่เจอค่ะ”
อาจารย์มองฉันด้วยสายตาเวทนา T_T ความจริงที่หนูสายเป็นเพราะนายตี นนั่นแหละค่ะ แต่ใครจะกล้าบอกอาจารย์ละคะ T^T
“เอาละๆฉันจะเห็นว่าเธอเพิ่งย้ายเข้ามาใหม่ละกัน คราวนี้ฉันจะยังไม่ลงโทษเธอ -_- แต่ถ้ามีคราวหน้าละก็ เธอไม่รอดจากฉันแน่”
“ขะ…ขอบคุณค่ะ (รอดแล้วตู) งั้นหนูไปนะคะ”
ฉันลุกขึ้นจากเก้าอี้ด้วนอาการดีใจอย่างลิงโลด ว้าว! รอดแล้ว เย่เย้! ในที่สุดสวรรค์ก็เข้าข้างฉันวันนึง
โครม!!!!!!
“โอ๊ย! ขอโทษครับ/ค่ะ”
ฉันกับผู้ชายที่เปิดประตูเข้ามาพูดพร้อมกัน T^T โอเคๆคราวนี้ฉันจะยกโทษให้นายที่นายมารยาทดีขอโทษฉัน(เหตุผลหลักจริงๆคือไม่อยากทะเลาะกันต่อหน้าอาจารย์)
“อาจารย์ครับ ธีรนัชไม่ยอมมาครับ”
เด็กผู้ชายคนนั้นพูดกับอาจารย์ในขณะที่ฉันออกมาจากห้อง
“ว่าไงนะ เค้าไม่ยอมมาเหรอ”
“ครับ แถมยังขู่ว่าจะพา BlueBest ทั้งหมดมารุมกระทื บผม ถ้าผมยังไปเซ้าซี้อีกครับ”
BlueBest มันคืออะไรหว่า แล้วไอคนที่ชื่อธีรนัชคงโหดน่าดูเลย -O- (ยังคงแอบฟังอยู่หน้าห้อง)
“ฮึ่ย! ไอเจ้าเด็กนี่ชักจะลองดีกับฉันมากไปแล้ว เธอกลับไปได้แล้วล่ะณัฐวุฒิ เดี๋ยวฉันจะจัดการเอง”
“ครับอาจารย์”
ฉันรีบวิ่งออกจากตึก เพื่อที่จะไม่ให้ผู้ชายที่ชื่อณัฐวุฒิรู้ว่าฉันแอบฟังอยู่ -O- แล้วห้อง 4/1 มันอยู่ตรงไหนในโรงเรียนเนี่ย
ในขณะที่ฉันกำลังนึกอยู่นั้น ฉันก็เห็นกลุ่มเด็กนักเรียนม.ปลายเดินลงมาจากอาคาร 6 ถ้างั้น ม.4 ก็คงจะอยู่ตึก6ด้วยสินะ -_- ฉันวิ่งขึ้นตึกด้วยความเร็วสูง 4/1…4/1…4/1…4/1…4/1…อยู่ไหนนะ อ้อ! เจอแล้ว
เด็กนักเรียนในห้องกำลังนั่งเรียบร้อย โดยมีอาจารย์ผู้หญิงยืนหน้าห้อง
“เอาละ นักเรียน ครูจะเริ่มเช็คชื่อล่ะนะ เลขที่1 กานต์กมล…”
ฉันแอบเข้าห้องโดยประตูหลัง และในตอนนั้นเองก็มีเสียงๆหนึ่งกระซิบเรียกชื่อฉันไว้…
“เจ ทางนี้ไอเจ ฉันจองที่ไว้ให้แกแล้ว เฮ้ย ทางนี้โว้ย”
ฉันหันไปตามเสียงก็เห็นยัยฝ้ายเรีกฉันอยู่ ข้างๆเธอมีโต๊ะว่างอยู่ 1 โต๊ะ -_- ฉันค่อยๆกระดื้บไปหายัยฝ้ายอย่างยากลำบาก
“เลขที่ 7 จิรยา กมลโชค”
“-O- มาค่ะ”
ทันพอดีเลยแฮะ ฮู่ว! รอดตัวไป
ฝ้าย หรือ พรพิมล แก้วปรงค์ เพื่อนสนิทของฉันตั้งแต่ ป.4 ฉันรู้แต่ว่าเธอก็ย้ายมาโรงเรียนนี้เหมือนกัน แต่ไม่คิดเลยว่าเราสองคนจะได้มาอยู่ห้องเดียวกันอีก มันเป็นสิ่งโชคดีแรกของวันนี้เลย
“ว่าไงยะ แม่ตัวดี มาสายตั้งแต่วันแรกเลย”
“มีปัญหานิดหน่อยน่ะ /\\-/\\ แต่โชคดีจังที่ได้อยู่ห้องเดียวกันกับแก”
“แกโชคดีไปคนเดียวอ่ะเด้”
“หมายความว่าไงยะ -_-^”
“แหะๆล้อเล่นน่ะ แล้วปัญหาที่แกว่ามันคืออะไรเหรอ”
แล้วฉันก็เริ่มต้นเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฝ้ายฟัง -_- ตั้งแต่เรื่องของนายตี นไปถึงเรื่องที่นายณัฐวุฒิพูดกับอาจารย์เบญเกี่ยวกับ BlueBest
“แล้ว BlueBest มันคืออะไรอ่ะ”
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน”
“เลขที่ 29 พรพิมล แก้วปรงค์”
“มาค่ะ แล้วแกจะเอายังไงกับนายตี นนั่นล่ะ”
“ฉันจะฆ่าเขา -_-^ นายนั่นไม่มีทางได้อยู่ต่อไปโดยที่ทำยังงั้นกับฉันหรอกย่ะ”
“เธอฆ่าเขาไม่ได้หรอก”
ฉันหันไปอีกทางนึง ก็เห็นเด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักกำลังเท้าคางมองฉันอยู่ -O-
“ขอโทษนะที่แอบฟัง แต่หัวข้อของพวกเธอน่าสนใจมาก”
“เธอ…-O-“
“ฉันชื่อ วามี่นะ แต่เธอเรียกฉันว่า ว่านดีกว่า ฟังแล้วไม่กระแ ดะดี”
“เอ่อ…ฉันชื่อเจนะ ส่วนนี่ฝ้าย เพื่อนสนิทฉันเอง”
“หวัดดีจ้า /\\O/\\ “ยัยฝ้ายหันมาทักทายว่านอย่างเป็นมิตร
“ดีเหมือนกัน ยินดีที่ได้รู้จักนะ”
สองคนนี้ นิสัยพอๆกันเลย สงสัยฉันคงจะต้องปวดหัวมากกว่าเดิมแน่
“เอ่อ…ว่าน แล้วทำไมเธอถึงบอกว่าฉันฆ่านายตี นนั่นไม่ได้ล่ะ”
“ก็เพราะเขาเป็นหัวหน้าแก๊งค์ BlueBest ไง”
เอาอีกแล้ว BlueBest มาเกี่ยวอะไรด้วยละทีเนี้ย ทำไมวันนี้ฉันถึงได้ยินคำว่า BlueBest มาสองครั้งแล้ว รึว่ามันจะเป็นองค์กรลับที่คอยดักฆ่าเด็กนักเรียน แล้วเอาอวัยวะภายในไปขาย -O- ต้องใช่แน่ๆเลย
“-O- หา! หมอนั่นเป็นถึงหัวหน้าองค์กรเถื่อนขนาดนั้นเลยเรอะ”
“องค์กรเถื่อนบ้ าอะไรล่ะยะ เธอคิดปัญญาอ่อนอะไรอยู่เนี่ย”
นี่ขนาดเพิ่งรู้จักกันนะ ความโหดกระจายออกมาเชียว
“ใช่ แกคิดติงต๊องอะไรอยู่ล่ะเจ” ฝ้ายช่วยทับถมอีกคน
-_-^^^ ดูมัน -_-^^^
“แล้ว BlueBest มันคืออะไรเล่า รีบบอกฉันมาซักทีเซ่”
ว่านมองฉันอย่างอ่อนใจ เหมือนกับกำลังพยายามสอนสูตรการหาพื้นที่วงกลมให้เด็กอนุบาลหนึ่ง -O- อย่ามาทำหน้าเหมือนจะตายอย่างนั้นก็ได้ยัยเจ๊โหด
“BlueBest คือแก๊งค์อันธพาลที่ใหญ่ที่สุดในโรงเรียนของเรา มีทีนเป็นหัวหน้าหรืออีกฉายานึงคือ จีซาง ซึ่งฉายารี้ใช้เรียกกันเฉพาะในหมู่ศัตรู เพราะฉะนั้นใครก็ตามที่เรียกฉายาเขา ก็แสดงว่าเป็นศัตรูของแก๊งค์ BlueBest เหมือนกัน”
-O- แค่เริ่มเล่าก็ไม่อยากเชื่อแล้ว หัวหน้าแก๊งค์อันธพาลเพิ่งโดนฉันต่อยไปเมื่อเช้าเนี่ยนะ
“ความจริงโรงเรียนเรามีแก๊งค์อัธพาลอยู่พอสมควร แต่ทุกแกงค์ตกอยู่ในความดูแลของ BlueBest ทีนตั้งแก๊งค์นี้ตั้งแต่อยู่ม.1 เพราะเขาสามารถล้มเด็กม.6 เจ็ดคนได้ในเวลาเพียง 10 นาทีทั้งๆที่อายุน้อยกว่าตั้ง 5 ปี
BlueBest มีสมาชิกทั้งหมด 5 คนคือ ทีน โก้ โต กอล์ฟ และ แบงค์ ทั้งห้าคนนี้ต่างก็มีความสามารถทั้งนั้น เชื่อมั้ยว่าห้าคนนี้เคยยกพวกไปตีกับเด็กโรงเรียนอื่นที่มากกว่า เอ่อ…เท่าไหร่ฉันก็จำไม่ได้แล้ว แต่พวกเขาก็ชนะมาอย่างสบายๆ”
“ -O- เอ่อ…นี่ไม่ได้โกหกกันใช่มั้ย (ฉันไม่เชื่อหรอก)”
“แล้วฉันจะโกหกหาพระแสงหอ กเหิกอะไรเล่า ที่เล่ามาทั้งหมดเป็นความจริงทั้งนั้น อ้อ! แล้วนายทีนก็ยังเป็นหนุ่มป๊อบมากๆในโรงเรียนเราอีกนะ มีแฟนคลับทั้งในโรงเรียนและนอกโรงเรียน”
อะไรจะเว่อร์ปานนั้น -O- บอกได้คำเดียวว่า งง อ่ะ
“เพราะฉะนั้น ล้มเลิกความคิดที่จะฆ่านายตี นของเธอออกไปได้เลย ไม่งั้นเธอจะถูกฆ่าสองต่อด้วยสมาชิกแก๊งค์ และแฟนคลับงี่เง่าอีก”
“แต่ทำไมเมื่อเช้าฉันถึงชกหน้าหมอนั่นโดยไม่โดนสวนกลับล่ะ”
“ก็เพราะเขาไม่ทำร้ายผู้หญิงไงล่ะ ทีนี้จะเชื่อได้รึยัง”
ทำไม… O_O การแก้แค้นของฉันถึงมีอุปสรรคมากขนาดนี้ แต่คิดเหรอว่าคนอย่างฉันจะยอมล้มเลิกความคิดง่ายๆ
“ฮ่าๆๆ >_< อย่างนี้ก็สนุกสิ คอยดูนะว่านเพื่อนรัก(เมื่อกี้)ฉันจะฆ่าหัวหน้าแก๊งค์งี่เ ง่านั่นมาให้ดูเลย”
ว่านกับฝ้ายมองฉันตาโตอย่างไม่อยากเชื่อ หุๆ ฉันนี่แหละจะจัดการนายเอง…จีซาง
==II++II==…==II++II==
“เฮ้ย! ไปกินข้าวกันเหอะ” ฝ้ายชวนฉันกับ(ไอ)ว่าน(พวกเราสนิทกับว่านอย่างรวดเร็ว)
“เดี๋ยวนะๆขอฉันเก็บของก่อน”
“ถ้าช้าฉันไม่รอนะเฟ้ย”
“เงียบไปเลยไอว่าน ฉันก็กำลังรีบอยู่นี่ไง”
“งั้นเราไปกันก่อนเถอะฝ้าย”
“>_< ไอว่าน!!!!(ชักจะกวนตี นขึ้นทุกที)”
เราสามคนมุ่งหน้าไปที่โรงอาหารพร้อมด้วยเสียงท้องร้องโครกคราก(น่าน เสียฟอร์มนางเอกหมด)
“ฝ้าย ฉันกินอะไรก็ได้ที่แกกินน่ะ อะนี่ตังค์”
“แล้วแกจะไปไหน ไอเจ”
“ไปจองที่นั่งไง เร็วๆนะฉันหิวจนท้องเหี่ยวหมดแล้ว”
“เออๆ -_-“
ฉันเดินไปโต๊ะว่างโต๊ะหนึ่ง และนั่งดูทีวี /\\O/\\ เหอๆไม่ค่อยเอาเปรียบเพื่อนเลยนะไอเจ แล้วทำไมโรงอาหารถึงเปิดแต่ช่องแฟร์ชั่นวะ -O- โหๆดูนางแบบแต่ละคนดิ ไม่ใส่อะไรเลยจะดีกว่ามั้ยเนี่ย
ฉันตัดสินจะเปลี่ยนช่อง แต่ทีวีมันอยู่สูงเกินไป ฉันจึงขึ้นเหยียบเก้าอี้และเขย่งไปกดปุ่มใต้ทีวีเป็นช่องอื่น เอ่อ ช่องนี้ค่อยยังชั่วหน่อย ที่ไม่มีนางแบบปากเจ่อพวกนั้น เพราะมันเป็นช่องข่าวไง
ฉันลงจากเก้าอี้และนั่งที่เดิม สักพักหนึ่งก็มีคนมาสะกิดหลังฉัน -O- ฉันจึงหันไปดู
“มีอะไรเหรอ”ฉันถามเด็กผู้หญิงผมซอยสั้นที่มาสะกิดหลังฉัน ยัยนั่นเผยอปากตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงกระแด ะสุดๆ
“แกเปลี่ยนช่องฉันทำไมยะ”
-O- ยัยนี่จะมาหาเรื่องกันเรอะ
“โทษที ไม่รู้ว่ามีคนดูอยู่”
“งั้นไปเปลี่ยนช่องคืนเดะ”
“ -_-^^^ อยากดูก็เปลี่ยนเองสิ ฉันขี้เกียจ”
ยัยนั่นทำตาพองโตและอ้าปากค้างอย่างไม่พอใจ มันยิ่งทำให้ฉันหมั่นไส้มากขึ้นไปใหญ่
“อยากลองดีกับฉันใช่มะ”
“เออ มั้ง จะทำไมล่ะ”
“กรี๊ดๆๆ >O< แกกล้าดียังไงห๊ะ”
“หุบปากลงได้มั้ย -_- เมื่อวานไปกินส้ว มมารึไง เหม็นชิ บหา ย”
“กร๊ดๆๆ แก…แก๊…”
และก่อนที่ฉันจะได้พูดอะไรต่อ ยัยนั่นก็ราดของเย็นๆบางอย่างใส่หัวฉัน
-O- มันมีขนมปัง น้ำแดง และก็น้ำแข็ง…
…..น้ำแข็งใส…
“หนะ…หนอย ยัยบ้ านี่”ฉันลุกขึ้นจากเก้าอี้และเล็งหมัดไปที่ใบหน้าของยัยนั่น…
ปัง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เสียงออดที่สองดังขึ้น ฮึ่ม! ฮึ่ม! -_-^^^ ฉันไม่มีอารมณ์มาสนใจหรอกนะว่าออดแรกหรือออดสองมันคืออะไร รู้แต่ว่าตอนนี้ฉันจะต้องลากคอนายตี นนั่นมาลงฑัณฑ์ให้ได้
และในตอนนั้นที่ฉันกำลังคิดแก้แค้นอยู่นั้น ก็มีเด็กนักเรียนคนหนึ่งวิ่งมาชนฉันอย่างจัง โครม!!!!!!!!
“โว้ยยยย!!!!!!!!! ไอ้เด็กบ้า! -_-^ วิ่งมายังไงไม่ดูตาม้าตาเรือเลยห๊ะ!”
“ขอโทษ! พอใจยัง เฮ้ยไอแม็กซ์รีบๆเดินดิวะ เดี๋ยวก็เข้าแถวไม่ทันหรอก”
เด็กมารยาททร ามคนนั้นตะโกนเรียกเพื่อน ‘เดี๋ยวก็เข้าแถวไม่ทันหรอก’ เอ๊ะ! ออดที่สองมันหมายความว่าเข้าแถวเหรอ O_O ว้าก! พระเจ้าช่วยกล้วยเน่าทอด ในที่สุดฉันก็หาคำตอบได้แล้วว่าฉันลืมอะไร
ช้านนนลืมดูรายชื่อตัวเอ๊งงงงงงงงงงง!!!!!!! เจี๊ยก!!!!!!!
ฉันวิ่งชนเด็กคนนั้น (โทษทีว่ะ) ไปยังบอร์ดรายชื่ออย่างรวดเร็ว และใช้ความสามารถพิเศษในการหาชื่อตัวเอง จิรยา…จิรยา…จิรยา…จิรยา… TOT อยู่ไหนวะเนี่ย
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!!!!!!!!!! ออดที่สามดังขึ้น O.O ซว ยแล้วตู
“เตรียมตัวเคารพธงชาติ ทั้งหมดแถวตรง” เสียงใสๆประกาศผ่านไมค์ไปทุกทิศ กรี๊ดดด! นางสาวจิรยายังหารายชื่อตัวเองไม่เจอเลยค่าาาาาา
“ประเทศไทยรวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย เป็นประชารัฐ ไผทของไทยทุกส่วน อยู่ดำรง…”
T_T TT_TT จิรยาอยู่หนายบนกระดาษรายชื่อเนี่ย ฉันยังคงหารายชื่อตัวเองจนกระทั่งครบทุกแผ่น แต่ไม่เห็นมีรายชื่อฉันซักอันเดียว แหงะ! >_< สวรรค์เล่นตลกอะไรเนี่ย
“หาอะไรอยู่ ให้ครูช่วยมั้ย” เสียงๆหนึ่งดังขึ้น ฉันจึงหันไปมองและก็ได้พบกับ…
นางมารร้าย มารร้ายแหงๆ >_< ทรงผมที่มัดเป็นมวยตึง เครื่องสำอางโทนเข้มบนใบหน้าเหี่ยวๆ ไม้เรียวที่ถือซ่อนไว้ข้างหลัง แล้วยังมีแว่นตากรอบทองที่กั้นดวงตาโหดๆ ไม่! ยังไม่พอแค่นั้น ชุดเครื่องแบบครูที่หารอยยับไม่ได้กับป้ายชื่อที่เขียนว่า
เบญจมาศ เกตุเรือง
อาจารย์ฝ่ายปกครอง
เอื๊อก! อาจารย์ฝ่ายปกครองเหรอ TOT อยากจะบ้าตาย
“แหะๆคือว่าอาจารย์ขา หนูหารายชื่อตัวเองไม่เจออ่ะค่ะ”
“แล้วเธอชื่ออะไรล่ะ”
“จิรยา กมลโชคค่ะ อยู่ชั้นม.4”
อาจารย์ใช้นิ้วยาวๆไล่ชื่อลงมาตามใบรายชื่อแผ่นแรก และใช้เวลาเพียง 5 วินาทีก่อนจะหันมาหาฉันด้วยความโกรธนิดๆ
“จิรยา กมลโชค เลขที่ 7 ห้องม.4/1 เธอหารายชื่อเธอไม่เจอทั้งๆที่อยู่ห้องหนึ่ง เลขที่แรกๆเนี่ยนะ”
O_O เลขที่ 7 ห้องหนึ่งเหรอ T^T ทำไมฉันถึงหาไม่เจอล่ะ
“คือว่า…อาจารย์ขาาาา หนูอธิบายได้นะคะ”
“ตามฉันมาที่ห้องจิรยา เธอไม่ต้องเข้าแถวแล้ว”
ฉันเดินตามอาจารย์เบญ ไปที่ตึกธุรการ TT_TT โฮๆฮือๆทำไมวันนี้ถึงซว ยตลอดเลยนะ ฉันเดินตามอาจารย์เบญ เข้าห้องด้วยขาที่กระตุกสั่นอย่างแรง
“นั่งลงสิ จิรยา”
ฮึบ! ฉันนั่งลงบนเก้าอี้
“วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก แต่เธอก็ยังสาย”
“T_T ค่ะ”
“เธอเป็นนักเรียนใหม่ใช่มั้ย”
“ค่ะ TOT”
“แล้วเธอมาโรงเรียนกี่โมง”
“7 โมงครึ่งค่ะ”
“-O- อ้าว! แล้วทำไมเธอถึง…”
“หนูหารายชื่อไม่เจอค่ะ”
อาจารย์มองฉันด้วยสายตาเวทนา T_T ความจริงที่หนูสายเป็นเพราะนายตี นนั่นแหละค่ะ แต่ใครจะกล้าบอกอาจารย์ละคะ T^T
“เอาละๆฉันจะเห็นว่าเธอเพิ่งย้ายเข้ามาใหม่ละกัน คราวนี้ฉันจะยังไม่ลงโทษเธอ -_- แต่ถ้ามีคราวหน้าละก็ เธอไม่รอดจากฉันแน่”
“ขะ…ขอบคุณค่ะ (รอดแล้วตู) งั้นหนูไปนะคะ”
ฉันลุกขึ้นจากเก้าอี้ด้วนอาการดีใจอย่างลิงโลด ว้าว! รอดแล้ว เย่เย้! ในที่สุดสวรรค์ก็เข้าข้างฉันวันนึง
โครม!!!!!!
“โอ๊ย! ขอโทษครับ/ค่ะ”
ฉันกับผู้ชายที่เปิดประตูเข้ามาพูดพร้อมกัน T^T โอเคๆคราวนี้ฉันจะยกโทษให้นายที่นายมารยาทดีขอโทษฉัน(เหตุผลหลักจริงๆคือไม่อยากทะเลาะกันต่อหน้าอาจารย์)
“อาจารย์ครับ ธีรนัชไม่ยอมมาครับ”
เด็กผู้ชายคนนั้นพูดกับอาจารย์ในขณะที่ฉันออกมาจากห้อง
“ว่าไงนะ เค้าไม่ยอมมาเหรอ”
“ครับ แถมยังขู่ว่าจะพา BlueBest ทั้งหมดมารุมกระทื บผม ถ้าผมยังไปเซ้าซี้อีกครับ”
BlueBest มันคืออะไรหว่า แล้วไอคนที่ชื่อธีรนัชคงโหดน่าดูเลย -O- (ยังคงแอบฟังอยู่หน้าห้อง)
“ฮึ่ย! ไอเจ้าเด็กนี่ชักจะลองดีกับฉันมากไปแล้ว เธอกลับไปได้แล้วล่ะณัฐวุฒิ เดี๋ยวฉันจะจัดการเอง”
“ครับอาจารย์”
ฉันรีบวิ่งออกจากตึก เพื่อที่จะไม่ให้ผู้ชายที่ชื่อณัฐวุฒิรู้ว่าฉันแอบฟังอยู่ -O- แล้วห้อง 4/1 มันอยู่ตรงไหนในโรงเรียนเนี่ย
ในขณะที่ฉันกำลังนึกอยู่นั้น ฉันก็เห็นกลุ่มเด็กนักเรียนม.ปลายเดินลงมาจากอาคาร 6 ถ้างั้น ม.4 ก็คงจะอยู่ตึก6ด้วยสินะ -_- ฉันวิ่งขึ้นตึกด้วยความเร็วสูง 4/1…4/1…4/1…4/1…4/1…อยู่ไหนนะ อ้อ! เจอแล้ว
เด็กนักเรียนในห้องกำลังนั่งเรียบร้อย โดยมีอาจารย์ผู้หญิงยืนหน้าห้อง
“เอาละ นักเรียน ครูจะเริ่มเช็คชื่อล่ะนะ เลขที่1 กานต์กมล…”
ฉันแอบเข้าห้องโดยประตูหลัง และในตอนนั้นเองก็มีเสียงๆหนึ่งกระซิบเรียกชื่อฉันไว้…
“เจ ทางนี้ไอเจ ฉันจองที่ไว้ให้แกแล้ว เฮ้ย ทางนี้โว้ย”
ฉันหันไปตามเสียงก็เห็นยัยฝ้ายเรีกฉันอยู่ ข้างๆเธอมีโต๊ะว่างอยู่ 1 โต๊ะ -_- ฉันค่อยๆกระดื้บไปหายัยฝ้ายอย่างยากลำบาก
“เลขที่ 7 จิรยา กมลโชค”
“-O- มาค่ะ”
ทันพอดีเลยแฮะ ฮู่ว! รอดตัวไป
ฝ้าย หรือ พรพิมล แก้วปรงค์ เพื่อนสนิทของฉันตั้งแต่ ป.4 ฉันรู้แต่ว่าเธอก็ย้ายมาโรงเรียนนี้เหมือนกัน แต่ไม่คิดเลยว่าเราสองคนจะได้มาอยู่ห้องเดียวกันอีก มันเป็นสิ่งโชคดีแรกของวันนี้เลย
“ว่าไงยะ แม่ตัวดี มาสายตั้งแต่วันแรกเลย”
“มีปัญหานิดหน่อยน่ะ /\\-/\\ แต่โชคดีจังที่ได้อยู่ห้องเดียวกันกับแก”
“แกโชคดีไปคนเดียวอ่ะเด้”
“หมายความว่าไงยะ -_-^”
“แหะๆล้อเล่นน่ะ แล้วปัญหาที่แกว่ามันคืออะไรเหรอ”
แล้วฉันก็เริ่มต้นเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฝ้ายฟัง -_- ตั้งแต่เรื่องของนายตี นไปถึงเรื่องที่นายณัฐวุฒิพูดกับอาจารย์เบญเกี่ยวกับ BlueBest
“แล้ว BlueBest มันคืออะไรอ่ะ”
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน”
“เลขที่ 29 พรพิมล แก้วปรงค์”
“มาค่ะ แล้วแกจะเอายังไงกับนายตี นนั่นล่ะ”
“ฉันจะฆ่าเขา -_-^ นายนั่นไม่มีทางได้อยู่ต่อไปโดยที่ทำยังงั้นกับฉันหรอกย่ะ”
“เธอฆ่าเขาไม่ได้หรอก”
ฉันหันไปอีกทางนึง ก็เห็นเด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักกำลังเท้าคางมองฉันอยู่ -O-
“ขอโทษนะที่แอบฟัง แต่หัวข้อของพวกเธอน่าสนใจมาก”
“เธอ…-O-“
“ฉันชื่อ วามี่นะ แต่เธอเรียกฉันว่า ว่านดีกว่า ฟังแล้วไม่กระแ ดะดี”
“เอ่อ…ฉันชื่อเจนะ ส่วนนี่ฝ้าย เพื่อนสนิทฉันเอง”
“หวัดดีจ้า /\\O/\\ “ยัยฝ้ายหันมาทักทายว่านอย่างเป็นมิตร
“ดีเหมือนกัน ยินดีที่ได้รู้จักนะ”
สองคนนี้ นิสัยพอๆกันเลย สงสัยฉันคงจะต้องปวดหัวมากกว่าเดิมแน่
“เอ่อ…ว่าน แล้วทำไมเธอถึงบอกว่าฉันฆ่านายตี นนั่นไม่ได้ล่ะ”
“ก็เพราะเขาเป็นหัวหน้าแก๊งค์ BlueBest ไง”
เอาอีกแล้ว BlueBest มาเกี่ยวอะไรด้วยละทีเนี้ย ทำไมวันนี้ฉันถึงได้ยินคำว่า BlueBest มาสองครั้งแล้ว รึว่ามันจะเป็นองค์กรลับที่คอยดักฆ่าเด็กนักเรียน แล้วเอาอวัยวะภายในไปขาย -O- ต้องใช่แน่ๆเลย
“-O- หา! หมอนั่นเป็นถึงหัวหน้าองค์กรเถื่อนขนาดนั้นเลยเรอะ”
“องค์กรเถื่อนบ้ าอะไรล่ะยะ เธอคิดปัญญาอ่อนอะไรอยู่เนี่ย”
นี่ขนาดเพิ่งรู้จักกันนะ ความโหดกระจายออกมาเชียว
“ใช่ แกคิดติงต๊องอะไรอยู่ล่ะเจ” ฝ้ายช่วยทับถมอีกคน
-_-^^^ ดูมัน -_-^^^
“แล้ว BlueBest มันคืออะไรเล่า รีบบอกฉันมาซักทีเซ่”
ว่านมองฉันอย่างอ่อนใจ เหมือนกับกำลังพยายามสอนสูตรการหาพื้นที่วงกลมให้เด็กอนุบาลหนึ่ง -O- อย่ามาทำหน้าเหมือนจะตายอย่างนั้นก็ได้ยัยเจ๊โหด
“BlueBest คือแก๊งค์อันธพาลที่ใหญ่ที่สุดในโรงเรียนของเรา มีทีนเป็นหัวหน้าหรืออีกฉายานึงคือ จีซาง ซึ่งฉายารี้ใช้เรียกกันเฉพาะในหมู่ศัตรู เพราะฉะนั้นใครก็ตามที่เรียกฉายาเขา ก็แสดงว่าเป็นศัตรูของแก๊งค์ BlueBest เหมือนกัน”
-O- แค่เริ่มเล่าก็ไม่อยากเชื่อแล้ว หัวหน้าแก๊งค์อันธพาลเพิ่งโดนฉันต่อยไปเมื่อเช้าเนี่ยนะ
“ความจริงโรงเรียนเรามีแก๊งค์อัธพาลอยู่พอสมควร แต่ทุกแกงค์ตกอยู่ในความดูแลของ BlueBest ทีนตั้งแก๊งค์นี้ตั้งแต่อยู่ม.1 เพราะเขาสามารถล้มเด็กม.6 เจ็ดคนได้ในเวลาเพียง 10 นาทีทั้งๆที่อายุน้อยกว่าตั้ง 5 ปี
BlueBest มีสมาชิกทั้งหมด 5 คนคือ ทีน โก้ โต กอล์ฟ และ แบงค์ ทั้งห้าคนนี้ต่างก็มีความสามารถทั้งนั้น เชื่อมั้ยว่าห้าคนนี้เคยยกพวกไปตีกับเด็กโรงเรียนอื่นที่มากกว่า เอ่อ…เท่าไหร่ฉันก็จำไม่ได้แล้ว แต่พวกเขาก็ชนะมาอย่างสบายๆ”
“ -O- เอ่อ…นี่ไม่ได้โกหกกันใช่มั้ย (ฉันไม่เชื่อหรอก)”
“แล้วฉันจะโกหกหาพระแสงหอ กเหิกอะไรเล่า ที่เล่ามาทั้งหมดเป็นความจริงทั้งนั้น อ้อ! แล้วนายทีนก็ยังเป็นหนุ่มป๊อบมากๆในโรงเรียนเราอีกนะ มีแฟนคลับทั้งในโรงเรียนและนอกโรงเรียน”
อะไรจะเว่อร์ปานนั้น -O- บอกได้คำเดียวว่า งง อ่ะ
“เพราะฉะนั้น ล้มเลิกความคิดที่จะฆ่านายตี นของเธอออกไปได้เลย ไม่งั้นเธอจะถูกฆ่าสองต่อด้วยสมาชิกแก๊งค์ และแฟนคลับงี่เง่าอีก”
“แต่ทำไมเมื่อเช้าฉันถึงชกหน้าหมอนั่นโดยไม่โดนสวนกลับล่ะ”
“ก็เพราะเขาไม่ทำร้ายผู้หญิงไงล่ะ ทีนี้จะเชื่อได้รึยัง”
ทำไม… O_O การแก้แค้นของฉันถึงมีอุปสรรคมากขนาดนี้ แต่คิดเหรอว่าคนอย่างฉันจะยอมล้มเลิกความคิดง่ายๆ
“ฮ่าๆๆ >_< อย่างนี้ก็สนุกสิ คอยดูนะว่านเพื่อนรัก(เมื่อกี้)ฉันจะฆ่าหัวหน้าแก๊งค์งี่เ ง่านั่นมาให้ดูเลย”
ว่านกับฝ้ายมองฉันตาโตอย่างไม่อยากเชื่อ หุๆ ฉันนี่แหละจะจัดการนายเอง…จีซาง
==II++II==…==II++II==
“เฮ้ย! ไปกินข้าวกันเหอะ” ฝ้ายชวนฉันกับ(ไอ)ว่าน(พวกเราสนิทกับว่านอย่างรวดเร็ว)
“เดี๋ยวนะๆขอฉันเก็บของก่อน”
“ถ้าช้าฉันไม่รอนะเฟ้ย”
“เงียบไปเลยไอว่าน ฉันก็กำลังรีบอยู่นี่ไง”
“งั้นเราไปกันก่อนเถอะฝ้าย”
“>_< ไอว่าน!!!!(ชักจะกวนตี นขึ้นทุกที)”
เราสามคนมุ่งหน้าไปที่โรงอาหารพร้อมด้วยเสียงท้องร้องโครกคราก(น่าน เสียฟอร์มนางเอกหมด)
“ฝ้าย ฉันกินอะไรก็ได้ที่แกกินน่ะ อะนี่ตังค์”
“แล้วแกจะไปไหน ไอเจ”
“ไปจองที่นั่งไง เร็วๆนะฉันหิวจนท้องเหี่ยวหมดแล้ว”
“เออๆ -_-“
ฉันเดินไปโต๊ะว่างโต๊ะหนึ่ง และนั่งดูทีวี /\\O/\\ เหอๆไม่ค่อยเอาเปรียบเพื่อนเลยนะไอเจ แล้วทำไมโรงอาหารถึงเปิดแต่ช่องแฟร์ชั่นวะ -O- โหๆดูนางแบบแต่ละคนดิ ไม่ใส่อะไรเลยจะดีกว่ามั้ยเนี่ย
ฉันตัดสินจะเปลี่ยนช่อง แต่ทีวีมันอยู่สูงเกินไป ฉันจึงขึ้นเหยียบเก้าอี้และเขย่งไปกดปุ่มใต้ทีวีเป็นช่องอื่น เอ่อ ช่องนี้ค่อยยังชั่วหน่อย ที่ไม่มีนางแบบปากเจ่อพวกนั้น เพราะมันเป็นช่องข่าวไง
ฉันลงจากเก้าอี้และนั่งที่เดิม สักพักหนึ่งก็มีคนมาสะกิดหลังฉัน -O- ฉันจึงหันไปดู
“มีอะไรเหรอ”ฉันถามเด็กผู้หญิงผมซอยสั้นที่มาสะกิดหลังฉัน ยัยนั่นเผยอปากตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงกระแด ะสุดๆ
“แกเปลี่ยนช่องฉันทำไมยะ”
-O- ยัยนี่จะมาหาเรื่องกันเรอะ
“โทษที ไม่รู้ว่ามีคนดูอยู่”
“งั้นไปเปลี่ยนช่องคืนเดะ”
“ -_-^^^ อยากดูก็เปลี่ยนเองสิ ฉันขี้เกียจ”
ยัยนั่นทำตาพองโตและอ้าปากค้างอย่างไม่พอใจ มันยิ่งทำให้ฉันหมั่นไส้มากขึ้นไปใหญ่
“อยากลองดีกับฉันใช่มะ”
“เออ มั้ง จะทำไมล่ะ”
“กรี๊ดๆๆ >O< แกกล้าดียังไงห๊ะ”
“หุบปากลงได้มั้ย -_- เมื่อวานไปกินส้ว มมารึไง เหม็นชิ บหา ย”
“กร๊ดๆๆ แก…แก๊…”
และก่อนที่ฉันจะได้พูดอะไรต่อ ยัยนั่นก็ราดของเย็นๆบางอย่างใส่หัวฉัน
-O- มันมีขนมปัง น้ำแดง และก็น้ำแข็ง…
…..น้ำแข็งใส…
“หนะ…หนอย ยัยบ้ านี่”ฉันลุกขึ้นจากเก้าอี้และเล็งหมัดไปที่ใบหน้าของยัยนั่น…
ปัง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น