ถ้าเขาจะรัก ไม่ต้องเปิดไพ่เขาก็รัก [มี E-Book]

ฉันก็แค่ผู้หญิงธรรมดา ที่ถือคติว่า

'ถ้าชอบให้รีบทัก ถ้าไม่อยากเป็นแค่คนแอบรัก อย่าลืมหมั่นเช็คดวง' 

“ไอ้พศุตม์โทรมาบอกว่าคุณเบญลืมของไว้ที่โต๊ะน่ะครับ มันถือลงมาให้แล้ว เดี๋ยวคุณเบญรอมันอยู่ตรงนี้ก็แล้วกันนะ ผมจะไปขับรถมารับ จะได้ไม่ต้องเสียเวลารอกันไปรอกันมา”

“ได้ค่ะ” ฉันตอบรับตะกุกตะกักด้วยความตกใจที่รู้ว่าตัวเองลืมของ ได้แต่ยืนรอคุณพศุตม์ตามที่คุณปูนบอก เปิดกระเป๋าแล้วพยายามค้นดูจนทั่วแล้วแต่ก็ไม่เห็นว่าจะมีอะไรหายไปนี่นา

ติ๊ง!

สัญญาณลิฟต์ตัวข้างๆ ดังขึ้นอีกครั้งก่อนที่คุณพศุตม์จะก้าวออกมา ใบหน้าของเขาดูไม่ได้ยินดียินร้ายอะไร ไม่ทันไรเขาก็เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าฉันพร้อมกับยื่นบางอย่างออกมาให้ มันคือกิ๊บตัวเล็กๆ สีชมพูที่ฉันเพิ่งจะซื้อมาเมื่อวันก่อน

“รับไปสิ ลืมไว้ไม่ใช่เหรอ”

“ฉันไม่ได้ลืมสักหน่อยค่ะ” ฉันบอกยิ้มๆ

“อ้าว วันนี้ไม่ต้องใช้แล้วหรือยังไง”

“ค่ะ วันนี้สีมงคลคือสีส้ม” ฉันรีบหยิบสายคล้องบัตรพนักงานที่แอบผูกโบสีส้มเส้นเล็กๆ ติดเอาไว้ขึ้นมาโชว์

“อ้อ”

“ส่วนถ้าจะเพิ่มอำนาจด้านการเจรจาหรือต่อรองให้สวมแหวน เสริมดวงด้านความรักต้องสีแดงค่ะ”

อธิบายเพิ่มเติมพร้อมกับยกมือขวาที่สวมแหวนที่นิ้วชี้ขึ้นมาอวดอีกรอบ

“แล้วไหนสีแดง” คุณพศุตม์ถามเสียงเข้ม สายตาที่เขามองมาราวกับกำลังสำรวจหาเครื่องประดับสีแดงบนตัวทำเอาฉันรู้สึกแปลกๆ แต่มันไม่ได้ไปในทางเคอะเขินหรือว่าอายเลยสักนิด ตรงกันข้ามฉันแอบรู้สึกตลกที่ได้เห็นว่าเขากำลังจ้องจับผิดกับเรื่องที่ฉันไม่คิดว่าคนอย่างเขาจะใส่ใจต่างหาก

“อยู่นี่ค่ะ”

“ไหน”

จุ๊บ!

ฉันแสร้งส่งจูบให้เขาไปหนึ่งทีก่อนจะแกล้งเล่นหูเล่นตาทิ้งท้ายเพราะว่าคุณปูนขับรถมาถึงพอดี

“ไปก่อนนะคะ บาย”