ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทเจ็ด คนที่ดีกว่าเขา
สอวันผ่านมาลับารถูหัหามน้ำใในวันนั้นายหนุ่มใร้ายอย่าอนันาไ้บัับให้เธอเ้ามาอยู่ภายในเรือนหอให่ับเ้าแม้เธอะไม่่อยเ็มใเพราะเรื่อแย่ๆที่เาทำ แ่สุท้ายเธอ็้อยอมเาามที่เาไ้พูว่าเธอเป็นอๆเา หลัาไ้พูุยับแม่ในวันนั้น
แถมที่เรือนหอห้อนอนอพวเาสอน็แยันเธอึพอใอยู่เล็น้อย ีวิในเรือนหอมัน่อน้าปิเพียแ่ะแปลใหม่รที่เธอมีวามสะวสบายมาึ้น่าาอนอยู่ในอนโเล็ๆอัวเอ เรือนหอนี้มีสระน้ำมีห้อนั่เล่นมีห้อออำลัายและห้อนรีที่มีเปียโนนาให่วาไว้ลาห้อส่วนมาเธอ็อยู่แ่ห้อนอนอัวเอับห้อทำอาหาร็เท่านั้น ในทุๆเ้าายหนุ่มะให้เธอิรถไปทำานและเลิานเา็ะมาส่ที่เรือนหอ่อนที่ะาไปไหน่อ็ไม่รู้ลับมา็มื่ำแ่็บัับให้เธอทำอาหารเผื่อให้ลอึ่เธอ็ยอมแ่โยี
"ุื่นหรือยัะ?" ลลินถือวิสาสะเินมาเาะประูถามห้อนอนออนันาเมื่อเห็นว่าอนนี้เป็นเวลาเ้าโมรึ่แล้วแ่ายหนุ่มยัไม่ออมาาห้อนอน เมื่อืนเธอ็เห็นเาลับมาที่บ้านอยู่นะ
๊อ ๊อ หิสาวเาะประู่ออีรั้นไม่นานบานประู็เปิออมาแ่นที่หิสาวเห็นยืนอยู่ับไม่ใ่อนันาับลายเป็นผู้หิเรสแในวันนั้นที่เธอเยเอเมื่อหลายอาทิย์่อนเธอยัำใบหน้าอหิสาวนนี้ไ้ี ใบหน้าทีู่ไร้วามเป็นมิร...
"มีอะไร?" อ้อยถามหิสาวรหน้าที่แุ่พร้อมทำานเรียบร้อยอย่าสสัย
"......" ทำไมถึเ็บล่ะไหนบอว่าเลียเาไ?
"ยืนอะไระุภรรยาอมปลอมาไม่อยู่แล้ว่ะเาออไปทำานนานแล้ว!" อ้อยพูบออย่านเป็น่อเธอรูัวามลับอนรหน้าหมแล้วและแน่นอนเธอะทำให้หิสาวนนี้อยู่ับอนันาไม่ไ้แน่นอน
"!!!!!" ายหนุ่มไม่เยบอเรื่อับใรแ่ทำไมถึบอวามริับผู้หินนี้ทั้ที่อยำับเธอหนัหนาว่าห้ามให้ใรรู้เรื่อนี้ เธอนนี้สำัับอนันาริๆสินะ แ่ไ้เ้ามานอนในห้อนอนายหนุ่มไ้็เป็นำอบที่ีสำหรับำถามแล้ว
"โอเแ่นี้แหละ่ะ" ลลินบอ่อนะพลิัวเินหนีอีฝ่าย ทำไมุอนันาไปทำาน่อนแล้วไม่ยอมบอเธอันเลยนะหิสาวิพลาหยิบโทรศัพท์ึ้นมา เธอปิเรื่อ?
หิสาวรีบเปิเรื่อนไม่นานำอบ็ไ้เลยออมาว่าอนันาไ้โทรหาเธอ เือบสิบสายแล้ว
"รีบไปไหนะล่ะ ไม่อยารู้เหรอว่าันเป็นใร?" อ้อยยัไม่ยอมปล่อยลลินไปโย่ายเพราะในเวลานี้เป็นเวลาอันีที่เธอไ้อยู่ับหิสาวแ่สอ่อสอภายในบ้านหลันี้
"ิันไม่อยารู้่ะ" ลลินอบามวามริท้ายที่สุแล้วเธอ็เป็นแ่เพียนนอออนันาหิสาวนนี้เป็นัวริเธอรู้แ่นี้พอแล้วเธอไม่้อารฟัอะไรอี
"ปาีัเลยเนาะ?" อ้อยถามอย่าโมโห
"....." เธอเริ่มรู้สึว่าผู้หิรหน้าัะอันรายและไม่ปลอภัยสำหรับัวเธอเอแล้วลลินึรีบหมุนัวลับะเินหนีเพื่อไปทำานแ่อ้อยลับใ้มือบาันไหล่อลลินให้ลับมาอย่าแร
"โอ้ยุทำอะไรเนี่ย!" ลลินร้อเมื่อเธอเริ่มถูนรหน้าใ้ำลั
"เป็นแ่ภรรยาในนามเพื่อเอาไว้แ้ัยัะล้าเหิมเริมับันไู้สิลอิมฝ่ามือนีู้ว่าอร่อยไหม!" อ้อยล่าวบเธอใ้มือยาวบไปที่แ้มบาอลลินในทันที
"ุมาบันทำไม?!" ลลินถามอย่าโมโหแ่อ้อยับไม่ยอมอบเธอ้ามืออีรอบแ่ราวนี้ลลินไม่ยอม้อมาเ็บฟรีเ็บอีรั้เธอใ้สอมือันร่าออ้อยให้ห่าาัวนอีฝ่ายล้มล
"!!!!!" ลลินทำหน้าใเมื่อเห็นว่าหิสาวรหน้าทำหน้าเ็บปว
"ันไม่ไ้ั้ในะุทำร้ายัน่อน!" แ่เธอ็ไม่ไ้ถึับใอ่อนเพราะฝ่ามือบาที่บลแ้มอเธอเมื่อี้็แรไม่แพ้ัน
"แายแน่!" อ้อยบอ่อนะลุึ้นมาผลัร่าอ ลลินให้ล้มลไปับพื้นพร้อมทั้ใ้มือบาบไปที่แ้ม้ายอลลิน่อ ลลินที่หมวามอทนับารยอมแล้วเหมือนันทำให้เธอผลัอีฝ่ายให้นอนลไปับพื้นบาพร้อมทั้ร่อมัวอีฝ่าย่อนะแฝ่ามือยาวใส่ใบหน้าออ้อยไปรั่วๆ
"อร้าย!!" อ้อยรี้ออมาเมื่อรู้ัวว่าัวเอำลัเสียท่า ลลินที่ไม่อยาลัว่ำไปมาว่านี้แล้วึไ้ลุึ้นเินหนีออาอีฝ่ายในทันทีพร้อมับปาน้ำาที่เริ่มไหลออมาเธอทั้เ็บายและเ็บใทำไมถึมีผู้หิที่ไหน็ไม่รู้ที่เธอไม่รู้ัามมา่อว่าและบเธอถึเรือนหอไ้นานี้ันนะ
"ทำไมมาทำาน้า?" ำแรที่อนันาพูับเธอหลัาที่เธอมาถึที่ทำานแล้วเาะรู้บ้าไหมนะที่มัน้าเพราะอะไร
"....."
"แล้ววันนี้ทำไมถึแ่หน้า ะเอาใันเหรอ?" อนันาถามอย่าสสัยเมื่อหิสาวรหน้าลรอพื้นะหนาเียว็ไม่ถึับหนาหรอแ่ทุวันเธอไม่แ่
"ันเป็นสิวนะะเลยแ่หน้าลบมัน" ลลินอธิบายแ่มันไม่ใ่เรื่อริเรื่อริือเธอโนบนหน้าแ้อลทุนแ่หน้าบนรถแท๊ี่เพื่อให้มันปปิรอย ระหว่าทาารแ่หน้ามันไม่ไ้่ายสัเท่าไหร่เพราะน้ำาเ้ารรมมันเอาแ่ไหลลอเวลานลุนับ้อถาม้วยวามเป็นห่ว ูสินานไม่รู้ัันยัแสวามเป็นห่วแ่ไหนรหน้าเธออนนี้ไม่เยเลย...
"ันอโทษที่มาทำาน่อนพอีมีประุมเร่่วน" เาอธิบาย
"ไม่เป็นไร่ะุผู้หิในบ้านเาบอันแล้ว" ลลินอไม่ไ้ที่ะพูออมาอย่าน้อยใเา่าล้าพาผู้หินอื่นมานอน้วย
"ใร อ๋อ!อ้อยเหรอ?" อนันานึอยู่นานว่าผู้หิที่ไหนนำไ้ว่าเมื่อืนอ้อยมาหาเาอนีสามหิสาวรหน้าหลับและไม่เห็นไฟรถยน์ละมั้
"เาพึ่ลับาร้านเหล้าแล้วลับบ้านไม่ไหวเลยมานอนที่นั่นน่ะ" อนันาบอแ่เาไม่ไ้อธิบายว่าเาให้หิสาวนอนห้อนั่เล่นนลลินที่เ้าใไปเอแล้วว่าายหนุ่มให้มานอน้วยัน ิใอเธอ็พัสลายอย่าไม่เหลือิ้นี ผู้ายที่ไ้พราวามบริสุทธิ์อเธอไปบันี้เาไ้ไปสนในอื่นแล้วไม่สิเาไม่เยสนเธอเลยั้แ่แรแล้ว
"โอเ่ะันอัวไปทำาน่อน" ่อนที่น้ำามันะไหลออมา่อหน้าผู้ายใร้าย ลลินบอ่อนะเินออมาไม่สนใเสียเรียออนันา
"เป็นอะไรอเธอ?" อนันาถามอย่าสสัยพัหลัๆมานี่เาทำีับลลินึ้นมาบ้าแล้วแม้ะมีใ้ำพูแรๆบ้าเถอะแ่เา็ยอมเธอลอนถึึ้นที่เธอสามารถเถียับเาไ้แล้ว ไม่รู้เหมือนันว่าเป็นเพราะอะไรอาะเป็นเพราะเารู้สึว่าเธอเป็นอเานแร ล่ะมั้เาเลยยอมเธอมาึ้นแู่วันนี้สิมันมีอะไรบาอย่าูแปลๆไปนะ
"ลลินไปาแฟให้ันหน่อย" อนันาเินมาบอหิสาวที่ำลันั่ทำานอยู่หน้าหอเา้วยน้ำเสียที่ไร้วามบึ้ึ
"......" ลลินายามอายหนุ่ม่อนะลุึ้นเินไปห้อรัวเล็อบริษัทเพื่อัารทำาแฟามสูรอัวเอหวานน้อยมเยอะๆ
"...." แพรวที่แอบสัเุาร์อยู่ไ้มอารระทำอลลินพร้อมทั้เินไปหาเธออย่าไม่พอใที่โนแย่หน้าที่
"เป็นภรรยาเาแ่ไม่ำเป็น้อแย่หน้าที่นอื่น็ไ้นะ!" แพรวแะหิสาวที่ำลัาแฟให้เ้าัน
"หน้าที่าแฟให้สามี็เป็นหน้าที่อภรรยาอยู่แล้วนะะันไปแยุ่เลาสาวมาอนไหน?" ลลินอลับอย่าไม่สะทสะท้านเธอทำานั้นบนมาสอวันเอำพูแย่ๆาหิสาวรหน้ามาหลายรอบนินาไปแล้วอนนี้
"!!!!!" หิสาวที่ถูอบลับถึลับสิ้นสุวามอทนเธอทนภรรยาแสนแย่นนี้มานานแล้วไหนใรๆ่าบอว่าเธอแสนีมาๆ แ่ทำไมเธอึไม่เยเห็น้านนั้นในัวอลลินเลย
"!!!!!" ลลินมอมือบาอแพรวที่้าพร้อมบเธออย่าใแ่ไม่ทันที่แพรวะไ้ยับมือแนหนา็รั้มือเธอพร้อมระาร่าอแพรวออไปาลลินนัวปลิว
"ล้ามาเลยนะ!" อนันาพูออมาอย่าโมโหเาแอบูเหุาร์ทุอย่ามาลอแม้ะไม่่อยอยาเื่อในสิ่ที่ัวเอไ้ยินาปาอลลินแ่เา็โมโหับิริยาอเลานใหม่นนี้มาว่า
"!!!!!!"
"!!!!!!"
"ยืนอะไรออไปาบริษัทันเี๋ยวนี้ันไล่เธออ!" เาไม่เ็บนแบบนี้ไว้ในบริษัทหรอเหมือนับเลาน่อนหน้า
"....." ลลินมอภาพรหน้า้วยใบหน้านิ่ทำไมอนันาแลูโรธับารระทำอแพรวไ้นานี้?
"แพรวอโทษ แพรวะ.."
"ออไป.." ายหนุ่มเ้นเสียบอ แพรวที่รู้สึลัวึยอมถอยาไปแ่โยี
"....." เมื่อไร้ร่าแพรวแล้วอนันา็ลับมามอภรรยาอเา่อแ่ลลินับไม่สนใเธอยัาแฟที่เสร็ไว้ในมือออีฝ่าย
"นี้่ะาแฟ!" ลลินบอ่อนะเินาไปปล่อยให้อนันายืนมออย่าุน เธอแปลไปแปลเินที่เาะปรับัวทัน
"แหวะ!" อนันาร้ออุทานอย่าทรมานออมาเมื่อไ้ลอิมินาแฟฝีมือภรรยาัวเอ มแท้!
แถมที่เรือนหอห้อนอนอพวเาสอน็แยันเธอึพอใอยู่เล็น้อย ีวิในเรือนหอมัน่อน้าปิเพียแ่ะแปลใหม่รที่เธอมีวามสะวสบายมาึ้น่าาอนอยู่ในอนโเล็ๆอัวเอ เรือนหอนี้มีสระน้ำมีห้อนั่เล่นมีห้อออำลัายและห้อนรีที่มีเปียโนนาให่วาไว้ลาห้อส่วนมาเธอ็อยู่แ่ห้อนอนอัวเอับห้อทำอาหาร็เท่านั้น ในทุๆเ้าายหนุ่มะให้เธอิรถไปทำานและเลิานเา็ะมาส่ที่เรือนหอ่อนที่ะาไปไหน่อ็ไม่รู้ลับมา็มื่ำแ่็บัับให้เธอทำอาหารเผื่อให้ลอึ่เธอ็ยอมแ่โยี
"ุื่นหรือยัะ?" ลลินถือวิสาสะเินมาเาะประูถามห้อนอนออนันาเมื่อเห็นว่าอนนี้เป็นเวลาเ้าโมรึ่แล้วแ่ายหนุ่มยัไม่ออมาาห้อนอน เมื่อืนเธอ็เห็นเาลับมาที่บ้านอยู่นะ
๊อ ๊อ หิสาวเาะประู่ออีรั้นไม่นานบานประู็เปิออมาแ่นที่หิสาวเห็นยืนอยู่ับไม่ใ่อนันาับลายเป็นผู้หิเรสแในวันนั้นที่เธอเยเอเมื่อหลายอาทิย์่อนเธอยัำใบหน้าอหิสาวนนี้ไ้ี ใบหน้าทีู่ไร้วามเป็นมิร...
"มีอะไร?" อ้อยถามหิสาวรหน้าที่แุ่พร้อมทำานเรียบร้อยอย่าสสัย
"......" ทำไมถึเ็บล่ะไหนบอว่าเลียเาไ?
"ยืนอะไระุภรรยาอมปลอมาไม่อยู่แล้ว่ะเาออไปทำานนานแล้ว!" อ้อยพูบออย่านเป็น่อเธอรูัวามลับอนรหน้าหมแล้วและแน่นอนเธอะทำให้หิสาวนนี้อยู่ับอนันาไม่ไ้แน่นอน
"!!!!!" ายหนุ่มไม่เยบอเรื่อับใรแ่ทำไมถึบอวามริับผู้หินนี้ทั้ที่อยำับเธอหนัหนาว่าห้ามให้ใรรู้เรื่อนี้ เธอนนี้สำัับอนันาริๆสินะ แ่ไ้เ้ามานอนในห้อนอนายหนุ่มไ้็เป็นำอบที่ีสำหรับำถามแล้ว
"โอเแ่นี้แหละ่ะ" ลลินบอ่อนะพลิัวเินหนีอีฝ่าย ทำไมุอนันาไปทำาน่อนแล้วไม่ยอมบอเธอันเลยนะหิสาวิพลาหยิบโทรศัพท์ึ้นมา เธอปิเรื่อ?
หิสาวรีบเปิเรื่อนไม่นานำอบ็ไ้เลยออมาว่าอนันาไ้โทรหาเธอ เือบสิบสายแล้ว
"รีบไปไหนะล่ะ ไม่อยารู้เหรอว่าันเป็นใร?" อ้อยยัไม่ยอมปล่อยลลินไปโย่ายเพราะในเวลานี้เป็นเวลาอันีที่เธอไ้อยู่ับหิสาวแ่สอ่อสอภายในบ้านหลันี้
"ิันไม่อยารู้่ะ" ลลินอบามวามริท้ายที่สุแล้วเธอ็เป็นแ่เพียนนอออนันาหิสาวนนี้เป็นัวริเธอรู้แ่นี้พอแล้วเธอไม่้อารฟัอะไรอี
"ปาีัเลยเนาะ?" อ้อยถามอย่าโมโห
"....." เธอเริ่มรู้สึว่าผู้หิรหน้าัะอันรายและไม่ปลอภัยสำหรับัวเธอเอแล้วลลินึรีบหมุนัวลับะเินหนีเพื่อไปทำานแ่อ้อยลับใ้มือบาันไหล่อลลินให้ลับมาอย่าแร
"โอ้ยุทำอะไรเนี่ย!" ลลินร้อเมื่อเธอเริ่มถูนรหน้าใ้ำลั
"เป็นแ่ภรรยาในนามเพื่อเอาไว้แ้ัยัะล้าเหิมเริมับันไู้สิลอิมฝ่ามือนีู้ว่าอร่อยไหม!" อ้อยล่าวบเธอใ้มือยาวบไปที่แ้มบาอลลินในทันที
"ุมาบันทำไม?!" ลลินถามอย่าโมโหแ่อ้อยับไม่ยอมอบเธอ้ามืออีรอบแ่ราวนี้ลลินไม่ยอม้อมาเ็บฟรีเ็บอีรั้เธอใ้สอมือันร่าออ้อยให้ห่าาัวนอีฝ่ายล้มล
"!!!!!" ลลินทำหน้าใเมื่อเห็นว่าหิสาวรหน้าทำหน้าเ็บปว
"ันไม่ไ้ั้ในะุทำร้ายัน่อน!" แ่เธอ็ไม่ไ้ถึับใอ่อนเพราะฝ่ามือบาที่บลแ้มอเธอเมื่อี้็แรไม่แพ้ัน
"แายแน่!" อ้อยบอ่อนะลุึ้นมาผลัร่าอ ลลินให้ล้มลไปับพื้นพร้อมทั้ใ้มือบาบไปที่แ้ม้ายอลลิน่อ ลลินที่หมวามอทนับารยอมแล้วเหมือนันทำให้เธอผลัอีฝ่ายให้นอนลไปับพื้นบาพร้อมทั้ร่อมัวอีฝ่าย่อนะแฝ่ามือยาวใส่ใบหน้าออ้อยไปรั่วๆ
"อร้าย!!" อ้อยรี้ออมาเมื่อรู้ัวว่าัวเอำลัเสียท่า ลลินที่ไม่อยาลัว่ำไปมาว่านี้แล้วึไ้ลุึ้นเินหนีออาอีฝ่ายในทันทีพร้อมับปาน้ำาที่เริ่มไหลออมาเธอทั้เ็บายและเ็บใทำไมถึมีผู้หิที่ไหน็ไม่รู้ที่เธอไม่รู้ัามมา่อว่าและบเธอถึเรือนหอไ้นานี้ันนะ
"ทำไมมาทำาน้า?" ำแรที่อนันาพูับเธอหลัาที่เธอมาถึที่ทำานแล้วเาะรู้บ้าไหมนะที่มัน้าเพราะอะไร
"....."
"แล้ววันนี้ทำไมถึแ่หน้า ะเอาใันเหรอ?" อนันาถามอย่าสสัยเมื่อหิสาวรหน้าลรอพื้นะหนาเียว็ไม่ถึับหนาหรอแ่ทุวันเธอไม่แ่
"ันเป็นสิวนะะเลยแ่หน้าลบมัน" ลลินอธิบายแ่มันไม่ใ่เรื่อริเรื่อริือเธอโนบนหน้าแ้อลทุนแ่หน้าบนรถแท๊ี่เพื่อให้มันปปิรอย ระหว่าทาารแ่หน้ามันไม่ไ้่ายสัเท่าไหร่เพราะน้ำาเ้ารรมมันเอาแ่ไหลลอเวลานลุนับ้อถาม้วยวามเป็นห่ว ูสินานไม่รู้ัันยัแสวามเป็นห่วแ่ไหนรหน้าเธออนนี้ไม่เยเลย...
"ันอโทษที่มาทำาน่อนพอีมีประุมเร่่วน" เาอธิบาย
"ไม่เป็นไร่ะุผู้หิในบ้านเาบอันแล้ว" ลลินอไม่ไ้ที่ะพูออมาอย่าน้อยใเา่าล้าพาผู้หินอื่นมานอน้วย
"ใร อ๋อ!อ้อยเหรอ?" อนันานึอยู่นานว่าผู้หิที่ไหนนำไ้ว่าเมื่อืนอ้อยมาหาเาอนีสามหิสาวรหน้าหลับและไม่เห็นไฟรถยน์ละมั้
"เาพึ่ลับาร้านเหล้าแล้วลับบ้านไม่ไหวเลยมานอนที่นั่นน่ะ" อนันาบอแ่เาไม่ไ้อธิบายว่าเาให้หิสาวนอนห้อนั่เล่นนลลินที่เ้าใไปเอแล้วว่าายหนุ่มให้มานอน้วยัน ิใอเธอ็พัสลายอย่าไม่เหลือิ้นี ผู้ายที่ไ้พราวามบริสุทธิ์อเธอไปบันี้เาไ้ไปสนในอื่นแล้วไม่สิเาไม่เยสนเธอเลยั้แ่แรแล้ว
"โอเ่ะันอัวไปทำาน่อน" ่อนที่น้ำามันะไหลออมา่อหน้าผู้ายใร้าย ลลินบอ่อนะเินออมาไม่สนใเสียเรียออนันา
"เป็นอะไรอเธอ?" อนันาถามอย่าสสัยพัหลัๆมานี่เาทำีับลลินึ้นมาบ้าแล้วแม้ะมีใ้ำพูแรๆบ้าเถอะแ่เา็ยอมเธอลอนถึึ้นที่เธอสามารถเถียับเาไ้แล้ว ไม่รู้เหมือนันว่าเป็นเพราะอะไรอาะเป็นเพราะเารู้สึว่าเธอเป็นอเานแร ล่ะมั้เาเลยยอมเธอมาึ้นแู่วันนี้สิมันมีอะไรบาอย่าูแปลๆไปนะ
"ลลินไปาแฟให้ันหน่อย" อนันาเินมาบอหิสาวที่ำลันั่ทำานอยู่หน้าหอเา้วยน้ำเสียที่ไร้วามบึ้ึ
"......" ลลินายามอายหนุ่ม่อนะลุึ้นเินไปห้อรัวเล็อบริษัทเพื่อัารทำาแฟามสูรอัวเอหวานน้อยมเยอะๆ
"...." แพรวที่แอบสัเุาร์อยู่ไ้มอารระทำอลลินพร้อมทั้เินไปหาเธออย่าไม่พอใที่โนแย่หน้าที่
"เป็นภรรยาเาแ่ไม่ำเป็น้อแย่หน้าที่นอื่น็ไ้นะ!" แพรวแะหิสาวที่ำลัาแฟให้เ้าัน
"หน้าที่าแฟให้สามี็เป็นหน้าที่อภรรยาอยู่แล้วนะะันไปแยุ่เลาสาวมาอนไหน?" ลลินอลับอย่าไม่สะทสะท้านเธอทำานั้นบนมาสอวันเอำพูแย่ๆาหิสาวรหน้ามาหลายรอบนินาไปแล้วอนนี้
"!!!!!" หิสาวที่ถูอบลับถึลับสิ้นสุวามอทนเธอทนภรรยาแสนแย่นนี้มานานแล้วไหนใรๆ่าบอว่าเธอแสนีมาๆ แ่ทำไมเธอึไม่เยเห็น้านนั้นในัวอลลินเลย
"!!!!!" ลลินมอมือบาอแพรวที่้าพร้อมบเธออย่าใแ่ไม่ทันที่แพรวะไ้ยับมือแนหนา็รั้มือเธอพร้อมระาร่าอแพรวออไปาลลินนัวปลิว
"ล้ามาเลยนะ!" อนันาพูออมาอย่าโมโหเาแอบูเหุาร์ทุอย่ามาลอแม้ะไม่่อยอยาเื่อในสิ่ที่ัวเอไ้ยินาปาอลลินแ่เา็โมโหับิริยาอเลานใหม่นนี้มาว่า
"!!!!!!"
"!!!!!!"
"ยืนอะไรออไปาบริษัทันเี๋ยวนี้ันไล่เธออ!" เาไม่เ็บนแบบนี้ไว้ในบริษัทหรอเหมือนับเลาน่อนหน้า
"....." ลลินมอภาพรหน้า้วยใบหน้านิ่ทำไมอนันาแลูโรธับารระทำอแพรวไ้นานี้?
"แพรวอโทษ แพรวะ.."
"ออไป.." ายหนุ่มเ้นเสียบอ แพรวที่รู้สึลัวึยอมถอยาไปแ่โยี
"....." เมื่อไร้ร่าแพรวแล้วอนันา็ลับมามอภรรยาอเา่อแ่ลลินับไม่สนใเธอยัาแฟที่เสร็ไว้ในมือออีฝ่าย
"นี้่ะาแฟ!" ลลินบอ่อนะเินาไปปล่อยให้อนันายืนมออย่าุน เธอแปลไปแปลเินที่เาะปรับัวทัน
"แหวะ!" อนันาร้ออุทานอย่าทรมานออมาเมื่อไ้ลอิมินาแฟฝีมือภรรยาัวเอ มแท้!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น