เป็นอีหนูของเสี่ยวัย22 (omegavrese)

ลำดับตอนที่ #8 : ใจ๋อั้ม 7

บทที่7.



"ทำไมทำหน้าเครียดแบบนั้นล่ะเสี่ยเป็นอะไร?"

ใจ๋ถามชายหนุ่มตรงหน้าที่เอาแต่นั่งมองตนอย่างไม่ละสายตาเป็นอะไรของของตั้งแต่ตนอาบน้ำจนตอนนี้แต่งตัวเสร็จชายหนุ่มตรงหน้าก็เอาแต่ทำหน้าเครียดใส่ตนไม่หยุด

"เสี่ยรักใจ๋นะ" 

"พูด..อะไร...ออกม!?" ใจ๋ถามคนตรงหน้าด้วยน้ำเสียงที่ตะกุกตะกัก 

"แค่อยากให้รู้ว่ารักที่ผ่านมาเสี่ยรู้สึกแบบนี้ตลอดแต่ไม่เคยกล้าบอกออกมา" อั้มบอกความในใจให้คนตรงหน้ารู้เขาไม่คิดจะเก็บอะไรไว้ในใจอีกแล้ว

"เสี่ยเป็นโรคอะไรหรือเปล่าเลยรีบชิ่งมาบอกรักใจ๋ก่อนเพื่อหวังให้ใจ๋โมโหน้อยลง?!" มาบอกรักกันในวัดตรวจโรคประจำเดือนมันต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแล้ว

"ใจ๋ไม่ให้อภัยนะถ้าใจ๋ติดโรคจากเสี่ย" 

"ไม่ใช่อย่างนั้น" อั้มปฏิเสธอีกฝ่าย

"ก็ดีรู้ไหมถ้าใจ๋ติดโรคจากเสี่ยขึ้นมาเสี่ยยังเอาตัวรอดได้นะตอนไม่มีใจ๋แล้วแต่ใจ๋นะสิโอเมก้าบ้านจนใช้ชีวิตตัวคนเดียวไม่มีปัญญาดูแลตัวเองหรอก" อยู่ดีร่างบางก็รู้สึกน้อยอีกฝ่ายขึ้นมาเมื่อนึกถึงตอนที่เขาจะถึงตนไป

"ไม่มีทางหรอกจะให้เสี่ยไปไหนเสี่ยก็ต้องอยู่กับอีหนูใจ๋คนเดียวนี้แหละ!" อั้มบอกพร้อมเดินไปกอดคนตรงหน้าไว้ ไม่รู้เหมือนกันว่าตอนนที่ใจ๋รู้ความจริงใครกันแน่ที่จะทิ้งใคร

"แล้วคนที่เสี่ยตะแต่งงานด้วยในอนาคตล่ะ?"

"ก็ใจ๋ไง"

"!!!!!!!!"





"สวัสดีจ้าหนู...ชื่อใจ๋ใช่ไหมแม่ชื่อติมนะเป็นแม่ของตาอั้มนะ" จิมแนะนำตัวให้กับโอเมก้าหนุ่มที่กำลังนั่งงงอยู่กับเหตุการณ์ตรงหน้า

"ทำไมพาแม่มาตรวจด้วยล่ะ?" ใจ๋กระซิบถามอั้มเมื่อผู้เป็นแม่ของอีกฝ่ายมานั่งใกล้ๆพร้อมแนะนำตัว

"เป็นไงบ้างลูก!!" 

เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นมาจากทางด้านหลัง 'แม่ของตน!!!'

"สบายดีครับแล้วแม่เป็นไงบ้างทำไมถึงมาโรงพยาบาล?"  ใจ๋ถามแม่ตนเองทำไมทุกคนดูแลมารวมตัวกันที่โรงพยาบาลอย่างเหมือนกับนัดหมายอะไรอย่างงี้ล่ะ

"อ๋อนี้แม่ของอั้มเธอชื่อจิมครับแม่" ไหนๆก็มาแล้วใจ๋จึงแนะนำหญิงสาวข้างๆให้แม่ตนเองฟังทั้งๆที่ตนนั้นก็พึ่งรู้จักครั้งแรกเหมือนกัน

"จ้ะลูก..ไปๆนั้นหมอเรียกแล้ว" จิมบอกผู้เป็นลูกก่อนจะช่วยประคบประหงมใจ๋อย่างเอาใจใส่

"ใจ๋เดินเองได้แม่!" ชายหนุ่มบอกผู้เป็นแม่อีกฝ่ายเป็นอะไรไปแล้วคุณจิมเดินตามเข้ามาทำไม!!!









"อะไรนะครับคุณหมอ?!!!!!" 

ใจ๋ตะโกนถามชายแก่ตรงหน้าตรงเมื่อกี้จนหูฟาดใช่ไหมที่ได้ยินว่าตัวเองกำลังตั้งครรภ์

"หมอว่าพวกคุณต้องคุยกับคุณแม่เด็กให้เคลียร์ก่อนที่จะมาฝากครรภ์กับหมอนะครับ" 

"......"

"......."

"......."

"......."

"หมอออกไปรอข้างนอกนะครับ"  หมอแก่ที่ใจ๋พูดเมื่อกี้ได้ขอตัวออกไปข้างนอกให้ทุกคนภายในห้องได้จัดการกันเองเสียก่อน

"เสื่ยทำใจ๋ท้องหรอ?" ใจ๋ถามคนที่มองตนอยู่อย่างสงสัยอย่าบอกนะอาการแปลกประหลาดที่เป็นอยู่คืออาการของคนท้อง

"เสี่ย?" ทั้งจิมและติมทวนคำเมื่อครู่อย่างสงสัย

"อ๋อหมายถึง..แบบ..ถึง...." ใจ๋อ้ำอึ้งไม่รู้จะตอบยังไงดี

"ผมกับใจ๋แทนตัวเองอย่างงี้ล่ะครับมันดูเทห์ดี"

อั้มที่มีสติมากกว่าได้แก่ตัวแทนอีกคนที่ไม่รู้จะแก้ตัวยังไง

"แม่กับน้าติมออกไปรอข้างนอกก่อนนะครับผมอยากคุยกับใจ๋สองคน"

"โอเค" จิมเข้าใจผู้เป็นลูกก่อนที่จะกึ่งลากกึ่งดึงติมให้เดินตามออกมา

"ปล่อยลูกเขาคุยกัน" จิมบอกหญิงสาว

"ลูกนายตายแน่!!!" ติมบอกอีกฝ่ายที่เธอไม่ออกมาเพราะอยากคอยอยู่กดเรียกพยาบาลมาดูศพแฟนลูกเธอ

"ไม่หรอกพวกเขารักกันจะตายไม่เห็นหรอมีสรรพนามเรียกกันด้วย" จิมบอก

"เวลาว่างตอนนี้เรามาทำความรู้จักกันเถอะเดียวอีกไม่นานเราก็จะเป็นคนอบครัวเดียวกันแล้ว" 

"......."







PART ใจ๋

"เป็นไปได้ยังไง!" ใจ๋เดินวนพร้อมถามตัวเองไปมาอย่างไม่หยุดหย่อนถามว่าแปลกใจไหม'แปลก' แต่ไม่รู้ว่าทำไมไม่ตกใจไม่โกรธ

"ก็เสี่ยบอกแล้วว่าให้ออกไปตั้งแต่ครั้งแรกที่เสี่ยรัต" 

"นี้โทษกันหรอ?!" 

"ไม่ๆ..ไม่ได้โทษนะ" อั้มปฏิเสธด้วยท่าทีตกใจเมื่อร่างบางชี้หน้าเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย

"แม่ใจ๋กับแม่เสี่ยเขาอยากให้เก็บเด็กไว้..."

"แล้วเสี่ยล่ะอยากเก็บเด็กไว้ไหม?" ใจ๋ถามแม่จะคิดไว้อยู่แล้วว่าคนตรงหน้าคงไม่อยากแน่นอน

"อยากสินั้นลูกเสี่ยนะ" อั้มบอกเขาจะดีใจก็ดีใจไม่สุดเพราะกลัวผู้เป็นแม่ของลูกเขาไม่ได้ดีใจด้วย

"......." 

"แล้วยิ่งเกิดมาในท้องของใจ๋แล้วด้วยพี่ยิ่งรักมากๆเลย" 

"......." 

"แต่เสี่ยก็ให้โอกาสใจเป็นคนตัดสินใจนะ...เพราะเด็กคนนี้" อั้มชี้ไปที่ท้องของร่างบางที่ยังไม่นูน "ต้องอยู่ในท้องใจ๋ถึง 6 เดือนเลย" 

"......." ถ้าตนยอมท้องตนก็ต้องดร็อปเรียนร้อยเปอร์เซ็นต์

"แต่ถ้าใจ๋เลือกที่จะยังคงเก็บลูกเราไว้เสี่ยก็จะดูแลใจ๋ให้ดีมากกว่าให้ใจ๋ได้กลายมาเป็นโอเมก้าที่โชคดีคนหนึ่งเลย" เขาพร้อมที่จะดูแลคนตรงหน้าถ้าอีกฝ่ายยอมให้เขาได้ดูแล

"........"

"แต่งงานกับเสี่ยนะ"

"!!!!!!!" ใจ๋ตกใจไม่คิดว่าจะถูกขอแต่งงานในวัยเพียง 20 ปี

"อย่าเลยเสี่ยถ้าอยากแต่งงานกับใจ๋เพราะอยากดูแลลูกอย่าทำอย่างนั้นเลยให้มันทรมาน"

"ไม่ทรมานใครบอกว่าเสี่ยอยากแต่งงานเพราะอยากดูแลลูกอย่างเดียว!"  อั้มรีบบอกอีกฝ่ายเพื่อไม้ให้ใจ๋เข้าใจผิด

"เสี่ยอยากดูแลใจ๋คนที่เสี่ยพึ่งรู้ตัวว่ารักเขามากแค่ไหน" ใจ๋พูดพร้อมกอดร่างบางจากทางด้านรักเพื่อให้อีกฝ่ายได้รับรู้ถึงกลิ่นฟีโรโมนของความรักจริงๆที่เขารู้สึก

"........." 

"เสี่ยรักใจ๋นะ"

"แล้วถ้าเกิดใจ๋เลือกที่จะทำแท้งล่ะ?" ร่างบางผลิกตัวเองหันมาหาอีกฝ่าย "เสี่ยจะยังพูดคำว่ารักกับใจ๋ไหม"

"......" ชายหนุ่มเงียบเขาก็ยังคงรักโอเมก้าหนุ่มตรงหน้าเพียงแต่ไม่รู้ว่าจะเสียใจไหมหากต้องรับรู้ว่าใจ๋เลือกที่จะนำเลือดเนื้อเชื้อไขของออกไปจากร่างกาย

"เงียบ?"

"รักสิรักเหมือนเดิมเพียงแต่เสี่ยกำลังคิดว่าใจ๋คงไม่ทำแท้งแน่นอน" คิดแบบนี้ก็เหมือนตัดอนาคตของคนตรงหน้าอย่างกลายๆ เพราะถ้าใจ๋ยอมตั้งท้องการเรียนก็ต้องจบลง

"งั้นห้ามลืมสัญญานี้นะ?" จะบอกว่าตนใจแตกก็ว่าได้แต่เพราะขี้เกียจหาเงินส่งตัวเองเรียนแล้วจึงยอมเลืกทางเลือกนี้

"ไม่ลืมครับ!" อั้มบอกก่อนที่จะทำบางสิ่งบางอย่างที่น่าตกใจเกินความคาดหมายของใจ๋ 

'สร้างพันธสัญญา'

ริมฝีปากหนาของอั้มได้ทำการกัดเบาๆไปที่ต้นคอของร่างบางตรงหน้าพร้อมปล่อยฟีโรโมนเข้าสู่ร่างกายของอีกฝ่ายเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ

"ตาใจ๋ทำให้เสี่ยบ้าง" อั้มบอกคนตรงหน้ากาอนจะเลิกคอเสื้อลงต่ำให้เห็นไหปลาร้า

"........" ใจ๋ยืนตัดสินใจอยู่นานแต่สุดท้ายแล้วตนก็ยอมทำเพราะในตอนนี้ตนถูกสร้างพันธะให้มีเพศสัมพันธ์กับคนตรงหน้าได้แค่คนเดียวแล้ว ถ้าตนไม่ทำใส่อั้มอีกฝ่ายก็ยังคงไปมีสัมพันธ์อะไรกับคนอื่นได้ต่อมันจะเสียเปรียบเกินไป

"ทำไมเสียวจังเลยอ่าส์" อั้มครางออกมาเบาๆรอยกัดของร่างบางทำเอาเขามีอารมณ์ทันที

"นี้มันโรงพยาบาล..เสี่ยตั้งสติ!" 

"รู้แล้วครับเชิญคุณเมียเอ๊ยคุณภรรยาไปนั่งรอที่โต๊ะครับเดี๋ยวเสี่ยเอ๊ยสามีจะไปเรียกคุณมาให้ครับ" อั้มมีรอยยิ้มออกมา ในที่สุดอย่างน้อยๆคงตรงหน้าที่เขารักยังคงเลือกในสิ่งที่เขาต้องการ







​​​