เป็นอีหนูของเสี่ยวัย22 (omegavrese)

ลำดับตอนที่ #7 : ใจ๋อั้ม 6

บทที่6.



อั้มไม่ได้ขับไปที่โรงแรมแต่กับเลือกที่จะไปแจ้งตำรวจในทันทีเพราะตอนนี้ความกลัวได้เข้าครอบงำเขาแล้ว และเขากลัวว่ากลับไปแล้วจะไม่เจอใจ๋จึงเลือกมาแจ้งความในทันทีและแน่นอนตำรวจที่รับแจ้งก็ทำหน้าที่ได้อย่างดีเยี่ยมเพราะเหล่าตำรวจก็ได้เจาะข้อมูลดูกล้องวงจรปิดในคอนโดที่อั้มอาศัยอยู่ในทันทีเพื่อเป็นการหาเบาะแสเริ่มต้นแม้คนที่มาแจ้งคนหายจะไม่ได้บอกอะไรมากก็ตามที

"ก็ไม่มีใครเข้าหรือออกจากในห้องพักนะครับ" ตำรวจบอกอีกฝ่ายให้รับรู้และเลิกทำหน้าตกใจ 

แต่มันกับหนักมากกว่าเดิม!!!

"หรือว่า...ไม่นะใจ๋!!!" อั้มร้องออกมาถ้าไม่ได้ออกไปไหนหรือมีใครพาออกไปแสดงว่าอาจจะเกิดสิ่งที่ไม่คาดฝันในห้อง!!

"ขอบคุณมากครับตำรวจฝากเรียกรถพยาบาลไปที่คอนโดผมหน่อยนะครับต้องเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นแน่ๆเลย!!" อั้มบอกตำรวจก่อนจะบึ่งรถออกเพื่อจะไปคอนโดตัวเองแต่ก็ไม่ลืมที่จะไปแวะที่แห่งหนึ่งเพื่อรับใครมาด้วย







PART ใจ๋

"ใจ๋!!!" เสียงตะโกนเรียกชื่อของตนดังขึ้นอยู่ข้างหูทำให้ใจ๋เริ่มลืมตาขึ้นมาอย่างรำคาญ

"ใจ๋อย่าเป็นอะไรไปนะ!!" เสียงคุ้นเคยและกลิ่นที่หอมละมุนทำให้ใจ๋รู้สึกปลอดโปร่งจนต้องรีบคว้าของตะโกนแหกป่กโวยวายมากอดไว้ในทันทีพร้อมสูดดมซอกคออย่างชื่นใจ

"ใจ๋!!!" อั้มตะโกนออกมาอย่างดีใจเสียงเขายังทำให้ร่างบางตื่นขึ้นมาได้อยู่เขาอยากจะขอบคุณพระเจ้า

"อั้มกลัวกลัวจะเสียใจ๋ไปแล้ว!!" อั้มพูดพร้อมไล่พรมจูบไปทั่วหน้าของใจ๋จนทำให้ร่างบางในอ้อมแขนรู้สึกดีมากขึ้นกว่าเดิม

ซึ่งการกระทำเหล่านี้ก็อยู่ในสายตาของเหล่าบรรดาหมอหนุ่มสาวที่ถูกอั้มลากตัวมาก

"ไปกลับไปทำงาน" หมอที่ดูอาวุโสที่สุดได้พูดขึ้นตอนที่มารับพวกเขาพูดเหมือนมีคนตายไปแล้วและต้องการให้ไปช่วยเพื่อให้ฟื้นคืนชีพยังไงยังงั้นแต่พอมาถึงก้บมีแค่โอเมก้าหนุ่มที่กำลังนอนหลับอยู่พร้อมกำลังตั้งไข่เท่านั้น

"จะไปไหนกันครับ?ใจ๋พึ่งฟื้นมาดูอาการก่อนครับ!" อั้มถามหมอทั้งหลายที่กำลังจะเดินจากไป

"......." 

"........" 

"......." 

"........"

"เร็วสิครับยืนงงอะไร?"  อั้มถามหมอตรงหน้าที่ทำอึกอักอย่างชั่งใจอยู่

"มันไม่ดีนะครับให้คนอื่นเข้าไปหาโอเมก้าที่กำลังตั้งไข่อยู่เพราะมันอาจจะทำให้โอเมก้าไม่ชอบจนทำร้ายตัวเองได้นะครับ..ทางที่ดีรอให้ภาวะตั้งไข่เสร็จเรียบร้อยสัก 2 วันก่อนครับคนอื่นที่นอกจาก อัลฟ่าผู้เป็นสามียังไม่เหมาะเข้าไปใกล้มากนัก" หมอผู้อาวุโสสุดได้อธิบายอย่าบอกนะว่าขายหนุ่มตรงหน้าไม่รู้ว่าโอเมก้าบนเตียงท้อง

"ใจ๋ไม่ท้องนะครับ?!" 

"อาการที่โอเมก้าคนนี้กำลังทำอยู่กับคุณทั้งคลอเคลียทั้งกอดไม่ปล่อยแถมกลิ่นฟีโรโมนยังเป็น กลิ่นแบบนี้แล้วเขาเรียกว่าอยู่ในสภาวะกำลังสร้างรังแล้วครับ"  หมออธิบายพร้อมให้คนอื่นได้ออกไปจากห้องก่อนเพื่อป้อกันโอเมก้าตนนี้

"จริงหรอครับ?!" ทำตกใจและหวาดกลัวนี้เป็นสิ่งที่อั้มคิดอยู่ในตอนนี้ทำไมเขาไม่เคยรู้เรื่องนี้เลยทั้งทีพี่ตนเองเป็นถึงหมอในโรงพยาบาลชื่อดัง

"จริงครับ..ดูจากอาการโอเมก้าตรงหน้าที่เป็นหนักเพราะน่าจะท้องในตอนที่เขาฮีทหรือไม่คุณก็รัตด้วยนะครับเลยรุนแรงกว่าปกติ" 

"รัต!!!" ใช่เขาเผลอสดกับใจ๋

"ตายแล้วตายแล้ว" อั้มบอกตัวเองไม่ใช่ว่าเขารังเกียจแต่เป็นเพราะใจ๋ยังเรียนอยู่แค่ปี 2 และเขาก็กำลังจะจบถ้าใจ๋ท้องต้องหยุดเรียนร้อยเปอร์เซนต์เขาตายแน่โดนแม่ใจ๋ฆ่าแน่ๆ 

"พอจะทำแท้งได้ไหมครับ?"









"ไม่ได้ยังก็ไม่ได้ห้ามทำแท้ง!!!" 

เสียงของติมและจิมดังขึ้นพร้อมกันตอนนี้เป็นวาระรวมครอบครัวทั้งสองอย่างไม่ได้ตั้งใจและไม่คิดว่าจะเกิดด้วยเพราะทั้งติมและจิมก็ยังไม่เคยเจอกันเลย และความคิดทั้งหมดนี้ก็เกิดขึ้นเพราะ....เควิน

ย้อนไป3ชั่วโมง

"มันก็ได้นะครับเพราะยังไม่น่าจะเป็นตัวเลยดูจากอาการการสร้างรังคงพึ่งอยู่ในระยะ ไม่ถึงอาทิตย์เพียงแต่ว่าอย่างที่หมอบอกว่าช่วงนี้ห้ามคนอื่นเข้าใกล้โอเมก้าคนนี้เด็ดขาดเพราะเขาอาจจะทำร้ายตัวเองได้ซึ่งอาจจะทำให้ทำการเอาไข่ออกได้ยากซึ่งแน่นอนถ้าทำก็อาจจะทำให้เกิดปัญญาหาตามมาคือโอเมก้าคนนี้จะเลิกสรเางฟีโรโมนตลอดไปเพราะตัวปล่อยฟีโรโมนของโอเมก้าเมื่อตั้งท้องจะต้องติดอยู่กับไข่เพื่อคอยสร้างเป็นตัวอ่อนครับ" 

"ตายๆ!" อั้มโวยวายยังงี้เขาก็ไม่ยอมหรอกฟีโรโมนของคนในอ้อมกอดหอมจะตายและเขาก็หลงมันอย่างมากจะให้กลิ่นนี้หายไปตลอดกาลเขาคงไม่ยอม

"งั้นก็ต้องให้ตั้งครรภ์ต่อครับและอีกสองวันให้ไปทำการฝากคลอด" 

"......" อั้มพยักหน้าบอกหมอตรงหน้าก่อนที่หมอจะเดินจากไป

ตู๊ดๆ ตู๊ดๆ อั้มต่อสายหาพี่ตนเองในทันทีเผื่ออีกฝ่ายจะสามารถช่วยเขาได้....





ปัจจุุบัน

"ถ้าต้องแรกกับการที่ลูกแม่จะต้องเป็นโอเมก้าพิการที่ไร้กลิ่นฟีโรโมนแม่ไม่ยอม!" ติมบอกหนุ่มตรงหน้าตอนนี้เธอทั้งโกรธและตกใจเพราะลูกเธอยังเรียนไม่จบแต่การทำแท้งอาจจะเกิดปัญญาตามมาอีกเยอะเธอจึงไม่กล้าเสี่ยง

"ผมก็ไม่ยอมให้ใจ๋ไร้กลิ่นฟีโรโมนหรอกครับ"  

"ฉันจะเลี้ยงลูกคุณเองระหว่างนี้" คนที่ดูเหมือนจะมีความสุขมากที่สุดก็ไม่ใช่ใครที่ไหนนอกซะจากจิม

"ลูกฉันฉันเลี้ยงเองได้" ติมเถียงทันควันเป็นเพราะทั้งสองไม่เคยเจอกันมาก่อนเลยไม่ได้เข้าร่องเข้ารอยกันมากอย่างที่ควร

"ผมคิดไม่ออกแล้วจะทำไงดีแต่ที่แน่ๆผมไม่จะไม่ยอมให้ใจ่ไร้้กลิ่นฟีโรโมนแน่" 

"เลี้ยงลูกได้ไหม?" เควินถามขึ้นมา

"ถ้าใจ๋ท้องต่อแน่ใจได้ไหมว่าจะเลี้ยงลูกได้?" 

"......." 

"แม่บอกแม่เลี้ยงเองไง" จิมหันไปบอก

"นี้มันเรื่องของชีวิตของเด็กคนหนึ่งที่กำลังจะเกิดครับแม่ถ้าพ่อเขาไม่อยากเลี้ยงให้แม่เลี้ยงไปมันก็เหมือนให้เขาเกิดอย่างทรมานจากการกระทำพ่อของตนเอง" 

"......" จิมถึงกับเงียบปากในทันที

"ยังไงเลี้ยงได้ไหม?" ติมถามเธอไม่อยากจะตบหน้าหนุ่มตรงหน้าเป็นครั้งที่สองแล้วเพราะครั้งแรกที่โดนจากเฌอตอนเข้ามาในบ้านหรูหลังนี้ยังไม่หายเลย

"ได้...มั้งครับ" 

"อย่ามั้ง!" 

"อย่าบังคับสิ!" อั้มโวยวายใส่พี่ตนเอง

"มาถึงตอนนั้ฉันต้องบังคังนายแล้วอั้ม!" 

"ได้ก็ได้ลูกของฉันทั้งคน!!" ไอ้เลี้ยงก็เลี้ยงได้แต่ใจ๋นะสิตื่นมาจะทำไง

"ถึงยังไงก็ต้องฟังจากปากของโอเมก้าคนนั้นด้วยครับ" เควินบอกทุกคน

"แล้วถามฉันทำไม?" 

"ก็ต้องถามไหม?"

"เฮ่ออั้มเนาะอั้มตอนแม่แกขอให้มีลูกไม่ยอมมีพอพี่เองอาสาแต่งให้มีลูกก่อนแกก็สร้างลูกก่อนเลยนะ" ฟรอดพูดออกมา

"แล้วจะทำไงก็ใจ๋ดีครับถ้าใจ๋เลือกท้องใจ๋ก็ต้องหยุดเรียนเลย" อั้มพูดในสิ่งที่ตนเองกังวล

"ก็ต้องให้เขาเลือก" เควินย้ำอีกรอบ

"......"

"......"

"......"

"......"