[Winner] Bitter Sweet:My diary

ลำดับตอนที่ #1 : Zepp Tokyo:Final Round

มีคนเคยบอกว่า คนเราจะมีความทรงจำเกี่ยวกับเรื่องทั่วไปยาวนานอย่างมากแค่3เดือน หากเหตุการณ์นั้นไม่ใช่เหตุการณ์สำคัญของชีวิต

และแน่นอนคนปกติธรรมดา ก็คงจะไม่มีใครที่มีเรื่ิองน่าตื่นเต้นได้ในทุกๆวัน

ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องมีเครื่องช่วยเตือนความจำในชีวิตให้มากมาย บางคนก็ใช้ชีวิตประจำวันซ้ำไปซ้ำมา น่าเบื่อและจำเจ

ซึ่งแตกต่างจากผม... ที่เป็นผู้ชายธรรมดา แต่กลับมีชีวิตที่ไม่เคยธรรมดา

เมื่อมีเหตุการณ์มากมายเกิดขึ้นกับชีวิต และทุกเหตุการณ์เป็นสิ่งที่น่าจดจำสำหรับผม เนืีองจากไม่อยากที่จะลืมเรื่องราวต่างๆเหล่านั้น
กิจวัตรประจำวันที่ต้องทำในทุกๆวันของผมก็คือ ‘การเขียนไดอารี่’

October11,2014 Tokyo Japan

เป็นเวลาเกือบ2เดือนแล้วหลังจากที่เราชนะการประกวดรายการ Who is next :Win  และได้รับการเดบิวต์เป็นศิลปินอย่างเต็มตัว พวกเราWinner ได้เดบิวต์ทั้งในเกาหลีและญี่ปุ่น และในที่สุดก็ได้มีโซโล่คอนเสิร์ตเป็นของตัวเองครั้งแรกที่ญี่ปุ่นนี่ด้วย!!

วันแรกที่ได้ยืนอยู่บนเวทีที่มีแค่พวกเรา ผมประหม่ามากจนทำอะไรไม่ถูก เกือบจะลืมเนื้อเพลงภาษาญี่ปุ่นในท่อนของตัวเองด้วยซ้ำ มานึกย้อนไปแล้วพวกเราดูประหม่ากันอย่างเห็นได้ชัดเลย และพอหันไปมองใครบางคนข้างๆก็เห็นเค้ายืนตัวสั่นอยู่เหมือนกัน เห็นแล้วก็อดสงสารไม่ได้ ท่าทางแบบนี้ไม่ได้เห็นนานแล้วนะนับตั้งแต่เราชนะมาในวันนั้น

เราใช้เวลาในการทัวร์รอบประเทศญี่ปุ่นเป็นเวลาเกือบ2เดือน และวันนี้เป็นวันสุดท้ายของการทัวร์ที่โตเกียว จากวันแรกจนถึงวันนี้เราได้รับการต้อนรับจากแฟนๆชาวญี่ปุ่นมากมาย มากเกินกว่าที่เคยจินตนาการเอาไว้ซะอีก พอเห็นจำนวนแฟนๆที่มาดูพวกเรา เล่นทำเอาหลายเดือนที่ผ่านมาหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้งเลยล่ะ

ทัวร์ครั้งนี้มันจะอยู่ในความทรงจำของผมตลอดไป ถึงแม้จะไม่ต้องบันทึกลงในไดอารี่ผมก็จะไม่มีวันลืม

จะไม่ลืมว่าเซอร์ไพร์ของทุกๆคนมันสวยงามเพียงใด

ไม่มีวันลืมว่าผมร้องไห้ไปหนักขนาดไหนในวันนี้

และหลังจบจากคอนเสิร์ตรอบสุดท้ายเราก็มีปาร์ตี้กันเล็กน้อย...

ก็เรื่องนี้น่ะแหละที่ติดค้างอยู่ในใจผมมาจนถึงตอนนี้ ถึงแม้ร่างกายจะต้องการการพักผ่อนและหัวอยู่บนหมอนแล้วก็ตาม แต่ทำยังไงก็ข่มตาหลับไม่ลงสักที

ถึงจะพูดออกไปตรงๆไม่ได้ แต่อย่างน้อยได้ระบายอะไรบ้างมันก็ดีไม่ใช่เหรอ?

ผมไม่เข้าใจเลย.. ไม่เคยเข้าใจ ผู้ชายคนนั้น

ผู้ชายที่ปกติแล้วอ่อนโยน น่ารัก ใจดี ผู้ชายที่เป็นพี่ใหญ่ของพวกเรา

แต่ผู้ชายคนนั้นกลับเป็นคนทำให้ผมหัวปั่นอยู่ตลอดเวลา!!

ตลอดทั้งปาร์ตี้พี่จินอูทำตัวแปลกๆไปอีกแล้ว พักนี้พี่เขาเป็นแบบนี้บ่อยจริงๆ พี่เขาดูท่าทางเหินห่าง ผมไม่ได้คิดไปเอง รอยยิ้มที่ส่งมาตอนคุยด้วยกันนั้นมันฝืนชัดๆ

ผมไม่รู้ว่าผมไปทำอะไรให้ ทั้งๆที่ตอนอยู่บนเวที เรายังเล่นกันสนุกสนานแท้ๆ

แม้แต่ตอนผมร้องไห้ พี่จินอูก็เข้ามาปลอบ เข้ามาเช็ดน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน

แต่พอหลังจากจบคอนเสิร์ต และมีสัมภาษณ์เล็กน้อย ท่าทีพี่เขาก็เปลี่ยนไป

พี่จินอูกำลังโกรธอะไรผมกันแน่??

เพราะเรื่องสัมภาษณ์เหรอ?? แต่ผมไม่ได้ตอบอะไรที่ไม่ดีเลยนะ!

จะว่าไปแล้ว คนที่ควรจะโมโหมันน่าจะเป็นผมมากกว่า ก็ในเมื่อคำถามในนิตยสารแฟนคลับของพวกเรา คำตอบของพี่จินอูมันทำให้ผมขัดใจ

ผมไม่ได้ตั้งใจจะแอบดูคำตอบของใครนะ แค่เผอิญว่าสต๊าฟเอากระดาษคำตอบพวกนั้นมาวางไว้บนโต๊ะที่พวกเรานั่งพัก และแน่นอนว่าทุกคนก็คงแอบดูคำตอบของกันและกันไปเรียบร้อยแล้วล่ะ! ผมเองก็เห็นคำตอบของทุกคนแล้ว แต่!! คำตอบของพี่จินอูมันน่าหงุดหงิดใจชะมัด

ก็พอรู้อยู่หรอกนะว่าพี่จินอู สนิทกับพี่ซึงฮุนมาก 2คนนี้มักจะตัวติดกัน เวลาที่พี่จินอูมีปัญหา พี่ซึงฮุนก็จะเป็นคนแรกเสมอที่พี่จินอูนึกถึง  

ทุกคนในวงรู้เรื่องความสนิทสนมของทั้งคู่ดี แค่เพียงแต่ ... เค้า2คนจะสนิทกันในฐานะเพื่อนสนิทเท่านั้น ไม่ได้มีอะไรที่เกินเลยมากกว่านั้น?

เอาจริงๆนะ ผมไม่เคยคิดถึงขั้นนั้นเลย จนมาได้เห็นคำตอบของพี่จินอูวันนี้

คำถามไร้สาระที่ว่า “หากให้เลือกเมมเบอร์ที่จะคบด้วยสักคน จะเลือกคบกับใคร”

มันช่างเป็นคำถามงี่เง่าจริงๆ จะให้ผมไปเดทกับพวกลิงพวกนั้นน่ะเหรอ ไม่เอาด้วยหรอก!!! เจ้ามักเน่คงคอยแกล้งผมตลอดเวลา ไอ้เจ้าลีดเดอร์ก็คงเอาแต่คอยจู้จี้จุกจิก ซึงฮุนฮยองคนประหลาดก็คงจะพากันไปทำอะไรบ้าๆบอๆให้อายคนอื่นเล่นอีก ใครจะไปอยากคบกับเจ้าพวกนี้กัน!!! ส่วนพี่จินอู...ไม่รู้สิ ยังไงฮยองก็เป็นผู้ชายนี่นะ ถึงจะน่ารักแบบผู้หญิงและก็เป็นสเป็กผมก็ตามที

แต่ยังไงก็เถอะ! ทั้งๆที่ผมตอบไม่เลือกใครไปแล้วแท้ๆ แต่พี่จินอูกลับเลือกพี่ซึงฮุน แล้วยังบอกว่าอยากทำธุรกิจด้วยกันอีก!! ผมรู้ว่าพี่จินอูคงตอบไปแบบนั้น และเลือกคนที่ฮยองสนิทด้วยที่สุด

แต่ทำไมล่ะ ในเมื่อพักนี้เรา2คนก็สนิทกันมากขึ้นเรื่อยๆ เราคุยเล่นกันมากขึ้นกว่าเมื่อก่อนแท้ๆ

แต่ทำไมคำตอบของพี่จินอูถึงได้ไม่มีผมอยู่ในนั้นสักข้อ

อย่างน้อย ก็น่าจะเลือกไม่ตอบใครสักคนแบบผม ทั้งๆที่ตัวเองเป็นคนบอกกับผมเองแท้ๆ ว่าผมเป็นคนสำคัญ แต่พี่จินอูกลับไปเลือกคนอื่นซะได้

แล้ววันนี้ก็ยังมาทำท่าทางเมินใส่ผมอีก!!!

มันน่าโมโหจริงๆนะ ผู้ชายคนนี้จะทำให้ผมปวดหัวไปอีกเท่าไหร่

ทั้งๆที่ดูเหมือนว่าเราสองจะสนิทกันแล้วแท้ๆ แต่ความจริงแล้วมันกลับมีช่องว่างที่พี่จินอูสร้างกั้นเราไว้เสมอ ผมก้าวหาเท่าไหร่ก็เดินไปไม่ถึงฮยองคนนี้สักครั้ง

ถ้าเอาแต่เป็นแบบนี้ แล้วเมื่อไหร่ เราจะได้สนิทกันจริงๆสักทีล่ะ?

หวังว่าตื่นเช้าขึ้นมาพรุ่งนี้ พี่จินอูจะกลับมายิ้มให้ผมอย่างจริงใจเหมือนเดิมนะ

คืนนี้ผมนอนไม่หลับ เพราะพี่คนเดียวเลยนะครับ พี่จินอู..



........................................................................
ฟิคสั้น(มาก)ฉลองวันเกิดชายซง มิโนT^T 
ไม่มีอะไรเลย แค่ชั่ววูบ