คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : เจอกันอีกครั้ง NC++
รืนน…..รืนนน
ริศษาัวเียื่นึ้นในอนเ้า มือเล็วานหาโทรศัพท์มือถือที่แผเสียร้อ วาลมโู่สวยมอูรายื่อบนหน้าอโทรศัพท์ ปรารายื่อนรู้ใอย่าเอาร์ ใบหน้าเล็ยยิ้มเล็น้อยให้ับโทรศัพท์
“ฮะ ฮัลโละพี่เอาร์ ถึแล้วหรอะ”
“ื่นสายนะเรา พี่พึ่ถึรับ ลัวว่าถ้าถึที่ทำานแล้วะไม่มีเวลาโทรหาเรา เลยโทร่อน”
“ไม่้อห่วริศนะะ ไปทำานเถอะะ”
“โอเรับั้นพี่รีบเ้าสำนัาน่อนนะรับ บายรับนสวย ูแลัวเอีๆ นะ”
“รับทราบะ” เสียเล็ใสแ๋วรอเ้าไปในมือถือเรื่อหรู
ริศษา้าวาเล็เรียวยาวลาเีย เินเ้าห้อน้ำอย่าอารม์ี วันนี้เป็นวันสุสุท้ายที่้อามเ็บ้อมูลอีเล็น้อย และเหลือถ่ายวิีโอบาส่วน่อนะถึวันพัผ่อนอีสอวัน
หิสาวใส่าเยีนาสั้น เสื้อรัรูปสีสใสสวมทับ้วยเสื้อแ็เ็ยืนสีีเ้าัน สอท้าวเิน้าวาออาห้อ เินมุ่หน้าไปล็อบบี้โรแรม ระหว่าทาเินลมาสายาันไปปะทะับนร่าให่น่าเราม นัวเล็เห็นันั้นึหยุเิน หลบเ้าไปหลัเสาร์้นให่ ปาเล็พึมพำนเียว
“อา อาเธอร์หรอ นายมาไ้ยัไ”
หลัาลุ่มายรร์เินหายเ้าไปในลิฟท์ ริศษาหลบออมาาที่่อนัว ่อนะรีบสาวเท้าเินออาโรแรมไปรอที่รถอทีมาน
“ไ รับ เมื่อืนหลับสบายีไหม” แทนไทเอยถามหิสาวทันที เมื่อเธอ้าวเท้าึ้นรถมา
“ีะ พี่เหมียวับพี่แทนหลับสบายีไหมะ”
“ีมาเลยะ” เป็นเหมียวที่ยิ้มอบออไป
แทนไทับรถมาถึหมู่บ้านที่เิเหุที่ิริมทะเล ทั้สามนึไ้แยย้ายันทำาน และนัหมายันลับ่วบ่ายสามสี่โมเย็นอวันนี้
ริศษาเินหลบออมา หลัาเ็บ้อมูลเรียบร้อยแล้ว เธอเินทอสายามอไปยัทะเลอย่าผ่อนลาย ระหว่านั้นเอ ายรร์สอนเินเ้ามาั้านหน้าและ้านหลัอเธอไว้อย่ารวเร็ว
“ะ แเป็นใร มาับัวันทำไม”
อร๊ายยย ริ๊
“่วย้วยะ ่วย้วย”
“หุบปา ถ้ายัแหปามึไ้ลายเป็นศพแน่อีนั่าว” ไม่ว่าเปล่าายรร์หยิบปืน ที่เหน็บไว้ที่เอว ออมาี้ที่เอวอริศษาทันที
“ะพาันไปไหน ปล่อยนะ ใรส่แมา บอมาเี๋ยวนี้นะ”
“ูบอให้หุปปาไ เินไป”
ริศษายอมเียบลทันที เมื่อถึรถู้ายรร์ไ้นำถุำมาลุมศีรษะอหิสาวไว้ ริศษาหวาลัวอย่าหนั ้วยลัวว่าะถูทำร้าย เวลานี้เธอนึไม่ออเลยว่าะมีใรมา่วยเธอไ้
@ โรแรมหรูxx
“นายรับนอไอ้ริสมันับนั่าวนนั้นไปรับ” ปีเอร์รายานอาเธอร์เสียเรียบ
หึ “สสัยัวะ ลัวอะไรนัหนา แ่นั่าวนเียว ถึลับ้ออุ้ม่า” อาเธอร์ระุยิ้มมุมปาอย่าเย้ยหยันให้ลับฝั่ร้าม
“มึไปัาร่วยนั่าวนนั้น แล้วับไปรอูไว้ที่เาะส่วนัว ูเสร็านแล้วะามไป”
“ไ้รับนาย แล้วฝั่ไอ้ริส”
“่าหัวมันูอยารู้เหมือนันว่ามันะทำยัไ” หึ
“รับนาย” ปีเอร์รับำพร้อมสาวเท้ายาวออไป ่วยริศษาามำสั่นาย
นออาเธอร์ เมื่อไ้รับำสั่ึเริ่มปิบัิารทันที เพราะลุ่มอเาไ้ิามั้แ่ริศษาโนับัวไป หาแ่รอำสั่าร ถึะเริ่มปิบัิาร
ปั ปั ปั ป้!!!!
รี๊
ระสุนหลายนัสายิเ้าที่ยารถู้ทำให้เสียหลันับ้นไม้้าทาอย่าไม่แรนั ริศษารี๊ร้อ้วยวามใ ทะว่าลุ่มายรร์ที่ับัวเธอมาไ้รับบาเ็บเล็น้อย
สอลุ่ม่อสู้ันไปมาอย่าุเือ แ่ฝั่ายรร์ที่ับัวริศษามาไม่สามารถ้านท้านอีลุ่มไ้ ายรร์ที่ับัวริศษามาถูยิเสียีวิทั้หม
ริศษาที่้มมอบอยู่ับพื้นรถู้ ถูลุ่มนอีลุ่มมาับัวเธอไปอี โยที่เธอไม่เห็นหน้าพวนั้นเลยเพราะถูถุำุมไว้
“พะ พวแเป็นใรมาับัวันไปทำไม ปล่อยนะ” อือ อือออ
หิสาวร้อไห้อย่าหนัหน่วทั้ลัวและใ ลับเหุาร์ที่เิึ้น เธอนั่ัวสั่นเทาระหว่าที่เินทาไปยัเาะ
@เาะส่วนัว ออาเธอร์
้วยวามเหนื่อยล้าริศษาเป็นลมหมสิไป ลูน้อออาเธอร์ึอุ้มเธอ ไปส่ยัห้อนอนรับรอแอบ้านพัาอาาศออาเธอร์ ร่าบานอนสลบสไลอยู่นานหลายั่วโม
แร๊….
เสียเปิประูเ้ามาอเ้าอบ้านพัาอาาศ อาเธอร์ยืนมอหิสาว้วยสายาเรียบเยไร้วามรู้สึ
อื้อ หิสาว่อยๆ ลืมาื่นึ้นมา เมื่อไ้ยินเสียเปิประูเ้ามา วาลมโู่สวยเบิโพร้วยวามใ เมื่อายที่ปรารหน้าือ อาเธอร์
“เอันอีรั้นะสาวน้อย”
“นะ นาย มาไ้ยัไ”
หึ “ีนะที่ยัำผู้ายนแรอเธอไ้ ยุ่นไ้เรื่อสินะ แม่นั่าว”
“มันเรื่ออัน นายไม่เี่ยว”
“พูับนที่่วยีวิเธอ ให้มันีๆ หน่อยไหม”
“ใรอให้นาย่วยไม่ทราบ”
หึ “ปาี รู้แบบนี้ปล่อยให้ายๆ ไปะ็ี” อาเธอร์ใ้ลิ้นันระพุ้แ้มอย่าไม่สบอารม์
“ปล่อยันลับไปไ้แล้ว นอื่นเป็นห่วแย่แล้ว”
“ใรหรอ นอื่นที่เธอว่า ไอ้หนุ่มนนั้นหรอหรือว่าผัวนที่เท่าไรอเธอ”
“มันะมาไปแล้วนะ อย่ามาูถูนอื่นทั้ที่ไม่รู้ัเาี”
“ันว่าเธอวรอบแทนันบ้านะ”
ไม่ว่าเปล่าอาเธอร์เินรไปยัหิสาวทันที มือหนาบีบปลายาเรียวไว้แน่น ริมฝีปาหนาประบูบลริมฝีปาบาอย่าูื่ม ฟันมระแทันอย่าหนัเมื่อริศษา่อ้านเนิ่นนานหลายนาที นหิสาวส่เสียราประท้วเมื่อเริ่มหายใไม่ออ มือเล็ฟาลหน้าอแร่อย่าแร นอาเธอร์ยอมผละออ
“ปล่อยนะ หยุทำบ้าๆ ไ้แล้ว ันะไม่ยอมนายอีแล้ว”
“ิหรอว่าะรอ”
“หยุนะ อาเธอร์”
ายหนุ่มใ้มือหนาปลเปลื้อเสื้อผ้าบนัวหิสาวอออย่าำนา เผยให้เห็นร่าบาเปลือยเปล่าับหน้าออวบอิ่มเ้ออมา มือหนามือเล็ทั้สอ้าลบนเีย ่อนที่ร่าให่ะึ้นร่อมร่าบาไว้ ทำให้ริศษาไม่สามารถัืนไ้
“นาย้อารอะไร อาเธอร์ ถึทำแบบนี้ับัน นายำไม่ไ้หรือไว่าันเป็นน่วยนายนะ”
“ันไม่เยลืม ็่วยเธออยู่นี้ไ”
“่วยอะไรอนายนี้มัน่มืนันัๆ ปล่อยนะ”
“เธอ้ออบแทนันบ้า”
“อบแทนแบบนี้นะหรอ ไอ้บ้า ไอ้สารเลว”
หึ “ัน่วยเธอให้รอพ้นาวามาย ร่าายเธอ็้อเป็นอันนเียว”
“มะ ไม่มีทา”
อื้อ ำพูถูลืนหายเ้าไปในลำอ เมื่อายหนุ่มระแทูบเ้าริมฝีปาบาอย่าแร นหิสาวรับรู้ไ้ถึลิ่นาวเลือ ลิ้นสาสอแทรเ้าไปในโพรปาสาว ูบูื่มนหิสาวร้อราประท้วเมื่อเริ่มหายใไม่ทัน
ายหนุ่มยอมผละออาริมฝีปาบา ่อนะเลื่อนลมาบัไ้ลำอาวเนียนนเิเป็นรอยแ้ำริศษาเม้นริมฝีปาเ้าหาันแน่นไม่ร้อราออมา น้ำารินไหลอาบแ้มนวลทั้สอ้า รู้สึยะแยเ็มทน
ลิ้นสาลาเลียลมาถึยอประทุมถัน มือหนาบีบเ้นหน้าออวบอย่ารุนแร ่อนะรอบริมฝีปาหนาลยอประทุมถันสีสวย ูึระนหิวระหาย นหิสาวิ้นทุรนทลายใ้ร่าให่ ทั้เสียว่านและเ็บปวในราวเียวัน ริมฝีปาบาอทนไม่ไหวเปล่เสียราระเส่า
อ้ะ อ้า อ้า
ายหนุ่มพอใอย่ายิ่ที่ไ้ยินเสียร้อราใส มือหนาอี้าลูบไล้ไปามหว่าา นิ้วมือเรียวยาวบบี้ิ่เสียวอหิสาวอย่าแร นร่าบาผลิให้น้ำหล่อลื่นสีใสออมาเปอะเปลื้อนมือหนา
นิ้วเรียวยาวสอใส่เ้าไปทัทายใลาวามเป็นสาว ายหนุ่มยับนิ้วเ้าอออย่าผืเือ เหมือนับว่าเธอยัเป็นสาวบริสุทธิ์ ทั้ที่เาเยเ้าไปในัวเธอแล้ว
อ้ะ อ้าา “เ็บ อย่าเอามันเ้ามา”
อาเธอร์เหลือบมอใบหน้าเล็เพียนิ ่อนะแทรัวเ้ารลาหว่าาเรียวสวย มือหนาแยเ่าทั้สอ้าออาันว้า นัยน์ามเ้ม้อมอุหลาบามสีมพูสวยระเรื่อ ไม่วาา
“มะ มออะไร ะทำ็รีบทำให้มันเสร็”
“ั้แ่ันไม่อยู่นี้ออยามาเลยหรอ ไม่มีใรเอาหรือไถึไ้รูันนานี้” หึ
“หยุพล่ามัที มันเรื่ออัน”
ใบหน้าหล่อเหลาโน้มเ้าหาใลาวามเป็นสาว ลิ้นสาวัเลียบเม้นุไว่อสิ่สัมผัส ลามาถึร่อแยสวาทสาว
“อาเธอร์ ยะ อย่า ทำรนั้น” อ้าาา
ายหนุ่มไม่สนใำทัท้วใๆ เร่วัลิ้นสาปาเลียอย่าำนา หิสาวราเสียระม มือเล็เอื้อมมาับศีรษะหนาสอนิ้วเรียวเ้าไร้ผมร้อราอย่าเสียว่าน
อะ อ้า อ้า “เสียว….อาเธอร์พอไ้แล้ว ะไม่ไหวแล้ว”
ร่าบาเปลือยเปล่าระุเร็อย่าหนั ร่อเสียวมิบอรัลิ้นร้ายอย่าสุะลั้น ่อนะปลปล่อยสายธารน้ำรัออมามามาย
รี๊
หิสาวนอนแผ่หลา หอบหายใอย่าหนัเมื่อไ้ปลปล่อยออมา โยที่ายหนุ่มยัูื่มน้ำหวานอเธอนหมทุหยาหย ริศษาหลบสายามออาเธอร์้วยอารม์หลาหลายวามรู้สึ ีันไปหม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
เอันอีรั้ในรอบสามปี น้อยัลัวพี่มันเ่นเิม
ความคิดเห็น