คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ฉีดยา NC ++
หิสาวเบือนหน้าหนีอย่าเินอาย แ่วามรู้สึไม่สบายหายไปอย่าน่าประหลาใ หลัาไ้หลั่สารแห่วามสุสมออมา
ายหนุ่มัแ่นายให่ออมาาาเพร้อมถูไถไปมาร่อทารัับแบ หิสาวเบิา ว้า้วยวามใ ่อนะหลับาแน่น้วยวามเินอายและลัวในนาทีเียวัน เมื่อเห็นท่อนเอ็นนาให่
“พร้อมหรือยัันะียาให้” อาเธอร์เอยึ้น้วยน้ำเสียแหบพร่าบ่นเ็ี่
“มะ….ไม่นะ”
ปึ!!..ึ..
ริ๊
“หยุนะเอามันออไป เ็บบบบ” อือออ นัวเล็ิ้นพล่านภายใ้ร่าให่
ายหนุ่ม้มมอรุเื่อม่อเล็น้อย ้วยใบหน้าเรียบเย เมื่อเห็นเลือบริสุทธิ์อหิสาวไหลมาะโลมแ่นายให่นวาววับ วามับแน่นอ่อทารั ทำให้อาเธอร์ไม่สามารถ ยับเ้าไปไ้อี เ้าไ้เพียแ่รึ่อแ่นายให่
ายหนุ่มพยายามปลอบประโลมหิสาว ้วยารน้อมใบหน้าหล่อเหลาเ้าหา ่อนะมอบูบอันูื่มให้ พร้อมยับแ่นายให่เ้า่อทารัอีรั้ เมื่อเธอเริ่มเผลอไผลไปลับรสูบอันูื่ม
ปึ ปึ ปึ
ริ๊
ายหนุ่มสอใส่แ่นายให่เ้าไปพรวเียวอย่าเ็มแรนสุวามยาวอมัน โยไร้ึ่เรื่อป้อัน
อ้าาาา….”แน่นิบ…..ปวุบๆ เลยวะ”
หิสาวเ็บปวอย่าแรเหมือนร่าายะแเป็นเสี่ยๆ เมื่อเาเริ่มยับเ้าออ้าๆ เพื่อให้นใ้ร่าสามารถปรับัวไ้ ่อนะเปลี่ยนเป็นัหวะรัอันหนัหน่ว
ปึ ปึ ปึ
อ้ะ อ้า อ้า
มือหนาบีบเ้นหน้าออวบอิ่มอย่าแร นเป็นรอยนิ้วมือแเป็นริ้วๆ หิสาวบิเร้าร่าายอย่าหนัหน่ว ่อนที่เาะ้มลูึหน้าออวบอย่าเมามันส์ พร้อมบเม้น นเป็นรอยแ้ำไปทั่ว
ปึ ปึ ปึ ปึ
อ้ะ อ้า อื้อ “เ็บ หยุนะ”
ร่าายอรรสั่นเร็อย่าหนั เมื่อายหนุ่มถาโถมแรายทั้หมที่มีเ้าใส่หิสาวเ็มแรรั ใบหน้าหล่อเหลาโน้มเ้าหาหน้าออวบอิ่ม ่อนที่ริมฝีปาหนาะรอบลยอถันสีสวยูึอย่าหนัหน่ว โยไม่สนใเลือที่ระเ็นมาเลอะบริเวหน้าา
มือหนาลึเบาๆ รระุ้นปมะสันอหิสาว สะโพสอบอัระแทเ้าอออย่าหนัหน่ว นหิสาวร้อราเสียัลั้น ทั้เ็บและเสียว่านในเวลาเียวัน
อ๊าาา “ันไม่ไหวแล้ว.........”
นัวโรับรู้ไ้ถึารระุอรัแ่นายให่ถี่ เร่อัระแทเอวสอบเ้าใส่อย่าบ้าลั่ นศีรษะเล็ระแทับอบเียหลาย่อหลายรั้
ับ ับ ับ ๆๆๆๆๆๆ
อ้ะ อ้า อ้า
เสียเนื้อระทบเนื้อบวเสียราใสั้อไปทั่วห้อสี่เหลี่ยมเล็
อ๊าสสส
เสียราทุ้ม่ำเปล่ำรามอย่าสุะลั้นเมื่อถึฝั่ฝัน ายหนุ่มยับแ่นายให่เ้าออสอสามรั้ ่อนะปลปล่อยสายธารน้ำรัเ้าใลาวามเป็นสาวนหมทุหยาหย น้ำามล้นทะลัออมาหยลผ้าปูที่นอน
หิสาวนอนหายใหอบเหนื่อยหลัาไ้รับารปลปล่อย ไม่าาายหนุ่มที่โน้มร่าให่เ้าหานัวเล็ ่อนที่ ริศษาะพยายามผลัร่าให่ออาัว ้วยท่าทาเินอาย
"ไอ้บ้าเอาออไปไ้แล้ว”
หึ…”เธอิว่าไละ รั้เียวิว่าะลาริเื้อไ้หรือไ หรืออยาาย”
“อย่าบอนะว่านายะทำมันอี”
“ะ..ันไม่ไหวแล้ว” ไม่ว่าเปล่าอาเธอร์ยับแ่นายให่เ้าอออย่าเนิบนาบ
อะ อ๊าาาาา
เสียราระเส่าอหิสาวเริ่มึ้นอีรั้ ทำให้ายหนุ่มไ้ใระุยิ้มมุมปา านั้นบทเพลรัอันแสนเร้าร้อน็บรรเลอีรั้
ใบหน้าหล่อเหลา้มลูึหน้าออวบอิ่มที่แ้ำไป้วยรอยรัอัวเออย่าหนัหน่ว นหิสาวบิเร้าร่าาย ิ้นพล่านอยู่ใ้ร่าให่เมื่อวามเสียว่านที่ายหนุ่มมอบให้เินะบรรยาย เอวสอบอัระแทเ้าใส่อย่าหนัหน่ว
ปึ ปึ ปึ
“อ๊าาา เบาๆ หน่อยไ้ไหมันเ็บ ุท้อ ไปหม”
หึ “ุหรือเสียวันแน่”
ปึ ปึ ปึ
อ้ะ อ้ะ อ๊าาาา “ันไม่ไหวแล้วนะ”
“อย่าพึ่สิ”
ายหนุ่มหยัายลุึ้นยืนเ็มวามสู แนล่ำอุ้มร่าเล็ลาเียพาเินระแทไปรอบห้อในท่าอุ้มแ วแนเล็รีบโอบอลำอไว้แน่นราเสียใสออมาอยาเสียว่าน
ับ ับ ับ ๆๆๆๆๆๆ
ายหนุ่มเร่อัระแทเ้าอออย่าหนัหน่วเมื่อโนวามเสี่ยว่านเล่นานอย่าหนั เสียเนื้อระทบเนื้อั้อภายในห้อสี่เหลี่ยมเล็
“ันไม่ไหวแล้ววววว”
พร้อมัน
รี๊ / อ๊าสสสสสส
ร่าบาหอบเหนื่อยบหน้าเ้าแผอแร่้วยท่าทาเหนื่อยล้า เหื่อเม็เล็โทรมายนทัู้่
“ันไม่ไหวแล้ว นายพอสัที”
หึ “ไหนบอให้ัน่วยแ่นี้ไม่ไหวแล้ว”
พรึ่บ
อาเธอร์อุ้มร่าเล็วาลบนโ๊ะทำานอย่าแผ่วเบา นัยน์าม้อมอร่าบาเปลือยเปล่า้วยสายาหื่นระหาย
“ันไม่เื่อว่าวิธีนี้อนายะไ้ผลหรอนะ”
หึ “พึ่ลาหรือไ”
“นี้นายหลอันหรอ”
“เอาับเธอ็มันส์ีเหมือนัน”
“ไอ้บ้า เอาออไปเี๋ยวนี้นะ”
“ถ้าอยาไ้ยารัษา็อย่าพูมาน่ารำรา ันะเอาี่รอบมัน็เรื่ออัน”
“หยาบาย นายไม่้อ่วยันแล้ว็ไ้ออไปให้พ้น”
ร่าเล็ใ้มือผลันัวโออห่า ทำให้แ่นายให่หลุออเสียัป๊อ น้ำรามรวมับเลือบริสุทธิ์อหิสาวไหลออมามามาย เลอะเปื้อนไปทั่ว
อาเธอร์เินไปหยิบยาออมาาระเป๋าาเยื่นให้หิสาวรหน้า ้วยสายาเรียบเยยาะาเามือเล็เอื้อมไปรับาเามา
“ินวันละเม็อนเ้าห้าวันิ่อันแล้วเธอะีึ้นเอ”
“ะให้ันเื่อไ้ยัไว่ามันไ้ผล”
“มันเรื่ออเธอ”
นัวโเินลับเ้าไปในห้อน้ำำระล้าร่าายและแ่ัวเินออมา ในะที่หิสาวนั่มอารระทำอเาอยู่ที่เีย มือเล็ำผ้าห่มไว้แน่น ะที่ายหนุ่มำลั้าวาเินออาห้อไป หิสาวึเอยึ้น
“ไปแล้วไปลับอย่าลับมา”
หึ ายหนุ่มระุยิ้มมุมปาอย่าเย้ยหยัน ่อนะสาวเท้าเินออไปอย่าอารม์ี
หิสาวล้มัวลนอนบนเียอย่าอ่อนล้า สะอื้นไห้ออมาอย่าหนัที่เสียรู้ไอ้มนุษย์่าาวบ้าบอนนั้น ทั้ยัเสียวามบริสุทธิ์ที่เ็บไว้มานาน เ็บทั้ายเ็บทั้ใ
วาลมโู่สวยโอบล้อม้วยนาอนยาวเป็นแพ ้มมอใลาวามเป็นสาวที่บวมเปล่และีาเปอะเปื้อนไป้วยราบเลือและน้ำาม น้ำาใส ๆ รินไหลออมาไม่าสาย หิสาวร้อไห้ออมาอย่าหนัหน่วนานเป็นั่วโมนระทั่เผลอหลับไปในเวลา่อมา
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความคิดเห็น