คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ไม่สบาย NC+
สามเือน่อมา
อาเธอร์ใ้เินำนวนหนึ่ื้อเพนล์เฮาส์ใหััวเอ รถหรู และสิ่ออำนวยวามสะว่าๆ และมีลูน้อมามายเยี่ยมาเฟียผู้ยิ่ให่นหนึ่
ายหนุ่มไ้เ้าไปร่วมลทุนในลาหลัทรัพย์ให่อโล และทำำไรไ้มามาย าารแฮ ระบบอย่าาลาทำให้เาเริ่มปรับัวไ้เล็น้อยับารอยู่บนโล แ่็ไม่ลืมที่ะนึถึหิสาวที่เยพบันรั้แรอย่าริศษา
ายหนุ่มอยาะเอเธออีสัรั้่อนะาไป อาเธอร์ั้ใไว้ว่าะลับไปั้รราที่อิาลี อีนานว่าะลับมาที่ไทยอีรั้ึอยาะไปพบเธอสัรั้
และอยาะอบุสำหรับระยะเวลาอันสั้นนั้นที่หิสาวไ้ให้าร่วยเหลือ และอยาะืน โน๊บุ๊เรื่อใหม่ให้เธอ้วย
@ อนโริศษา
หิสาวไม่ไ้ไปฝึานสามวันแล้ว เพราะไม่สบายึโทรไปลาานลับหัวหน้าาน
“ฮัลโล สวัสีะพี่เอาร์ ริศอยาะอลาานวันนี้ะ” เสียแหบพร่าถูรอเ้าไปในโทรศัพท์เรื่อหรู
“ไ้รับ แ่เสียไม่ีเลยนะ น้อริศไปหาหมอหรือยัรับ” เป็นเอาร์ที่เป็นฝ่ายถามลับมาอย่าเป็นห่ว
“ไปแล้วะหมอบอไม่ไ้เป็นอะไรมาะ รวหาทุอย่าแล้วแ่ไม่เออะไระ เลยให้ยาแ้ปวแล้วให้ลับบ้านมานอนพัะ”
“แ่ถ้ารู้สึไม่สบายมาๆ โทรหาพี่ไ้ลอเวลาเลยนะ เี๋ยวพี่ไปรับ”
“ไ้ะพี่เอาร์ อบุะ” หลัาวาสายเสร็แล้วริศษาึล้มัวลนอนแผ่หลาอยู่บนเียนอน นึถึอาารป่วยที่แปลๆ อัวเอ
“ทำไมไ้ไม่ลเลยนะ ปวเมื่อยัวมา้วยเหมือนัวะแเป็นเสี่ยๆ” เฮ้ย ริศศา พึมพำับัวเอ
แร๊.. เสียเปิประูอใรนหนึ่ัึ้น ทำให้ริศษาที่ำลัเผลอหลับไปรู้สึัวื่นึ้นมา
“นี้นายเ้ามาไ้ยัไ ออไปนะ”
“็ปลล็อประูเ้ามา”
วาลมโู่สวย้อมอผู้มาเยือนใหม่้วยสายาหวาระแหว ทั้ใและแปลใลับารเปลี่ยนแปลอเา
ายหนุ่มูภูมิานึ้นมา ูี หล่อเหลาไปหม ะทุอย่า ไม่ว่าะเป็นเสื้อผ้าอแบรน์ั นาฬิาเรือนหรู รอเท้าหนั็อแบรน์ัอีเ่นัน และวาู่สีน้ำเินเ้มู่นั้นที่ยัเรียบเย ันยัำไ้ไม่เยลืม
“นายมีอะไรหรือเปล่า”
“เป็นอะไรเหมือนไม่สบาย”
“ใ่นาย็ลาีนี้” ไม่ว่าเปล่าอาเธอร์เินรเ้าไปหาริศษาทันที พร้อมับใ้ฝ่ามือหนาอัหน้าฝาอเธ
“ัวเธอเหมือนะมีไ้ ัวร้อนนะ เป็นแบบนี้นานหรือยั”
“็เริ่มมีอาารั้แ่ที่ันเอนายนั้นและ วันรุ่ึ้นัน็ปวหัวเหมือนะมีไ้ แล้ว็เป็นแบบนี้ลอเลย ไปหาหมอ็บอไม่เป็นอะไร แ่ันรู้สึไม่สบายเลย ร้อนวูบวาบ เหมือนร่าายะแเป็นเสี่ยๆ”
อาเธอร์เริ่มสสัยับอาารที่ริศษาเป็นหลัาที่ไ้สอบถามอาารอย่าแน่ใ
“เธอน่าะิเื้อาันนะ”
ฮะ....”นายว่าอะไรนะ ิเื้ออะไร”
“มันเป็นเื้อไวรัสไว้สำหรับนาวิ ที่ใ้ป้อันัวเอามนุษย์่าาวอย่าเธอ”
“แล้วมีทารัษาไหม” นัยน์ามเ้ม้อมอหิสาวอย่ามีเลศนัย่อนะเอยอบออไป
“ถ้าอยู่บนาวันมีทารัษาแน่นอน แ่ถ้าอยู่บนาวอื่น ็มีทาเียว ือเธอ้อลายเป็นนาวิ”
“ันไม่เ้าใ หมายวามว่ายัไ”
“ันับเธอะ้อ มีวามสัมพันธ์ลึึ้้วยันเพื่อให้เื้ออันเ้าไปในัวอเธอมาพอที่ะเปลี่ยนาเื้อไวรัส เป็นสายพันธุ์เียวัน”
“ไม่ พูาบ้าบออะไรอนาย ไม่มีทา”
“แ่ถ้าเธอไม่รีบรัษา อาาระแย่ลทุๆ วัน ถึั้นเสียีวิเลย็ว่าไ้”
หิสาวนิ่อึ้ับำอบอายหนุ่ม ไม่อยาะเื่อในสิ่ที่เิึ้น อาเธอร์ยัรอำอบาหิสาว แ่ริศษาทำถ้าเหมือนะเป็นลม และเหนื่อยึ้นมา
หิสาวนอนหายใเหนื่อยหอบอยู่บนเีย โยมีอาเธอร์รอบมอเธออยู่ไม่วาา ายหนุ่มพล่านิหาหนทาที่ะไ้ในัวหิสาวอย่าเ้าเล่ห์ ึ่เารู้ีว่าะ้อรัษายัไ
ายหนุ่มมียา่วยรัษาเธอ แ่ะให้่วยเปล่าๆ โยไม่มี้อแลเปลี่ยนเป็นไปไม่ไ้ อาเธอร์เินไปอัหน้าฝาพร้อมึผ้าห่มมาุมัวหิสาวไว้ ทันในั้นเอริศษาเริ่มมีอาารหนาวสั่น ปาี ัวเย็น แม้ร่าายะถูปุม้วยผ้าห่ม็าม
“นะ หนาว นะ นาย่วยันไ้ริๆ ไหมันเริ่มไม่ไหวแล้ว หนาวมา ่วย้วย ่วยัน้วย”
อาเธอร์มอหิสาว้วยอารม์หลาหลายวามรู้สึ ่อนะัสินใ้าวาเรียวยาวึ้นไปบนเีย พร้อมถอเสื้ออัวเอออ
ายหนุ่มโอบอหิสาวา้านหลั เพื่อมอบไออุ่นให้ แ่็ไม่สามารถลทอน วามทรมานอหิสาวไ้เลย
“นายะไม่่วยันหรอ ะปล่อยให้ันายเพราะวามผิอนายหรือไ”
“ถ้าันทำแล้วเธอะทนไ้หรือเปล่า”
“่วย้วยอร้อละันไม่ไหวแล้ว อือ”
ายหนุ่มรั้ศีรษะเล็อหิสาว สอหนุ่มสาวหันหน้ามาสบาัน ริมฝีปาหยัไ้รูปู่สวยประบูบริมฝีปาบาอวบอิ่ม เรียวลิ้นสาวัวานหาอยู่ในโพรปาเล็
หยิสาวพยายามอบลับอย่าเอะะ เพราะเป็นรั้แรที่ไู้บูื่มับายแปลหน้า ใบหน้าหล่อเหลาุไ้เ้าลำอระหอหิสวย บเม้นเบาๆ นหิสาวนลุู่
อ้ะ..อ้าาา
เสียร้อราระเ้าอหิสาวัึ้นเมื่อโนวามเสี่ยว่านเล่นานอย่าหนั มือหนาบีบเ้นหน้าออวบอิ่มอหิสาวอย่ารุนแรนใบหน้าเล็เหยเ
ลิ้นสาวัลาเลีย่อนะรอบริมฝีปาลยอประทุมถัน สีสวยูึระนหื่นระหายมานาน ายหนุ่มูึยอถันอย่าหนัหน่ว
นทำให้ยอถัน่อยๆ เปลี่ยนาสีามพูสวยเป็นสีแระเรื่อและบวมเป่ในนาที่อมา หิสาวราเสียัลั่นอย่าลืมอายเมื่อรู้สึเสียว่าน
อืมม…เสียราทุ้ม่ำัึ้นเบาๆ อย่าพึพอใ
นิ้วเรียวยาวสอใส่เ้าใลาวามเป็นสาว นสัมผัสไ้ถึวามเปียแะอ่อทารัับแบ ายหนุ่ม่อยๆ ยับนิ้วเ้าออ้าๆ ้วยวามผืเือ
อ้ะ “เ็บเบาๆ หน่อยไ้ไหม ะ..ันไม่เย”
หึ..เสียหัวเราะอนัวให่ัึ้นในลำอหนาอย่าเย้ยหยัน
“ิว่าัน้อเื่อเธอไหม”
ายหนุ่มเร่ัหวะให้แรและเร็วึ้น ริมฝีปาหนาประบลยอประทุมถันที่แ็ันเป็นไสู้ลิ้นสาูเม้นอย่าเอาแ่ใ นิ้วมือเรียวยาวบบี้เม็ิ่เสียวอย่าแร
ยิ่ระุ้นให้หิเสียว่านเียนนะาใ สมอาวโพลน นใ้ร่าิ้นทุรนทลาย อย่าทรมาน เมื่อ่อทารัับแบเริ่มผลิน้ำหล่อลื่นออมา
ริศษาเริ่มทน่อแรเล้าโลมอายหนุ่มไม่ไหว นิ้วมือเล็ทั้สอ้าิลบนบ่าแร่อย่าแร พร้อมร่อนสะโพเ้าหาายหนุ่ม ส่เสียราใสบิเร้าร่าบาไปมาอย่าสุะลั้น
อะ..อ๊ะ อะ อ้าาา “ะ…ันไม่ไหวแล้วนะ เหมือนะปวี่เลย อะ..อะ.. หยุไ้แล้ว”
“ไม่ไหว็ปล่อยออมา”
รี๊
่อทารัับแบอรันิ้วเรียวยาวถี่ๆ ปลปล่อยสายธารน้ำรัออมามามาย ในะที่นัยน์าม้อมอใลาวามเป็นสาวไม่ละไปไหน
ริศษานอนหายใหอบเหนื่อย้มลมอผ้าปูที่นอนที่เปียเะไป้วยน้ำรัอัวเอ ่อนะเบือนหน้าหนี้วยวามเินอาย
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ไม่สบาย็้อินยาสิพี่เธอร์ ินน้ำพี่มันหายไหมเนีย 5555
ความคิดเห็น