คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : อ่อนโยน
แร๊....
ประูห้อน้ำถูเปิออ้วยฝีมืออนัวเล็ อาเธอร์ที่นอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนเียหันมอเพียนิ ่อนะเบือนสายาลับมา แล้วันัวลุึ้นเินเ้าไปอาบน้ำ เมื่อเธอเินเ้าไปในห้อแ่ัว
สอเท้าเล็เินออมาาห้อแ่ัว ้วยุนอนผ้าาินสายเี่ยวสีาวลายลูไม้ วามยาวเพียเลยเ่าเล็น้อย "เ้าใเลือนะเนีย" ปาเล็พึมพำนเียว ้าวาึ้นไปนอนบนเียว้า
หลายนาทีผ่านมา เ้าอห้อเินออมาาห้อนอนน้ำ้วยผ้านหนูพันรอบเอวสอบ สอเท้าแร่หยุมอหิสาวที่นอนอยู่บนเีย
"ทำไมไม่ไปแ่ัว แล้วโทรศัพท์ันอยู่ไหน ทำไมไม่ืนสัที พรุ่นี้้อไปทำานแล้วนะ"
"หายยั"
"อบไม่รำถาม"
"หายอะไร ยัไม่หายนะ ยัเ็บๆอยู่เลย อย่าหื่น”
"เ็บรไหน"
"เ็บรนั้น ไม่ทำไ้ไหม นายรุนแร"
"ะทำเบา ๆ"
"อ้ะ อาเธอร์ ยัเ็บอยู่เลย ไม่ทำไ้ไหมะ" ริศษาทำเสียอออ้อน ยมือเล็ึ้นล้อลำอหนาอมาเฟียหนุ่มไว้หลวมๆ
"อย่าอ้อน ยิ่อยา อูหน่อยหายยั"
นัวเล็ถูผลั ล้มลนอนราบบนเียนุ่ม มือสอ้าับาเรียวแยออาันว้า ่อนะลวมือลเ้าไปไุ้นอนึแพนี้ัวน้อยออาาเรียวยาว นัยน์าม้มมอลีบุหลาบสีสวยไม่วาา
ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลแนบิับใลาวามเป็นสาว ลิ้นสาวัเลียามรอยแยสวาทเบาๆ สร้าวามเสียว่านให้หิสาวนร้อราเสียระเส่า
"อ้ะ อ้า ไม่ทำรนั้นไ้ไหม เสียว อะอ้า"
นิ้วเรียวยาวบบี้ลเม็ทับทิมสีสวย หิสาวทำไ้เพียร้อราอย่าสุะลั้น เมื่อโนลิ้นสาและนิ้วเรียวพร้อมัน มือเล็เอื้อมมายุ้มลุ่มำอผมายหนุ่ม ่อนะศีรษะหนาเ้าใส่ใลาวามเป็นสาว เ้สะโพมนเ้าใส่ใบหน้าหล่อเหลาอย่าลืมอาย
อ้ะ อ้า “อย่าูแรไ้ไหม เ็บ เสียว ไม่ไหวแล้วนะ อ้าาาา อาเธอร์ เบาๆ”
"ไม่ไหว็ปล่อยออมา" ายหนุ่มผละใบหน้าออมา ้อมอหิสาวบิเร้าร่าอรร ใบหน้าเล็สาวเสียว่าน เหยเอย่าหนัเมื่อใ้ลถึฝั่
๊วบ ๊วบ ๊วบ
ายหนุ่มูึร่อสวาททะแยลิ้นเ้าใส่อย่าหนัหน่ว นเิเสียัลามออมา
"อ้ะ อ้า ไม่ไหวแล้ว" สมอาวโพล่นเมื่อวามเสียว่านเล่นานอย่าหนั ร่าเล็เริ่มเร็ระุ มิบรัลิ้นสา ุ๊บ ุ๊บ
อร้ายยยย
สายธารน้ำรัถูปลปล่อยออมามามาย นัวโห่อปาูลืนน้ำรัลอนหมทุหยาหย ลิ้นสาวัเลียามร่อสวาท ่อนะผละใบหน้าหล่อเหลาออมา ริศษาเบือนหน้าหนี้วยวามเินอายเมื่อเห็นน้ำรััวเอเปื้อนริมฝีปาหยัไ้รูป
นัวโโน้มใบหน้าลประบูบปาหิสาว ริมฝีปาบาูบอบอย่านุ่มนวล ลิ้นสาแทรเ้าไปในโพรปาเล็ูึลิ้นเล็อย่าเอาแ่ใ หนุ่มสาวประบูบันเนิ่นนานนหิสาวราประท้ว เมื่อเริ่มหายใไม่ออ
นัยน์าหวาน้อมอใบหน้ามาย เมื่อเห็นเาแสวามรู้สึบาอย่าออมา แ่ไม่มั่นใ เรียวแนยาววัึ้นล้อลำอหนาไว้ ่อนที่ใบหน้ามะุไเ้าหาออาวระห พร้อมบเม้นเบาๆนไร้นอ่อนลุู่
มือหนา้าหนึ่เลื่อนมาบีบเ้นหน้าออวบอิ่ม นวลึ นเ้าอร่าเล็ราเสียใส ริมฝีปาหนาลาลมาูึหน้าออวบ บเม้นเบาๆ ราวปลอบปโลมหิสาว ทุอย่าที่ายหนุ่มทำให้วันนีู้อ่อนโยนไปหม ่าาวันที่ถูลัอย่าสิ้นเิ
มือหนาลูบวนไปถึรอยแย สอใส่นิ้วเรียวยาว ยับเ้าออ สะโพมนยับึ้นลามัหวะนิ้วร้าย
ร่าให่ผละัวออมาอุ้มนัวเล็ ให้นั่หันหลัลบนัแร่ หย่อนาสอ้าลอบเีย ัรูแ่นายให่สอสามรั้ ่อนะยเอวบาึ้น สอใส่แ่นให่เ้า่อทารัับแบพรวเียวนสุวามยาวอมัน
สวบ
อ้ะ / อร้าส “แน่นมาริศ อย่าเร็ เียวุ”
สอมือเล็วาลที่หน้าามาเฟียหนุ่ม มือหนาสอ้ายสะโพมนึ้นอัระแทเ้าออ
ี๊ อร้าส เสียราทุ้ม่ำเปล่ออมาอย่าเสียว่าน
"ริศ ยับิ "
ปึ ปึ ปึ
"อ้ะ อ้า ทะ ทำไม่เป็น ทำยัไ" เสียระท่อนระแท่นเปล่ออมาอย่ายาลำบา
"ย่มลมาแรๆ"
ปึ ปึ ปึ
เสียเนื้อระทบเนื้อัระมไปทั่วห้อนอนหรู มือหนาสอ้าโอบอเอวบาา้านหลั บีบเ้นหน้าอให่อเธออย่าเอาแ่ใ สะโพมนย่มเ้าอออย่าแรเมื่อเริ่มไ้ัหวะ
อ้ะ อะ อ้า
"อ้า ี๊ แรอีหน่อยริศ"
"อะ อาเธอร์ ะไม่ไหวแล้วนะ"
นัวโอุ้มร่าเล็ลาเีย โยุเื่อม่อยัเป็นอันหนึ่อันเียวัน มือหนาับนัวเล็หันหน้าเ้าหาเีย มือเล็ทั้สอ้าวาลบนเียหนาในท่าโโ้ มือหนารั้เอวบาไว้แน่น สะโพสอบอัระแทเ้าอออย่าหนัหน่ว
ปึ ปึ ปึ
"อ้า ะไม่ไหวแล้วน้า"
“พร้อมัน” อร้าส
่อทารัับแบเริ่มระุเร็ บ่บอว่าเธอใ้ละเสร็แล้ว สะโพหนาเร่ัหวะเร็วแรึ้น อัระแทเ้าอออย่าบ้าลั่
ปึ ปึ ปึ
รี๊ / อร้าสสส
หิสาวฟุบร่าลบนเียให่ โยมีนัวโทาบทับอย่าไม่แรหนั สายธารน้ำรัถูปลปล่อยเ้าไปในใลาวามเป็นสาวนหมทุหยาหย ายหนุ่มึร่านัวเล็ให้ึ้นมานอนบนเียพร้อมัน โยยัไม่ยอมถอถอนแ่นายให่ออาร่านัวเล็
"เ็บไหม"
อืม “นิหน่อย รอบเียวนะเหนื่อย"
อืม ายหนุ่มราอบเพียเท่านั้น ่อนะึร่าเล็เ้ามาสวมอา้านหลั แล้วเผลอหลับไปในเวลา่อมา
เ้าวัน่อมา
อื้อ เสียราัึ้นเมื่อรู้สึัวื่นึ้นมาในเ้าอวันใหม่ วาลมโู่สวย่อยๆ ลืมา ระพริบปรับสายารับแสพระอาทิย์ยามเ้า นัยน์าลมโวาสายามอไปรอบห้อนอนหรู แ่็ไม่พบเ้าอห้อ ไ้ยินเพียเสียน้ำระทบพื้น ไม่นานร่าให่็เินออมาาห้อน้ำ้วยผ้านหนูพันรอบเอวสอบ
"นี้โทรศัพท์เธอ"
"วันนี้ไปทำานที่สำนัไ้แล้วใ่ไหม"
"อืม ลับมานอนนี่ไม่อนุาให้ลับอนโ" ายหนุ่มอบลับเพียเท่านั้น แล้วหันหลัเินเ้าห้อแ่ัว่อ
เฮ้อ “แ่นี้็ีวะ นัริศ อย่าน้อย็ไ้ลับไปทำานที่ัวเอรั" ปาเล็พึมพำลับัวเอ
หลัาทานอาหารเ้าเสร็ ทัู้่็เินออมาาฤหาสน์หรู ำลัะแยย้ายไปึ้นรถอใรอมัน มือหนาว้าหมับเ้าที่้อมือเล็ทันที่อนะออำสั่่อมา
"ไปัารับนอเธอะ ถ้ายัอยาให้มันมีีวิอยู่ ถ้าทำไม่ไ้อย่าหาว่าันใร้าย"
"รู้แล้ว เียวัารเอนายไม่้อยุ่"
"ห้ามออไปทำานนอสถานที่ ลับบ้านให้รเวลา"
"สั่เยอะริ"
"ทำไม่ไ้?"
"รู้แล้วะพยายาม ถ้าไม่ไ้ะโทรบอ่อน โอเไหม"
"วันนี้ไปหาที่บริษัทหลัเลิาน"
"ไม่ไปไ้ไหม วันหลัน่า อาเธอร์"
นัยน์าม้อมอใบหน้าเล็นิ่ ไม่อบโ้ใๆ ออมา มือหนาปล่อยออา้อมือเล็แล้วเินรไปยัรถัวเอ ส่วนริศษานั่รถไปอีันโยมีลูน้อมาเฟียหนุ่มเป็นพลับให้
รถหรูหลายันเลื่อนัวออาฤหาสน์หลัให่ เมื่อมาถึหน้าสำนัาน ริศษาล่าวอบุลูน้อมาเฟียหนุ่ม
"เียวมารับหลัเลิานสี่โมเย็นรับ"
"ไม่เป็นไรเียวันลับเอ"
"เียวมีปัหาลับนายรับ"
"อืม มารับ็ไ้ " ริศษาพลาอบอย่าอไปที เพราะมีเพื่อนรวมานเริ่มมอมาทาเธอเยอะแล้ว สอเท้าเล็้าวาเ้าสำนัานอย่าเร่รีบ
*******************************************
สั่เยอะัพี่เธอร์
ความคิดเห็น