คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 7 : หางาน
Ebook น้องชวัลกับคุณศิลามาแล้วค่ะ!
ลดราคาพิเศษเฉพาะเปิดขายครั้งแรกเท่านั้น!
เหลือ 88 บาท (จาก 129 บาท)
(ราคานี้เฉพาะหน้าเว็บบราวเซอร์นะ)
ตั้งแต่วันนี้ - 31 พฤษภาคม 2566 ค่ะ
จิ้มซื้อ Ebook ได้เลย >> ที่นี่ <<
อ่านแล้วฝากกดรีวิวให้ด้วยนะคะ ????
ตอนที่ 7 : หางาน
ผ่านมาแล้วเกือบสัปดาห์...ชวัลยังหางานพิเศษเพิ่มเติมจากพนักงานร้านอาหารฟาสฟู้ดที่ทำอยู่ในวันเสาร์อาทิตย์และวันจันทร์ถึงพุธไม่ได้เลย ที่สำคัญคือต้องไม่เบียดเบียนเวลาเรียน และให้ค่าจ้างดี เพราะเขาเหลือเวลารวบรวมเงินเพื่อจ่ายค่าเทอมไม่มากแล้ว
ค่าเทอม ค่าหอที่ไม่อยากติดอาจารย์เพียงเพ็ญนาน และจ่ายหนี้ของพ่อกับแม่ สิ้นเดือนนี้เขาควรมีอย่างน้อยหลักหมื่นต้น ๆ แต่จะมีงานที่ไหนที่จะจ่ายพนักงานพาร์ทไทม์ถึงห้าหลักต่อเดือนด้วยเหรอ?
ไม่น่าจะมีหรอก
“วัน ทำไมทำหน้าซึมกะทือแบบนั้นล่ะ? ไม่อร่อยเหรอ?” เสียงจากหัวโต๊ะเรียกให้เด็กหนุ่มเงยหน้าขึ้นจากจานข้าว
“มันหางานพิเศษทำเพิ่มอยู่น่ะค่ะพี่ตง” กนกพร ซึ่งเป็นพี่รหัสที่เพิ่งเรียนจบไปเมื่อปีที่แล้วตอบแทนชายหนุ่มผู้ซึ่งอาสาเป็นเจ้ามือเลี้ยงสายรหัสในเย็นวันศุกร์ด้วยหมูกระทะหน้ามหาวิทยาลัย
“แต่พี่วันทำงานร้านฟาสฟู้ดอยู่แล้วไม่ใช่เหรอครับ?” คราวนี้เป็นธาตรีน้องรหัสที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ตนถามขึ้น ปากเขี้ยวชิ้นหมูที่เพิ่งหยิบจากกระทะสด ๆ ร้อน ๆ วันนี้หลานรหัสของสายไม่ได้มาด้วยเพราะจะกลับต่างจังหวัด ส่วนเหลนรหัสนั้นนั่งเงียบ ๆ เพราะยังไม่สนิทกันเท่าไร
“ไม่พอน่ะสิ” ชวัลถอนหายใจตอบ เขี่ยลูกชิ้นในถ้วยอย่างหดหู่ เขาไม่กล้าบอกหรอกว่าต้องหาอีกเท่าไร เพราะในสายรหัสไม่มีใครรู้สถานการณ์ทางการเงินของเขา มันออกจะน่าอายอยู่บ้างที่จะพูดว่า พ่อกับแม่ทิ้งหนี้ก้อนโตไว้และหนีหายเข้ากลีบเมฆไป
“ต้องหาอีกเยอะไหม? อะ ยังไงก็ต้องกินอะไรสักหน่อยจะได้มีแรง” ตุลธรหรือตงถามเสียงนุ่มพร้อมกับยื่นหมูชิ้นใหม่ที่เพิ่งสุกให้หลานรหัส
น้ำเสียงอ่อนโยนและความใจดีของตุลธรที่มอบให้เสมอมาทำเอาชวัลอยากเบะปากร้องไห้ “ฮือ พี่ตง เยอะเลยครับ งานฟาสฟู้ดที่ทำอยู่ตอนนี้รวมแล้วยังไงก็ไม่พอ” เขาทำหน้งอ “ผมลองถามร้านเหลาสุราแล้ว แต่ผู้จัดการร้านบอกว่าช่วงนี้ยังไม่รับคนเพิ่ม ร้านอื่น ๆ กะทำงานก็ไม่พอดีกับตารางเรียน”
“อืม...ลองทำแอพฯ รับจ้างทำความสะอาดที่พี่เคยทำไหม?” ตุลธรเสนอ หยิบมือถือขึ้นมาจิ้มอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะโชว์หน้าจอให้ดู “Get It Cleaned น่ะ เคยได้ยินไหม?”
“จริงด้วย! พรจำได้ว่าพี่ตงหารายได้จากแอพฯ นี้ได้เยอะมากเลย” กนกพรเสริม “วัน น่าสนใจนะ”
“ความสามารถในการทำความสะอาดบ้านของผมเป็นศูนย์เลยครับพี่ตง แต่จะฝึกก็ฝึกได้อยู่หรอกครับ แค่ผมอยากอยากเริ่มงานเลย” ชวัลถอนหายใจยาว
“งั้นก็อาจจะไม่เหมาะ เพราะแอพฯ นี้คัดคนโหด ฝึกหนักอยู่” ตุลธรชักมือถือกลับไป กอดอกและเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ ทำสีหน้าครุ่นคิดอย่างจริงจัง พอ ๆ กับกนกพรที่เหมือนกำลังหาวิธีช่วยเขาอยู่ด้วย
ชวัลไม่อยากให้นัดเลี้ยงสายรหัสกร่อยไปกว่านี้เลย “ไม่ต้องห่วงเรื่องผมหรอก วันนี้พี่ตงอุตส่าห์เลี้ยงทั้งที อย่าให้บรรยากาศเสียเลยครับ” เขาใช้ที่หนีบคีบเนื้อหมูลงกะทะอย่างกะตือรือร้น ก่อนส่งหมูที่สุกแล้วให้เหลนรหัสสาวที่นั่งเงียบมาตั้งแต่เมื่อครู่แล้ว “อะ มะนาว กินเยอะ ๆ”
“ขอบคุณค่ะ” เด็กสาวก้มหน้างุด
แต่ถึงอย่างนั้นตุลธรก็ยังไม่ขยับจากท่าเดิม “บริษัทเกมของพี่ยังไม่เปิดรับสมัครพนักงานแปลพาร์ทไทม์เลยแฮะ...” เขาพึมพำ เคาะปลายนิ้วกับท่อนแขนอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาจิ้มพิมพ์อะไรบางอย่าง
“พี่ตง ไม่เป็นไรจริง ๆ ...”
“แป๊ปนึงนะวัน พี่กำลังถามแฟนอยู่” ตุลธรพูดอย่างไม่คิดอะไรขณะรัวนิ้วจิ้มหน้าจอ คำตอบนั้นทำเอาทุกคนรอบโต๊ะยกเว้นมะนาวมองหน้ากันทันที
มีใครไม่รู้จักแฟนของรุ่นพี่คนนี้บ้าง กนกพรกับชวัลจำวันรับปริญญาได้แม่นเลย รูปหล่อ รวย สปอร์ต! ส่วนธาตรีเคยเจอคนคนนั้นแล้วครั้งหนึ่งตอนที่ตุลธรมาเลี้ยงสายรหัสน่าจะตอนเปิดเทอมหนึ่ง เป็นผู้ชายใส่แว่นที่นิ่งขรึมเสียจนน่ากลัว
“เยี่ยมเลย” ตุลธรยิ้มกว้าง เงยหน้าขึ้นมองหลานรหัสด้วยแววตาสุกใส “พี่คินบอกว่า เพื่อนในรุ่นกำลังหาเด็กเสิร์ฟพาร์ทไทม์ที่ร้านอาหารอยู่น่ะ พอดีมีเด็กเพิ่งลาออกไป ชื่อร้านว่า SL Restaurant & Bar เป็นร้านที่อยู่ในโรงแรม Arcaned City”
“Arcaned City!” ชวัลอ้าปากค้าง ต่อให้เขาไม่ค่อยได้เที่ยวเท่าไรนัก แต่ไม่มีทางไม่เคยได้ยินชื่อโรงแรมหรูระดับห้าดาวในย่านทองหล่อซึ่งเป็นของตระกูลปริยากร
ตระกูลที่ว่ากันว่ามีอิทธิพลมากเสียจนเล่าลือกันว่าเป็นมาเฟียแห่งย่านนั้น
แต่ในเมื่อเป็นร้านอาหารในโรงแรมห้าดาว ค่าจ้างย่อมไม่ใช่น้อย ๆ ชวัลรู้สึกมีความหวังขึ้นมาลาง ๆ
“สนใจไหม? พี่จะได้ให้พี่คินช่วยส่งรายละเอียดมาให้” ตุลธรถาม
“สนใจครับ! รบกวนด้วยนะครับพี่ตง” ชวัลยิ้มกว้างจนตาปิด ในสายตาของเขาตอนนี้ตุลธรไม่ต่างจากพระผู้ช่วย อันที่จริงแล้วไม่ว่าจะเป็นชีทเรียนอันล้ำค่าสมฉายา ‘เทพตง’ ในสมัยเรียน คำแนะนำในการจัดตารางเรียนและทำงาน เพราะพวกเขาประสบชะตากรรมเด็กทุนเหมือนกัน ตุลธรก็ช่วยเหลือเขามาตลอดจริง ๆ
“พี่ส่งรายละเอียดงานไปให้ทางไลน์แล้วนะ” ตุลธรบอกก่อนจะเสริมหลังจากมือถือสั่นครืด ๆ อีกรอบ “โอ๊ะ พี่คินบอกว่าเพื่อนเขาจะนัดสัมภาษณ์ผู้สมัครวันอาทิตย์นี้ ถ้านายสนใจ ไปสัมภาษณ์วันนั้นที่โรงแรมเลยก็ได้ เขาจะบอกให้เพื่อนเผื่อคิวท้าย ๆ ไว้ แต่ว่าไปถึงก่อนห้าโมงเย็นก็ดี”
ชวัลพยักหน้าหงึกหงักด้วยใจอันฟูฟ่องและตื่นเต้น ตอนนี้เขาต้องกินเยอะ ๆ เพื่อเพิ่มพลังในวันพรุ่งนี้ ระหว่างที่คีบหมูเข้าปากเรื่อย ๆ สายตาก็จดจ้องไปยังรายละเอียดที่ลุงรหัสส่งมาให้
คร่าว ๆ ก็คือ SL Restaurant & Bar กำลังเปิดรับสมัครพนักงานเสิร์ฟพาร์ทไทม์ เข้างานเป็นกะของทุกวันจันทร์ถึงศุกร์ หนึ่งกะยาวสี่ชั่วโมง เลือกได้ว่าจะทำกะเดียวหรือสองกะ มีของว่างกับอาหารให้หนึ่งมื้อต่อหนึ่งกะ ควรพูดภาษาอังกฤษระดับสื่อสารได้ ยิ้มแย้มแจ่มใส เก็บอารมณ์ได้ดี มีใจรักการบริการ แก้ปัญหาเฉพาะหน้าได้ ส่วนค่าตอบแทนให้ชั่วโมงละ 550 บาท...
550 บาท!
ชวัลตาโต รีบกดคำนวณเครื่องคิดเลขอย่างรวดเร็ว หนึ่งกะมีสี่ชั่วโมง อย่างน้อยก็ทำได้วันละ 2,200 บาทแล้ว ถ้าเขาทำสองถึงสามกะ ทุกวันจันทร์ถึงศุกร์ทั้งเดือน...
น้ำตาจะไหลด้วยความยินดี
พรุ่งนี้เขาจะต้องผ่านสัมภาษณ์ให้ได้!
###
งานพาร์ทไทม์ดี ๆ แบบนี้มีหรือชวัลจะปล่อยให้หลุดมือ ชวัลมาถึงโรงแรม Arcaned City ในช่วงบ่ายของวันอาทิตย์เพราะขอลาหยุดจากร้านอาหารฟาสฟู้ดมาได้ เด็กหนุ่มก้าวยาว ๆ เข้าห้องน้ำเพื่อสำรวจความเรียบร้อยของการแต่งกายอีกครั้ง
ภาพในกระจกสะท้อนใบหน้าที่คุ้นเคยมากว่ายี่สิบปี เขาเลือกสวมเชิ้ตขาวและกางเกงสแล็คสีดำที่ดูแล้วไม่ต่างจากยูนิฟอร์มนักศึกษา นั่นละที่เขาวางแผนไว้ ถ้าผู้ว่าจ้างรู้ว่านักศึกษาตาดำ ๆ คนนี้กำลังร้อนเงิน อาจเรียกคะแนนสงสารได้ อีกทั้งเขามั่นใจทีเดียวว่าเขามีคุณสมบัติพร้อม
เด็กหนุ่มขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นห้า ชะงักไปเล็กน้อยเพราะจำนวนผู้สมัครนั้นมากกว่าที่คิดไว้เสียอีก ก่อนจะมีพนักงานสาวคนหนึ่งเดินมาถามว่าเขามาสมัครงานในตำแหน่งเด็กเสิร์ฟใช่ไหม
“เอ่อ...คุณคณภัทรแนะนำมาน่ะครับ” เขาตอบไปตามเนื้อความในไลน์
“อ๋อ ไปนั่งรอตรงนั้นได้เลยนะคะ” จากนั้นก็ชี้ไปยังเก้าอี้ซึ่งวางเรียงรายอยู่ชิดผนัง มีผู้สมัครนั่งรอเป็นแถวยาว..ดูแลน่าจะเป็นสิบกว่าคิวเลย ยังเหลือเวลาอีกพักใหญ่ทีเดียว
คิด ๆ ดูแล้ว นี่เป็นโอกาสดีที่จะทำคอนเทนต์ลง vlog ที่ร้างราไปนาน ชวัลจึงหยิบมือถือที่ใกล้บอกลาโลกเต็มทีออกมา มองหาตำแหน่งดี ๆ ที่จะไม่มีคนเข้าเฟรม เขาเห็นฉากกั้นไม้ที่แยกห่างออกไปและน่าจะไม่มีใครเดินผ่าน
“เอาล่ะ” ชวัลกดอัด โบกไม้โบกมือทักทายกล้อง “สวัสดีครับ ชวัลเองนะ ไม่ได้เจอกันนานเลย พอดีก่อนหน้านี้วุ่นวายกับสอบมิดเทอมก็เลยไม่ได้อัด vlog เลย ทุกคนสบายดีกันไหมครับ?”
แรก ๆ ก็เขินอยู่หรอกที่พูดใส่กล้องคนเดียวแบบนี้ แต่พอนานวันเข้าก็เริ่มชิน
“วันนี้ผมมาสมัครทำงานพาร์ทไทม์ที่ร้าน SL Restaurant & Bar ล่ะครับ ใช่แล้ว...ผมเป็นเด็กทุนก็จริงแต่ว่าไม่ได้ทุนเต็มจำนวนครับ ยังไงก็ยังต้องจ่ายค่าเทอมบางส่วนอยู่ดี เป็นกำลังใจให้ผมด้วยนะ เพราะว่ามีคนมาสมัครเยอะมากเลยครับ”
“ทำแบบนี้จะดีเหรอครับ?” ตอนนั้นเองที่ชวัลได้ยินเสียงของผู้ชายหนึ่งดังขึ้นจากหลังฉากไม้ เขาจึงเผลอหยุดพูด แต่ไม่ได้กดหยุดอัด
“อย่าปอดแหก เราคุยกันแล้ว” คราวนี้เป็นเสียงผู้หญิง
“ผมไม่อยากให้คุณศิลาเดือดร้อน”
คราวนี้ลมหายใจของชวัลชะงักไป
ศิลา?
ด้วยความสงสัยระคนอยากรู้อยากเห็น เด็กหนุ่มจึงค่อย ๆ ขยับตัวพร้อมขยับมุมกล้องให้พอเห็นตัวเจ้าของบทสนทนา พร้อมทั้งระวังไม่ให้สองคนนั้นเห็นว่ามีคนอัดคลิปไว้
“นายใหญ่ไว้ใจขนาดนี้ อย่าให้ผิดแผน” หญิงสาวกระซิบกระซาบอย่างต่อเนื่อง
ชวัลเห็นหญิงสาวยื่นซองทึบเล็ก ๆ และซองกระดาษทรงยาวให้ชายหนุ่มที่ดูแล้วเหมือนลังเลที่จะรับมา แต่สุดท้ายก็ยอมรับอยู่ดี เจ้าตัวลองเปิดซองทรงยาวดู แม้เห็นเพียงเสี้ยวหนึ่ง ชวัลก็มั่นใจว่ามันคือ แบงค์เทาเป็นฟ่อน
อะไรเนี่ย
ตอนนั้นเองที่ชวัลเหมือนเห็นผู้หญิงคนนั้นมองมาทางนี้ เขาจึงรีบเก็บมือถือเข้ากระเป๋าและจ้ำอ้าวออกจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว
ที่เขาเห็นเมื่อกี้นี้คืออะไร?
แล้วศิลาที่ผู้ชายคนนั้นพูดถึง...ใช่ศิลาเดียวกับที่เขารู้จักรึเปล่า?
To Be Continued
มีไทม์ไลน์ทับซ้อนกับเหตุการณ์ในเรื่อง มายาสีเลือดนก เล็กน้อยค่ะ ถ้าใครอยากรู้ว่าเหตุการณ์เต็มๆเป็นยังไง ผายมือไปทาง
https://writer.dek-d.com/Soliloquy/writer/view.php?id=2488091
ส่วนพี่ตงกับแฟนเขาเป็นใครนั้น... ผายมือไปทาง #ตงทำเอง
https://writer.dek-d.com/Soliloquy/writer/view.php?id=2338958
ความคิดเห็น