คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3 : สถานการณ์พาไป
ตอนที่ 3 : สถานการณ์พาไป
แก้วที่หนึ่งผ่านไป
ขวดอีกขวดหมดไป
จนตอนนี้บนโต๊ะเต็มไปด้วยขวดเหล้าและเบียร์ที่ว่างเปล่ามากมาย ชายหนุ่มวัยทำงานเจ้าของโต๊ะนั่งเอนไปเอนมาบ้างล่ะ บ้างยังคงคุยและหัวเราะเสียงดัง และมีบ้างที่ฟุบหลับไปแล้ว
ส่วนชวัลนั้นรีบส่งข้อความหาเพื่อนในกลุ่ม แม้ก่อนหน้านี้บอกว่าเจอพี่ที่รู้จัก แต่ก็ไม่ได้บอกว่าจะหายไปนานขนาดนี้
Chawal : มึงกลับกันไปก่อนเลย กูว่าจะกลับพร้อมพี่เขา
Manas : จะเสียซิงแล้วอะดิ เออ ๆ ได้ ๆ พรุ่งนี้วันเสาร์อะเนอะ
Chawal : ไอ้สัด!
“ไหวไหมน่ะ” เสียงยานคางหน่อย ๆ ดังขึ้นข้างตัว เป็นศิลาที่เอนหลังพิงพนักเก้าอี้และเอียงคอมองมา
“ไหวครับ” ชวัลยิ้มขณะเก็บมือถือเข้ากระเป๋ากางเกง เขาไม่ได้ดื่มเยอะเพราะรู้ตัวดีว่าเป็นคนคออ่อน ในขณะที่ผู้จ้างคนนี้คอทองแดงมาก แม้จะดื่มไปหลายแก้ว ก็ไม่ได้มีอาการเมาหยำเป๋ ติดแค่ใบหน้าออกจะติดแดงระเรื่อตามประสาคนมีแอลกอฮอล์วิ่งพล่านในเส้นเลือด
“เห็นดื่มไม่เยอะ ปกติไม่ดื่มเหรอ?”
“ครับ เห็นงี้ผมเป็นเด็กดีนะ นาน ๆ ทีจะเข้าร้านเหล้า” ชวัลอวดสรรพคุณของตัวเองหน้าระรื่น “แต่พี่คอแข็งมากอะ” แล้วก็ชูนิ้วโป้งให้ หลังจากที่เรียกอีกฝ่ายด้วยสรรพนาม ‘พี่’ มาได้พักใหญ่ก็เริ่มติดปากไปแล้ว
“เป็นบาร์เทนเดอร์ก็ต้องคอแข็งอยู่แล้ว” ศิลาไหวไหล่
“เห พี่เป็นบาร์เทนเดอร์เหรอครับ โคตรเท่อะ” ชวัลตาลุกวาว ขยับเข้าไปใกล้อย่างลืมตัวเพราะกำลังสนใจ
“เท่อะไร ไร้สาระ” ศิลากลอกตา “ว่าแต่เกศยังอยู่รึเปล่า?”
เด็กหนุ่มขยับหน้าเล็กน้อย ลอบชำเลืองมองไป “ยังอยู่ที่เดิมเลยครับ” ชวัลตอบก่อนชักสายตากลับมา…และชะงักไปเพราะตอนนี้เขาพบว่าตอนนี้ใบหน้าของพวกเขาอยู่ห่างกันเพียงหนึ่งฝ่ามือกันเท่านั้น
ลมหายใจกลิ่นแอลกอฮอล์คลอเคลียกันอยู่ใกล้ ๆ ชวัลสามารถมองเห็นดวงตาอันฉ่ำเยิ้มนิด ๆ ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ พวงแก้มใสที่เจือด้วยสีแดงระเรื่อ และริมฝีปากที่เคลือบด้วยน้ำเมา ขี้แมลงวันที่มุมปากขวา…ก็คล้ายกับชัดเจนขึ้น
เห็นแล้วมันน่า…
“เฮ้”
เสียงเรียกนั้นไม่ได้ทำให้ชวัลชะงักแม้ว่าตอนนี้เขากำลังใช้นิ้วเกลี่ยจุดแต้มเล็ก ๆ ตรงนั้นอย่างเผลอไผล
เขาคิดว่าตัวไม่เมา…แต่ทำไมไม่รู้ถึงอยากจูบอีกฝ่ายเหลือเกิน
“คู่หลอกจะกลายเป็นคู่จริงแล้วม้างง”
น้ำเสียงยานคางเปรยเลย ๆ ครั้งนี้เรียกสติของชวัลให้กลับคืนมาได้ เด็กหนุ่มจึงชักใบหน้ากลับไปพร้อมทั้งยิ้มแหยให้เจนภพ เพื่อนของศิลาซึ่งเป็นหัวตี้ของคืนนี้ และเป็นคนที่คอยชงเหล้าให้ศิลาไม่รู้ตั้งกี่แก้ว
“พวกกูจะกลับกันแล้ว มึงกลับยังไง…แม่ง ยัยคุณเกศนั่นยังไม่กลับไปอีกเหรอวะ” คราวนี้เจนภพสบถอย่างหัวเสีย เพราะน้ำเมาทำให้สนิทกันเร็วมาก กลายเป็นอีกฝ่ายพูดอย่างเป็นกันเองกับชวัลไปแล้ว
“พี่รู้จักเธอด้วยเหรอ?”
“รู้แค่ว่าแม่มันอยากให้แต่งด้วยใจจะขาด”
ชวัลพยักหน้าหงึก ๆ และประหลาดใจว่าเดี๋ยวนี้ยังมีการจับคลุมถุงชนกันอยู่
“เอางี้ มึงนั่งแท็กซี่ไปส่งมันที่คอนโดก็แล้วกัน ยัยคุณเกศจะได้เลิกตอแยสักที ไอ้ศิ มึงก็ช่วยเล่นบทคนเมาให้เนียนด้วยล่ะ”
เด็กหนุ่มกะพริบตาปริบ ๆ หันกลับไปมองศิลาที่ทำหน้าเบื่อหน่าย แต่ก็พยักหน้าเห็นด้วยกับแผนของเพื่อนสนิท “เอางั้นก็ได้ครับ” เขาตอบรับ
“แชร์เท่าไหร่เดี่ยวบอกไปในไลน์ เค้?”
“เออ”
แล้วชวัลก็รับหน้าที่พยุงคนเมาให้ลุกขึ้นยืน ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเมาจริงหรือเมาหลอก เพราะร่างกายอ่อนปวกเปียกจนเซไปอีกทาง ชวัลไม่ทันตั้งตัว กลายเป็นว่าซอกคอโดนริมฝีปากเย็น ๆ แนบทับโดยไม่ได้ตั้งใจ พลอยให้เขาขนลุกซู่ไปทั้งตัว ดวงตากลมเหลือบมองคนเมาที่ศีรษะพับไปมา
บอกตามตรง ไม่รู้ว่าเมาจริงหรือเมาทิพย์ แต่พอเห็นดวงตาแดง ๆ เยิ้ม ๆ แล้ว…อืม น่าจะเมาจริง เป็นคนเมาที่ไม่สร้างความเดือดร้อนดีเหมือนกัน
ชวัลเคยชินกับการเก็บศพเพื่อนจากร้านเหล้า ดังนั้นการต้องพยุงคนเมาไปหน้าร้านเพื่อเรียกแท็กซี่ไม่ใช่เรื่องยาก เดินผ่านโต๊ะที่หญิงสาวคนนั้นนั่งอยู่อย่างหงุดหงิดไปเลยโดยไม่ทักทาย
เพราะเป็นร้านดังอยู่แล้ว จึงหาแท็กซี่ได้ไม่ยาก ชวัลจับคนเมาใส่รถ ยังโชคดีที่อีกฝ่ายมีสติพอที่จะบอกว่าต้องไปคอนโดแถวไหน ระหว่างทางนั้นศิลานั่งสัปหงกโงนเงนไปมา เห็นแล้วอดไม่ได้ที่จะจับศีรษะอีกฝ่ายพิงไหล่ของตนบ้าง
เป็นสถานการณ์ที่แปลกดี
ใช้เวลาไม่นาน แท็กซี่ก็มาส่งชายหนุ่มทั้งสองหน้าคอนโดหรูกล่างเมือง ชวัลอ้าปากค้างเพราะไม่คิดว่าบ้านของศิลาจะเป็นโครงการระดับลักซูรี่แบบนี้!
ก็ว่า…ทำไมถึงกล้าจ้างเขาด้วยเงินห้าหลักง่าย ๆ แบบนั้น
ศิลายังพอมีสติที่จะจัดการทุกอย่าง ตั้งแต่จ่ายเงิน สแกนลายนิ้วมือเปิดประตูเข้าสู่ล็อบบี้ของตึก ขึ้นลิฟต์…จนกระท่ังมาถึงชั้นที่สิบ โดยทุกขั้นตอนนั้นมีชวัลพยุงเอวโดยตลอด ไม่อย่างนั้นป่านนี้เจ้าตัวไหลลงไปกองกับพื้นแล้ว
“ไอ้ห่าภพ มอมกูเหี้ย ๆ”
ชวัลขำให้กับคำสบถเบา ๆ ของอีกฝ่ายขณะพาเจ้าของห้องเข้าไปยังบริเวณส่วนรับแขก เขาพยายามที่จะไม่สอดส่ายสายตาไปรอบ ๆ อย่างละลาบละล้วง ไม่คิดเหมือนกันว่าตนจะมีโอกาสได้เข้ามาในคอนโดหรูขนาดนี้
“พี่นอนโซฟาเบดนะ” เขาเอ่ยอย่างเกรงใจ เป็นแค่คนแปลกหน้าที่เพิ่งเจอกันครั้งแรก แต่เข้ามาถึงที่พักส่วนตัวของอีกฝ่ายแล้ว
เด็กหนุ่มค่อยๆ ประคองคนเมาลงนอนบนโซฟาเบด แต่เพราะขนาดตัวพวกเขาค่อนข้างไล่เลี่ยกัน ศิลาตัวสูงกว่าด้วยซ้ำ นั่นทำให้ชวัลเสียหลัก ล้มลงไปบนโซฟาเบดทั้งคู่โดยที่ศิลานอนอยู่ข้างล่าง และมีคนอายุน้อยกว่าคร่อมอยู่ด้านบน เขาเท้าศอกยันตัวไว้ได้ทันก่อนจะล้มทับ
!!
ปลายจมูกชนกันเบา ๆ เป็นจังหวะเดียวกับที่ดวงตาซึ่งเกือบปิดสนิทเมื่อครู่ปรือเปิดขึ้น ชวัลเห็นความมึนงงในแววตาฉ่ำน้ำในระยะประชิด เห็นประกายบางอย่างไหววูบอยู่ในนั้น แต่ชัดเจนมากเสียจนเขาต้องเบนสายตาไปทางอื่น กลายเป็นว่าเผลอจ้องมองริมฝีปากและจุดแต้มเล็กที่มุมปากขวา
เมื่อครู่นี้เขาเกือบจะได้สัมผัสมันอีกรอบแล้ว
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะฤทธิ์เหล้าที่ทำให้สติไม่แจ่มชัด หรือเป็นเพราะเขาได้กลิ่นน้ำหอมอันเจือจางที่ปนมากับกลิ่นแอลกอฮอล์ หรืออาจเป็นเพราะ…สถานการณ์พาไป
ทั้งหมดนั้นมีอิทธิพลมากพอให้ชวัลเอียงใบหน้า ขยับเข้าไปใกล้ รีรออยู่เล็กน้อยเพื่อดูปฏิกิริยาของอีกฝ่าย เมื่อไม่เห็นท่าทีปฏิเสธ เขาจึงกดจูบริมฝีปากที่อยากลิ้มลองอีกครั้ง
มันนิ่มเหมือนที่เคยได้สัมผัสเมื่อครู่ ก่อนจะตระหนักได้ว่า…ตัวเองจูบไม่เป็น
ชวัลถอนริมฝีปากออกอย่างเก้ ๆ กัง ๆ ทว่าไม่ทันไร กลับมีแขนคล้องคอเขาไว้ และกดใบหน้าตนให้ลดลงรับจูบที่อีกคนป้อนให้กะทันหัน ดวงตาของคนเด็กกว่าเบิกขึ้นเล็กน้อย จึงเห็นว่าศิลาหลับตาพริ้ม
หนังศีรษะถูกปลายนิ้วนวดคลึง ประกอบกับการขยับของริมฝีปากที่กำลังแทะเล็มกลีบปากของตนทำให้ชวัลเคลิบเคลิ้มอย่างง่ายดาย ปล่อยให้คนที่มีประสบการณ์มากกว่าชักนำแต่โดยดี
ชวัลรู้สึกได้ถึงเรียวลิ้นที่พยายามดุนดันแทรกเข้ามา
“อ้าปาก”
และเสียงแหบพร่ากระซิบสั่ง
เด็กหนุ่มยินยอมพร้อมทำตาม เปิดทางให้ศิลาแทรกลิ้นเข้ามาในโพรงปากตน คราวนี้ได้รสของเหล้าจากขวดเดียวกัน ผสมด้วยมิกเซอร์รสผลไม้ ฟุ้งกระจายไปทั่วปาก
คนไร้ประสบการณ์ถูกชักนำให้ตอบรับการเคลื่อนไหวของเกลียวลิ้นที่ไล่ต้อนอยู่ในโพรงปาก แนวฟันถูกสำรวจอย่างถ้วนทั่วจนขนลุกซู่ เร่าร้อนเสียจนภายในแทบลุกเป็นไฟ ปลุกเร้าอารมณ์ที่ไม่ค่อยได้พบเจอนักจนจังหวะลมหายใจรวนไปหมด
“อย่ากลั้นหายใจ” ศิลากระซิบ
ชวัลหอบหายใจ “ผมไม่เป็น” วินาทีถัดไป ลมหายใจของเขากระตุกอีกรอบเมื่อจู่ ๆ ก็ถูกแรงอันมหาศาลพลิกกลับให้เป็นฝ่ายนอนหงายอยู่บนโซฟาเบด โดยมีคนอายุมากกว่าคร่อมอยู่ข้างบน
ภาพของแสงไฟจากนอกหน้าต่างสาดส่องกระทบโครงร่างของชายที่อยู่บนตัวเขาและแลบลิ้นเลียริมฝีปากซึ่งฉ่ำวาวด้วยคราบน้ำลาย
“ทำอะไรเป็นบ้าง?”
ชวัลจับต้นชนปลายไม่ถูก “คือ…” ความสามารถในการพูดติดลบ ได้แต่กลืนน้ำลายอึกใหญ่เมื่อรู้สึกว่าภาพตรงหน้านั้น…ยั่วยวนเกินไป ยิ่งสายตาไม่รักดีไล่มองแนวไหปลาร้าของอีกฝ่ายด้วยแล้ว
ให้ตาย ขออย่าให้ศิลารู้เลย
“ช่วยตัวเอง?”
ใบหน้าร้อนผ่าวจนแทบระเบิด “เป็นครับ” เขาก็เคยผ่านการขัดลำตัวเองเวลาแอบดูคลิปโป๊เหมือนกันแหละ แต่ที่ผ่านมาเขาถูกกระตุ้นอารมณ์โดยคลิปที่มีผู้หญิงช่วยตัวเองมากกว่าคลิปที่มีการร่วมเพศกัน
แต่ทำไมตอนนี้เขาถึง…
“นายแข็งแล้ว”
ชวัลอยากร้องไห้ด้วยความอับอายก็ตอนนี้ เขาไม่เคยมีอารมณ์กับเพศเดียวกันมาก่อน ครั้งนี้เป็นครั้งแรกเลย
ก็อยากจะยอมรับอยู่หรอก แต่พอเห็นสีหน้าท้าทายจนคล้ายจะดูแคลนแบบนั้น พลอยให้ตัดสินใจว่าไม่บอกดีกว่า “เพราะพี่จูบผม” เขาโบ้ย ทำหน้างอ
“ใครจูบใครก่อนกันแน่ ให้พูดใหม่” ศิลาย้อนขณะโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้กว่าเดิมจนปลายจมูกชนกันอีกครั้ง
ชวัลเริ่มสงสัยแล้วว่า คนคนนี้เมาจริงรึเปล่า
แล้วเขาละ…ไม่เมาแน่รึเปล่า แต่ที่มั่นใจคือตอนนี้เขาเป็นฝ่ายรั้งใบหน้าอีกฝ่ายให้ลงมารับจูบอีกครั้งแล้ว
To Be Continued
มึงๆ เออๆ ไม่รอดแล้วงานนี้
#สาดแสงศิลา
ความคิดเห็น