คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : _ตอนที่ 4_
เช้าวันรุ่งขึ้น ณ อานาจักรวิซาร์ด…..
มันเป็นเช้าที่ดูสดใสมาก แสงแดดอ่อนลอดผ่านเข้ามาทางหน้าต่าง กระทบเข้าดวงตาของธอร์น เป็นสัญญาณว่า ตอนนี้นั้นเช้าแล้ว ธอร์นค่อยๆลืมตาขึ้นมาอย่างงัวเงีย อย่างไม่ค่อยอยากตื่นเท่าไรนัก เขาลุกขึ้นจากที่นอน แล้วชะโงกหน้าออกไปดูทางหน้าต่างก็พบว่า ท่านพ่อของเขากำลังจะออกเดินทางไปคอลลจูลเลอร์ ธอร์นอยากร่วมเดินทางครั้งนี้ด้วยใจจะขาด อยากจะปีนลงจากหน้าต่างแล้วเข้าไปร่วมขบวนด้วยแทบแย่ แต่คงจะทำอย่างนั้นไม่ได้เพราะเขายังรู้สึกมึนหัวตึบๆ และเรี่ยวแรงก็ไม่ค่อยจะมี นั่นมันคงทำให้เขาหยุดเล่นซนไปได้ซักพักนึงเลยล่ะ
"ท่านพ่อ!! อย่าลืมของฝาก แล้วก็เดินทางปลอดภัยนะครับ"
ธอร์นตะโกนสุดเสียง และมันก็ได้ผลเพราะเกรซน็อกที่อยู่บนหลังม้า
หันมามองธอร์นและโบกมือน้อยให้เขา ธอร์นก็ยิ้มตอบพ่อของเขาเช่นกัน
"ปวดหัวชะมัด นอนต่อดีกว่า"ว่าแล้วเขาก็เดินกลับไปที่เตียงแล้วหลับปุ๋ยทันที
"ท่านพี่ออกไปเล่นข้างนอกกันเถอะ" รูเนพิสเดินเข้ามาในห้องของธอร์น
เมื่อเห็นว่าธอร์นหลับอยู่จึงเดินออกมาจากห้องอย่างเงียบๆ
เนื่องจากวันนี้เป็นวันที่พวกขุนนางค้องเดินทางไปคอลจูลเลอร์ ทำให้ที่โรงเรียนที่ใช้สอนพวกลูกขุนนางนั้นไม่มีครูมาสอน พวกเด็กๆจึงมีเวลาที่จะเล่นสนุกกันทั้งวัน
"เฮ้…พลาราทรีสเล่นอะไรกันดีอ่ะ"พาชาน็อกเด็กวัย7ปีลูกของขุนนางท่านหนึ่งถามขึ้น
"เล่นวิ่งไล่จับแหละหนุกดี"พลาราทรีสตอบ(คิดได้แค่เนี้ย)
"งั้นก็วิ่งไล่ข้าให้ทันล่ะกัน"ซาวด์รอนลูกของขุนนางท่านนึงพูดขึ้น
แล้วจู่ๆเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น "มีใครอยากจะเล่นกับข้าบ้างมั๊ย" รูเนพิสนั่นเอง "น่านะคนเดียวก็ได้"แล้วนางก็สอดส่ายสายตามองหาผู้โชคร้าย
ไม่ค่อยมีเด็กผู้ชายอยากเล่นกับเจ้าหญิงเนื่องจากนางมักจะให้เล่นอะไรที่
พวกเค้าคิดว่ามันไม่แมนเอาซะเลย
"เอ่อ……พอดีแม่ข้าสั่งว่าให้รีบกลับน่ะ" พลาราทรีสพูดขึ้น
"ข้าก็มีธุระ สำคัญมากด้วย" พาชาน็อกก็รีบหาข้ออ้าง
"บังเอิญจิงๆเลย พาชาน็อกงั้นเราสองคนไปกันเถอะนะ" แล้วทั้งพลาราทรีสและพาชาน็อกก็รีบชิ่งหนีไปอย่างไว ซึ่งซาวด์รอนคิดว่าเร็วกว่าตอนเล่นวิ่งไล่จับ
ซะอีก
"เอาล่ะซาวด์รอน ข้ารู้ว่าเจ้าว่าง ไปสวนดอกไม้กันนะ"
แล้วรูเนพิสก็ลากซาวด์รอนไปที่สวนดอกไม้ก่อนที่เขาจะวิ่งหนี
"ทำไมข้าต้องไปที่แบบนั้น"
"เอาน่าๆรับรองสนุกแน่"
"ช่ายยย…สนุกเเน่ T^T" คอยดูนะไอ้เพื่อนทรยศ ….ฮึ่มม
ตลอดทั้งวัน รูเนพิสเเละซาวด์รอน ใช้เวลาด้วยกันอยู่ที่สวนดอกไม้ รูเนพิสคอยสอนให้ซาวด์รอนใช้ดอกไม้ทำเป็นที่คล้องคอ ซึ่งซาวด์รอนก็ยอมรับว่ามันก็สนุกดีเหมือนกัน ทั้งสองเล่นด้วยจนเย็น
"อ่ะ ข้าให้เจ้า"รูเนพิสพูดพร้อมยื่นที่คล้องคอ ดอกไม้สีสันต่างๆให้ซาวด์รอน
"ให้ข้างั้นเหรอ?"ซาวด์รอนพูดพร้อมทำหน้างงๆ
"ถือเป็นการขอบคุณที่เจ้ามาเล่นกับข้าทั้งวันน่ะ ข้าไปนะ"รูเนพิสพูดแล้วคล้องให้กับซาวด์รอน แล้วเดินกลับไปที่พระราชวัง
"ขอบใจเหรอ?"ซาวด์รอนยิ้มกับตัวเอง เขารู้สึกมีความสุขขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก จากนั้นเขาจึงเดินกลับบ้านด้วยความรู้สึกเต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข
ตอนนี้พวกคณะเดินทางนั้นได้เดินทางมาถึงเมือง ฮาดูรัด แล้ว หลังจากนั้น หมอรูจน์ก็ได้เข้าไปพบกับเพื่อนก่าคนนึงชื่อ ฮาร์ทย่า เพื่อนของหมอรูจน์คนนี้ คืออาจารย์สอนพลังจิตที่ก่งที่สุดก็ว่าได้ หมอรูจน์ได้ไปเล่าเรื่องราวทั้งหมดของ โซฟีเนียร์ ให้ฮาร์ทย่าฟัง ซึ่งนางก็ให้สัญญาว่าจะเก็บเป็นความลับ และจะช่วยสอนเรื่องพลังจิตให้กับโซฟีเนียร์เมื่อโตขึ้น
แล้วหมอรูจน์ก็รีบกลับมาเข้าขบวนเดินทางที่จะไปเมืองฮารัด พวกเขาไม่รู้เลยว่าทางข้างหน้านั้นมีอันตรายใหญ่หลวงรอพวกเขาอยู่
ฝ่ายพวกนาโพล นาวู้ด โซพอล โซรอสและซายด์ นั้นก็เดินทางไปดักขบวนเสด็จของเกรซน็อกล่วงหน้า 1 วัน และในที่สุดขบวนเสด็จก็มาถึงจุดที่พวกเขานั้นดักรอแล้ว
นาวู้ดนั้นง้างธนูแล้วเล็งไปที่เกรซน็อกที่อยู่บนหลังม้าทันที
"ให้ตายสิ ข้าไม่อยากทำแบบนี้เลย"นาวู้ดพูดขึ้น
"ข้าก็ไม่อยากแต่ทำไงได้ล่ะ มันเป็นคำสั่ง"นาโพลพูด
"ยิงซะจะได้จบๆ" อีกสามคนที่เหลือพูด
ในที่สุดนาวู้ดก็ปล่อยลูกธนูออกไป ลูกธนูพุ่งตรงไปที่เกรซน็อกแล้วในที่สุดมันก็ปักตรงกลางหลังของเกรซน็อกพอดี ทำให้เกรซน็อกนั้นล่วงลงจากหลังม้า สร้างความตกตะลึงให้แก่ขุนนางและทหารวิซาร์ดทั้งหลายพวก นาโพล โซรอส
โซพอล และชายด์ จึงอาศัยช่วงที่ทหารทั้งหลายกำลังตะลึงอยู่ นำกำลังทหารเข้าไปบุกทันทีจึงทำให้ชนะได้อย่างง่ายดาย
ทุกคนในคณะเดินทางตายหมด ไม่เว้นเเม้แต่หมอรูจน์ ทุกคนตายหมด พวกของนาวู้ดนั้นไม่ดีใจเลยที่เป็นแบบนี้แต่พวกเขาก็ถือว่าบรรลุเป้าหมายตามคำสั่งของพาโธรอสแล้ว พวกเขาจึงเดินทางกลับวอลลิเออร์ และส่งคนไปบอกข่าวเรื่องเจ้าหญิงไชโนว่าที่คอลจูลเลอร์ และก็ต้องส่งหหมายประกาศสงครามไปที่วิซาร์ดด้วย
………………………………………………………………………………………………………………………
ความคิดเห็น