คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : _ตอนที่ 3_
กลับไปดูทางเจ้าชายชีนวาทกันบ้าง……………….
ชีนวาทนั้นได้เดินทางกลับวอลลิเออร์ด้วยความรู้สึกที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความแค้นพวกวิซาร์ด และความเป็นห่วงไชโนว่า ร่างกายของชีนวาทเองก็บาดเจ็บไปไม่น้อย เนื่องจากต่อสู้กับจอมโจรทั้ง 5 คน แต่ว่าชีนวาทก็หาได้ห่วงเรื่องที่ตนเองบาทเจ็บไม่ ยังคงเดินต่อไปโดยไม่สนใจเลือดที่ไหลลงมาจากบาดแผลที่ขา ซึ่งมันคงสร้างความเจ็บปวดให้เขาไม่น้อย แต่ในใจก็คิดอยู่แค่สองอย่างคือ ต้องตามหาไชโนว่า และ….แก้แค้นพวกวิซาร์ด……
ในที่สุดชีนวาทก็เดินทางมาถึงหน้าประตูเมืองวอลลิเออร์………
“เปิดประตูให้ข้าเดี๋ยวนี้ วีพ้อน~~” ชีนวาทตาขวางสั่งทหารที่เฝ้าประตูเมือง
วีพ้อน นั้นเป็นเวรเฝ้าประตูเมืองคืนนี้ เขาตกใจกับสภาพของชีนวาทเป็นอย่างมาก แต่ก็รีบเปิดประตูให้อย่างรีบเร่ง เขาไม่กล้าจะถามอะไรเจ้าชายของเขาเพราะรู้ดีว่าตอนนี้ชีนวาทกำลังโกรธ และดูจากสภาพแล้วน่าจะถูกลอบทำร้ายมา หลังจากเปิดประตูเสร็จก็รีบวิ่งเข้าไปประคองชีนวาท
“ไม่ต้อง ข้าเดินเองได้ !~~” ชีนวาทตวาดใส่วีพ้อนอย่างไม่ใยดี “ท่านพ่ออยู่ที่ไหน พาข้าไปพบเดี๋ยวนี้”
“ท่านพาโธรอสกำลังประทับอยู่ที่ห้องโถงครับ จะให้กระหม่อมไปตามหมอหลวงให้ไหมครับ”วีพ้อนถามด้วยความอ่อนน้อมแล้วรอฟังคำตอบจากชีนวาท
“จะยืนบื้ออยู่ทำไมล่ะ ก็ไปสิ!!~~ ข้าจะไปพบท่านพ่อ” เขาตะโกนตอบใส่หน้าวีพ้อน แล้วเดินเข้าไปข้างใน ทำเอาวีพ้อนนั้นตะลึงอีกรอบเพราะนี่ไม่เหมือนเจ้าชายชีนวาทที่เค้ารู้จัก
หลังจากนั้นชีนวาทก็เข้าไปพบพาโธรอสที่ห้องโถง และเล่าเรื่องทั้งหมดให้พ่อของเขาฟัง…………….
“อะไรกัน นี่พวกวิซาร์ด มันกล้าถึงเพียงนี้เชียวรึ!!!~” พาโธรอสบัลดาลโทสะออกมาทันทีที่ชีนวาทเล่าจบ “แล้วลูกแน่ใจหรือว่า เกวซน็อก เป็นคนสั่งการ”
“แน่ใจสิท่านพ่อ ดูนี่” แล้วชีนวาทก็หยิบตราคำสั่งของกษัตริย์วิซาร์ด ที่ได้มาจากพวกจอมโจรทั้ง5ให้พ่อของเขาดู “ข้าแน่ใจว่ามันไม่ใช่ของปลอม เพราะพวกวิซาร์ดที่ข้าสู้ด้วย ก็ล้วนเป็นพวกวิซาร์ดชั้นสูงทั้งนั้น”
“อภัยให้ไม่ได้ !! แล้วตอนนี้ไชโนว่าอยู่ที่ไหน”
“ข้าไม่ทราบ ข้าช่วยนางให้หนีออกมาก่อน ป่านนี้ก็ไม่รู้ว่านางจะเป็น
อย่างไรบ้าง”
“งั้นหลานข้าก็แย่แล้วล่ะสิ วีพ้อน!~”
“ครับ”
“สั่งให้ทหารตามหาตัวไชโนว่าให้พบ และไปตาม นาโพล นาวู้ด โซพอล
โซรอส ชายด์ มาพบข้าด่วน”
ชีนวาทถึงกับสะอึกที่ได้ยินพ่อเข้าสั่งเช่นนั้น เขารู้ดีว่าพ่อเขาห่วงหลาน
คนนี้มากแค่ไหน และเขาก็รู้ดีว่าลูกของเขาไม่มีทางแข็งแกร่งเท่าสายเลือดบริสุทธิ์ แต่เขาต้องโกหกพ่อของเขาเพราะเขากับไชโนว่ารักกันจริงๆ แต่ถ้าพ่อของเขารู้ความจริงเกี่ยวกับเรื่องนี้ลูกของเขาต้องไม่รอดแน่ๆ เพราะพาโธรอสไม่ต้องการให้มีสายเลือดที่อ่อนแออยู่ในตระกูลของเขา
“วางใจได้เลยลูกพ่อ รับรองว่าเราต้องหาตัวไชโนว่าพบแน่ และพ่อก็เตรียมแผนแก้แค้นพวกวิซาร์ดเอาไว้เเล้ว” พาโธรอสพูดแล้วยิ้มแบบมีเลศนัย
“ประกาศสงครามรึ ท่านพ่อ”
“ก็ไม่เชิง พรุ่งนี้เกรซน็อกจะต้องไปร่วมแสดงความยินดีกับเจ้าที่จะได้บุตรใช่ไหม พ่อจะให้ทหารฝีมือดี ไป ลอบสังหารมันซะ !!”
“ข้าว่ามันจะเกินไปมั้ง!!” ชีนวาทตกใจกับเรื่องที่พ่อเขาพูดเป็นอย่างยิ่ง
“ไม่หรอก!!! คิดถึงตอนที่มันทำกับเจ้าสิ มันสมควรแล้วที่จะโดนอย่างนี้”
พาโธรอสตะโกนใส่หน้าลูกชาย
“ถ้าท่านพ่อเห็นว่าสมควร ก็ไม่เป็นไร” ชีนวาทรู้ดีว่าคงขัดพ่อเขาไม่ได้
หลังจากนั้นทหารเอกทั้ง 5 ของพาโธรอสก็มาถึง พาโธรอสได้สั่งการให้พวกเขาไปลอบสังหารกษัตริย์วิซาร์ดในขณะที่จะเดินทางไปเมืองฮารัด พวกทหารก็รับคำสั่งของพาโธรอสมาอย่างไม่เต็มใจนัก เพราะพวกเขาไม่เคยมีเรื่องบาดหมางกับวิซาร์ด และรู้ดีว่ากษัตริย์เกรซน็อกนั้นเป็นที่รักของชาวเมืองมากแค่ไหน แต่พวกเขาก็จำเป็นต้องทำเพียงเพราะเป็น คำสั่ง!!
อีกด้านนึง ณ พระราชวังแห่งอานาจักรวิซาร์ด…………………
ที่พระราชวังกำลังยุ่งกับการเตรียมการของขบวนเสด็จที่จะเดินทางไปคอลจูลเลอร์เป็นอย่างมาก ผู้คนเดินเข้าเดินออกอย่างกับเป็นตลาดสดก็ไม่ปาน เพราะเกรซน็อกนั้นสั่งให้เตรียมของขวัญไปให้บุตรของชีนวาทที่จะประสูติในวันพรุ่งนี้ไปเยอะๆ แต่ที่วุ่นอีกเรื่องนึงก็เห็นจะเป็นเพราะพระโอรสของเกรซน็อก มีนามว่า ธอร์น นั้นก็กำลังไม่สบายอยู่พอดี เกรซน็อกที่เพิ่งรู้ข่าวว่าโอรสของตนป่วยก็รีบเสด็จกลับจากการว่าราชการมาดูอาการของลูกชายทันที
“แฮ้กๆๆ ลูกพ่อเป็นอย่างไรบ้าง” พอวิ่งเข้ามาได้ หายใจยังไม่ทันจะทั่วท้องก็ถามถึงอาการลูกชายจากหมอรูจน์ทันที
“ดูท่าทางจะเป็นหวัดน่ะครับ พักซัก 2-3 วันก็คงจะหายครับ แต่ก็คงจะเดินทางไปกับเราพรุ่งนี้ไม่ได้” หมอรูจน์สรุปอาการของธอร์นให้เกรซน็อกฟัง
“เฮ้ย…ท่านหมอพูดอะไรน่ะ ท่านพ่อดูนะข้าไม่ได้ป่วยซักหน่อย”ธอร์นเด็กชายวัยประมาณ 7 ปี พยามลุกขึ้นยืนให้พ่อของเขาดูเพื่อพิสูจน์ว่า เขาไม่ได้ป่วย
“ท่านพี่ทำอะไรน่ะ อย่าลุกนะ นอนพักซะ” รูเนพิส เด็กหญิงวัย 5 ปี เป็นน้องสาวแท้ๆของธอร์น พูดห้ามไว้เมื่อเห็นว่าพี่ชายของตนทำท่าจะลุกจริงๆ
“เฮ้อ เจ้านี่ไม่ไหวเลยนะ”เกรซน็อกถอนหายใจแล้วใช้มือขยี้หัวลูกชายเบาๆด้วยความเอ็นดู
“ท่านพ่อให้ข้าไปด้วยนะ ข้าอยากไปกับท่านจริงๆ”ธอร์นพยายามอ้อนวอนพ่อของเขา
“ไม่ได้นะครับ ถ้าหากเดินทางทั้งๆที่ป่วยแบบนี้ จะแย่เอานะ”
หมอรูจน์เตือนเจ้าชายน้อยด้วยความหวังดี
“ข้าไม่ได้เป็นอะไรซักหน่อย ข้าไม่ได้ป่วย ข้าม่ายด้าย~~~คร้อกๆ ฟี้ๆ”พูดยังไม่ทันจะจบธอร์นก็หลับไปซะเฉยๆ สร้างเสียงหัวเราะให้กับหมอรูจน์และเกรซน็อกเป็นอย่างมาก
“หึ หึๆๆ หลับจนได้นะเจ้าตัวยุ่ง” เกรซน็อกพูดพลางลูบหัวลูกชายเบาๆ “ขอโทษนะหมอรูจน์ที่ต้องเรียกตัวท่านมาดูอาการเจ้าธอร์นดึกๆดื่นๆแบบนี้น่ะ”
“ไม่เป็นไรครับกระหม่อมยินดีรับใช้อยู่แล้วครับ”
“ว่าแต่พรุ่งนี้รูเนพิส จะไปกับพ่อด้วยมั๊ย”
“ไม่ล่ะค่ะ หนูจะอยู่ดูแลท่านพี่เผื่อจะทำอะไรพิเรนๆอีก”
“เอาล่ะ งั้นพ่อก็ฝากพี่ของลูกไว้ด้วยแล้วกัน”
“ฟังดูแปลกๆนะครับ ฝากพี่ไว้กับน้อง 55+”แล้วทั้งคู่ก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาพร้อมกัน ทำให้รูเนพิสต้องเตือนว่าธอร์นหลับอยู่ทั้งคู่จึงหยุดหัวเราะ แต่รูเนพิสก็มองภาพครอบครัวของของเธออยู่กันพร้อมหน้าอย่างสุขใจเพราะเธอเสียแม่ไปตั้งแต่ยังเด็กเลย ตอนนี้เธอก็มีพ่อเพียงคนเดียวเท่านั้น แต่เธอหารู้ไม่ว่าอีกไม่นานเธอก็จะไม่ได้เห็นภาพแบบนี้อีกแล้ว
…………………………………………………………………………………………………………………….
ความคิดเห็น