คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : _ตอนที่ 2_
มาดูทางเจ้าหญิงไชโนว่ากันบ้าง…..
ไชโนว่านั้นวิ่งหนีมาเรื่อยๆ นางไม่รู้สึกตัวเลยว่ากำลังเข้าสู่เขตเมือง
สโนวรอธ เมืองหลวงของอานาจักรวิซาร์ด แต่ตอนนี้นางเริ่มรู้สึกเหนื่อยล้าเต็มที ขาทั้งสองข้างของนางนั้นหมดแรงที่จะก้าวต่อไป และนางก็เริ่มรู้สึกปวดท้องเป็นอย่างมาก แต่นางก็ยังพยามฝืนใจเดินต่อไป เพราะนางนั้นเห็นลางๆว่า ข้างหน้ามีบ้านคน
นับว่าเป็นโชคดีของนางเพราะบ้านหลังนี้คือบ้างของ หมอรูจน์ หมอหลวงประจำพระองค์ของกษัตริย์วิซาร์ด
และในคืนนี้ภรรยาของหมอรูจน์ ชื่อว่า อาลรี่ นางก็ได้คลอดลูกเช่นกัน แต่ทว่าลูกที่นางคลอดออกมานั้นได้เสียชีวิตลงเพราะคลอดก่อนกำหนด สร้างความเสียใจให้แก่หมอรูจน์เป็นอย่างยิ่ง หมอรูจน์เดินออกมาจากห้องแล้วปล่อยให้อาลรี่นั้นนอนหลับพักผ่อน ทันทีที่เปิดประตูออกมา ก็มีเด็กตัวเล็กๆสองคนวิ่งเข้ามาหาเขา
"ท่านพ่อคะ ข้าได้น้องสาวหรือน้องชายคะ" อมอริสซ่า ลูกสาววัย 8 ปีลูกสาวคนโตของเขาวิ่งเข้ามาถามอย่างตื่นเต้น เพราะเธอเองก็เฝ้ารอวันที่เธอจะได้มีน้องเพิ่มขึ้นอีกคนอย่างใจจดใจจ่อ
"ท่านพ่อครับ ตั้งชื่อน้องหรือยังครับ"พราลาทรีสลูกชายวัย 7 ปี วิ่งเข้ามาเกาะเเขนเสื้อของผู้เป็นพ่อ แล้วถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นไม่แพ้พี่สาว
หมอรูจน์ได้แต่เงียบไม่ตอบอะไรลูกทั้งสอง…..
"ท่านพ่อฟังเราอยู่รึเปล่าฮะ ท่านพ่อๆ"พลาราทรีสพยามเรียกพ่อของเขาอยู่หลายครั้ง
หมอรูจน์ไม่ตอบอะไรลูกทั้งสองได้แต่ดึงลูกทั้งสองคนเข้ามากอดอย่างแนบแน่น น้ำตาแห่งความเสียใจไหลออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่
"ท่านพ่อคะท่านเป็นอะไรไป เราทำอะไรผิดหรือคะ"อมอริสซ่าถามเสียงสั่นๆ
พลาราทรีสเองก็รู้สึกงงงวยกับการกระทำของผู้เป็นพ่อยิ่งนัก
"ไม่มีอะไรหรอกลูกรัก ลูกไม่ได้ทำอะไรผิดทั้งนั้น พ่อขอโทษนะขอพ่ออยู่คนเดียวสักพักนะลูก"หมอรูจน์พูดพลางใฃ้แขนเสื้อเช็ดน้ำตา แล้วเดินออกไปคิดอะไรนอกบ้านคนเดียว ทิ้งให้ลูกทั้งสองรู้สึกเป็นห่วงเขาเป็นอย่างมาก
ส่วนไชโนว่านั้นก็พยามฝืนใจก้าวขาเดินตรงมาทางบ้านของหมอรูจน์ ตอนนี้เหลืออีกเพียงไม่กี่เมตรนางก็จะถึงที่หมายแล้ว แต่ทันใดนั้นนางก็รู้สึกปวดท้องมาก ร่างกายหมดเรี่ยวแรง นางล้มลงไปกับพื้น แต่นางก็พยามรวบรวมเเรงเฮือกสุดท้าย ตะโกนขอความช่วยเหลือ
"ช่วยด้วย!~~ ใครก็ได้ช่วยด้วย"
"ได้โปรด !~~ ช่วยข้าด้วย"
หมอรูจน์ที่กำลังยืนคิดอะไรอยู่นอกบ้านก็ได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือของไชโนว่าเข้าพอดี เขาพยามมองหาว่าเสียงนั้นมาจากไหน ในที่สุดเขาก็พบร่างของไชโนว่าสลบอยู่หลังบ้านของเขาพอดี เขารีบวิ่งเข้าไปดูอาการของไชโนว่า หลังจากตรวจดูก็พบว่าไชโนว่าใกล้จะคลอดแล้ว จึงรีบอุ้มไชโนว่าขึ้นจากพื้นแล้วพาเข้าไปในบ้านเพื่อทำคลอดทันที
"พลาราทรีส อมอริซ่า ไปต้มน้ำให้พ่อด่วน!"หมอรูจน์ตะโกนสั่งลูกทั้งสองคนอย่างรีบเร่ง
"ได้ ครับ/ค่ะ" ทั้งสองรับคำแล้วรีบวิ่งไปต้มน้ำด้วยท่าทางที่รีบเร่งไม่แพ้พ่อของพวกเขา
"ท่านพี่ฮะ นั่นใครเหรอฮะ สวยจังเลยแม่ใหม่เราแน่เลยใช่มั๊ยฮะ"ระหว่างรอน้ำเดือดพลาราทรีสก็ถามเรื่องที่อยู่ดีๆพ่อก็อุ้มผู้หญิงเข้ามาในบ้านอย่างสงสัย
"ก็คงใช่ เฮ้ย!~ บ้าเหรอ ไม่ใช่หรอกน่า พี่ว่าพ่อคงช่วยเหลือเขาล่ะมั้ง แต่ว่าเมื้อกี้น่ะถ้าท่านแม่ได้ยินล่ะก็เจ้าตายแน่ๆ" อมอริซ่าพูดกับพลาราทรีส พลางยกน้ำที่ต้มเดือดแล้วเทใส่กะละมังที่เตรียมไว้ แล้วรีบยกเอาไปให้พ่ออย่างรีบเร่ง
ผ่านไปสักพักนึง…………
"อุแว๊ๆๆ แงๆๆๆ" เด็กทารกน้อยน่ารักร้องออกมา
"ยินดีด้วยครับ ท่านได้ลูกสาว" หมอรูจน์พูดพร้อมส่งเด็กน้อยให้ผู้เป็นแม่นั้นได้อุ้ม
"โอ้ลูกแม่ ลูกช่างน่ารักเหลือเกิน" นางพูดพลางใช้มือลูบหัวลูกน้อยด้วยความเอ็นดู
"ขอถามหน่อยนะ ท่านเป็นใคร แล้วทำไมท่านจึกมาสลบอยู่หลังบ้านของข้า"
"ข้าคือเจ้าหญิงไชโนว่า แห่งอานาจักรคอลจูลเลอร์ ระหว่างทางที่จะเดินทางไปที่ เมืองฮารัด ข้าและสามีได้ถูกลอบทำร้าย"
"โอ้….กระหม่อมต้องขออภัยเป็นอย่างยิ่ง ที่แตะต้องตัวท่านโดยมิได้รับ
อนุญาติ"หมอรูจน์แสดงสีหน้าตกใจแล้วรีบคุกเข่าลงกับพื้น
"ไม่เป็นไรหรอก เพราะอย่างไร ท่านก็ได้ช่วยชีวิตข้าเอาไว้"
"แต่มีอีกเรื่องที่ข้าต้องทูลให้ทราบ ท่านเสียเลือดในการคลอดลูกไปมาก ข้าเกรงว่าท่านจะต้องตายในอีกไม่ช้านี้"
"เรื่องนั้นข้าหาได้กลัวไม่ ข้าจะห่วงก็แต่สามีและลูกของข้า"
"ใช่สินะ….ลูกของท่านเป็นเด็กสองสายเลือดนี่ แต่กระหม่อมเคยศึกษาพบว่า เด็กนี่จะไม่เเข็งแกร่งเท่าสายเลือดบริสุทธิ์ แต่ถ้าสามสายเลือดของทั้งสามเผ่ารวมกันได้จะได้สายเลือดใหม่ที่เเข็งแกร่งยิ่งกว่าสายเลือดบริสุทธิ์"
"แย่แล้ว ถ้าเป็นเช่นนั้น พาโธรอส จะต้องไม่ปล่อยลูกข้าเอาไว้แน่ถ้าหากเขารู้ว่าเด็กคนนี้ไม่มีประโยชน์ต่อเขา และชีนวาทเองก็คงจะคัดค้านอะไรไม่ได้ ท่านต้องช่วยข้านะ ได้โปรดเลี้ยงลูกของข้าเอาไว้ด้วยเถิด"
นางขอร้องหมอรูจน์ด้วยสีหน้าที่แสดงความวิตกกังกลเป็นอย่างมาก
"มิต้องเป็นห่วง กระหม่อมจะเลี้ยงดูบุตรของท่านอย่างดีที่สุด ถือเป็นการไถ่โทษที่ข้าช่วยชีวิตท่านเอาไว้ไม่ได้" หมอรูจน์พูดพร้อมแสดงสีหน้าแห่งความมุ่งมั่นให้ไชโนว่าได้วางใจ
"ขอบใจท่านมาก ท่านเป็นคนดีมากจริงๆ"นางพูดไปน้ำตาไหลออกมาเพราะซึ้งในความเป็นคนดีของหมอรูจน์
"เกือบลืมไปแน่ะ …ตั้งชื่อลูกของท่านสิ"
"ลูกของข้าชื่อ โซฟีเนียร์ และแม่ก็มีของสิ่งนึงอยากมอบให้ลูก"นางพูดกับลูกของนาง แล้วเอื้อมมือไปข้างหลังแล้วปลดสร้อยที่ชีนวาทให้ในคืนวันแต่งงาน ใส่ให้ลูกของนาง
"ดูท่าทางว่า จะชอบนะครับ"หมอรูจน์พูดพลางชี้ให้ดู โซฟีเนียร์ที่หยุดร้องใไห้แล้วให้ความสนใจกับสร้อยที่แม่มอบให้เป็นอย่างมาก
"เอ่อ ….ขอโทษนะ ขอข้าอยู่กับลูกข้าสองคนได้ไหม"
"ได้สิครับ เชิญตามสาบยครับ"หมอรูจน์รีบก้าวขาออกมาจากห้อง
ทันทีที่เขาก้าวออกมาจากห้องก็พบว่า ลูกทั้งสองคนนั้นนั่งหลับรอเขาอยู่หน้าห้อง เข้าเดินเข้าไปหยิบผ้าห่มแล้วนำมาห่มให้ลูกทั้งสองแล้วลูบหัวอย่างเอ็นดู และยื่นหน้าเข้าไปกระซิบข้างหูอมอริสซ่าเบาๆว่า
"เจ้าได้น้องสาวนะ"
และไปกระซิบที่ข้างหูพลาราทรีสเบาๆว่า
"ชื่อโซฟีเนียร์นะลูก"
แล้วเขาก็เดินเข้าไปที่ห้องนอนเพื่อบอกข่าวให้กับอาลรี่ภรรยาของเขาได้รู้
หลังจากที่หมอรูจน์เข้าไปคุยกับอาลรี่ได้สักพัก เรื่องที่ได้ลูกบุญธรรมมาหนึ่งคน อาลรี่ก็รู้สึกยินดีและนางก็ได้สัญญากับตัวเองว่าจะเลี้ยงดูเหมือนกับลูกแท้ๆคนนึง ตอนนี้นางเริ่มรู้สึกอยากเห็นหน้าเด็กมากๆจึงชวนหมอรูจน์ออกมาดูเด็กกับนาง
ทันทีที่เปิดประตูห้องเขาไปในห้องที่ไชโนว่านอนอยู่ก็พบว่า ไชโนว่านั้นได้สิ้นใจไปแล้ว และลูกของนางก็ร้องไห้ไม่ยอมหยุด ทั้งสองมองภาพนั้นด้วยความรู้สึกเศร้าใจเป็นอย่างมาก
และหมอรูจน์ก็รีบจัดการกับศพของไชโนว่าโดยนำไปฝังไปที่สวนหลังบ้าน และเก็บหลักฐานทุกอย่างโดยทำให้ดูเหมือนว่านางไม่ได้มาที่นี่
หลังจากนั้นหมอรูจน์ก็อุ้มโซฟีเนียร์และชวนให้อาลรี่ออกมาเคารพศพของไชโนว่า ด้วยความรู้สึกเศร้าเสียใจกับการจากไปของนางเป็นอย่างมาก
……………………………………………………………………………………………………
ความคิดเห็น