This Eternity of Us

สวัสดีครับ ผมชื่อกฤษฏ์ อายุ 19 ตอนนี้เรียนที่มหาวิทยาลัยลีดส์ สหราชอาณาจักร คณะ Economics and Finance ปี1

ถ้าพูดตามตรง วันนี้เป็นวันแรกในมหาวิทยาลัยของผม แตกต่างจากมหาวิทยาลัยไทย ที่นี้ไม่มีสิ่งที่น่ารำคาญ ตัวอย่างเช่นรับน้อง มีแต่ lectures 3-4 ชั่วโมงต่อวันเท่านั้น จากนั้นกลับบ้าน กิน นอน แล้วก็เริ่มใหม่ ในแง่ของสังคม ที่นี่ ผมไม่มีเพื่อน แฟน หรือครอบครัว ฟังดูเศร้าใช่มั้ย? ชีวิตที่ไม่มีสิ่งเหล่านั้น ผมควรอธิบายทีละจุด

เพื่อน - ผมไม่ควรคิดแบบนี้ แต่ว่าผมเริ่มไม่สามารถที่จะจำหน้าคนได้  หรือบอกความแตกต่างได้ ผม เคยเรียนโรงเรียนอินเตอร์แต่ไม่เคยมีปัญหานี้ แต่ตอนนี้เวลาที่มีหัวทองประมาณ 80% มันเริ่มเป็นปัญหาละ อาจเป็นเพราะพวกเขามีความคล้ายกันในหลายๆ แง่ การแต่งตัว บุคลิก วิธีที่พูด ไม่มีเสน่ห์คุ้มค่าแก่การจดจำเลย และส่วน 20% ที่เหลือ ถ้าไม่ใช่กลุ่มคนจีน ก็คง lonewolf เหมือนผมที่ไม่มีวันหากันเจอใน lecture hall ที่มีประมาณ200 คนต่อวิชา แล้วก็จะมีสิ่งที่เรียกว่า สังคมไทย (Thai Society) สิ่งก็เป็นที่ที่ดีสำหรับการหาเพื่อน แต่ทำไมต้องมาอังกฤษ? ผมก็ไม่สนใจหา connection ด้วยสิเลยไม่มีเหตุผลให้ผมไป

แฟน - แค่เพื่อนยังไม่มี จะไปแฟนจากไหน แต่ที่จริงผมก็ไม่เคยมีแฟนเลยทั้งชีวิต อาจเป็นเพราะผมชอบอยู่คนเดียว บางคนถึงกับพูดว่าผมเป็น asexual ซึ่งอาจจะจริง เพราะผมไม่เคยรู้สึกอยากทำอะไรกับใครทั้งนั้น

ครอบครัว - ... ผมควรใช้คำว่า ''It's complicated'' ดีมั้ย? เอาเป็นว่ามันเป็นสิ่งที่ผมไม่ค่อยภูมิใจนำเสนอเท่าไหร่

---OPEN---

ขอโทษนะ นี่เป็นนิยายเรื่องแรกที่เขียนและเราก็ไม่เก่งภาษาไทย อาจสั้นและไม่สนุก

 แต่ก็คำขอแนะนำหรือความคิดเห็น ด้วยนะ

นี่คือ 1/2 ของ introduction of characters ยังมีอีก 1 ตัวละครหลัก